Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Ερώτηση για τη διάσωση των ελληνικών αυτόχθονων φυλών ζώων

Απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, σε κεντρική εκδήλωση του κόμματος στη Θεσσαλονίκη

Απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, σε κεντρική εκδήλωση του κόμματος στη Θεσσαλονίκη

E-mail Εκτύπωση PDF
Αυτές τις μέρες  τα κυβερνητικά επιτελεία αναζητούν δράσεις που θα εξοικονομούν επιπλέον 12δις για το 2012-2014.
Σήμερα ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει στη συνέντευξή του στα ΝΕΑ ότι οι κοινωνικές δαπάνες θα πρέπει να επανεξεταστούν για να γίνουν πιο αποδοτικές, υπενθυμίζοντας, ως παρατηρητής και σχολιογράφος  ότι «η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που οι κοινωνικές μεταβιβάσεις αποτυγχάνουν πλήρως να μειώσουν το ποσοστό της φτώχειας, ένδειξη ότι δεν βρίσκουν σε όλες τις περιπτώσεις το στόχο τους».
Η ανεργία καλπάζει και από το 13,5 του Οκτωβρίου 2010 αναμένεται να φτάσει τέλος 2011- πάντα με τα επίσημα στοιχεία- στο 15%. Σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις θα αγγίξει το 2012 το 20%. Η φτώχεια  καλύπτει το 21% του ελλήνων.
Γι΄αυτό  εμείς, ως ΔΗΜΑΡ, θέλουμε τώρα για μια ακόμη φορά να  κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου: Να μη διανοηθεί η κυβέρνηση να παρέμβει μειώνοντας τις κοινωνικές δαπάνες ή αναδιαρθρώνοντας, για δήθεν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, να τις περιορίσει ή να τις αφήσει στα ίδια επίπεδα.
Αντιθέτως αυτό που χρειάζεται τώρα είναι γενναία ανακατανομή δαπανών υπέρ της λήψης πραγματικών μέτρων προστασίας.
Σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, τα επιδόματα ανεργίας (μαζί με τα επιδόματα παιδιού, τα επιδόματα κατοικίας και τα επιδόματα στήριξης των χαμηλών εισοδημάτων) παίζουν το ρόλο «κοινωνικού αμορτισέρ», απορροφώντας τους κραδασμούς της οικονομικής κρίσης. Στη χώρα μας, τα κενά προστασίας  είναι τρομακτικά.
Γι΄αυτό, και εμείς πρώτα απ όλα εδώ δίνουμε το βάρος μας.
Διεκδικούμε σήμερα, ακριβώς σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, ένα νέο κοινωνικό  κράτος.
Ένα κοινωνικό κράτος δίκαιο: χωρίς ευνοημένους και αποκλεισμένους, χωρίς προνομιούχους και ξεχασμένους, χωρίς ευγενή και λαϊκά ταμεία, με ίσα κοινωνικά δικαιώματα για όλους. Ένα κοινωνικό κράτος αποτελεσματικό: που να μειώνει τη φτώχεια και να αναδιανέμει πόρους εκεί που υπάρχει ανάγκη, αντί να αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες. Ένα κοινωνικό κράτος βιώσιμο: χωρίς αλόγιστες σπατάλες, ώστε να έχουν και τα παιδιά μας.


Συγκεκριμένα μέτρα σε συγκεκριμένους τομείς:

-Η μεγάλη αύξηση της ανεργίας πλήττει δυσανάλογα τις παραγωγικές ηλικίες και τους «αρχηγούς νοικοκυριού». Το προνοιακό επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας έχει τόσο αυστηρές προϋποθέσεις που χορηγείται τελικά στο 0,5% των μακροχρόνια ανέργων, γι΄αυτό και είναι αναγκαία η επέκταση του επιδόματος αυτού στους μακροχρόνια ανέργους ανεξαρτήτως ηλικίας, καθώς και στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, αρκεί να πληρούν κάποιες λογικές προϋποθέσεις χαμηλού εισοδήματος.
-Η φτώχεια των παιδιών είναι πιο διαβρωτική από τη φτώχεια των μεγάλων: φορτώνει τη ζωή τους με σωρευτικές μειονεξίες, σημαδεύει την υγεία τους, τις επιδόσεις τους στο σχολείο, μειώνει την πιθανότητά τους να σπουδάσουν, περιορίζει τις προοπτικές τους στην αγορά εργασίας. Γι΄αυτό και είναι αναγκαία η σταδιακή αντικατάσταση των εντελών άνισων και πολυάριθμων οικογενειακών και πολυτεκνικών επιδομάτων από ένα ενιαίο επίδομα παιδιού, το οποίο θα καταβάλλεται από το πρώτο παιδί.
-Η στεγαστική πολιτική στη χώρα μας ευνοεί την ιδιόκτητη κατοικία. Το ίδιο και η φορολογική πολιτική. Σε συνθήκες μείωσης εισοδημάτων αλλά όχι ενοικίων, ο ρόλος των επιδομάτων κατοικίας μπορεί να είναι καθοριστικός για την καταπολέμηση της φτώχειας. Γι΄αυτό και απαιτείται ο  ανασχεδιασμός του επιδόματος ενοικίου σε μη ανταποδοτική βάση, ώστε να ωφελούνται και οι φτωχές οικογένειες που σήμερα δεν πληρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας του ΟΕΚ.
-Η επιδοματική πολιτική για τα ΑμΕΑ είναι ένα από τα χειρότερα παραδείγματα του σημερινού συστήματος πελατειακών παροχών Δεκάδες επιδόματα, με πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ακόμη και όταν πρόκειται για την ίδια αναπηρία (π.χ. επίδομα τυφλών εργαζομένων ή φοιτητών 310 ευρώ το μήνα, επίδομα τυφλών δικηγόρων ή επιστημόνων 609 ευρώ το μήνα). Γι΄αυτό και είναι δίκαιη  ενοποίησή τους σε ένα νέο επίδομα αναπηρίας, το ύψος του οποίου θα μεταβάλλεται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε μορφής αναπηρίας όχι ανάλογα με την ισχύ της κάθε ομάδας πίεσης.
-Το προηγούμενο σύστημα συντάξεων αναδιένεμε πόρους και δικαιώματα αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση: ευνοούσε τους πλούσιους σε βάρος των φτωχών, τους ελεύθερους επαγγελματίες σε βάρος των μισθωτών, τους εργαζόμενους του Δημοσίου σε βάρος των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, όσους ήταν κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης σε βάρος των νέων ασφαλισμένων – και κυρίως ευνοούσε τη σημερινή γενεά φορτώνοντας δυσβάστακτα βάρη στις επόμενες. Γι΄αυτό και είναι αναγκαία η ενοποίηση του συστήματος συντάξεων, πλήρη κατάργηση όλων των κοινωνικών πόρων, στήριξη του εισοδήματος όλων των ηλικιωμένων, ανεξαρτήτως ασφαλιστικού ταμείου ή επαγγελματικού κλάδου. Σε κάθε περίπτωση η βασική σύνταξη (που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με τη νέα ασφαλιστική νομοθεσία) πρέπει να καταβάλλεται σε κάθε πολίτη που συμπληρώνει τα 65 έτη χωρίς άλλες προϋποθέσεις και με  πλήρη προστασία αυτών των συντάξεων από τον πληθωρισμό.
-Οι εισοδηματικές ενισχύσεις από μόνες τους δεν αρκούν. Για την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους πρόνοιας, οφείλουν να συνοδεύονται από ένα ολοκληρωμένο πλέγμα κοινωνικών υπηρεσιών. Γι΄αυτό και είναι αναγκαίο ένα πλήρες δίκτυο παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών σε κάθε δήμο της χώρας, διαθέσιμους σε όλες τις μητέρες που τους χρειάζονται Απαραίτητη και η διασφάλιση της αναβάθμισης των δομών προστασίας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρίες καθώς και η  συστηματική υποστήριξη του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι».
-Κανένα σύστημα κοινωνικής προστασίας δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά ως δίχτυ ασφαλείας ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό χωρίς ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που να συνδυάζει την οικονομική ενίσχυση των ευπαθέστερων ομάδων του πληθυσμού με την κατάρτιση ατομικών σχεδίων δράσης με στόχο την επιστροφή στην απασχόληση και την κοινωνική επανένταξη των δικαιούχων. Είναι γνωστό ότι τέτοια προγράμματα εφαρμόζονται σε εθνικό επίπεδο σε 23 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και σε τοπικό επίπεδο στις υπόλοιπες τρεις. Η πρόταση για  τον προσεκτικό σχεδιασμό και την σταδιακή εφαρμογή ενός προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε εύλογο χρονικό διάστημα είναι ξεκάθαρη.
-Η ιδιότητα του πολίτη πρέπει να εξασφαλίζει εγγυημένη πρόσβαση σε ένα σύνολο βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην υγεία, τη στέγαση και την παιδεία, ανεξαρτήτως του σε ποια επαγγελματική κατηγορία ανήκει κάποιος ή πόσα ένσημα έχει. Η επέκταση των δικαιωμάτων αυτών σε μετανάστες, οι οποίοι πληρούν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις (όπως για παράδειγμα η μακρόχρονη διαμονή στη χώρα μας) θα μπορούσε να δράσει ανασταλτικά στον κοινωνικό αποκλεισμό που οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν. Ακόμη και σε μετανάστες χωρίς χαρτιά η παροχή επείγουσας κοινωνικής βοήθειας και υγειονομικής περίθαλψης είναι επιβεβλημένη, ως συμμόρφωση στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις κάθε κοινωνίας που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, λόγω της απουσίας ενός στέρεου και αποτελεσματικού συστήματος για τη νομιμοποίησή τους.

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Πόσους μετανάστες θέλουμε;

Πόσους μετανάστες θέλουμε;

Του Σταύρου Θεοδωράκη
Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Οι μετανάστες δεν ήρθαν μόνοι τους στον Πειραιά και δεν κατέλαβαν μόνοι τους την Νομική. Κυριακή – Δευτέρα – Τρίτη ήμουν στην Κρήτη και πληροφορήθηκα από «πρώτο χέρι», ποιοι ευθύνονται για την κατάληψη της Νομικής. Οι μετανάστες δεν είχαν καμία συμμετοχή στην απόφαση απλώς δέχτηκαν αυτό που τους υπέδειξαν «οι αθηναίοι». Το λέω αυτό γιατί πολύ φοβούμαι ότι θα επαναληφθεί ότι συνέβη και τον Δεκέμβριο του 2008. Τα καψίματα στην Αθήνα τα πλήρωσαν οι … ξένοι καθότι «τα δικά μας παιδιά» ήταν ως συνήθως αθώα και παρασυρμένα.
Κάτι οι «καλοί δικηγόροι» κάτι οι «καλές οικογένειες», στα κρατητήρια έμειναν μόνο οι μετανάστες που πιάστηκαν να κλέβουν πλαστικά ρολόγια από τις σπασμένες βιτρίνες. Το ίδιο φοβάμαι ότι θα γίνει και στη Νομική. Όλοι θα την κάνουν γυριστή και θα μείνουν μόνοι τους οι μετανάστες να απολογούνται για την καταστρατήγηση του ασύλου κλπ κλπ. Ήδη κάποιοι εκ των διοργανωτών της κατάληψης έχουν ρίξει το μπαλάκι στην αστυνομία. Και την καλούν να περιφρουρήσει τη Νομική και να μην επιτρέψει την είσοδο ακροδεξιών στοιχείων! Οι κακοί μπάτσοι δηλαδή γίνονται αυτομάτως καλοί αστυνομικοί αρκεί να κυνηγούν μόνο ακροδεξιούς.

Δεν είναι βέβαια το μόνο παράλογο που έχει ακουστεί τις τελευταίες ώρες. Άλλοι ζητούν να παραχωρηθούν κρατικά κτήρια για την στέγαση όλων των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας και κάποιοι άλλοι προσθέτουν «να δοθεί σε όλους ένα επίδομα». Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των αριστερών (υποτίθεται) και φιλάνθρωπων τοποθετήσεων είναι ότι η κρατική παρέμβαση αρκεί για να λύσει και αυτό το πρόβλημα. Όπως στα Σοβιέτ. Οι ευθύνες της κοινωνίας για άλλη μια φορά ανύπαρκτες. Τα γκέτο, η ανασφάλιστη εργασία, η εκμετάλλευση των μεταναστών από εργολάβους και τοπικές κοινωνίες είναι θέματα που για άλλη μια φορά δεν θέλει να θίξει κανείς. Όπως επίσης όλοι αποφεύγουν να τοποθετηθούν επι του πως θα επιτευχθεί η ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία μας. Με ποιους όρους δηλαδή ή, αν θέλετε, πάνω σε ποιες αρχές. Και μην μου πείτε ότι δεν χρειάζονται όροι γιατί θα σας πληροφορήσω ότι ήδη σε πολλές περιοχές της χώρας οι ακραίοι βοηθούμενοι από την γκετοποίηση αρχίζουν και επιβάλουν τους δικούς τους νόμους. Σταματούν ας πούμε τα κορίτσια των συμπατριωτών τους από τα σχολεία - το δικαίωμα που έχει δοθεί σε όλους τους μετανάστες ανεξαρτήτως αν είναι νόμιμοι ή παράνομοι να πηγαίνουν τα παιδιά τους στα σχολεία ασκείται όλο και πιο σπάνια- ή προχωρούν σε αγοροπωλησίες νυφών 10 και 12 ετών ή κάνουν υποχρεωτικό τον εκκλησιασμό στα υποτυπώδη τζαμιά τους. Αυτά λοιπόν πρέπει επιτέλους να συζητήσει η κοινωνία μας (με την συμβολή των ευαισθητοποιημένων αριστερών νεολαιών μας). Και παράλληλα να πιέσουμε για την άμεση εφαρμογή του νέου νόμου που εξασφαλίζει - αν εφαρμοστεί σωστά - την χορήγηση ασύλου σε όσους πραγματικά το δικαιούνται. Να μειώσουμε τη γραφειοκρατία για την νομιμοποίηση των μεταναστών που δουλεύουν στη χώρα μας. Να πείσουμε τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κοινωνίες να δεχτούν κάποιους από τους μετανάστες (άλλωστε σε αυτές τις χώρες πήγαιναν και «φυλακίσθηκαν» εδώ).
Αλλά πριν από όλα πρέπει να αποφασίσουμε εμείς - και όχι η αστυνομία - πόσους μετανάστες χωράει αυτή η χώρα. Όχι πόσους σκλάβους μετανάστες αλλά πόσους ισότιμους πολίτες μετανάστες. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς διδάκτορας οικονομικών για να καταλάβει ότι η συνεχής είσοδος νέων μεταναστών σπρώχνει στην εξαθλίωση τους προηγούμενους μετανάστες. Και εκεί που οι εργολάβοι και οι μεγαλοαγρότες έδιναν 30 ευρώ για 12 ωρη εργασία τώρα δίνουν 10 ευρώ και σε λίγους μήνες θα δίνουν 5 ευρώ. Ούτε πρέπει να είσαι καθηγητής κοινωνιολογίας για να καταλάβεις ότι στο Αγαθονήσι των 150 κατοίκων δεν μπορούν να ενταχθούν 300 μετανάστες. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Πόσοι μετανάστες μπορούν να ζήσουν δίπλα μας, ισότιμοι και όρθιοι και όχι σκυφτοί και με το χέρι απλωμένο πότε στα συσσίτια και πότε στα φανάρια. Η Νομική λοιπόν δεν είναι το πρόβλημα. Αυτή κάποια στιγμή θα αδειάσει –και πρέπει να αδειάσει- το θέμα είναι πότε θα γεμίσει το κεφάλι μας με τα σωστά ερωτήματα.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Καταναλωτισμός και Αριστερά

Το μεταναστευτικό δεν κλείνει εδώ....

Πολιτικό άσυλο και ασυλία πολιτικών

Πολιτικό άσυλο και ασυλία πολιτικών
Παντελής Μπουκάλας, Η Καθημερινή, 18/01/2011

Τα ποσοστά είναι περίπου τα ίδια και προκαλούν απολύτως όμοια αισθήματα, οδυνηρή έκπληξη και θυμό: Η ελληνική πολιτεία χορηγεί με το σταγονόμετρο πολιτικό άσυλο στους ικέτες της, από χώρες της Ασίας και της Αφρικής κυρίως, και το σχετικό ποσοστό μόλις ξεπερνάει το 0,1%, ίσα για να καταγράφεται στις δέλτους της αναλγησίας. Από την πλευρά της, η ελληνική Βουλή αίρει την ασυλία των μελών της σε ποσοστό που θα υπολειπόταν και του 0,0% αν το επέτρεπαν τα τυπικά μαθηματικά, δεδομένου ότι τα πολιτικά μαθηματικά, δημιουργημένα από το ένστικτο της συντεχνιακής αυτοσυντήρησης, όχι απλώς το επιτρέπουν αλλά το επιβάλλουν.

Και στις δύο περιπτώσεις, του πολιτικού ασύλου και της ασυλίας των πολιτικών (εθιμικής, θεσμικής, όπως θέλει τη χαρακτηρίζει κανείς), πλεονάζουν τα προσχήματα. Αν στοιβάζονται οι αδιερεύνητες και ανέλεγκτες αιτήσεις χορήγησης πολιτικού ασύλου και αν έχουν ξεπεράσει ήδη τις 46.000, η εξήγηση δεν πρέπει να αναζητηθεί στην ανεπαρκή υποδομή, όπως συνήθως γίνεται. Καθοριστικό ρόλο παίζει εδώ η βαθιά προκατάληψη των αρχών και των υπηρεσιών, οι οποίες, αδιαφορώντας ακόμα και για τη μαρτυρία ενός σώματος σακατεμένου από τα βασανιστήρια, βλέπουν παντού την «πονηρία» των μεταναστών που υποβάλλουν λέει σωρηδόν αιτήσεις για να κερδίσουν χρόνο - οι πιο ακραίοι μάλιστα ράβουν το στόμα τους μόνο και μόνο για να μας εκθέσουν σαν ανάλγητους στα όχι και τόσο ανοιχτά και ευσυγκίνητα μάτια της διεθνούς κοινότητας...

Οσο για τη μη άρση της ασυλίας των ελεγχόμενων βουλευτών, αρκεί ένα πρόσχημα: Εφόσον ο άνθρωπος έχει οριστεί ως ζώον πολιτικόν, και εφόσον και οι βουλευτές είναι άνθρωποι, κάθε τους πράξη είναι πολιτική, ακόμα και η χουλιγκάνικη εισβολή στο γήπεδο, η τροχαία παράβαση (που ίσως κόστισε μια ζωή), η χορήγηση άδειας άσκησης επαγγέλματος σε κάποιον που δεν διαθέτει κανένα από τα απαιτούμενα προσόντα (ωστόσο εσύ, σαν «χορηγός», έχεις το προσόν να τυγχάνεις γενικός γραμματέας Αθλητισμού) ή η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών άνευ αδείας. Αν συνεκτιμηθούν όσα απαλλακτικά προβλέπει ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών, καθώς και οι «στοχαστικές προσαρμογές» που υφίσταται δικομματική συναινέσει το τέχνασμα της παραγραφής, συνειδητοποιούμε τρία τινά: Πρώτον, ότι και για το Βατοπέδι και για τη Ζίμενς εμείς θα μείνουμε με τις απορίες και την αγανάκτησή μας και οι ωφελημένοι με τα οφέλη τους. Δεύτερον, ότι οι ειδήσεις που αφορούν την τιμωρία πολιτικών για παρατυπίες και παρανομίες τους θα έρχονται πάντοτε από το εξωτερικό, από την Αγγλία ας πούμε, την Ιαπωνία ή την Ισλανδία. Τρίτον, ότι και αν μια στο τόσο «λάμπει η Δικαιοσύνη» και εδώ, πρόκειται απλώς για το κάψιμο των ήδη καμένων, λ.χ. του κ. Τζοχατζόπουλου ή του κ. Μαντέλη.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ ΣΤΟ ΑΛΤΕΡ

Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου 2011

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ ΣΤΟ ΑΛΤΕΡ


Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στο κεντρικό δελτίου του ΑΛΤΕΡ και τον Νίκο Χατζηνικολάου




Για τις εξελίξεις στη Νομική Σχολή

Όσοι ενέπλεξαν τους μετανάστες με την υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου έχουν τεράστια ευθύνη, διότι έθεσαν σε κίνδυνο τους μετανάστες και σε αμφισβήτηση το ίδιο το άσυλο. Για το άσυλο επάρκεια νόμου υπάρχει. Προβλέπεται από το νόμο τι είναι το πανεπιστημιακό άσυλο και πώς πρέπει κάθε φορά να προστατεύεται, αλλά δεν εφαρμόζεται ο νόμος.

Τούτη την ώρα πρέπει να είναι ειρηνική, ομαλή και αναίμακτη η μετεγκατάσταση των μεταναστών. Πρέπει να εξαντληθεί κάθε περιθώριο, ώστε να μην έχουμε δυσάρεστες συνέπειες.

Θέλω να τονίσω ότι η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής δεν πρέπει να υποκαθίσταται και να περνά στα χέρια κάποιων που οδηγούν τις καταστάσεις σε αδιέξοδα σημεία. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.


Για τη διαπραγμάτευση στελεχών από συγκεκριμένο πολιτικό  χώρο με τους μετανάστες

Εκείνοι που πρέπει να διαπραγματεύονται για να εξευρεθεί  χρήσιμη και ομαλή λύση για μετεγκατάσταση των μεταναστών σε άλλο χώρο είναι μόνο οι πρυτανικές αρχές και οι αρμόδιοι εισαγγελείς.

Δελτίο Τύπου

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΑΜΑΣ                ΔΡΑΜΑ 27/01/2011

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΝΕΟΓΑΛ

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη στη ΝΕΟΓΑΛ στελεχών της Δημοκρατικής Αριστεράς Δράμας και τις συζητήσεις με το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων και τη Διοίκηση της επιχείρησης είχε διαφανεί ότι μπορεί να επιτευχθεί στο τελικό στάδιο διαβούλευσης συμφέρουσα λύση για τους εργαζόμενους, την επιχείρηση και τη Δράμα γενικότερα.
Είναι θετικό από κάθε άποψη το γεγονός ότι η Διοίκηση έλαβε σοβαρά υπόψη της τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την επικείμενη υπογραφή ειδικής επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας, δυνάμει της οποίας και θα μειώνονταν οι αποδοχές των εργαζομένων κατά ποσοστό 9% και αντιλαμβανόμενη το ειδικό βάρος της ΝΕΟΓΑΛ στη Δραμινή κυρίως κοινωνία και την εταιρική της ευθύνη υπαναχώρησε από τις αρχικές της προθέσεις.
Είναι επίσης πολύ θετικό το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης στο ζήτημα αυτό ένοιωσαν από τη πρώτη στιγμή ότι δεν είναι μόνοι τους, αλλά στηρίζονται από πολίτες, κόμματα και φορείς και στο τελικό στάδιο διαβούλευσης μπόρεσαν να επανδιαπραγματευτούν τους όρους της αρχικής συμφωνίας.
Η Δραμινή Κοινωνία με ικανοποίηση διαπιστώνει πως δεν θα ξεκινήσει από τη ΝΕΟΓΑΛ η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και θα συνεχίσει να στηρίζει την Δραμινή γαλακτοβιομηχανία.

                                                                                                Το Γραφείο Τύπου



Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Μία χώρα, ένας άνθρωπος, ένα ποτάμι και ένας φράχτης

Μία χώρα, ένας άνθρωπος, ένα ποτάμι και ένας φράχτης
Σοφία Ανδριοπούλου, 25/01/2011

Μία χώρα που μέχρι πρότινος είχε το άλλοθι του πρωτόγνωρου φαινομένου. Δεν ήξερε να υποδέχεται μετανάστες. Ήξερε να στέλνει τα παιδιά της μετανάστες.

Οι περισσότεροι θα πουν νόμιμα. Κανένας δε θυμάται όσους πήγαν με πλαστά ή έστω μεταποιημένα χαρτιά. Κανένας δε θυμάται τα πολιτικά φρονήματα που χρειαζόταν και το ρόλο της αστυνομίας, των παπάδων και των δασκάλων της εποχής. Κανένας δε θυμάται τη φτώχεια μας, την απελπισία μας και ούτε φυσικά ότι δεν ανήκαμε για τις χώρες υποδοχής στους Ευρωπαίους.

Κανένας δε θυμάται και τους πολιτικούς πρόσφυγες που έφυγαν για τη Δύση, αλλά και για τις χώρες του Ανατολικού Μπλογκ. Κανένας δε θυμάται πως φύγανε κατά κανόνα παράνομοι, ούτε τον αγώνα τους εδώ, ούτε τον αγώνα τους εκεί. Κανένας.

Και αυτή η χώρα 20 χρόνια δε θέλησε ούτε να θυμηθεί, ούτε να λάβει πρωτοβουλίες, ούτε να δημιουργήσουν πολιτικές που να μπορούν να βγάλουν τους ανθρώπους από τα αδιέξοδα και τους εδώ και αυτούς που θέλουν να έρθουν εδώ.

Ένας άνθρωπος που πάνω από όλα έχει το δικαίωμα να ζήσει με αξιοπρέπεια, με ελευθερία, με ελπίδα, με λαχτάρα να πραγματοποιήσει το όνειρο για αυτόν και την οικογένειά του. Και αυτό δε γίνεται στην πατρίδα του με ευθύνες πολλών και κυρίως «ημών των δυνατών».

Μία Ευρωπαϊκή Ένωση που εδώ και χρόνια χτίζει τα σύνορα της με όλο και πιο αποτελεσματικούς τρόπους με κορύφωση την τελευταία συνθήκη του

Δουβλίνου. Που δε θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα σφαιρικά, συνολικά με δράσεις στον τόπο καταγωγής των ανθρώπων και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά με συνθήκες αποκλεισμού όπως η συνθήκη του Σένγκεν παλιότερα και του Δουβλίνου ΙΙ τώρα, ακόμα και με διεύρυνση της Ε.Ε. για να φύγουν τα σύνορα της από την καρδιά της (επιχείρημα που ακούστηκε στους κύκλους της Ευρώπης εκείνο το διάστημα).

Μία χώρα στα σύνορα που δεν προετοιμάστηκε και δε θέλησε να προετοιμαστεί. Που αφήνει τους αιτούντες άσυλο να περιμένουν χρόνια στην ημιπαρανομία με ένα χαρτί μόνο ότι έχουν κάνει τη σχετική αίτηση. Που χρησιμοποιεί τη μαύρη εργασία των οικονομικών μεταναστών όποτε τη βολεύει και την καταγγέλλει όποτε δεν τη βολεύει. Που η ίδια έχει δημιουργήσει τις συνθήκες να δημιουργηθούν γκέτο στα κέντρα των μεγάλων αστικών περιοχών και τώρα στην καλύτερη περίπτωση ντρέπεται για την ύπαρξή τους.

Ένα ποτάμι που αποτελεί το σύνορό μας, αλλά και το σύνορο της Ευρώπης. Ένα ποτάμι που θα μπορούσε να ενώνει τους λαούς, αλλά έχει μάθει να χωρίζει τις καρδιές τους και τα όνειρά τους.

Και λίγο παρακάτω μία θάλασσα που γνωρίζει πολύ καλά τα πάθη, τα λάθη, την απελπισία, αλλά και τα όνειρα και την ελπίδα των ανθρώπων που την ακούμπησαν και την αγάπησαν από τα αρχαία χρόνια μέχρι τώρα.

Η γέννηση των πολιτικών εκείνων που στην καρδιά τους θα έχουν τον άνθρωπο και στο επίκεντρο τους την επίλυση προβλημάτων όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο είναι οι μόνες που μπορούν να φέρουν ανακούφιση. Κοινότητά μας δεν είναι πλέον μόνο η γειτονιά μας, ούτε καν πλέον μόνο το χωριό μας. Οι πολιτικές εκείνες που στόχο θα έχουν να ενώνουν και όχι να χωρίζουν. Οι πολιτικές εκείνες που στόχο έχουν να προνοούν και όχι να καταστέλλουν. Οι πολιτικές εκείνες που ίσως να μην είναι αρεστές γιατί δεν μπορούν να φέρουν άμεσο αποτέλεσμα, αλλά μόνο μακροπρόθεσμα ανακούφιση και ίσως λύση. Οι πολιτικές εκείνες που απαιτούν τη διεθνή συνεννόηση και την κοινή δράση. Τέτοιες πολιτικές που φαίνεται ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να προωθήσουμε όλοι μαζί.

Και μέχρι τότε;

Τι μπορεί να κάνει ένα ποτάμι και μία θάλασσα όταν από πίσω κρύβεται η προσπάθεια του ανθρώπου να μπορέσει να ελπίσει; Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν μπορούν να κάνουν πολλά.

Τι μπορεί να κάνει ένας φράχτης 12 χιλιομέτρων πέρα από το να θρέψει φτωχό λαϊκισμό; Τίποτα άλλο!

Και άνθρωπος είναι αυτός που θα συνεχίσει να παλεύει, και να ελπίζει και να προσπαθεί! Και από τη μία πλευρά και από την άλλη…

Ανδριοπούλου Σοφία

Τέως βουλευτής

Μέλος της Προσωρινής Ε.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για την εγκατάσταση μεταναστών στη Νομική Σχολή Αθηνών

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για την εγκατάσταση μεταναστών στη Νομική Σχολή Αθηνών:

E-mail Εκτύπωση PDF
Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας δεν μπορεί να αντικαθίσταται ή και να υποκαθίσταται από επιλογές μεμονωμένων ομάδων ή προσώπων, όπως συνέβη στη Νομική Σχολή σήμερα από καταληψίες μετανάστες και στενόμυαλους «συμπαραστάτες» τους και χθες στον Άγιο Παντελεήμονα από αυτόκλητους ακροδεξιούς «σωτήρες». Η εγκατάσταση των μεταναστών στο κτίριο της Νομικής Σχολής είναι μια εντελώς αδιέξοδη και ανώφελη ενέργεια, η οποία το μόνο που καταφέρνει είναι να εγείρει συντηρητικά ανακλαστικά και να επαναφέρει με αρνητικό τρόπο το θέμα του ασύλου.
Το πανεπιστημιακό άσυλο από θεσμός που εγγυάται την ανάπτυξη της γνώσης και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, μετατρέπεται σε χώρο υποτιθέμενης προστασίας οποιασδήποτε κοινωνικής ή πολιτικής ομάδας επιθυμεί να διαμαρτυρηθεί ή να διεκδικήσει κάποιο αίτημα.
Καλούμε τα κόμματα, τις πολιτικές νεολαίες και τις φοιτητικές παρατάξεις να επιδείξουν  τη σοβαρότητα που απαιτεί το μείζον ζήτημα της μετανάστευσης και να αποφεύγουν κινήσεις εντυπωσιασμού που οδηγούν σε περιθωριοποίηση τα μεταναστευτικά αιτήματα και σε απαξίωση την έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΝΙΤΕΣ – ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 24/01/2011 στο Επιμελητήριο Δράμας η εκδήλωση της Δημοκρατικής Αριστεράς Δράμας με θέμα «ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΝΙΤΕΣ – ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ».
Την εκδήλωση χαιρέτισε ο  Κυριάκος Δοματζόγλου και ακολούθησαν οι ομιλητές.
* Θανάσης Σανίτσας: Μηχανικός Περιβάλλοντος του Δ.Π.Θ. με θέμα: «Οι επιπτώσεις από την εκμετάλλευση των λιγνιτών»
* Στέλιος Λαζαρίδης: Εκπαιδευτικός, Υπεύθυνος Τομέα Οικολογίας και Περιβάλλοντος της Δημοκρατικής Αριστεράς Δράμας με θέμα: «Αειφόρος Ανάπτυξη»
*  Ασημίνα Ξηροτύρη: Πρώην Βουλευτής, Περιφερειακή Σύμβουλος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, μέλος της Π.Π.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς με θέμα: «Προτάσεις για μια άλλη ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον».                                                                   

Η Ασημίνα  Ξηροτύρη μεταξύ των άλλων στην τοποθέτησή της τόνισε:

Η ραγδαία  εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής και των περιβαλλοντικών κρίσεων με απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών και πρωτοφανείς καταστροφές    έχουν πλέον έντονα ευαισθητοποιήσει τους πολίτες  που ζητούν από τις  Κυβερνήσεις και τους  φορείς της πολιτείας, να δράσουν  πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.  Οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, οι μη αναστρέψιμες καταστροφές κάνουν  επιτακτική τη ανάγκη για τη  θωράκιση κάθε χώρας έναντι  των    φυσικών αυτών   καταστροφών και  υπογραμμίζουν  την ανάγκη σημαντικών   μεταρρυθμίσεων, υιοθέτησης αποτελεσματικότερων μεθόδων, απεξάρτησης από τις ρυπογόνες πηγές και στροφή στις ανανεώσιμες,   προκειμένου να αποφευχθούν ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον .
Όσον αφορά  το μοντέλο ανάπτυξης και τις   περιβαλλοντικές πολιτικές στην Ελλάδα, όπου  ιστορικά έχει επικρατήσει ένα ρυπογόνο και σπάταλο μοντέλο ανάπτυξης:  Η χώρα δεσμεύθηκε  μεν από το πρωτόκολλο του Κυότο και τις συμφωνίες της ΕΕ ενάντια στην κλιματική αλλαγή, εξακολουθεί όμως να παρουσιάζει  μεγάλη εξάρτηση από το πετρέλαιο  και τα ορυκτά καύσιμα,  ενώ απουσιάζει ένας κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός με ικανό χρονικό ορίζοντα και μία αποτελεσματική πολιτική με  εθνικό σχέδιο, εξειδικευμένο κατά τομέα για την εξοικονόμηση ενέργειας. Απουσιάζει η πολιτική ενίσχυσης των Ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των μέσων μαζικής μεταφοράς και του σιδηροδρόμου, όπως και τα μέτρα προστασίας των δασικών και λοιπών οικοσυστημάτων.
Σήμερα  εν μέσω μιας  πολύπλευρης οικονομικής, κοινωνικής αλλά και οικολογικής κρίσης, έχει ανοίξει ο διάλογος για τον αναγκαίο μετασχηματισμό των παραγωγικών δομών και του αναπτυξιακού μοντέλου.
Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι η ανάγκη για πράσινη στροφή της οικονομίας δεν έρχεται σε μια λανθασμένη χρονική στιγμή. Αντίθετα, είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας, που επιπλέον έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή. Γιαυτό και επιδιώκουμε να γίνουμε η Αριστερά της αειφόρου ανάπτυξης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κλιματικής αλλαγής. Η Αριστερά των ισχυρών μεταρρυθμιστικών αλλαγών, των μεγάλων πολιτικών πρωτοβουλιών για το περιβάλλον, για την άρση του στρεβλού αναπτυξιακού προτύπου που κυριάρχησε στη φάση της «βιομηχανικής κοινωνίας».
Δίνουμε  έμφαση στην κλίμακα των «πράσινων» επενδύσεων, που πρέπει   να εναρμονίζονται με τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά των τοπικών κοινωνιών, να διακρίνονται για την  ποιότητα και τη  δημιουργία   «πράσινων» θέσεων εργασίας και  να ενισχύουν την  ανάπτυξη της εγχώριας τεχνογνωσίας, σε τομείς όπως η κατασκευή εξοπλισμού για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η ανακύκλωση, οι ήπιες, βιώσιμες τεχνικές στη γεωργία και κτηνοτροφία, τη μεταποίηση, τον τουρισμό.
Ειδικότερα για το μεγάλο θέμα που συζητάμε στη σημερινή μας εκδήλωση, δηλαδή της μη παραχώρησης  δικαιωμάτων  εκμετάλλευσης σε τέσσερα νέα λιγνιτικά κοιτάσματα, μεταξύ των οποίων και αυτό της Δράμας,  και  γενικά της απεξάρτησης από τους λιγνίτες και  τη στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ  θέλουμε να αναδείξουμε την μεγάλη ανάγκη για  ένα  νέο ενεργειακό πρότυπο που θα στηρίζεται στην εξοικονόμηση, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τις καθαρές τεχνολογίες, τις καινοτομίες μέσα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο οργάνωσης του χώρου, των φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων.

Σήμερα όμως και παρά τη μεγάλη συζήτηση , η στροφή στις ΑΠΕ καρκινοβατεί,  γεγονός που μεταξύ των άλλων και οικονομικούς κινδύνους συνεπάγεται και εντείνει την εξάρτηση της χώρας από τις συμβατικές πηγές ενέργειας, αλλά και αφήνει τη χώρα έκθετη απέναντι στην «τρόικα», περιορίζοντας και εγκλωβίζοντας τις ενεργειακές της επιλογές. Η πίεση της τρόικας για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού και ιδίως της πρόσβασης τρίτων στην παραγωγή ηλεκτρισμού από λιγνίτη εντείνεται μέρα με τη μέρα. Η κύρια προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η επίδειξη αταλάντευτης πολιτικής βούλησης προκειμένου να πείσει τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το ανώφελο του ανοίγματος της αγοράς λιγνίτη, προτάσσοντας τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας, την κλιματική αλλαγή, το χρηματιστήριο ρύπων, την τοπική ανάπτυξη, το δικαίωμα στην υγεία και καλύτερο περιβάλλον.
Επί πλέον   για τη  Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, που έχει επιτελέσει σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή στήριξη της χώρας, θα πρέπει  να αναζητηθεί μία  δίκαιη  λύση, ώστε να μην πληγεί η οικονομική δυναμική και η μεσο-μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της ΔΕΗ. Δίκαιη λύση που  θα εξασφαλίσει πολύτιμο χρόνο στη ΔΕΗ προκειμένου να επιταχύνει τις  νέες επενδύσεις σε ΑΠΕ, να εκσυγχρονίσει τα δίκτυά της, να υλοποιήσει  νέες καινοτόμες δράσεις στον τομέα παροχής ενεργειακών υπηρεσιών και παράλληλα  να τη στηρίζει στην αξιοποίηση ευκαιριών για ανάπτυξη της  εκτός των συνόρων.

 Έχοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει διατυπώσει τις προτάσεις της :
- Θα θεωρούσε   ως ύστατη  και  λιγότερο οδυνηρή λύση το σενάριο της  ανταλλαγής μονάδων της ΔΕΗ και αξιόπιστων ηλεκτροπαραγωγών (ή την   εικονική ανταλλαγή ισχύος) και μόνο υπό την προϋπόθεση της  ύπαρξης  αυστηρού χρονοδιαγράμματος απεξάρτησης της χώρας από το λιγνίτη και με ταυτόχρονο πρόγραμμα οικονομικοκοινωνικής και αναπτυξιακής αναπροσαρμογής των περιοχών εκμετάλλευσης του λιγνίτη.
- Τη διασφάλιση της αποκλειστικής ιδιοκτησίας του Δημοσίου στους μεγάλους Υδροηλεκτρικούς σταθμούς
- Τη διασφάλιση της απρόσκοπτης ανάπτυξης των ΑΠΕ, εφαρμόζοντας κατ’ ελάχιστον τα προβλεπόμενα στο ‘ΕΣΔΑΠΕ’, καθώς και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του ενεργειακού μας μοντέλου με τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων νέων πράσινων θέσεων εργασίας.








Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Συνεργάσου με τη ΔΗΜ.ΑΡΙΣΤΕΡΑ_-ΒΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Ο κίνδυνος απαξίωσης της δημοκρατίας

Ο κίνδυνος απαξίωσης της δημοκρατίας
Λουκάς Τσούκαλης, Το Βήμα της Κυριακής, 16/01/2011

Δεν έχει η χώρα μας μεγάλη παράδοση στον διάλογο ούτε και στην ανοχή (πόσω μάλλον στον σεβασμό) για τη διαφορετική άποψη. Η νεοελληνική Ιστορία περιλαμβάνει μεγάλες περιόδους εθνικών διχασμών και εμφυλίων συγκρούσεων. Χώρα της υπερβολής, της μοναδικής αλήθειας και του απόλυτου.

Νομίσαμε, ή θέλαμε να πιστέψουμε, ότι με την επαναφορά της δημοκρατίας το 1974 και στη συνέχεια με την ενσωμάτωση της χώρας στον κορμό των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών, η Ελλάδα είχε πλέον αφήσει πίσω της για πάντα τα χρόνια της πολιτικής αστάθειας, των ανάπηρων δημοκρατικών θεσμών, της περιορισμένης και επιλεκτικής προάσπισης των δικαιωμάτων του πολίτη, της οικονομικής υπανάπτυξης και της διεθνούς περιθωριοποίησης. Και έγιναν όντως σημαντικά βήματα προόδου τα χρόνια που πέρασαν.

Σήμερα όμως δοκιμαζόμαστε από μια πολύ βαθιά κρίση που όμοιά της δεν είχαμε ζήσει για πολλές δεκαετίες. Συνδέεται άμεσα με τη διεθνή οικονομική κρίση, αλλά έχει πολύ έντονα τα δικά της εθνικά χαρακτηριστικά. Μια χώρα με ξεχαρβαλωμένη κρατική μηχανή και πολιτικούς που στη μεγάλη τους πλειοψηφία διαθέτουν ένα μόνον ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα, δηλαδή στη διαχείριση ενός πελατειακού συστήματος που δεν έχουν πλέον λεφτά για να λειτουργήσουν. Μια χώρα με μεγάλες ανισότητες που για χρόνια καταναλώνει πολύ περισσότερα από όσα παράγει ζώντας έτσι σε βάρος των επόμενων γενεών. Μια κοινωνία μπλοκαρισμένη που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς, όμηρος συμφερόντων και οργανωμένων μειοψηφιών, σε ένα πλαίσιο διάχυτου λαϊκισμού και διογκούμενης ανομίας.

Με αυτά τα δεδομένα ξεκίνησε η βίαιη και οδυνηρή προσαρμογή με ρυθμούς και όρους που επιβάλλουν οι δανειστές μας και η διεθνής συγκυρία. Πολλά από αυτά που γίνονται σήμερα με εξωτερικό καταναγκασμό θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας χρόνια πριν. Τώρα, μερικοί από αυτούς που έχουν την πολιτική ευθύνη επικαλούνται ανωτέρα βία. Σίγουρα, έγιναν και γίνονται πολλά λάθη στην πορεία. Αδυναμίες, παραλείψεις, κάποιες αναπόφευκτες αν θυμηθούμε ότι, με λίγες εξαιρέσεις, ο πολιτικός κόσμος της χώρας και η κοινωνία γενικότερα δεν ήταν διόλου προετοιμασμένοι για το σοκ και την επώδυνη θεραπεία. Δοκιμάζονται - και θα δοκιμαστούν ακόμη περισσότερο τους επόμενους μήνες- οι αντοχές της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής και του πολιτικού μας συστήματος.

Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να διαφυλάξουμε τα απολύτως απαραίτητα σε αυτή τη δύσκολη δοκιμασία, στα οποία περιλαμβάνονται, θέλω να ελπίζω, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Οφείλουμε να καταδικάσουμε απερίφραστα φωνές και συμπεριφορές που στρέφονται εναντίον των δημοκρατικών μας κεκτημένων (έστω αυτών των αδύναμων, των καχεκτικών αν προτιμάτε), φωνές και πρακτικές στις οποίες υφέρπει μια εξαιρετικά επικίνδυνη τάση ανομίας ή ολοκληρωτισμού- οι δύο αυτές τάσεις συχνά συγκλίνουν. Και τα σημάδια πολλαπλασιάζονται τον τελευταίο καιρό.

Η εφαρμογή του νόμου στην Ελλάδα ήταν πάντοτε μια έννοια σχετική, δεν βοηθούσαν άλλωστε και οι πρακτικές που εφαρμόζουν συχνά το κράτος και οι εκπρόσωποί του. Ενα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής Αριστεράς συνεχίζει να διατηρεί μια ιδιότυπη σχέση με το Σύνταγμα και τους νόμους τής κατ΄ αυτούς αστικής δημοκρατίας. Προφανώς, δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από την Ιστορία. Στα πανεπιστήμια της χώρας, οι μελλοντικές ηγεσίες του τόπου προπονούνται εδώ και χρόνια σε έκνομες και παραβατικές συμπεριφορές που μερικοί φαίνεται να τις μπερδεύουν με την επανάσταση. Το δικαίωμα όλων να κλείνουν τους δρόμους, να κατεβάζουν τους διακόπτες και γενικώς να εκβιάζουν τους υπόλοιπους επεκτείνεται τώρα και σε πολλούς άλλους χώρους και κοινωνικές ομάδες. Αν συνεχίσουμε έτσι, η αυτοδικία και το δίκαιο του ισχυρότερου θα αποτελούν σύντομα τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.

Δεν θέλει πολύ για να μετατραπεί μια συντεταγμένη κοινωνία σε όχλο που χειραγωγούν οι δημαγωγοί. Ολοένα και περισσότεροι μπαίνουν στο κυνήγι των μαγισσών, ανακαλύπτουν γύρω τους προδότες και μειοδότες, φαντασιώνουν συνωμοσίες, ενώ βεβαίως διατηρούν για τον εαυτό τους το μονοπώλιο της εθνικής αλήθειας. Κάποιοι αρχίζουν να κάνουν και το επόμενο βήμα παρακινώντας τούς όποιους ευεπίφορους στη χρήση βίας.

Και καλά οι αφελείς και οι φασίζοντες εκ πεποιθήσεως. Δεν θα περιμέναμε τίποτε καλύτερο από αυτούς. Αλλά όταν άνθρωποι με γνώση και πείρα υπερβαίνουν τα δημοκρατικά εσκαμμένα, τότε θα πρέπει ειλικρινά να ανησυχούμε. Ο εθνικός συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης συγκροτεί κίνημα ανυπακοής στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας και μιλάει για προδότες, ο διακεκριμένος νομικός Βασίλειος Μαρκεζίνης μοιράζει απλόχερα κατηγορίες για προδοσίες και αργυρώνητους πράκτορες, ενώ απειλεί με ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης (δεν θυμάμαι να διδάσκονται τέτοια πράγματα στην Οξφόρδη). Δεν είναι δυστυχώς οι μόνοι. Η απαξίωση του πολιτικού κόσμου βρίσκεται συχνά ένα μόλις βήμα πριν από την απαξίωση της δημοκρατίας. Αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τους πολιτικούς που έχουμε, ας τους αλλάξουμε. Με δημοκρατικές διαδικασίες όμως και όχι επικαλούμενοι την έλευση σωτήρων και πεφωτισμένων.

Καιρός λοιπόν να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και να διαβάσουμε ξανά τη σχετικά πρόσφατη Ιστορία του τόπου. Προτού είναι πολύ αργά.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

φωτογραφικό αλμπουμ από την εκδήλωση για τους λιγνίτες

φωτογραφικό αλμπουμ από την εκδήλωση για τους λιγνίτες

Εκδήλωση Δ.Α. Δράμας

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε σήμερα ημερίδα της Δημοκρατικής Αριστεράς Δράμας με θέμα "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΝΙΤΕΣ-ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ" όπου και παρουσιάστηκαν οι επιπτώσεις από τυχόν "αξιοποίηση" των λιγνιτών, η πρόταση για αειφορία και οι θέσεις της Δ.Α. για την ανάπτυξη.
Ο μηχ.περ. Αθ. Σανίτσας έκανε μια εμπεριστατωμένη παρουσίαση των επιπτώσεων από την καύση των λιγνιτών (υγεία,οικονομία ,περιβάλλον), ο Στ. Λαζαρίδης υπεύθυνος τομέα περιβάλλοντος ανέλυσε τι εστί αειφόρος ανάπτυξη, η Ασ. Ξηροτύρη αναφέρθηκε στις θέσεις της Δ.Α. για ανάπτυξη και για την παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση ενώ σε παρέμβασή του ο πρόεδρος της Οικολογικής Κίνησης Δράμας αναφέρθηκε στις εξελίξεις για το θέμα και για την ανάγκη δυναμικής απάντησης σε περίπτωση που δρομολογηθεί η αξιοποίηση των λιγνιτών. 

συνέντευξη Φώτη Κουβέλη

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Δελτία τύπου λιγνίτες-ΝΕΟΓΑΛ-Περιφερειάρχης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΑΜΑΣ                ΔΡΑΜΑ 20/01/2011

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Δημοκρατική Αριστερά Δράμας καλεί όλους τους Δραμινούς να συμμετάσχουν στην εκδήλωση – ημερίδα, που θα πραγματοποιηθεί την  Κυριακή 23/01/2011 και ώρα 10:30 στο Επιμελητήριο Δράμας, με θέμα «ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΝΙΤΕΣ – ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ».
Ομιλητές: 
*   ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΑΝΙΤΣΑΣ, Μηχανικός Περιβάλλοντος, απόφοιτος  Δ.Π.Θ. : «Επιπτώσεις από την εκμετάλλευση των λιγνιτών».
* ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός, Υπεύθυνος Περιβάλλοντος της Οργάνωσης Δράμας της Δημοκρατικής Αριστεράς: «Αειφόρος Ανάπτυξη».
*   ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ, π. Βουλευτής, Περ. Σύμβουλος Περιφέρειας Κεντρ. Μακεδονίας, μέλος Π.Π.Ε. Δημοκρατικής Αριστεράς: «Προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για αειφόρο ανάπτυξη με επίκεντρο τον Άνθρωπο και με προστασία του περιβάλλοντος».
Θα χαιρετίσει ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΟΜΑΤΖΟΓΛΟΥ και θα παρέμβει ο Πρόεδρος της Οικολογικής Κίνησης Δράμας ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΤΑΓΛΗΣ.

                                                                                             Το Γραφείο Τύπου













ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΑΜΑΣ                ΔΡΑΜΑ 20/01/2011
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗ ΝΕΟΓΑΛ
Μετά από σχετικό αίτημα της Π.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς Δράμας πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της 19/01/2011 επίσκεψη αντιπροσωπείας στελεχών του Κόμματος στη ΝΕΟΓΑΛ Α.Ε.
Σε συνάντηση με το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων και ακολούθως με τη Διοίκηση της επιχείρησης συζητήθηκε εκτενώς το ζήτημα που ανέκυψε με την κατ΄ αρχήν συμφωνία για σύναψη μεταξύ Σωματείου Εργαζομένων και Διοίκησης της επιχείρησης Ειδικής Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που προβλέπει μείωση των αποδοχών κατά ποσοστό 9%.
Κατά τις συζητήσεις τονίσθηκε πως τα δύο μέρη κατέληξαν στην άνω κατ΄  αρχήν συμφωνία λαμβάνοντας υπόψη τον σκληρότατο ανταγωνισμό που επικρατεί στον κλάδο της γαλακτοβιομηχανίας και για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο ζημιογόνων αποτελεσμάτων.
Το γεγονός αυτό μοιραία θα οδηγούσε σε απολύσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας, φαινόμενα που έως σήμερα είναι άγνωστα στην επιχείρηση, η οποία και τηρεί τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Η αντιπροσωπεία της Δημοκρατικής Αριστεράς τόνισε ότι είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στον πρόσφατο Νόμο, που θέσπισε τις συμβάσεις αυτές, πολύ περισσότερο που δεν προβλέπονται σχετικές ασφαλιστικές δικλείδες για την προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων.
Τονίσαμε επίσης πως δεν δικαιολογείται η σύναψη παρόμοιας σύμβασης ειδικά στη ΝΕΟΓΑΛ, που πρώτη πανελλαδικά έσπευσε να εκμεταλλευθεί το νέο νομικό πλαίσιο. Αυτό καταδεικνύουν άλλωστε οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν τόσο πανελλαδικά, όσο  και κυρίως στην τοπική Κοινωνία που στηρίζει χρόνια τώρα τη Δραμινή Βιομηχανία Γάλακτος. Η αρνητική αυτή προβολή έβλαψε τους εργαζόμενους, καθώς και το κύρος και τη φήμη της Εταιρίας και δεν θα πρέπει να υπογραφεί η σχετική τελική σύμβαση.
Είναι φανερό ότι Εργαζόμενοι και Διοίκηση θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις εξελίξεις αυτές στο στάδιο της τελικής διαβούλευσης.
Η Δημοκρατική Αριστερά θεωρεί πως στη διαβούλευση που θα διεξαχθεί τις επόμενες μέρες τα δύο μέρη μπορούν και πρέπει να προσέλθουν καλόπιστα για να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τους Εργαζόμενους, την Επιχείρηση και κατ΄ επέκταση τη Δραμινή Κοινωνία.       Το Γραφείο Τύπου
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΑΜΑΣ                   Δράμα 20/01/2011

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ

Αντιπροσωπεία του Περιφερειακού Γραφείου Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης της Δημοκρατικής Αριστεράς μαζί με τον Βουλευτή του Κόμματος Γρηγόρη Ψαρριανό επισκέφθηκαν στις 18/01/2011 τον Περιφερειάρχη Αρ. Γιαννακίδη.
Κατά τη σύσκεψη συζητήθηκαν θέματα αρμοδιότητάς του (εφαρμογή Καλλικράτη και δυσλειτουργίες κατά το πρώτο στάδιο εφαρμογής μου, προγράμματα που αφορούν την Περιφέρεια, Περιφερειακός Σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμμάτων κ.λπ), καθώς επίσης και θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος της περιοχής μας, όπως η δημιουργία φράχτη στον Έβρο.
Η αντιπροσωπεία της Δημοκρατικής Αριστεράς επεσήμανε ελλείψεις και καθυστερήσεις στην μετάβαση στο νέο θεσμικό πλαίσιο και ζήτησε επίσπευση των διαδικασιών για την ομαλή λειτουργία των Υπηρεσιών και την καλύτερη εξυπηρέτηση του Πολίτη.
Επίσης τόνισε την κατηγορηματική αντίθεση της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κατασκευή φράχτη στον Έβρο, που το θεωρεί μέτρο απαράδεκτο από κάθε άποψη, το οποίο συν τοις άλλοις θα αποδειχτεί αναποτελεσματικό.

                                                                                                Το Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Αντίθεση ιδεολογική,ηθική,οικονομική,κοινωνικη,οικολογική απέναντι στους λιγνίτες

H  αρνητική θέση για την αξιοποίηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων βασίζεται:
1) πάνω απ' όλα δεν είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του αλλά ο πλανήτης και η διάσωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο υπάρχουμε κι εμείς. Ολιστική αντίληψη λοιπόν κι όχι ανθρωποκεντρική.
2) Η επιστήμη της οικολογίας δεν υπάρχει για να μελετούμε απλά τα οικοσυστήματα αλλά για να μετουσιώνονται τα συμπεράσματά της σε πολιτικές. Πολιτική οικολογία που θα έχει επιδράσεις στην καθημερινότητά μας.
3) Η οικονομία της περιοχής μας έχει μέχρι τώρα έναν προσανατολισμό ήπιας ανάπτυξης στον τομέα τον αγροτικό,τον κτηνοτροφικό, τον τουριστικό  την μεταποίηση και την καινοτομία. Η εξόρυξη των λιγνιτών θα αποτελέσει ένα βαρύ πλήγμα στις περισσότερες από τις παραπάνω οικονομικές δραστηριότητες.
4) Ολόκληρα χωριά και κοινωνικές ομάδες θα κληθούν να εγκαταλείψουν τη γη που έζησαν μια ολόκληρη ζωή καθώς και τον τρόπο ζωής τους και την εργασία τους.
5) Έχουμε ηθικό χρέος απέναντι στους απογόνους μας να τους παραδώσουμε έναν κόσμο καλύτερο ή έστω ίδιο με αυτόν που παραλάβαμε.Μετά από 40 χρόνια η πεδιάδα της Δράμας θα είναι σεληνιακό τοπίο.
                                              Χρήστος Χατζηγεωργίου

Είμαστε υπέρ του καθορισμού των 10 στρεμμάτων ως ελαχίστου ορίου αρτιότητας

Ως πρώτο βήμα προς την πάγια θέση της ΔΗΜ.ΑΡ. για την πλήρη κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.
19/01/2011
Κατά την χθεσινή συζήτηση επί της αρχής του Νομοσχεδίου για τη βιοποικιλότητα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κ. Νικ. Τσούκαλης δεν πρόλαβε- ελέω κανονισμού- να τοποθετηθεί και να καταθέσει τη θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς επί των διατάξεων του νομοσχεδίου.
Η θέση της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι θετική επί της αρχής με αρκετές βελτιωτικές για το νομοσχέδιο προτάσεις. Ειδικότερα επί της επίμαχης διάταξης για τον καθορισμό των 10 στρεμμάτων ως ελαχίστου ορίου αρτιότητας και κατάτμησης στις περιοχές NATURA θα εκφράζαμε τη συμφωνία μας θεωρώντας ότι θα αποτελούσε το πρώτο βήμα προς την πάγια θέση της ΔΗΜ.ΑΡ. για την πλήρη κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.Δυστυχώς όμως κατόπιν μιας άνευ προηγουμένου διακομματικής σύμπνοιας και ασφυκτικής πίεσης, η Υπ. ΠΕΚΚΑ κ. Μπιρμπίλη προέβη στον ιστορικό συμβιβασμό του ‘καλώς έχει ως τώρα’ αναγνωρίζοντας την ανωριμότητα του ελληνικού λαού να αποδεχθεί τόσο ρηξικέλευθες απόψεις.

Σε περίοδο κρίσης το περιβάλλον είναι πολυτέλεια ήταν το συμπέρασμα της χθεσινής συζήτησης.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Αριστερό φλας, δεξιά στροφή;

Αριστερό φλας, δεξιά στροφή;
Γιάννης Πανούσης, Ελευθεροτυπία, 17/01/2011

Καλοί μου άνθρωποι
πώς μπορείτε να σκύβετε
και να μη χαμογελάτε;
Ανοίχτε τα παράθυρα
Γ. Ρίτσος, Εαρινή συμφωνία
Σ’αυτή την κρίσιμη φάση για τη χώρα, τα αριστερά κόμματα αποφάσισαν να βγάλουν τα εσώψυχά τους, αφήνοντας τον αριστερό πολίτη μόνο κι απροστάτευτο.

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ των αριστερών πολιτικών δεν μπορεί να γίνεται με ιστορική αυτο-αναφορικότητα. Πρέπει να γαλβανιστεί μέσα στο αμόνι των ανασυνθέσεων και στο εκστρατευτικό σώμα των ανοικτών οριζόντων και ανοικτών συνεργασιών και όχι της κλειστής (περικυκλωμένης ή και αγκυλωμένης) εσωστρέφειας.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλείται να συνδυάσει τη φαντασία των κινημάτων με ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο διακυβέρνησης. Η ηθική, η αισθητική και οι ευαισθησίες της Αριστεράς δεν κινδυνεύουν τόσο από την προγραμματική συμμετοχή της σε συνεργασίες διακυβέρνησης όσο από την αυτο-ακύρωση της πολιτικής της, εάν περιοριστεί στο να καταγγέλλει την άδικη κοινωνία, χωρίς να δέχεται να διαχειριστεί τα προβλήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ δεν είναι αυτοσκοπός. Ούτε όμως και η μη-εξουσία. Οι καταγγελίες δεν αρκούν. Χρειάζεται και ανάληψη του ρίσκου στην εφαρμογή των ιδεών. Οποιος ασκεί εξουσία, δεν απεμπολεί υποχρεωτικά τις αρχές του, αν γνωρίζει το πώς και το γιατί.

Η «ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ» των μικρών κομμάτων, ως ιστορική συνέπεια της μακρόχρονης παράνομης δραστηριότητας και ως αντέρεισμα στην αλαζονεία των μεγάλων κομμάτων, εξηγείται, μεν, αλλά από ένα σημείο και μετά καθίσταται αυτοκαταστροφικός παράγοντας. Ο,τι και όποιος δεν ανοίγεται ή ασφυκτιά ή παραμορφώνεται.

ΕΙΝΑΙ αδιανόητο τα μεγάλα κόμματα να «κάθονται πάνω στα ποσοστά τους» και να ζητούν -στο όνομα της δημοκρατικής αρχής και νομιμοποίησης- να καταβροχθίσουν τα μικρά κόμματα. Θεωρώ, όμως, εξίσου λαθεμένο τα μικρά κόμματα να διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια και το «αμόλυντο» και να αρνούνται να θέσουν τις απόψεις τους στο αμόνι της σύνθεσης. Στο κάτω κάτω, τα κόμματα στις Δημοκρατίες δεν συνιστούν αυτοεξυπηρετούμενους θεσμούς, αλλά κρίνονται από την αποτελεσματική, για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, δράση τους.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει ιστορικό, πολιτικό και ηθικό χρέος να μας δείξει τι το διαφορετικό ξέρει να κάνει. Πώς απαντάει στην πράξη και όχι στα λόγια στην κρίση Κράτους και Κοινωνίας. Μάθημα πολιτικής ηθικής για αριστερούς ή λιγότερο αριστερούς. Με την ευθύνη της διακυβέρνησης και όχι με την ευκολία και το ευχολόγιο της αποχής.

ΥΓ.: Αυτά τα γράφω ως προ-κατα-βολή, καθώς έρχεται ο Μάρτης, όπου (φαίνεται ότι) ο καθείς θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με την Ιστορία (ή με το μαγαζάκι του;).

www.giannispanousis.gr

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

εκδήλωση για τους λιγνίτες

Προετοιμάζοντας την εκδήλωση για τους λιγνίτες και ερχόμενοι σε επαφή με δραμινούς πολίτες καθώς τους ενημερώνουμε καταλαβαίνουμε αυτό που υποψιαζόμασταν, πολίτες άνεργοι ή εργαζόμενοι, αντιμέτωποι με την επιβίωσή τους έχουν αρχίσει να δέχονται εκπτώσεις στην ποιότητα ζωής του και κυνικά να ομολογούν ας βρούμε εμείς τώρα δουλειά και τα παιδιά μας ας κοιτάξουν αργότερα πως θα τα βολέψουν, ας αυξηθεί και λίγο ο καρκίνος καλύτερα να πεθάνουμε χορτάτοι παρά νηστικοί και πάει λέγοντας....ας μην επαναπαυόμαστε η κοινή γνώμη αλλάζει από μέρα σε μέρα, το σοκ της οικονομικής κρίσης έχει μουδιάσει τα αντανακλαστικά μας, δράση τώρα πριν να είνα αργά..

Tούρκος εσύ και εγώ Pωμιός...

Tούρκος εσύ και εγώ Pωμιός...
Νίκος Μπίστης, 15/01/2011

Tελικά, ελληνικά και τουρκικά κόμματα, MME, ελληνική και τουρκική κοινή γνώμη δεν διαφέρουν τόσο όσο ορισμένοι νομίζουν. Mε εξαίρεση την αξιολόγηση του κινδύνου, όπου μόνο 2% των Tούρκων -σε πείσμα του κ. Kαρατζαφέρη και του Θεσσαλονίκης Άνθιμου- θεωρούν ότι απειλούνται από την Eλλάδα, στα άλλα αντιδρούν πανομοιότυπα. Iδιαίτερα διαφωτιστικές -αλλά και διασκεδαστικές- είναι οι αντιδράσεις σε Eλλάδα και Tουρκία από την ομιλία του πρωθυπουργού στο Eρζερούμ μπροστά στο διπλωματικό σώμα της Tουρκίας. Kάποιοι ρίγησαν από εθνική υπερηφάνεια γιατί «τους τα είπε κατά πρόσωπο» και για την κατοχή στην Kύπρο και για τις υπερπτήσεις στο Aγαθονήσι.

Άλλοι, όπως ο κ. Σαμαράς και ο κ. Kαρατζαφέρης, βυθίστηκαν στην αμηχανία γιατί οι κορόνες περί ενδοτισμού του Παπανδρέου που είχαν ετοιμάσει πήγαν στο βρόντο. Στην άλλη μεριά του Aιγαίου η εθνικιστική αντιπολίτευση και ο αντιπολιτευόμενος Tύπος ολοφύρονται που ο Eρντογάν άφησε αναπάντητη την «ελληνική πρόκληση». (Oύτε εδώ, λοιπόν, πρωτοτυπούν οι δικοί μας τηλεπαρουσιαστές που μόλις ανοίξει το στόμα του ο Eρντογάν ανακαλύπτουν «νέα τουρκική πρόκληση»). Tι πράγματι έγινε, πίσω και πέρα από τις εκατέρωθεν προπαγανδιστικές πομφόλυγες;

Aξίζει να θυμηθούμε ότι το ίδιο ακριβώς έργο με τους ίδιους πρωταγωνιστές σε αντίστροφους ρόλους παίχθηκε πριν λίγο καιρό κατά την επίσημη επίσκεψη Eρντογάν. Tότε ο Tούρκος πρωθυπουργός «μας τα είπε έξω από τα δόντια», υποστηρίζοντας ότι η Tουρκία στην Kύπρο έκανε την υποχώρησή της, σπρώχνοντας τους Tουρκοκύπριους στο «ναι» στο Σχέδιο Aνάν και ότι η θέση της χώρας του στο θέμα χωρικών υδάτων - εναερίου χώρου διαφέρει από τη δικιά μας. Όσοι σήμερα δηλώνουν στη χώρα μας εθνικά υπερήφανοι με την ομιλία Παπανδρέου καυτηρίαζαν τότε την «άκομψη έως προκλητική ομιλία Eρντογάν» και την ανοχή Παπανδρέου. Kαι όσοι επιτίθενται σήμερα στη γείτονα στον Eρντογάν τότε σιωπούσαν.

Eίναι παραπάνω από προφανές ότι ουδείς αιφνιδίασε ή αιφνιδιάστηκε αλλά όλα ήσαν προσυμφωνημένα. Kαι κάτι περισσότερο: Eχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι ήθελαν να ακουστούν αυτά τα λόγια από τα χείλη του ομολόγου τους. Aποδέκτες δεν ήταν- παρά μόνο τύποις- οι δύο πρωθυπουργοί, ουσιαστικός αποδέκτης ήταν η κοινή γνώμη των δύο χωρών.

Mία κοινή γνώμη εθισμένη σε στερεότυπα και βομβαρδισμένη με την άποψη ότι ο «άλλος» έχει παντού και πάντα άδικο. Tώρα αναγκαστικά άκουσε τον «άλλον» και μετά το πρώτο σοκ μπορεί να ακολουθήσουν ωριμότερες προσεγγίσεις. Tο ήρεμο ύφος του Eρντογάν έδειχνε πόσο το διασκέδαζε βλέποντας τους πρέσβεις (κατά πλειοψηφία οπαδούς του «βαθέως κράτους» και των στρατηγών) να ακούνε από τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι δεν είναι δυνατόν παραμονές της επίσκεψής του να πυκνώνουν οι υπερπτήσεις. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να μας διαφεύγει ότι η σύγκρουση στη γείτονα μαίνεται και ότι ένα τμήμα του κατεστημένου δεν δίστασε να σχεδιάσει ελληνοτουρκική εμπλοκή.

Kαι ο Παπανδρέου και ο Eρντογάν γνωρίζουν ότι χωρίς αμοιβαίους συμβιβασμούς λύση στο σκληρό πυρήνα των ελληνοτουρκικών διαφορών δεν θα υπάρξει. Όσες φορές και αν φωνάξουμε για την κατοχή, τα τουρκικά στρατεύματα δεν θα φύγουν παρά μόνο αν υπάρξει συνολική λύση στο Kυπριακό. Oι υπερπτήσεις και οι αμοιβαίες αναχαιτίσεις με τους συνακόλουθους κινδύνους θα σταματήσουν με την εναρμόνιση χωρικών υδάτων και εναερίου χώρου, πράγμα που απαιτεί αμοιβαία συμφωνία.

Yπό την απειλή του τουρκικού casus belli κάθε αναγκαία συμφωνία στα μάτια της ελληνικής κοινής γνώμης θα συνιστά υποχώρηση. Eπίσης, η Tουρκία αντιλαμβάνεται ότι χωρίς συμβιβασμούς -που πρέπει, όμως, να συναντηθούν με αντίστοιχους ελληνικούς γιατί και η Tουρκία διαθέτει κοινή γνώμη- η πορεία της προς την Eυρώπη δυσχεραίνεται. H Mέρκελ μέχρι και φιλοκυπριακά αισθήματα κατασκεύασε προκειμένου να σπρώξει την Tουρκία στην Aνατολή. Eμείς υποστηρίζουμε -και πολύ σωστά- ότι μία τέτοια εξέλιξη δεν εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα.

Συμπέρασμα: Παπανδρέου και Eρντογάν τα πήγαν καλά, αλλά έχει δρόμο μπροστά

Πρόσκληση συνεργασίας προς τους Οικολόγους Πράσινους

Πρόσκληση συνεργασίας προς τους Οικολόγους Πράσινους

E-mail Εκτύπωση PDF
Aποσπάσματα από το σημερινό χαιρετισμό του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στην εκδήλωση που διοργανώνουν οι τοπικές κινήσεις των Οικολόγων Πράσινων και της Δημοκρατικής Αριστεράς στους Αγίους Αναργύρους:
Αποτελεί σταθερή μας επιλογή η σύγκλιση των ιδεών της Αριστεράς και της Οικολογίας. Μας ενδιαφέρει ένας νέος προγραμματικός επαναπροσδιορισμός που οργανικά θα ενώνει τις ευαισθησίες της κοινωνικής κριτικής με τις διεκδικήσεις για το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη. Μας ενδιαφέρει ένας προγραμματικός ορίζοντας που η ριζοσπαστική αμφισβήτηση του σημερινού καπιταλιστικού μοντέλου θα συμπίπτει με την οικολογική θεώρηση για τον πλανήτη, για τον τρόπο ζωής, για την οικονομία. Ιδιαίτερα μάλιστα στη χώρα μας- που σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά παραδείγματα- η επιβάρυνση του περιβάλλοντος είναι δραματική.
Η Αριστερά απαιτείται να επαναπροσδιορίσει τις αξιακές της αρχές, να αναμετρηθεί με τις δικές της ευθύνες για τα φαινόμενα της κρίσης. Οι αντιλήψεις του παραγωγισμού και η υποταγή στο καταναλωτισμό, οδήγησαν σε πισωγυρίσματα.
Έχουμε ανάγκη από νέες συνθέσεις, νέα μείγματα πολιτικών και ανακατατάξεις. Η ΔΗΜ.ΑΡ. σταθερά υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα έχουμε ανάγκη να υπερβούμε το παραδοσιακό κομματικό σύστημα. Αυτό που οδήγησε, είτε από θέσεις διακυβέρνησης είτε από θέσεις αντιπολίτευσης, στη σημερινή κρίση. Η ίδια η δημιουργία της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι ένα στοιχείο της αμφισβήτησης του οχυρωμένου αριστερού λόγου σε παραδοσιακές βεβαιότητες και καταγγελίες, έξω από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και τις προτεραιότητες του τόπου. Όλοι μας, θα πρέπει να δούμε την ανάγκη μιας πλατειάς πολιτικής συμμαχιών, που να δημιουργήσει ένα ισχυρό πόλο της σύγχρονης Αριστεράς και της Πολιτικής Οικολογίας στην Ελλάδα. Ένας πόλος ικανός για ανατροπές στο πολιτικό σύστημα και για μια εναλλακτική λύση στη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης που βιώνουμε όλοι.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. απευθύνει προτάσεις συνεργασίας και συμπόρευσης στους Οικολόγους Πράσινους μέσα στα κινήματα, στα αυτοδιοικητικά σχήματα, στις κινήσεις πολιτών.
Προτείνουμε τη δημιουργία ενός μόνιμου Φόρουμ Διαλόγου από στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς, των Οικολόγων Πράσινων, από ανένταχτους πολίτες, που να προχωρήσει παραπέρα τις προγραμματικές αναζητήσεις και τις κοινές δράσεις.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Οι 15 προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς 20/12/2010

Οι 15 προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς 20/12/2010

by ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ on Τρίτη, 21 Δεκεμβρίου 2010 στις 12:56 μ.μ.

1. Eπαναπροσανατολισμό του συστήματος κοινωνικής προστασίας για την ανακούφιση όσων πλήττονται από την κρίση με επίδομα ανεργίας για όλους τους μακροχρόνια άνεργους, ενιαίο επίδομα παιδιού για όλες τις οικογένειες, επιδότηση ενοικίου για όλους τους ενοικιαστές χαμηλού εισοδήματος και την εφαρμογή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

Ριζικές αλλαγές στην ελληνική περιβαλλοντική νομοθεσία για την προστασία του εγχώριου και παγκόσμιου οικολογικού συστήματος. Η πράσινη στροφή της οικονομίας είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας και επιπλέον έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή. Η προοπτική μίας απελευθερωμένης και λειτουργικής αγοράς ενέργειας θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία.

Ανταλλαγή μονάδων μεταξύ ΔΕΗ και αξιόπιστων ηλεκτροπαραγωγών, υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αυστηρού χρονοδιαγράμματος απεξάρτησης της χώρας από το λιγνίτη και με ταυτόχρονο πρόγραμμα οικονομικοκοινωνικής και αναπτυξιακής αναπροσαρμογής των περιοχών εκμετάλλευσης του λιγνίτη. Διασφάλιση της αποκλειστικής ιδιοκτησίας του Δημοσίου στους μεγάλους Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς και της απρόσκοπτης ανάπτυξης των ΑΠΕ, εφαρμόζοντας κατ’ ελάχιστον τα προβλεπόμενα στο ‘ΕΣΔΑΠΕ’, καθώς και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του ενεργειακού μας μοντέλου με τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων νέων πράσινων θέσεων εργασίας. Παροχή ισχυρών φορολογικών κινήτρων για εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια.

Ανάπτυξη ενός εναλλακτικού πόλου οικονομικής δραστηριότητας, της Πράσινης Κοινωνικής Οικονομίας, δηλαδή έναν χώρο της οικονομίας που βρίσκεται ανάμεσα στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα της που παράγουν κοινωνικό και ατομικό όφελος.

Βαθιά τομή στο χώρο του δημόσιου τομέα, με νέο ρόλο των απαραίτητων δημόσιων επιχειρήσεων. Οι προτάσεις για κατάργηση ή και ενοποίηση Οργανισμών κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Οι αναδιαρθρώσεις αλλά και τα νέα επιχειρησιακά σχέδια των μεγάλων Δημοσίων επιχειρήσεων πρέπει να προχωρήσουν. Αυτές δεν είναι δυνατόν να εξαντλούνται μόνο και μάλιστα εκ των προτέρων σε μειώσεις μισθών και προσωπικού, που και αυτές οφείλουν να αντιμετωπισθούν. Χωρίς όμως ένα σαφή, διαφανή, ενιαίο (όχι διεσπαρμένο σε διάφορες υπηρεσίες και Υπουργεία) και αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, οποιαδήποτε πολιτική, ακόμη και καλών προθέσεων, ακυρώνεται. Πλήρη μηχανοργάνωση και επιβολή του διπλογραφικού συστήματος σε όλο τον δημόσιο τομέα για στοιχειώδη λειτουργία και έλεγχο. Τασσόμαστε υπέρ ενός ενιαίου, εξορθολογισμένου μισθολογίου, στο οποίο θα πρέπει να ενσωματωθούν τα επιδόματα.

Δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση με αναλογική και προοδευτική συμβολή όλων των πολιτών που να περιλαμβάνει και τον αρνητικό φόρο για νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος. Επανεξέταση του συνόλου των φορολογικών ελαφρύνσεων από μηδενική βάση, ενίσχυση των φορολογικών μηχανισμών για τη μείωση της παραοικονομίας και της απώλειας εσόδων από φόρους που δεν εισπράττονται. Εξοικονόμηση πόρων μέσα από τον περιορισμό στο ελάχιστο του τερατώδους μηχανισμού μεταφοράς εισοδημάτων υπό τη μορφή κινήτρων, επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και φοροαπαλλαγών. Ιδιαίτερες περιοχές αναζήτησης πόρων η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, η εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία και οι φοροαπαλλαγμένες εμπορικές συναλλαγές τους.

Ενίσχυση του αναπτυξιακού ρόλου του προϋπολογισμού και αναπροσαρμογή του ΕΣΠΑ, αύξηση της απορροφητικότητάς του, με εφαρμογή συστημάτων αξιολόγησης της αναπτυξιακής και της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δαπανών.

Περαιτέρω μείωση στις αμυντικές δαπάνες με ενίσχυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, για τη μείωση της εξάρτησης της χώρας μας από τους μεγάλους κατασκευαστές σύγχρονων οπλικών συστημάτων, αλλά και για τη δημιουργία ενός πεδίου εφαρμογής καινοτομιών.

Αντιμετώπιση του υπέρογκου ελλείμματος του ισοζυγίου συναλλαγών και του εμπορικού ισοζυγίου(σταθερά αρνητική πρωτιά στην ΕΕ.) Η χώρα παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που δεν καταναλώνονται ούτε στο εσωτερικό και αντιθέτως εισάγει συνεχώς άλλα ή ομοειδή. Αυτό σημαίνει είτε λαθεμένες επιλογές παραγωγικών προτύπων είτε υψηλό κόστος παραγωγής. Η χώρα οφείλει να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, με ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με ενίσχυση για απρόσκοπτη ροή της χρηματοδότησής τους, να δώσει τη μάχη της ανταγωνιστικότητας στο πεδίο της καινοτομίας και της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών, που ενσωματώνουν τεχνολογικό προβάδισμα και υψηλή προστιθέμενη αξία.

Ενίσχυση της ναυτιλίας και στροφή σε ελληνικά πληρώματα, αλλά κυρίως ενθάρρυνση του εκσυγχρονισμού του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου με την συμμετοχή του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου. Όταν «κτίζεται» μεγάλος αριθμός νέων πλοίων από έλληνες εφοπλιστές σε γειτονική χώρα είναι αδιανόητο να μην καταβάλλεται απολύτως στοχευμένη πρωτοβουλία για την προσέλκυσή τους στη χώρα μας.

Διαμόρφωση ενός ισχυρού πυλώνα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό τον έλεγχο του δημοσίου, που θα περιλαμβάνει την Εθνική, την ΑΤΕ, το ΤΤ, και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Τη διευκόλυνση της επέκτασης του θεσμού των συνεταιριστικών τραπεζών και την ίδρυση Δημόσιας Τράπεζας ειδικού σκοπού για τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και του Δημόσιου Χρέους.

Πρωταρχική κρατική μέριμνα για χρήσεις γης στην ύπαιθρο, για εκσυγχρονισμό της γεωργίας, των μεταποιητικών μονάδων αλλά και των δικτύων εμπορίου και διακίνησης αγροτικών αγαθών, για μεταφορά πόρων στον πυλώνα της Αγροτικής Ανάπτυξης ώστε να ενισχυθούν κατά προτεραιότητα τα αγροτικά νοικοκυριά. Επιδίωξη της πολυλειτουργικότητας του αγροτικού τομέα, με έμφαση στη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Εξυγίανση και πλήρης ανασυγκρότηση των αγροτικών συνεταιρισμών και οργάνωση των αγροτών σε ομάδες παραγωγών.

Πλήρη και αξιοπρεπή απασχόληση. Εργασιακές σχέσεις και συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας που παρέχουν στους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες, σιγουριά και διαμορφώνουν όρους δημιουργικής και υπεύθυνης απασχόλησης. Μια πολιτική ακριβώς στον αντίποδα της πλήρους απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που ακολουθεί η κυβέρνηση. Εγγύηση της κοινωνικής ασφάλειας όσων διαβιούν στη χώρα μέσα από ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα χρηματοδοτείται σταθερά και με ενιαίους όρους από τους εργαζόμενους, το κράτος και τους εργοδότες.

Αλλαγή του βασικού προσανατολισμού στον τομέα της υγείας στην κατεύθυνση της πρόληψης και ανάπτυξης της πρωτοβάθμιας φροντίδας με ιδιαίτερη έμφαση στην αναμόρφωση του ΕΣΥ, στη δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Υγείας στη γενναία χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας και άμβλυνση των εξωπραγματικών ιδιωτικών δαπανών.

Νέα πορεία για την παιδεία για μια εκπαίδευση που να αντιστοιχεί στις αυξημένες ανάγκες της εποχής, των πολιτών και της χώρας με αυτόνομο μορφωτικό ρόλο του Λυκείου και ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Παράλληλα με τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις που απαιτούνται στη χώρα μας, η ΔΗΜ.ΑΡ προτείνει και υποστηρίζει 5 προτάσεις για την ευρωπαϊκή και διεθνή πορεία:

Τη ρύθμιση και τον έλεγχο στη λειτουργία των διεθνών χρηματαγορών με συλλογική απόφαση των G20 και των οργάνων της Ε.Ε.

Την ανάγκη κοινής ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πολιτικής, μείωσης των ανισορροπιών και κοινής πορεία ανάπτυξης της ευρωζώνης.

Εμμονή στην πρόταση της ευρωπαϊκής αριστεράς για την έκδοση ευρωομολόγου και δημιουργία μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους.

Μεταφορά μέρους του εθνικού χρέους στην ΕΚΤ, σύμφωνα με την πρόταση της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων που θα μπορούσε να κυμανθεί από το 60% ως το 40% της πρότασης Γιούνκερ-Τρεμόντι.

Επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους των 110 δις μέχρι το 2021, για όλο το ποσό.

5.
4.
3.
2.
1.
15.
14.
13.
12.
11.
10.
9.
8.
7.
6.
5.
4.
3.
2.