Δημήτρης Χατζησωκράτης, www.mediasoup.gr, 04/12/2010
Θέματα Επικαιρότητας
Μνημόνιο-Κυβερνητική πολιτική
Άρθρα
Ειδήσεις
Δεν νομίζω ότι θα εκόμιζα γλαύκαν εις Αθήνας αν υποστήριζα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών τάσσεται υπέρ βασικών διαπιστώσεων της ομιλίας του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γ.Α. Παπανδρέου στο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού κόμματος στη Βαρσοβία την Πέμπτη που μας πέρασε.
Πρότεινε την έκδοση του Ευρωομόλογου και την φορολογία των χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Άσκησε δριμεία κριτική στις νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις υπογραμμίζοντας ότι «…δεν μπορούμε να χτίσουμε ισχυρότερες, ασφαλέστερες και υγιείς οικονομίες για τους πολίτες μας μόνο περικόπτοντας δαπάνες της κυβέρνησης και της κοινωνικής πολιτικής.(…). Μια δεύτερη ευθύνη μας είναι να διασφαλίσουμε ότι οι πολιτικές που οδηγούν σε μελλοντική οικονομική βιωσιμότητα δεν θα αδικήσουν και θα βλάψουν τους αδύναμους και τους έχοντες ανάγκες σήμερα». Τόνισε, δε, ότι «το να διασώζουμε τις τράπεζες σε βάρος των φτωχότερων πολιτών δεν είναι μόνο οικονομικά μη βιώσιμο, είναι κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο».
Το μεγάλο όμως πρόβλημα είναι ότι αυτός ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που καλά κάνει και προωθεί τέτοιες απόψεις στον Ευρωπαϊκό χώρο, μήπως και γίνουν κατευθυντήριες γραμμές πλεύσεις των σοσιαλιστικών κομμάτων, ασκούντων ή όχι εξουσία, είναι και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας! Είναι ο πρόεδρος μιας ελληνικής κυβέρνησης, που από τον Μάιο του 2010 μέσα από το Μνημόνιο με την ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ καθώς και με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο 1 και το αναμενόμενο τις μέρες αυτές νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο 2 ασκεί την πιο σκληρή πολιτική λιτότητας που μεταπολιτευτικά έχει γνωρίσει ό τόπος!
Η κυβέρνησή του στο όνομα της διασφάλισης θετικής έκθεσης της τρόικας για την καταβολή της δόσης του Μαρτίου 2011 έχει ετοιμάσει Προϋπολογισμό του 2011 και εξαγγέλλει δεκάλογο μέτρων που ξεπερνούν πλέον την μία μετά την άλλη κόκκινες γραμμές που το ΠΑΣΟΚ αλλά και η κυβέρνησή του έθεταν ένα χρόνο πριν, αλλά και έξι μήνες πριν, ή και τρεις μήνες πριν. ανασφάλεια της κοινωνίας γιγαντώνεται.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, ανεργίας, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης και έχει εμπλακεί με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιάδοχών μέτρων, αστοχίας, πρόσθετων μέτρων κοκ χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση.
Παρά το γεγονός ότι ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ συμμεριζόμαστε το αίσθημα ανακούφισης που δημιούργησε η προοπτική επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δις - άλλωστε εδώ και δύο μήνες προτείναμε ως κόμμα σταθερά και επίμονα, τη διεκδίκηση της επιμήκυνσης για επιπλέον τουλάχιστον 5 έτη- δεν θέλουμε να παραλείψουμε να σημειώσουμε τις μεγάλες αδυναμίες διαπραγμάτευσης-ας το πούμε κάπως κομψά- της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα! Οι όροι για την ένταξη στον Μηχανισμό Στήριξης της Ιρλανδίας και η σύγκριση με τους αντίστοιχους της Ελλάδας το επιβάλουν. Και δεν μπορεί να αποτελεί ιδιαίτερο ελαφρυντικό για την σύγκριση των όρων ένταξης στον Μηχανισμό η τότε ανυπαρξία αυτού του ίδιου του Μηχανισμού!
Παρ΄όλα αυτά και επειδή τίποτε ακόμη δεν έχει καταστεί δεδομένο ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, τονίζουμε ότι ΤΩΡΑ απαιτείται εγρήγορση και αποφασιστικότητα ώστε να διασφαλιστεί χαμηλό επιτόκιο για τον επιπλέον χρόνο επιμήκυνσης και προπάντων να αποτραπεί η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου με ημερομηνία έναρξης τον Μάιο του 2013 μετά τη λήξη του υπάρχοντος.
Τώρα είναι αναγκαία και η διαμόρφωση συμμαχιών στον ευρωπαϊκό χώρο, όχι μόνο από τις χώρες του Νότου, ώστε με νέους όρους, να προωθηθεί η πρόταση της ευρωπαϊκής αριστεράς για την έκδοση του Ευρωομολόγου, που φαίνεται πλέον ότι κερδίζει έδαφος, μετά τις ακραίες φωνές για απόρριψή του.
Ελπίζουμε τώρα ότι η πρόταση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να γίνει και πρόταση των λίγων όντως κυβερνήσεων των σοσιαλιστών αλλά και γραμμή διεκδίκησης και πάλης των ισχυρών σοσιαλιστικών κομμάτων στις υπόλοιπες χώρες- μέλη ώστε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 16-17 Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες, να αποφασισθεί η έκδοση του Ευρωομολόγου.
Πρότεινε την έκδοση του Ευρωομόλογου και την φορολογία των χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Άσκησε δριμεία κριτική στις νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις υπογραμμίζοντας ότι «…δεν μπορούμε να χτίσουμε ισχυρότερες, ασφαλέστερες και υγιείς οικονομίες για τους πολίτες μας μόνο περικόπτοντας δαπάνες της κυβέρνησης και της κοινωνικής πολιτικής.(…). Μια δεύτερη ευθύνη μας είναι να διασφαλίσουμε ότι οι πολιτικές που οδηγούν σε μελλοντική οικονομική βιωσιμότητα δεν θα αδικήσουν και θα βλάψουν τους αδύναμους και τους έχοντες ανάγκες σήμερα». Τόνισε, δε, ότι «το να διασώζουμε τις τράπεζες σε βάρος των φτωχότερων πολιτών δεν είναι μόνο οικονομικά μη βιώσιμο, είναι κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο».
Το μεγάλο όμως πρόβλημα είναι ότι αυτός ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που καλά κάνει και προωθεί τέτοιες απόψεις στον Ευρωπαϊκό χώρο, μήπως και γίνουν κατευθυντήριες γραμμές πλεύσεις των σοσιαλιστικών κομμάτων, ασκούντων ή όχι εξουσία, είναι και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας! Είναι ο πρόεδρος μιας ελληνικής κυβέρνησης, που από τον Μάιο του 2010 μέσα από το Μνημόνιο με την ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ καθώς και με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο 1 και το αναμενόμενο τις μέρες αυτές νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο 2 ασκεί την πιο σκληρή πολιτική λιτότητας που μεταπολιτευτικά έχει γνωρίσει ό τόπος!
Η κυβέρνησή του στο όνομα της διασφάλισης θετικής έκθεσης της τρόικας για την καταβολή της δόσης του Μαρτίου 2011 έχει ετοιμάσει Προϋπολογισμό του 2011 και εξαγγέλλει δεκάλογο μέτρων που ξεπερνούν πλέον την μία μετά την άλλη κόκκινες γραμμές που το ΠΑΣΟΚ αλλά και η κυβέρνησή του έθεταν ένα χρόνο πριν, αλλά και έξι μήνες πριν, ή και τρεις μήνες πριν. ανασφάλεια της κοινωνίας γιγαντώνεται.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, ανεργίας, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης και έχει εμπλακεί με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιάδοχών μέτρων, αστοχίας, πρόσθετων μέτρων κοκ χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση.
Παρά το γεγονός ότι ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ συμμεριζόμαστε το αίσθημα ανακούφισης που δημιούργησε η προοπτική επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δις - άλλωστε εδώ και δύο μήνες προτείναμε ως κόμμα σταθερά και επίμονα, τη διεκδίκηση της επιμήκυνσης για επιπλέον τουλάχιστον 5 έτη- δεν θέλουμε να παραλείψουμε να σημειώσουμε τις μεγάλες αδυναμίες διαπραγμάτευσης-ας το πούμε κάπως κομψά- της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα! Οι όροι για την ένταξη στον Μηχανισμό Στήριξης της Ιρλανδίας και η σύγκριση με τους αντίστοιχους της Ελλάδας το επιβάλουν. Και δεν μπορεί να αποτελεί ιδιαίτερο ελαφρυντικό για την σύγκριση των όρων ένταξης στον Μηχανισμό η τότε ανυπαρξία αυτού του ίδιου του Μηχανισμού!
Παρ΄όλα αυτά και επειδή τίποτε ακόμη δεν έχει καταστεί δεδομένο ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, τονίζουμε ότι ΤΩΡΑ απαιτείται εγρήγορση και αποφασιστικότητα ώστε να διασφαλιστεί χαμηλό επιτόκιο για τον επιπλέον χρόνο επιμήκυνσης και προπάντων να αποτραπεί η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου με ημερομηνία έναρξης τον Μάιο του 2013 μετά τη λήξη του υπάρχοντος.
Τώρα είναι αναγκαία και η διαμόρφωση συμμαχιών στον ευρωπαϊκό χώρο, όχι μόνο από τις χώρες του Νότου, ώστε με νέους όρους, να προωθηθεί η πρόταση της ευρωπαϊκής αριστεράς για την έκδοση του Ευρωομολόγου, που φαίνεται πλέον ότι κερδίζει έδαφος, μετά τις ακραίες φωνές για απόρριψή του.
Ελπίζουμε τώρα ότι η πρόταση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να γίνει και πρόταση των λίγων όντως κυβερνήσεων των σοσιαλιστών αλλά και γραμμή διεκδίκησης και πάλης των ισχυρών σοσιαλιστικών κομμάτων στις υπόλοιπες χώρες- μέλη ώστε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 16-17 Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες, να αποφασισθεί η έκδοση του Ευρωομολόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου