Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Η ΔΗΜΑΡ Δράμας για τους λιγνίτες

Η ΔΗΜΑΡ Δράμας συμμετείχε σε σύσκεψη φορέων, βουλευτών και δημάρχων στο γραφείο του αντιπεριφερειάρχη κ. Ξανθόπουλου όπου τέθηκε από την Οικολογική Κίνηση Δράμας το θέμα των λιγνιτών. Η παρουσία μας στη σύσκεψη ειδικά για το θέμα αυτό ήθελε να δηλώσει το έντονο ενδιαφέρον μας για τις εξελίξεις σε αυτό το ζήτημα καθώς και την έντονη αντίθεσή μας σε κάθε σκέψη εκμετάλλευσης των λιγνιτικών κοιτασμάτων.
Η Οικολογική Κίνηση ανακοίνωσε ότι θα συγκαλέσει την επιτροπή Αγώνα μέσα στον Αύγουστο όπου θα αποφασιστούν οι δράσεις οι οποίες θα αναπτύξει.
Από τη δική μας πλευρά δηλώνουμε για άλλη μια φορά την πλήρη συμπαράστασή μας στην Επιτροπή Αγώνα και τη συμμετοχή μας φυσικά σε κάθε δράση που θα επιλεχθεί.

Συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη


Συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και το δημοσιογράφο Γιάννη Αντύπα


1.Μετά από πολλά χρόνια έχουμε κυβέρνηση με άρωμα αριστεράς: κυβερνώσα αριστερά ή μνημονιακή αριστερά, όπως σας κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ; 

Μια σοβαρή, ριζοσπαστική και πάνω από όλα σύγχρονη Αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι και κυβερνώσα. Θα μπορούσαμε και εμείς να κρυφτούμε στην βολική θαλπωρή της αντιπολίτευσης αλλά ο τόπος είναι σε δύσκολή θέση και το συμφέρον της χώρας και των οικονομικά αδύναμων επιβάλλει την στάση που ακολουθήσαμε. Τα περί μνημονιακής αριστεράς τα αντιπαρέρχομαι. Εμείς δεν ψηφίσαμε, ούτε θέλαμε τα μνημόνια. Αλλά δεν μπορούμε και να παρακολουθούμε αδιάφοροι την χώρα να γλιστράει έξω από την ΕΕ και το ευρώ. Ούτε βέβαια με μια ανεύθυνη στάση να σιγοντάρουμε μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη. .

2, Συμφωνείτε με όσους λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει επενδύσει το πολιτικό του μέλλον στην αποτυχία της κυβέρνησης και στην επιστροφή της χώρας στη δραχμή;

Εγώ, σε αντίθεση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κάθε λίγο και λιγάκι εξαπολύει επιθέσεις στην ΔΗΜΑΡ και σε εμένα προσωπικά, δεν θα τους ακολουθήσω σε αυτόν τον εύκολο αλλά ολισθηρό δρόμο. Δεν θα κάνω χαρακτηρισμούς ούτε θα κατατάξω τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς που συνειδητά επιδιώκουν την επιστροφή στην δραχμή. Εμείς το πολιτικό μέλλον της ΔΗΜΑΡ επιδιώκουμε να συμβαδίζει με ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο και κυρίως για αυτούς που σηκώνουν τεράστια βάρη, τους πολίτες και τους εργαζόμενους δηλαδή που έχουν κατ’ εξοχήν ανάγκη μια υπεύθυνη Αριστερά.

3. Τι πιθανότητες δίνετε να συμβεί αυτό; Αλήθεια, πως είναι οι σχέσεις μας με τους κυβερνητικούς εταίρους;

Κάνουμε ότι μπορούμε ακριβώς για να μην συμβεί αυτό. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που αναλάβαμε ευθύνες πολύ παραπάνω από όσες μας έδινε το εκλογικό μας ποσοστό. Έχω πει κατ’ επανάληψη ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας δεν έχει απομακρυνθεί. Αυτό θα γίνει μόλις σταθεροποιήσουμε την οικονομία και αρχίσουμε να ανεβαίνουμε το πρώτο σκαλοπάτι στην σκάλα της ανάπτυξης. Δεν έχουν νόημα τα μεγάλα λόγια ούτε οι φόβοι που μεγεθύνουν υπαρκτούς κινδύνους και καταλήγουν σε κινδυνολογία. Οι σχέσεις μας με τους άλλους κυβερνητικούς ετέρους είναι αυτές που είναι λογικό να υπάρχουν σε μια συνεργατική κυβέρνηση. Προφανώς στην πορεία θα προκύψουν προβλήματα, αλλά αυτά δεν λείψανε και στις δήθεν πανίσχυρες μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Είναι βέβαια νωρίς ακόμα, αλλά μπορώ να σας πω ότι κατακτούμε ένα ικανοποιητικό επίπεδο συνεννόησης. Η ΔΗΜΑΡ προσέρχεται σε αυτήν την μεγάλη προσπάθεια με καθαρά χαρτιά και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και νομίζω ότι αυτόν τον σταθεροποιητικό της ρόλο της τον αναγνωρίζουν οι πολίτες.

4. Η αντιπολίτευση λέει πως ο κύριος Σαμαράς την ξέχασε την επαναδιαπραγμάτευση.

Να επισημάνω καταρχάς ότι είναι θετικό που δείχνουν τόση αγωνία για την τύχη της επαναδιαπραγμάτευσης όσοι προεκλογικά την χλεύαζαν και μιλούσαν για μονομερή καταγγελία του μνημονίου με τις γνωστές συνέπειες. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι μέσα στην προγραμματική συμφωνία που θα εφαρμοστεί στο ακέραιο. Να θυμίσω ότι εμείς λέγαμε προεκλογικά πως επιδιώκουμε την σταδιακή απαγκίστρωση από τους δυσμενείς όρους του μνημονίου. Επειδή δεν μας αρέσει να κοροϊδεύουμε τους πολίτες τονίζαμε το «σταδιακή». Όλοι ξέρουμε τις δυσκολίες. Ούτε τους καλούς μαθητές θα κάνουμε απέναντι στους εταίρους μας ούτε όμως και κείνους που μόνο απαιτούν και δεν συμβάλλουν με την στάση τους στην προώθηση μιας λύσης. Όλα θα γίνουν στο χρόνο τους. 
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι με δεδομένη την ύφεση ,με δεδομένη την οικονομική κατάσταση του τόπου , χρειάζεται η αναδιαπραγμάτευση προκειμένου να φύγουν οι επαχθείς όροι του μνημονίου και βεβαίως να διεκδικηθεί σε πρώτη φάση, άμεσα και χωρίς καθυστέρηση, η χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Από μόνο του, όμως, αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να διεκδικηθεί η αναδιαπραγμάτευση στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου , και αυτό το σχέδιο καταρτίζεται , αυτό το σχέδιο θα προωθηθεί. Χρειάζεται ταυτόχρονα να υπάρξει και η πολιτική της ανάπτυξης , να υπάρξει διεύρυνση του πρωτογενούς τομέα , να υπάρξει η λειτουργία μιας οικονομίας η οποία σήμερα δεν υφίσταται.


5.Τι περιμένετε από την αυριανή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών; Θα υπάρξουν και νέα μέτρα;
Η οικονομική πραγματικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά και η κοινωνία δεν αντέχει άλλο να ματώνει. Αγωνιζόμαστε να βρούμε λύσεις και παρεμβάσεις οι οποίες θα είναι δίκαιες.Διεκδικούμε ταυτόχρονα τη χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και επιδιώκουμε, στο μείζον πολιτικό επίπεδο της Ευρώπης, τη συνολικότερη αναδιαπραγμάτευση της σύμβασης.

6. Εσείς έχετε καταλάβει που το πάει η Γερμανία;

Είναι προφανές ότι μέσα στο γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό υπάρχουν δυνάμεις που δεν αντιλαμβάνονται τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχει για την ΕΕ, το ευρώ και την ίδια την Γερμανία μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Όμως και μέσα στο κόμμα της κυρίας Μέρκελ και κυρίως στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους υπάρχει απόλυτη αντίθεση σε μια τέτοια ανεύθυνη προς όλους στάση. Να θυμίσω μόνο τη μνημειώδη τοποθέτηση του Χέλμουτ Σμίτ. Εξάλλου παρά την αναμφίβολα ισχυρή της θέση η Γερμανία δεν είναι μόνη της στην Ευρώπη. Η παρουσία του Ολάντ είναι ήδη αισθητή. Να έχουμε πάντα κατά νου ότι και οι άλλες χώρες έχουν κοινή γνώμη που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στο που πηγαίνουν τα χρήματα των φορολογουμένων. Επίσης ότι και εκεί ανθεί το είδος των λαϊκιστών πολιτικών που φορτώνουν τα πάντα στους άλλους, εν προκειμένω στους Έλληνες. Για αυτό – και αυτό μας το τονίζουν και οι πιο φιλικοί προς εμάς από τους εταίρους μας – οφείλουμε και εμείς να κάνουμε τα βήματα που πρέπει. Και είμαι βέβαιος ότι τότε και παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής θα πετύχουμε και άλλα που θα χαλαρώσουν την πίεση πάνω στην χώρα.

7. Που αποδίδετε τα σενάρια για έξοδο της χώρας από το ευρώ;

Το βασικό είναι ότι υπάρχουν δυνάμεις που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την ΕΕ και το ευρώ Αυτές ξέρουν ότι μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα αρχίσει να ξηλώνει το πουλόβερ. Για αυτό και πιέζουν με κάθε τρόπο προς αυτήν την κατεύθυνση. Μέσα στην Ευρώπη οι εθνικιστικές αντιλήψεις και τα λαϊκίστικα κόμματα σπρώχνουν αντικειμενικά προς αυτήν την κατεύθυνση και καλλιεργούν στη δική τους κοινή γνώμη την εντύπωση ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έχει περιορισμένες συνέπειες. Εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ταχύτητα και υπευθυνότητα αυτήν την επίθεση. Να την καταγγείλουμε, αλλά πρωτίστως να κινηθούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να αποδείξουμε ότι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η παραμονή στην ευρωζώνη συνεπάγεται δικαιώματα και υποχρεώσεις.

8.Οι δικές μας ευθύνες ποιες είναι; Οι δανειστές μας κατηγορούν ότι δεν κάνουμε μεταρρυθμίσεις. Κατηγορούν τις κυβερνήσεις πως προστατεύουν το κράτος.

 Προφανώς υπάρχουν και δικές μας ευθύνες και δεν έχει νόημα να τις βάζουμε κάτω από το χαλί. Ευθύνες και διαχρονικές που σωρεύτηκαν, ευθύνες και για τα δύο τελευταία χρόνια. Οι δανειστές μας όμως δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι είναι και εταίροι μας και πρέπει να έχουν κατά νου και τη έννοια της αλληλεγγύης πάνω και στην οποία οικοδομήθηκε η ενιαία Ευρώπη. Ταυτοχρόνως βεβαίως και εμείς οφείλουμε να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις , πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ανεξαρτήτως μνημονίου. Η διαμόρφωση ενός σύγχρονου, αποτελεσματικού και για αυτό μη πελατειακού κράτους είναι προτεραιότητα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την σύγχρονη Αριστερά. Ένα κράτος Λεβιάθαν δεν είναι στην δική μας αντίληψη. Ούτε βέβαια ένα ανύπαρκτο κράτος. 

9. Βλέπετε κοινωνική έκρηξη;

Αν η Ευρώπη ως σύνολο δεν δώσει πειστικές απαντήσεις στην πολύπλευρη κρίση που βιώνει αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί. Και οι χώρες του Νότου και προφανώς η Ελλάδα έχουν υψηλό βαθμό κινδύνου. Λέω κινδύνου γιατί σε αντίθεση με άλλους, που νομίζουν ότι από μια κοινωνική έκρηξη θα έρθει πιο κοντά ένα φωτεινό μέλλον, εγώ πιστεύω ότι η κοινωνική αναταραχή εξυπηρετεί ευθέως τις πιο συντηρητικές και σκοταδιστικές δυνάμεις, σε τελευταία ανάλυση την ακροδεξιά. Για αυτό θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση, να επανέλθει η ελπίδα και η αυτοπεποίθηση στους πολίτες.

10. Θα αντέξει η ΔΗΜΑΡ τα κυβερνητικά βάρη; Έχουν γίνει ήδη κάποιες αποχωρήσεις από το κόμμα.

Κάναμε ένα τεράστιο βήμα ευθύνης. Παρ’ ότι ήταν σε ευθεία γραμμή με την προεκλογική μας δέσμευση που ήταν «Εντολή για λύση» παρά ταύτα ήταν ένα δύσκολο βήμα που ορισμένοι νόμιζαν ότι δεν θα είχαμε τη δύναμη να κάνουμε. Η Αριστερά είναι – μην το ξεχνάμε αυτό –συνηθισμένη στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης. Εμείς την σπάσαμε αυτήν την «παράδοση» που βέβαια περιόριζε και τους ορίζοντες της ίδιας της Αριστεράς. Πήραμε όλες μας τις αποφάσεις μέσα από ανοικτές και εξαντλητικές δημοκρατικές διαδικασίες και με πολύ μεγάλες πλειοψηφίες που επιβεβαιώθηκαν και στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ. Δεν πρόκειται για τυπική συμφωνία ή συμφωνία ρουτίνας. Όλοι ξέρουν ότι τέτοιες συμφωνίες δεν υπάρχουν στη ΔΗΜΑΡ. Πρόκειται για ουσιαστική συμφωνία, για ώριμη αντιμετώπιση. Όλο το κόμμα έχει ανασκουμπωθεί γιατί ξέρει ότι επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι και επιτυχία για τη ΔΗΜΑΡ και πρωτίστως βέβαια για τον τόπο. Θα ήθελα σε αυτήν την προσπάθεια να πάρουν μέρος όλοι, αλλά δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε κάποιον να κάνει κάτι που δεν το πιστεύει. Η ΔΗΜΑΡ όχι μόνο θα αντέξει αλλά θα βγει και δυναμωμένη.

11. Σε ποια περίπτωση θα φύγετε από την κυβέρνηση;  

Μπήκαμε στην κυβέρνηση για να μείνουμε και να δουλέψουμε, για να συνδιαμορφώσουμε την πολιτική της. Μπήκαμε για τα δύσκολα και με πλήρη επίγνωση των κινδύνων που περνάει η χώρα. Έχουμε τόση δουλειά μπροστά μας που δεν έχουμε καιρό για να σκεφτούμε άλλα πράγματα και υποθετικές καταστάσεις.

12. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να μιλήσει μαζί σας για την ανασύνθεση της αριστεράς. Μπορεί να δούμε στην Ελλάδα να «μεγαλώνει» μια Ελιά; 

Η υπόθεση της συγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της δημοκρατικής σοσιαλιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας είναι προτεραιότητα μας. Παράλληλα με την ενίσχυση και την διεύρυνση της ΔΗΜΑΡ θα πάρουμε όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους και πρέπει να είναι αποτέλεσμα όχι κινήσεων τακτικής και εντυπωσιασμού, αλλά ουσιαστικής όσμωσης. Πρώτα πρέπει να κατοχυρώσουμε ένα χώρο ελεύθερου και ουσιαστικού διαλόγου. Το τι ακριβώς θα ανθίσει θα το βρούμε στην πορεία.

13. Θα ζητήσετε να αλλάξει ο εκλογικός νόμος;

Είναι γνωστό ότι εμείς είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής. Δεν είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου μέσα στην προγραμματική συμφωνία γιατί είναι ένα σημείο που υπάρχει διαφορετική προσέγγιση ανάμεσα στα τρία κόμματα.

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Επίσκεψη στελεχών ΔΗΜΑΡ ΔΡΑΜΑΣ στην ΑΘΗΝΑ


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
            ΔΡΑΜΑΣ                                                  ΔΡΑΜΑ 27/7/2012


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στελέχη της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΔΡΑΜΑΣ σε πρόσφατη επίσκεψή τους στην Αθήνα και σε επαφές που είχαν με τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη και Βουλευτές του κόμματος, αφενός μεν ενημερώθηκαν διεξοδικά για την πορεία της Κυβέρνησης και της Χώρας, αφετέρου δε ενημέρωσαν τον Πρόεδρο και Βουλευτές για ζητήματα που απασχολούν τη Δράμα και τους συμπολίτες μας.
Μεταξύ άλλων ζητήθηκε από την Κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ να πιέσει προς την κατεύθυνση:
-          να συνεχισθεί η επιδότηση του εργατικού κόστους (12%) και για τις περιφερειακές ενότητες Δράμας και Καβάλας, όπως γίνεται στη Θράκη και να καταβληθούν τα οφειλόμενα,  άλλως να συμψηφιστούν με απαιτήσεις του Δημοσίου
-          να αποτραπεί η λειτουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) στην Περιφέρειά μας (σημ. η ΔΗΜΑΡ παραμένει αντίθετη σε μια τέτοια προοπτική. Αν προωθηθεί τελικά μια τέτοια ρύθμιση, να αφορά μόνο φορολογικές και τελωνειακές ατέλειες και ελαφρύνσεις, να εξασφαλιστεί ότι διασφαλίζονται οι εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα και η ρύθμιση να καταλαμβάνει όλη την Περιφέρεια, δηλαδή και Δράμα - Καβάλα)
-          να αποτραπούν τυχόν σκέψεις και σχεδιασμοί για εκμετάλλευση των λιγνιτών στη Δράμα (Σημ. τόσο η οργάνωση Δράμας, όσο και η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ παραμένουν σταθερά αρνητικοί  σε μια τέτοια εξέλιξη)
-          να επισπευσθεί η ολοκλήρωση και όσο το δυνατόν ταχύτερη λειτουργία των Φυλακών στο Νικηφόρο Δράμας
-          να επαναλειτουργήσει η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Νοσοκομείο Δράμας, να ξεπεραστούν προβλήματα δυσλειτουργίας (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών που πρέπει να λειτουργήσει επιτέλους ως αυτόνομη κλινική - συγχωνεύσεις κλινικών - λειτουργία επιτέλους παθολογοανατομικού που  επί χρόνια  υπολειτουργεί αδικαιολόγητα, προς εξυπηρέτηση αλλοτρίων συμφερόντων κλπ)
-          να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για επιδότηση του πετρελαίου θέρμανσης για την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας και ιδιαίτερα για το Νευροκόπι
Για όλα αυτά τα θέματα η οργάνωση της Δράμας θα είναι σε επαφή με τους υπεύθυνους για το κάθε ζήτημα Βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, έτσι ώστε να γίνουν οι αναγκαίες ερωτήσεις και παραστάσεις σε αρμόδια Υπουργεία για την προώθηση και επίλυσή τους.
Επίσης τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ συναντήθηκαν με τον Βουλευτή Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χρήστο Καραγιαννίδη και αντάλλαξαν απόψεις, με σκοπό το συντονισμό όλων των αρχών και φορέων της Δράμας για την προώθηση και επίλυση χρόνιων προβλημάτων που ταλανίζουν την περιοχή μας και την αποτροπή περαιτέρω δυσμενών εξελίξεων για τη Δράμα.
Σε συνάντηση τέλος με τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο κ. Υπουργός ενημέρωσε τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ, ότι προωθεί ταχύτατα αλλαγές στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο (νέος Κώδικας Δικηγόρων, νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, αλλαγή του νόμου για τα ναρκωτικά, αλλαγές στο ποινικό δίκαιο προς αποσυμφόρηση των φυλακών κλπ). Όσον αφορά το ζήτημα της ολοκλήρωσης, στελέχωσης και λειτουργίας των Φυλακών Νικηφόρου, ο κ. Υπουργός δήλωσε ότι αποτελεί προτεραιότητα για το Υπουργείο Δικαιοσύνης η αποπεράτωση νέων φυλακών, όπως της περιοχής μας που προγραμματίζεται να ολοκληρωθούν την Άνοιξη του 2013 και δεσμεύθηκε πως τέλη Αυγούστου – αρχές Σεπτέμβρη θα επισκεφτεί τη Δράμα.
Υ.Γ. Λόγω φόρτου εργασίας τελικά δεν πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Αντώνη Μανιτάκη.

                                    Το  Γραφείο Τύπου της ΝΕ Δράμας της ΔΗΜΑΡ

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ΔΗΜΑΡ: «Όχι» σε νέα οριζόντια μέτρα το 2012


Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ΔΗΜΑΡ: «Όχι» σε νέα οριζόντια μέτρα το 2012


Ολόκληρο το κείμενο της απόφασης
Με ευρύτατη πλειοψηφία (1 κατά, 5 λευκά) εγκρίθηκε η Πολιτική Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ με την οποία ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος με αντικείμενο την αποτίμηση των δυο εκλογικών αναμετρήσεων και των πολιτικών εξελίξεων. Στην απόφαση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι η Δημοκρατική Αριστερά έδωσε με επιτυχία τη μάχη των δύο συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, άντεξε στην πόλωση και πέτυχε ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα ενω υπογραμμίζεται «η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση έγινε με στόχο την αποφυγή της χρεοκοπίας και την προώθηση της εξόδου από την κρίση, στη βάση ενός προγράμματος εθνικής συνεννόησης. Σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές το παρόν και το μέλλον της χώρας εξαρτώνται  και από τη θετική συμβολή της Αριστεράς». Επιπλέον η απόφαση της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ επισημαίνει πως «με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση επιδιώκει να αξιοποιήσει τη δυναμική που προέκυψε από το εκλογικό αποτέλεσμα και την ανάγκη για ευρύτατη πολιτική συνεννόηση, ώστε να αναθεωρηθούν οι μέχρι τώρα ασκούμενες πολιτικές και να ανοίξει ένας νέος δρόμος αντιμετώπισης της κρίσης με οικονομική αποτελεσματικότητα, συντεταγμένη οικονομική - κοινωνική προσαρμογή και δίκαιο επιμερισμό των βαρών.

Ο Περισσός, ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά του Μαγιακόφσκι ! Του Γιάννη Μεϊμάρογλου,


Ο Περισσός, ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά του Μαγιακόφσκι !


Του Γιάννη Μεϊμάρογλου, Μεταρρύθμιση,  23.7.12
Δεν είναι γνωστό αν -και πότε- θ’ αρχίσει να παράγει και πάλι ατσάλι το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο. Το μόνο γνωστό είναι ότι το ΚΚΕ, στο όνομα δήθεν των εργαζομένων του εργοστασίου, οργάνωσε μια προεκλογική σύγκρουση διαρκείας, με στόχο την πολιτική του επιβίωση. Γιατί βέβαια, όπως κάθε φορά που επικρατεί η κομματική σκοπιμότητα, οι εργαζόμενοι δεν κέρδισαν τίποτα. Αντίθετα, παρέμειναν για περισσότερο από 9 μήνες όμηροι μιας αμφίπλευρης, ακραίας αδιαλλαξίας και βίωσαν, μέσα από εκβιαστικά διλήμματα, καταστάσεις οικονομικού και κοινωνικού αδιεξόδου στις συνθήκες της σημερινής βαθιάς κρίσης. Πολλοί απ’ αυτούς έχασαν και τη δουλειά τους. Κι όλα αυτά για προεκλογικούς λόγους, μήπως και το παραπαίον πολιτικά και ιδεολογικά Κόμμα, αποκομίσει κάποια εκλογικά οφέλη...Είναι κρίμα που ένα ιστορικό κόμμα, μη μπορώντας να τα βάλει άλλο με την πραγματικότητα, δίνει τα τελευταία χρόνια σκληρή μάχη στα γιαπιά των οικοδομών, στις μπουκαπόρτες των κρουαζιερόπλοιων και στις εισόδους των εργοστασίων, για να παρασύρει μαζί του στην καταστροφή ολόκληρη τη χώρα.Η νέα (;) ανερχόμενη αριστερά της ελληνικής κοινωνίας, έχει άλλα σχέδια. Βλέποντας δύο ιστορικά γειτονικά της ρεύματα να ολοκληρώνουν τον κύκλο τους, αποφάσισε να τα διαδεχτεί με τη μορφή "δύο σε ένα"!


Συνδύασε απόλυτα το στείρο αρνητισμό του ΚΚΕ, με τον κομματικό κρατισμό του ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζοντας ένα ελκτικό κοκτέιλ ακινησίας, σε μια κοινωνία που νοιώθει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της...

Μόνον έτσι εξηγείται η μανιασμένη και ολομέτωπη επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ (καταγγελίες, εξεταστικές επιτροπές, απειλές κ.λπ.) σε κάθε προσπάθεια ν’ αλλάξει κάτι σ’ αυτόν τον τόπο.

Και δεν αναφέρομαι, φυσικά, στην αντίθεση με το μνημόνιο, δικαίωμα κάθε πολιτικής δύναμης, αλλά στην αντίθεση με οποιαδήποτε προοδευτική αλλαγή στο σημερινό κατεστημένο, που μας οδήγησε στην κρίση και στο ίδιο το μνημόνιο!

Μια ολόκληρη γενιά, αναλώσαμε πολλά και πολύτιμα χρόνια της ζωής μας στα (κομμουνιστικά) κόμματα και τα διάφορα μέτωπα και συνασπισμούς της αριστεράς.

Με τις υπερβολές μας, ακραίες καμιά φορά, τις λαθεμένες, συχνά, εκτιμήσεις μας, τις μεγάλες αυταπάτες και τα απραγματοποίητα οράματά μας.

Με τους Μαγιακόφσκηδες, που ανάγκαζαν τον ουρανό να βγάζει το καπέλο του... όταν περνάγανε, με τους Οστρόφσκηδες που (νόμιζαν ότι) "έτσι δενότανε τ’ ατσάλι"...

Όλα όμως γίνονταν για να φέρουμε τη δημοκρατία, για να έχουμε περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, για να πάει η Ελλάδα ένα βήμα μπροστά!

Πολύ φοβάμαι ότι η επόμενη -κυρίως- γενιά, στη μεγάλη σύγκρουση που ήδη ξεκίνησε, ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, δεν θα έχει την αριστερά μαζί της...

Δεν θα μπορεί να μιλάει καν, όπως το κάναμε εμείς με κατανόηση, για "παραδοσιακή αριστερά".

Γιατί, δυστυχώς και γι’ αυτήν και για το μέλλον της χώρας, θα έχει απέναντί της μια αριστερά, που θα επενδύει στην απόλυτη άρνηση και στην ολική καταστροφή.

Μια συντηρητική αριστερά!

Αντισυστημική ουτοπία και ενοχική αριστερά Κώστας Πέτρουλας, 24/07/2012


Αντισυστημική ουτοπία και ενοχική αριστερά

Κώστας Πέτρουλας, 24/07/2012


Πρόσθεσε στο FacebookΠρόσθεσε στο DeliciousΠρόσθεσε στο NewsvineΠρόσθεσε στο Twitter
Αν πούμε ότι έχουμε ένα ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο που περιγράφει την ανατροπή του καπιταλισμού και προδιαγράφει μια άλλη κοινωνία και οικονομία, λαϊκής εξουσίας, μη καπιταλιστικής παραγωγής, τότε πίσω του μπορεί να τρέχει και ένα αντισυστημικό επαναστατικό κίνημα. Ένα κίνημα με στρατηγική σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Έχουμε τέτοιο σχέδιο;
Όχι. Παγκοσμίως όχι.
Τα δύο πολιτικά θεωρήματα που ζυμώθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα και μορφοποιήθηκαν στις αρχές του 20ου, διαψεύστηκαν και αποτελούν παρελθόν, χιμαιρικό για το ένα και εφιαλτικό για το άλλο.
Ο αναρχισμός του Μπακούνιν και του Κροπότκιν, ο φεντεραλισμός ελεύθερης συμμετοχής, χωρίς κράτος, διότι θα το καθιστούσε άχρηστο η μοναδική εξουσία που θα προερχόταν από τη λαϊκή βούληση στη βάση της ομοσπονδίας και όχι στην κορυφή, υπήρξε το πιο όμορφο και συναρπαστικό όνειρο. Υποσχόταν μια οικονομία αυθόρμητης συλλογικής παραγωγής και μια κοινωνία αλληλεγγύης με μηδενική παραβατικότητα. Δεν έπεισε και δεν κατάφερε να δοκιμαστεί, παρέμεινε κίνημα, ή επανάσταση μέσα σε μια ευρύτερη επανάσταση που δεν νίκησε και δεν κυβέρνησε ποτέ. Στην Ουκρανία ο αναρχικός στρατός του Μαχνο εξοντώθηκε από τον κόκκινο στρατό του Λένιν και στην Ισπανία συμμετέχοντας στο μέτωπο της δημοκρατίας, ηττήθηκε από την αντίδραση αφού πρώτα είχε αναγκαστεί ο Ντουρούτι να παραδεχτεί ότι οργάνωση, ιεραρχία και ηγεσία, ήταν απαραίτητη, τουλάχιστον στον πόλεμο.
Αυτές ήταν οι δύο πιο μεγάλες στιγμές του.
Κατά τ’ άλλα και έκτοτε, ουδέν αξιοσημείωτο.
Την υπόθεση της ανατροπής του καπιταλισμού, τη σήκωσε ουσιαστικά η θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού.
Ο Μαρξ διάβασε τους όρους εξέλιξης της ιστορίας και πρόβλεψε πως η πάλη των τάξεων θα καταλήξει να αποσπάσουν οι εργάτες τα μέσα παραγωγής από τους αστούς κεφαλαιοκράτες και να τα διαχειριστούν ως συλλογική ιδιοκτησία.
Ο Λένιν έκανε τη θεωρία πολιτικό σχέδιο και η ανθρωπότητα ευτύχησε να πιστέψει πως κρατάει στα χέρια της το εργαλείο με το οποίο θα βάλει τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Κοντεύουν εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και πάνω από είκοσι από την κατάρρευση των καθεστώτων του συμφώνου της Βαρσοβίας που ονομάστηκαν σοσιαλισμός και πλέον δεν υπάρχουν μυστήρια και μυστικά. Η δικτατορία του προλεταριάτου δεν υπήρξε, παρά μόνο ως δικτατορία του κόμματος στο όνομα του προλεταριάτου. Δεν απέδωσε τον σοσιαλιστικό δρόμο προς την αταξική κοινωνία, αλλά  έναν αυταρχικό και δικτατορικό κρατικό καπιταλισμό, στον οποίο άρχουσα τάξη αναδείχτηκε η κομματική γραφειοκρατία.
Τι δεν πήγε καλά; Οι λάθος άνθρωποι που χειρίστηκαν μια σωστή θεωρία; Θα ήταν παρήγορο να ήταν αυτή η αιτία, αλλά δεν είναι.
Επικράτησε να μην ονομάζουμε λενινιστικά τα καθεστώτα που προέκυψαν από τις θεωρίες του Λένιν, αλλά σταλινικά εκ του χείριστου αποτελέσματος, επειδή η τρομοκρατία και η καθεστωτική εγκληματικότητα του Στάλιν, συγκρίνεται με εκείνη του Κόμοδου ή του Καλιγούλα. Όμως, υπεύθυνος για τη στρεβλή και άκυρη πορεία προς το σοσιαλισμό, είναι ο λενινισμός, το σχέδιο και οι υποθέσεις που δεν επαληθεύτηκαν.
Το ένα και μοναδικό κόμμα που λειτουργεί με το γνωστό «δημοκρατικό» συγκεντρωτισμό, στον οποίο η ηγεσία έχει τον τελευταίο λόγο, προκαθορίζει τα συστατικά τής ματαίωσης και της εκτροπής. Η υπόθεση ότι το κόμμα θα υπερασπίζεται τα εργατικά συμφέροντα χωρίς να ελέγχεται θεσμικά από αδέσμευτα εργατικά συμβούλια, καθώς και ο αποκλεισμός άλλων κομμάτων, δεν έδωσαν ποτέ και πουθενά την εξουσία στο λαό, αλλά στο κόμμα.
Στη Σοβιετική Ένωση, τα αδέσμευτα σοβιέτ είπαν την τελευταία λέξη τους στην εξέγερση της Κροστάνδης και ηττήθηκαν, για να μην επανέλθουν ποτέ. Στην Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία, ενταφιάστηκαν και οι τελευταίες ελπίδες ανασκευής του λενινιστικού μονοκομματισμού, καθώς οι απόπειρες εκδημοκρατισμού, καταπνίγηκαν από τις ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις της Ρωσίας.
Κάπου εκεί, οι ψευδαισθήσεις πήραν τέλος. Η υπόθεση σοσιαλισμός δια χειρός Λένιν, δεν έστρεξε. Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για τα εκατομμύρια εκτελεσμένους εξορισμένους και καθημαγμένους και ούτε να θυμίσουμε ότι ουδείς ηγέτης μπολσεβίκος επέζησε. Αυτά είναι συνεπακόλουθα κάθε δικτατορίας και η δικτατορία είναι συνεπακόλουθο κάθε μονοκομματικής εξουσίας.
Το δομικό σφάλμα του μονοκομματισμού, ακυρώνει στην πράξη την θεμελιώδη ουσία του σοσιαλισμού. Η ιδέα ότι το κράτος υπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης που κατέχει τα μέσα παραγωγής, αντιστράφηκε. Η ιδιοκτησία των παραγωγικών μέσων δεν πέρασε στα συλλογικά χέρια των εργαζόμενων, οι οποίοι θα δημιουργούσαν το κράτος των δικών τους συμφερόντων. Το κράτος πέρασε στον απόλυτο έλεγχο τού κόμματος, ενέγραψε στην περιουσία του τα μέσα παραγωγής, απέχτησε τον ρόλο του εργοδότη, η εργασία παρέμεινε εξαρτημένη και αλλοτριωμένη, ο εξαναγκασμός ήταν μονόδρομος για τη διατήρηση μιάς γραφειοκρατίας στην εξουσία κι αυτά δεν είναι σοσιαλισμός, είναι δικτατορικός καπιταλισμός.
Το σχέδιο απέτυχε, ο λενινισμός απεβίωσε και η ανθρωπότητα επέστρεψε εκεί από όπου είχε ξεκινήσει. Η αστική δημοκρατία, με όλες τις  παθογένειες που περιέχει το συστημικό της DNA, κρίθηκε ασύγκριτα πλησιέστερη στα ανθρώπινα δικαιώματα από τον δικτατορικό καπιταλισμό.
¨Όλα αυτά βεβαίως δεν μπορούν να εξομοιώσουν τις προθέσεις και το όραμα του ανατρεπτικού σοσιαλιστικού κινήματος, με τα στερεότυπα του καπιταλισμού. Αυτονόητα, δεν συνεπάγεται και παραίτηση από τα σοσιαλιστικά ιδεώδη τα οποία εκπορεύονται από τον ενσωματωμένο στην ανθρώπινη φύση ουμανισμό. Η ανθρωπότητα, δεν θα πάψει να αναζητά ένα νέο σοσιαλιστικό σχέδιο.
Φρονούμε δε, πως η διερεύνηση μιας πειστικής και εφικτής πρότασης, οφείλει να ζητήσει τη συνεργασία περισσότερων επιστημών πλην της οικονομικής και της πολιτικής. Η πλευρά τής συνεργατικής φύσης του ανθρώπου, ανταγωνίζεται χωρίς πλεονέκτημα την αντίστοιχη ατομική κι αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει κανένα θεώρημα.
Μόνο θεσμοί που θα εμπιστεύονται και θα παραδίδουν στους λαούς τον έλεγχο της εξουσίας, χωρίς να παραβλέπουν την ανάγκη για προσωπική προκοπή και διάκριση, θα μπορέσουν αφ’ ενός να εμποδίσουν την απληστία και την κατάχρηση και αφ’ ετέρου να συμφιλιώσουν τον ατομισμό με την συλλογικότητα.
Οι σοσιαλιστικές ιδέες βλέπουν ως την αταξική κοινωνία και θα είναι πάντα πηγή αναζήτησης του μοντέλου και του δρόμου που θα μας οδηγήσει εκεί. Δεν έχουν ημερομηνία λήξεως.  Οι συγκεκριμένες πολιτικές όμως που απέτυχαν να κάνουν αυτές τις ιδέες πράξη, είναι ληγμένες.
Στο δια ταύτα και επί του παρόντος, ενώπιον του καπιταλιστικού συστήματος, δεν υπάρχει αντισυστημική πρόταση.
Αυτή η έλλειψη ορίζει και το πλαίσιο της περιπέτειας που για πολλά χρόνια ταλανίζει την αριστερά. Αφού για περίπου έναν αιώνα πίστεψε ότι έχει ολοκληρωμένη λύση αντικατάστασης του καπιταλισμού, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι κατά κύριο λόγο δεν συκοφαντούσαν οι καπιταλιστές τον σοσιαλισμό, αλλά οι χούντες που τον επαγγέλονταν. Το πλήγμα ήταν βαρύ. Χαμένοι αγώνες, χαμένες επαναστάσεις, χαμένο αίμα και χαμένο όνειρο.
Δυσκολεύτηκε να παραδεχτεί την απώλεια και ταλαιπωρήθηκε πολύ μπροστά στη μακέτα που έδειχνε τι θα βάλει επάνω στα ερείπια του καπιταλισμού. Οι όποιες όσες κερδισμένες μάχες του συστημικού μεταρρυθμιστικού κινήματος, φάνταζαν ως συμβιβασμός και ξεπεσμός απέναντι στο όραμα ενός κερδισμένου πολέμου. Αλλιώς παρακινεί η ιδέα ότι κατέχεις το εργαλείο που θα αποδώσει δικαιοσύνη σε όλους τους λαούς του κόσμου, κι αλλιώς η ιδέα της οριακής βελτίωσης που μεταθέτει τα μεγάλα σχέδια σε απώτερο και αβέβαιο μέλλον.
Ενώπιον της ζώσης ύλης όμως, οι δρόμοι που της προσφέρονταν πια, ήταν δύο. Ή ένταξή της σε ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα, ή ο αυτισμός.
Όποιο δρόμο κι αν έπαιρνε, θα την συνόδευαν ενοχές. Ενοχές επειδή εγκατέλειψε τον παράδεισο της ανατροπής, ή ενοχές επειδή άφησε αβοήθητους και απροστάτευτους τους εργαζόμενους να τους κυβερνούν τα παραδοσιακά κόμματα.
Σε πολλές περιπτώσεις ανά τον κόσμο, χρειάστηκε να συρρικνωθεί και να απειληθεί με διάλυση για να αποδεχθεί την πρόκληση του υπευθύνου αγώνα στις αντικειμενικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Σε άλλες, απλώς διαλύθηκε.
Ο αντισυστημισμός χωρίς πρόταση αντικατάστασης του συστήματος, είναι εξαπάτηση του λαού και παγίδα για τον εργαζόμενο. Η εμμονή αγγίζει τα όρια του ναρκισσισμού για το κόμμα και δεν αφορά το εργατικό κίνημα, αφορά μόνο τους ψυχολογικά - τουλάχιστον - ευημερούντες στον αόριστο μύθο τους,
Ο αντισυστημισμός που επιμένει να προτείνει τη «λαϊκή εξουσία» της Βόρειας Κορέας, είναι πιο τίμιος, αλλά η προσφορά του στο λαϊκό κίνημα είναι επίσης αρνητική. Δεν ξέρουμε τι πνευματικά χαρίσματα, ευφυΐας ή αθωότητας, μπορεί να έχουν κάποιοι για να αγνοούν έτσι λεβέντικα την ιστορία και την πραγματικότητα, αλλά αν δεν φταίει αυτό, τότε λένε συνειδητά ψέματα για να διατηρήσουν ένα κλαμπ με καλές θέσεις εργασίας για την ηγεσία.
Και στις δύο περιπτώσεις, η σοβαρή αντισυστημική πολιτική είναι ουτοπία. Δεν υπάρχει, εφ’ όσον δεν υπάρχει δεν υπάρχει εναλλακτική στρατηγική.
Υπάρχει όμως ο οπορτουνιστικός αντισυστημισμός, ο οποίος στην Ελλάδα είναι ανθεκτικός και επιμένει. Πρόκειται για μια τακτική χωρίς στρατηγική, η οποία αδιάκριτα παρακινεί ή ταυτίζεται με κάθε διεκδίκηση ή κινητοποίηση, με τη λογική ότι κάθε ζημιά στο σύστημα, την εισπράττει ως κέρδος ο λαός.
Βεβαίως, προς άρση κάθε παρεξήγησης, προφανώς υπάρχουν δίκαιες κινητοποιήσεις εργαζόμενων που οδηγούνται σε αγώνες και συγκρούσεις και καθήκον της αριστεράς είναι να τις στηρίζει. Η πάλη των τάξεων δεν καταργείται. Όμως η πολιτική της ζημιάς δεν τις ξεχωρίζει από τις άδικες και βλαπτικές για το σύνολο. Απεργίες διαρκείας σε εργοστάσια που στο τέλος κλείνουν και χάνουν οι εργάτες τη δουλειά τους, συντεχνιακές διεκδικήσεις που έχουν σκοπό να εισπράξουν προνόμια από τους φόρους των συναδέλφων εργαζόμενων, κινητοποιήσεις που καταστρέφουν σημαντικούς κλάδους εργασίας όπως τον τουρισμό και το εμπόριο, ή βλάπτουν την υγεία των πάντων, οφείλουν να αναζητήσουν διάλογο και συμβιβαστικές λύσεις. Το σύστημα δεν περιέχει μόνο παθογένειες, αλλά και ένα επίπεδο ζωής για τους εργαζόμενους που επιδέχεται βελτίωση, την οποία δεν μπορούν να διεκδικήσουν όταν καταστρέφεται η κοινωνική συνοχή και μαζί της η παραγωγική βάση.
Ο καιροσκοπισμός των ερειπίων αφήνει άστεγους εκείνους που μένουν στα ετοιμόρροπα σπίτια, τους ασθενέστερους, Μακροπρόθεσμα θα αφήσει πολιτικά άστεγους και τους καιροσκόπους, αλλά στην Ελλάδα δείχνει ότι αργεί ακόμη και ως τότε δεν ξέρουμε πόσες πληγές θα μετρήσουμε, δεδομένου ότι ο αντισυστημισμός συνοδεύεται και από δύο ευανάγνωστες εμμονές.
Η μία είναι το κράτος. Καίτοι αστικό, τους φαντάζει σαν προμαχώνας εργατικών δικαιωμάτων, αφ’ ενός επειδή δεν μπορούν να απαλλαγούν από τη στρεβλή ανάγνωση του Λένιν - «κράτος κι επανάσταση» - και αφ’ ετέρου επειδή προτιμούν να αγνοούν την ιστορική εμπειρία. Ως μαχητός αντίπαλος δε, επειδή την εργοδοσία την χρεώνεται η εκάστοτε κυβέρνηση με μπάτζετ τους δικούς μας φόρους, κατάφεραν να συμβάλλουν στον υπερτροφισμό του και στην ασυδοσία του, διευκολύνοντας την πελατειακή πολιτική των κυβερνώντων, με οδυνηρό αποτέλεσμα τη σημερινή χρεοκοπία.
Η άλλη εμμονή είναι η βία. Αυτό πια είναι και ιδεολογικό σκάνδαλο. Η βία ως αντίσταση μιάς πλειοψηφίας στη βία που της ασκεί κάποια μειοψηφία, είναι επαναστατική και ως τέτοια τιμάται δεόντως από την παγκόσμια συνείδηση. Ως βία της μειοψηφίας, είναι απλώς βία, ίδια με εκείνη που ασκούν οι φασίστες και οι κάθε εχθροί της όποιας μορφής δημοκρατίας και του λαού. Αν μπορούσε η βία να χρήσει αυτόματα κάποιον επαναστάτη επειδή φωνάζει ότι είναι αριστερός, τότε θα έπρεπε να αποκαταστήσουμε επειγόντως τον Πολ Ποτ και τους ερυθρούς Χμερ της Καμπότζης.
Αυτή η αριστερά, έχει κλείσει πρακτικά τον κύκλο της. Στην καλύτερη περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των εργαζόμενων και στην χειρότερη, υπονομεύει τις κατακτήσεις τους.
Το γεγονός ότι ένα τμήμα της αποσπάστηκε από τις πολιτικές ευκαιρίας που ιστορήσαμε, μας επιτρέπει να ελπίζουμε ότι έφτασε ή ώρα να γυρίσουμε σελίδα. Δεν υποτιμούμε τις περιστάσεις μέσα στις οποίες έκανε το γενναίο βήμα, είναι οι δυσκολότερες, αλλά η αριστερά οφείλει να βρίσκεται εκεί όπου την χρειάζεται ο λαός και όχι κρυμμένη σε ανέξοδους λεονταρισμούς.  Η συμμετοχή της στο μεταρρυθμιστικό κίνημα, είναι η εφικτή αποστολή της και μας την οφείλει. Αρκετά με την αμηχανία και τις ενοχές, έχει κριθεί το καθήκον και το μάταιο.
Περιμένουμε να την δούμε να απλώνεται και σαν οργάνωση, με εσωτερική δημοκρατία κατ’ αρχήν, και με θετικό δημιουργικό λόγο. Με προτάσεις, με συμμετοχή και πρωτοβουλίες στους χώρους εργασίας, στον πολιτισμό, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην αυτοδιοίκηση και όπου την χρειάζεται ο πολίτης.
Μπαφιάσαμε να βλέπουμε τη μία πλευρά μόνο, εκείνη με τις σφιγμένες γροθιές, ακόμη και στις πορείες για την ειρήνη. Δεν μπορεί να λείπει ασφαλώς από τις δίκαιες λαϊκές μάχες, αλλά μαζί με τις γροθιές, χρειαζόμαστε και αληθινές προτάσεις και ρόλους που να εμπνέουν και πράξεις που να ετοιμάζουν μια νέα ποιότητα και μια νέα μοίρα. Από την αριστερά του «όχι σε όλα», μείνανε μόνο τα κόκαλα. Το «ναι» μας λείπει και αδικεί τον εαυτό της και τους εργαζόμενους όταν το παραχωρεί στην συντήρηση.

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής: Η κοινωνία δεν αντέχει άλλα οριζόντια μέτρα, λέει ο Φώτης Κουβέλης


Συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής: Η κοινωνία δεν αντέχει άλλα οριζόντια μέτρα, λέει ο Φώτης Κουβέλης



Ολόκληρη η εισήγηση του γραμματέα της ΔΗΜΑΡ, Σ. Λυκούδη,  στα μέλη της ΚΕ στις 21 Ιουλίου 2012

Οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση , αλλά και τα συμπεράσματα από τη χαρτογράφηση του εκλογικού αποτελέσματος κατά τις δυο αναμετρήσεις είναι τα στοιχεία που συνθέτουν τη συζήτηση στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, η οποία ξεκίνησε το πρωί του Σαββάτου (21.07.2012). Εκλογοαπολογιστική και με πολιτική «κατάθεση» για την επόμενη μέρα από τον πρόεδρο του κόμματος κ. Φ. Κουβέλη και τον γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ κ.Σπύρο Λυκούδη, η συνεδρίαση κρίνεται ως ένα πρώτο ...κρας τεστ συλλογικής συζήτησης στα όργανα, μετά την επιλογή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ . Στο επίκεντρο είναι το αβέβαιο μέλλον μιας κυβέρνησης που οι εταίροι της , έχοντας διαφορετικό ιδεολογικό ορμητήριο, κρίνεται καθημερινά από μια κοινωνία που υποφέρει. Τα πρώτα δείγματα κυβερνητικής ...γραφής αποτελούν πεδίο κριτικής προσέγγισης στελεχών της ΔΗΜΑΡ. Παράλληλα, τίθεται επί τάπητος η πορεία της ΔΗΜΑΡ, που προέταξε την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, αλλά και το ζήτημα της φυσιογνωμίας του κόμματος στις νέες συνθήκες.

Ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος


Ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος

Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι , φίλοι και φίλες με την απόφασή μας να στηρίξουμε την κυβέρνηση, στηρίζουμε την πολιτική που πρέπει να ασκήσει. Η συμμετοχή μας σε αυτην τη διαδικασία της στήριξης δεν υποκαθιστα τη λειτουργία του κόμματός μας . Το κόμμα μας πρεπει να λειτουργει πολιτικά, να αποφασίζει πολιτικά και βεβαίως να παράγει πολιτική.

Στηρίζουμε την κυβέρνηση στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης πολιτικής συμφωνίας και σύγκλισης και αυτη την προγραμματική συμφωνία και σύγκλιση διεκδικούμε και θα το διεκδικούμε επίμονα και συστηματικά να τηρηθεί και να εφαρμοστεί. Γιατί θεωρούμε οτι οι όροι που περιλαμβάνονται σε αυτην την προγραμμαατική συμφωνία είναι εκείνα τα πολιτικά μεγέθη τα οποία χρειάζεται ο τόπος και η κοινωνία για να αντιμετωπίσει μια πολυεπίπεδη όσο και σύνθετη κρίση και πραγματικότητα η οποία υπάρχει.

Εξακολουθούν να είναι δύσκολες οι καταστάσεις , τα οικονομικά της χώρας βρίσκονται στη χειρότερη δυνατή θέση. Έχουμε ένα κράτος το οποίο έχει λειτουργήσει καθημαγμένο, με τεράστια προβλήματα, τα οποία αναφέρονται όχι μόνο στο χρέος και στα ελλείμματα, αλλά αναφέρονται στη λειτουργία των δομών αυτού του κράτους. Μια λειτουργία η οποία δημιούργησε τεράστια προβλήματα, προβλήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν και μπορούν να αντιμετωπιστούν, αρκεί η πολιτική που θα ασκηθεί να είναι συγκεκριμένη, να είναι η πολιτική της βαθιάς προοδευτικής μεταρρύθμισης, να είναι η πολιτική της κατανομής με δίκαιο και ίσο τρόπο των βαρών στη βάση των δυνατοτήτων των Ελλήνων πολιτών. 

Η Ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα, με αδυσώπητα τα βάρη, κυρίως στις πλάτες των ασθενέστερων στρωμάτων. Έχει ξεκινήσει η προσπάθεια, έχει ξεκινήσει η πολιτική η οποία, για παράδειγμα, είπε όχι σε πρόσθετα μέτρα μέσα στο έτος 2012. Και βεβαίως έχει ξεκινήσει η προσπάθεια από τώρα για να αντιμετωπισθεί το ειδικό βάρος που καλείται η χώρα να σηκώσει στη βάση των όσων οι προηγούμενες κυβερνήσεις , οι προηγούμενοι πολιτικοί συσχετισμοί δέχθηκαν και υπέγραψαν στο πλαίσιο της μνημονικής σύμβασης.


Είναι το συγκεκριμένο πακέτο των 11,6 δις ευρώ για αυτό και αναζητούνται τα ισοδύναμα προκειμένου να μην υπάρξουν πρόσθετα βάρη, τα οποία είναι αδύνατον να σηκώσει η ελληνική κοινωνία στις πλάτες της. Η παραοικονομία εξακολουθεί να είναι παρούσα, η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να ροκανίζει τα δημόσια έσοδα και να καταγράφεται τεράστια υστέρηση εσόδων. Και από την άλλη πλευρά η μεγάλη υποχρέωσή μας είναι να ξεκινήσει η αναπτυξιακή- παραγωγική διαδικασία, να λειτουργήσει η οικονομία, διότι αυτήν την ώρα το μεγάλο ζήτημα είναι, εκτός από τις υποχρεώσεις που αναφέρονται στα δημοσιονομικά , το μεγάλο ζήτημα είναι η ύφεση , μια βαθιά ύφεση η οποία και αυτή ανεβαίνει και καθιστά αναποτελεσματικά τα όποια μέτρα έχουν ληφθεί και τα όποια ενδεχομένως να ληφθούν στη βάση συγκεκριμένων αναγκών και, όπως λίγο πριν είπα, χωρίς οριζόντιες εφαρμογές.

Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι, ας το επαναλάβω. Θα μας ήταν εξαιρετικά εύκολο να παραμείνουμε στη θέση της αντιπολίτευσης, μια θέση άνετη, βολική , μια θέση η οποία δεν θα δημιουργούσε αυτές τις μεγάλες υποχρεώσεις, αυτές τις μεγάλες ευθύνες που έχουμε αναλάβει.

Το πράξαμε όμως και το αποφασίσαμε όλοι μαζί , όχι μόνο γιατί είχαμε πει στον ελληνικό λαό ότι εμείς θα δώσουμε λύση, αλλά γιατί λειτουργήσαμε από θέση ευθύνης έναντι της χώρας και της κοινωνίας.

Και αυτή η ευθύνη , αυτή η υπευθυνότητα , το δημόσιο συμφέρον να σωθεί ο τόπος, να ανασάνει η κοινωνία , είναι η δύναμη η οποία στηρίζει την πολιτική που αποφασίσαμε εδώ, με δική μας απόφαση. Επαναλαμβάνω, ήταν εξαιρετικά εύκολο, θα μας ήταν βολικό και άνετο να μετακινηθούμε στα έδρανα της ελάσσονος αντιπολίτευσης και να έχουμε ενδεχομένως την «καθαρότητα» μιας αριστεράς η οποία δεν αποφασίζει να αναλάβει ευθύνες , δεν αποφασίζει να σηκώσει εκείνα τα βάρη που πρέπει να σηκωθούν προς όφελος της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας .

Η ευθύνη που έχουμε αναλάβει, ευθύνη έναντι στη χώρα και στην ελληνική κοινωνία, ξεπερνά το εκλογικό ποσοστό του 6,23. Είναι πάνω από το εκλογικό ποσοστό , είναι πάνω από τις ψήφους που ο ελληνικός λαός μας εμπιστεύτηκε, το έργο το οποίο καλούμαστε να πράξουμε, και θα το πράξουμε. Θα το προωθήσουμε και θα το προωθήσουμε ακριβώς γιατί εκείνο το οποίο συνέχει την πολιτική μας είναι αυτή η ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό και απέναντι στη χώρα που έχει τεράστια προβλήματα και δεν είναι δεδομένο ότι θα ξεφύγει και από την τυπική χρεωκοπία , όπως δεν είναι δεδομένο, αν δεν υπάρξει συγκεκριμένη πολιτική, ότι θα παραμείνει στην ευρωζώνη και στο ευρώ.

Βεβαίως, με δεδομένη την ύφεση , με δεδομένη την οικονομική κατάσταση του τόπου , χρειάζεται η αναδιαπραγμάτευση προκειμένου να φύγουν οι επαχθείς όροι του μνημονίου και βεβαίως να διεκδικηθεί σε πρώτη φάση, άμεσα και χωρίς καθυστέρηση, η χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής.  Από μόνο του, όμως, αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να διεκδικηθεί η αναδιαπραγμάτευση στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου , και αυτό το σχέδιο καταρτίζεται , αυτό το σχέδιο θα προωθηθεί. Χρειάζεται ταυτόχρονα να υπάρξει και η πολιτική της ανάπτυξης , να υπάρξει διεύρυνση του πρωτογενούς τομέα , να υπάρξει η λειτουργία μιας οικονομίας η οποία σήμερα δεν υφίσταται.

Και βεβαίως να προωθηθούν όλες οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα μας απομακρύνουν από ένα πρόσφατο όσο και μακρινότερο παρελθόν που έχει σχέση, όχι με τον άναρχο νεοφιλελεύθερο συντηρητισμό, οποίος υπήρξε και διαμόρφωσε, συν τοις άλλοις, και τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, αλλά ανέδειξε ως κυρίαρχο στοιχείο και ένα πελατειακό κράτος, που και αυτό με τη σειρά του καθήλωσε τον τόπο και οδήγησε στην περιθωριοποίηση μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας .

Θα αναληφθεί η συγκεκριμένη πρωτοβουλία προκειμένου πολιτικά πια και πέρα από το επίπεδο της τρόικας , να υπάρξει η πολιτική διεκδίκηση και της χρονικής επιμήκυνσης και της αναδιαπραγμάτευσης και βεβαίως και της ένταξης στην ελληνική οικονομία συγκεκριμένων αναπτυξιακών μεγεθών που πρέπει να υπάρξουν. Όποια μέτρα ελήφθησαν , όποια μέτρα θα ληθφούν , βεβαίως όχι οριζόντια , εάν δεν αντιμετωπισθεί το ζήτημα της ύφεσης , δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Πολύ δε περισσότερο όταν η ανάπτυξη καλείται να υπάρξει και για το πρόσθετο λόγο ότι έχουμε μια συνεχώς καλπάζουσα ανεργία , μια ανεργία η οποία ξεπερνάει το 23% και μιλάω για την καταγεγραμμένη , την επίσημη ανεργία , χωρίς να συνυπολογίζονται οι αυτοαπασχολούμενοι άνεργοι, οι νέοι και οι νέες που αναμένουν να εισέλθουν στο χώρο της εργασίας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Επομένως η ανάπτυξη είναι εκείνο το οποίο πρέπει να προωθηθεί και εκείνο το οποίο πρέπει να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή πολιτική προσπάθεια από τη μεριά των πολιτικών δυνάμεων που σήμερα στηρίζουν την κυβέρνηση.

Δεν είμαστε μόνο για να επιτηρούμε το πολιτικό έργο της κυβέρνησης, δεν είμαστε μόνο για να παρακολουθούμε και να ελέγχουμε το κυβερνητικό έργο. Είμαστε παρόντες σε αυτήν την προσπάθεια για να διαμορφώνουμε το κυβερνητικό έργο, με στοιχεία στα οποία λίγο πριν αναφέρθηκα. Το πολιτικό ζητούμενο είναι να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη της κρίσης και βεβαίως να κρατηθεί η κοινωνία όρθια και ζωντανή με τα λιγότερα βάρη, τα οποία είναι αδυσώπητα και έχουν καθηλώσει τον κόσμο.

Δεν θα αναφερθώ στα επιμέρους στοιχεία, δηλαδή τι κατέγραψε ως κυβερνητικό έργο αυτή η κυβέρνηση μέσα στο χρονικό διάστημα των είκοσι-εικοσιπέντε ημερών. Υπάρχουν πολλά που γρήγορα πρέπει να γίνουν. Πρέπει, για παράδειγμα, να αντιμετωπιστούν που έχουν σχέση με την αναδιάρθρωση του κράτους, με την αναδιάρθρωση συγκεκριμένων οργανισμών, αλλά και μηχανισμών που έχουν αναφορά στη λειτουργία του κράτους. Ούτε θα αναφερθώ στα επιμέρους ζητήματα τα οποία προσδιορίζουν τα τρία-τέσσερα μέτρα τα οποία έχουν ληφθεί. Είναι ακόμα νωρίς, αλλά θα έλεγα ότι είναι και αργά εάν περιμένουμε επί μακρόν. Πρέπει ταχύτατα να υπάρξουν εκείνες οι πολιτικές ενέργειες που είναι δυνατό να δίνουν απάντηση στα μεγάλα ζητήματα που αρνητικά προσδιορίζουν την ελληνική κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Θέλω να τονίσω ότι είναι δύσκολη η κατάσταση, η χώρα δεν έχει ξεφύγει από το αδιέξοδο. Πρέπει να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια, πρέπει να αναζητηθεί η πολιτική λύση στο επίπεδο της Ευρώπης, μία Ευρώπη η οποία αντιμετωπίζει τεράστια ζητήματα. Η ύφεση δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό του Ευρωπαϊκού Νότου. Βεβαίως η κάθε χώρα έχει τα δικά της χρώματα, το ελληνικό πρόβλημα έχει το δικό του χρώμα, αλλά και η Ευρώπη βρίσκεται σε μία εξαιρετικά δύσκολη στιγμή, σε μία καμπή. Εάν δεν αντιμετωπίσει τα ζητήματα της ανάπτυξης, εάν δεν αντιμετωπίσει τα ζητήματα της ύφεσης, εάν δεν αποφασίσει να κινηθεί ουσιαστικά προς την πολιτική της ενοποίησης, θα είναι μία Ευρώπη η οποία θα καταγράφει φυγόκεντρες τάσεις και θα τροφοδοτεί αποστάσεις από την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης.

Θέλω να σας καλέσω στο πλαίσιο της λειτουργίας του κόμματος, με την καθημερινή μας παρουσία μέσα στα προβλήματα του ελληνικού λαού, μέσα στα προβλήματα της χώρας, να διαμορφώνουμε βήμα προς βήμα και πάντοτε συστηματικά την πολιτική που μπορεί να επηρεάζει και να καθορίζει το περιεχόμενο της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής.

Το κόμμα μας διαμορφώνει μία νέα πολική πραγματικότητα, διαμορφώνει την αριστερά του δημοκρατικού σοσιαλισμού, αυτού του χώρου που πρέπει να διευρυνθεί. Διαμορφώνει την υπεύθυνη αριστερά, την αριστερά που έχει αποφασίσει να κυβερνά επί της ουσίας και κάθε φορά με ένα και μόνο κριτήριο: το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας. Αυτήν την αριστερά μπορούμε σήμερα από πιο δυναμική θέση να την προωθήσουμε, μπορούμε να την αναδείξουμε, να την πλατύνουμε.

Υπάρχουν ανακατατάξεις στην πολιτική ζωή του τόπου, ανακατατάξεις οι οποίες οφείλονται στο γεγονός ότι ανακαθορίζεται η ελληνική κοινωνία, ανακαθορίζει τους συσχετισμούς της και αυτή η ανακαθορισμένη κοινωνία, αυτοί οι ανακαθορισμένοι κοινωνικοί συσχετισμοί αναμφισβήτητα διαμορφώνουν συνθήκες ανακαθορισμού και των πολιτικών συσχετισμών.

Σε αυτήν την ανακαθοριστική διαδικασία των πολιτικών συσχετισμών η ΔΗΜ.ΑΡ, προωθώντας τη διεύρυνσή της, προωθώντας τη διεύρυνση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, πρέπει και μπορεί να έχει πρωταγωνιστική θέση.

Είναι η αριστερά του παρόντος και του μέλλοντος.
Είναι η αριστερά που χρειάζεται ο τόπος, μέσα
στη νέα πραγματικότητα, όχι μόνο την ελληνική
πραγματικότητα, αλλά και την πανευρωπαϊκή
πραγματικότητα.

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

ΠΑΝΔΡΑΜΙΝΟ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΝΙΤΕΣ


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ                        ΔΡΑΜΑ  20.7.2012
         Ν.Ε. ΔΡΑΜΑΣ

ΠΑΝΔΡΑΜΙΝΟ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΝΙΤΕΣ

Για άλλη μια φορά επανήλθαν δια στόματος του Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής  Αλλαγής Ασημάκη Παπαγεωργίου τα σενάρια για αξιοποίηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της Δράμας.
Τόσο όμως οι αρχές, φορείς και εκπρόσωποι της Δράμας όσο και η τοπική κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία έχουν ταχθεί εδώ και δεκαετίες απολύτως αντίθετοι σε μια τέτοια εξέλιξη.
Στο παρελθόν οι Δραμινοί καταφέραμε να ακυρώσουμε κάθε τέτοια σκέψη και προοπτική και είναι βέβαιο ότι το ίδιο θα πράξουμε και τώρα.
Μπορούμε με συστράτευση όλων και κοινούς αγώνες να το πετύχουμε και πάλι.
Η εύφορη πεδιάδα της Δράμας και η προστασία του περιβάλλοντός μας είναι πολύτιμα για τη ζωή και το μέλλον μας. Δεν τα διαπραγματευόμαστε. Δεν ανταλλάσσονται με την προοπτική μιας ρυπογόνας, ελάχιστα ελκυστικής και προσοδοφόρας αναπτυξιακής προοπτικής, που στο όνομα ελάχιστων θετικών θα καταστρέψει την ιδιαίτερη πατρίδα μας για δεκαετίες.
Η ΔΗΜΑΡ Δράμας είναι απολύτως αρνητική σε μια τέτοια εξέλιξη.
Ήδη έχουμε έλθει σε επαφή για το θέμα αυτό με την Οικολογική Κίνηση, Βουλευτές και Αρχές της Περιφερειακής μας Ενότητας για να συντονίσουμε τις δράσεις μας.
Θα πρέπει να συγκληθεί άμεσα η Επιτροπή Αγώνα κατά των Λιγνιτών για να συζητήσει το ζήτημα.
Τέλος ήδη έχουμε επαφή με Βουλευτές της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, αρμόδιους για τα θέματα του ΥΠΕΚΑ και τη Δευτέρα 23 Ιουνίου στελέχη της ΝΕ Δράμας θα έχουν στην Αθήνα συνάντηση και με τον Πρόεδρο του κόμματος Φώτη Κουβέλη, τον οποίο και θα ενημερώσουν σχετικά.

                                                                                    Το Γραφείο Τύπου