Τόσο το άρθρο του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου (γραμματέα της ΔΗΜΑΡ Δράμας) όσο και η απάντηση του Χρήστου Καραγιαννίδη (βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δράμας) στον τοπικό τύπο της Δράμας είναι επιτέλους μια αρχή για να ξεκινήσει ένας διάλογος.
Η παραδοσιακή και ριζοσπαστική αριστερά έχει δαιμονοποιήσει τον όρο ιδιωτικοποίηση.
Η Ανανεωτική Αριστερά έχει δαιμονοποιήσει τον όρο κρατικοποίηση.
Ας αφήσουμε λοιπόν αυτούς τους όρους που είναι ιδεολογικά φορτισμένοι και ας πάμε στον όρο αξιοποίηση.
Αυτή τη στιγμή που η χώρα και οι πολίτες της βρίσκονται με το πιστόλι στον κρόταφο υπάρχουν 80.000 δημόσια ακίνητα που παραμένουν αναξιοποίητα. Την ίδια στιγμή το κράτος εμφανίζεται ως επιχειρηματίας σε ζάχαρη, γιαούρτια κλπ.
Αν συμφωνούμε λοιπόν ότι παραμένουν αναξιοποίητα χιλιάδες ακίνητα αλλά και ότι η δουλειά του κράτους δεν είναι να ασκεί επιχειρηματική δράση τότε πρέπει να απαντήσουμε συγκεκριμένα σε κάθε περίπτωση.
Θα δώσω ένα παράδειγμα. Το κτίριο επί της οδού Περδίκα αποκαλούμενο ως αρχοντικό ανήκει στο ΙΚΑ το οποίο δυσκολεύεται να πληρώσει συντάξεις. Χρόνια τώρα έχει εγκαταλειφθεί και ρημάζει χάνοντας αξία και παραμένοντας ανεκμετάλλευτο. Η ερώτηση λοιπόν είναι δεν πρέπει να το αξιοποιήσει το ΙΚΑ είτε πουλώντας το σε κάποιον ιδιώτη που θα επενδύσει και μερικές χιλιάδες ΕΥΡΩ για να το εκμεταλλευτεί είτε παραχωρώντας τη χρήση του στο Δήμο, για παράδειγμα, ο οποίος θα μπορούσε να το αξιοποιήσει για τις πολιτιστικές ανάγκες της κοινωνίας διατηρώντας το ταυτόχρονα σε άριστη κατάσταση;
Αυτό το τέλμα μας αρέσει;
Παράδειγμα δεύτερο. Όταν ιδιωτικοποιήθηκαν τα ΚΤΕΟ χωρίς να καταργηθούν τα κρατικά δεν είχαμε καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες; Δεν έγινε το ίδιο με τις τηλεπικοινωνίες; Γιατί λοιπόν όχι να ιδιωτικοποιήσουμε αλλά να βάλουμε τον υγιή ανταγωνισμό να τρέξει στην ενέργεια ή το σιδηρόδρομο;
Η Αριστερά πρέπει να έχει ως στόχο την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και όχι του κρατικού συμφέροντος ή των ευνοημένων καρατικιστικών συντεχνιών. Ας αφήσει τα ιδεολογικά ταμπού και ας κοιτάξει να ευνοήσει τον υγιή ανταγωνισμό μέσα σε καθορισμένα και ελεγχόμενα πλαίσια που θα δώσει θέσεις εργασίας, σεβόμενος το περιβάλλον αλλά και θα μειώσει τις τιμές υπηρεσιών και προϊόντων προς όφελος του καταναλωτικού κοινού .
Όλα τα υπόλοιπα είναι μπούρδες και αερολογίες που μας κατατάσσουν στο ένα ή στο άλλο αριστερό ρεύμα αλλά δεν ενδιαφέρουν παντελώς τον δοκιμαζόμενο λαό ο οποίος θέλει αναπτυξιακές πολιτικές τώρα, δουλειά τώρα, μισθό τώρα. Ας προτείνουμε λοιπόν λύσεις, ας πούμε ποιες επιχειρήσεις μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν, ποια ακίνητα μπορούν να αξιοποιηθούν και οι γενικοί αφορισμοί ας πάνε στην άκρη. Αν βέβαια υπάρχει και πρόταση ορθή για κρατικοποίηση γιατί να μη γίνει;
Ο διάλογος λοιπόν τώρα αρχίζει και θα είναι δύσκολος αλλά ας είναι συγκεκριμένος με προτάσεις και εναλλακτικές.
Ούτε ναι σε όλες τις αποκρατικοποιήσεις ούτε όχι σε όλες τις αποκρατικοποιήσεις. Δεν είναι θέμα ιδεολογικό αλλά θέμα που έχει σχέση με την ίδια την οικονομία , την ψυχολογία που μπορεί να διαμορφώσει, τις επενδυτικές ευκαιρίες που θα προκύψουν, τις θέσεις εργασίας , την ανταγωνιστικότητα, τις μειώσεις τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες.
