ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΑΡ Παναγιώτης Παπαθεοδωρόπουλος
Δεν ενδιαφερει ισως κανεναν... Για την προσωπικη μου ιστορια την καταθετω εδω. Δυστυχως λογω χρονου δεν εκφωνηθηκε ολοκληρη
Καθως σταματησε το ταξι που με εφερε ο ταξιτζης με ρωτησε. Τι γινεται εδω; Κεντρικη Επιτροπη της Δημοκρατικης Αριστερας του απαντησα. Εβαλε ένα σαρδονιο γελιο που με μαχαιρωσε. Η Ανανεωτικη Αριστερα εχει γνωρισει αρκετες ηττες στην ιστορια της και μαλιστα μεγαλες. Κάθε φορα ειχα την αισθηση ότι αμεσως μετα η κοινωνια με διαφορους τροπους ζητουσε συγγνωμη, συναισθανοταν ότι την εχει αναγκη, την περιεβαλλε με περισση συμπαθεια μετα τις ηττες της. Τωρα καμμια τετοια δροσερη ανασα δεν νοιωθω. Μονο την αισθηση ότι όχι απλως ηττηθηκαμε δραματικα αλλα ότι εισπραξαμε χλευη και χολη. Όπως το γελιο του ταξιτζη μου. Δικαιολογημενη απολυτως.
Για αυτό και θα μιλησω απλα χωρις θεωρητικουρες. Ετσι όπως το επιβαλλει το αισθημα απωλειας οσων αγαπησαν και μοχθησαν για αυτό το κομμα και τις ιδεες που κουβαλαγε.
Δεν υποστηκαμε εκλογικη ηττα, δεν χασαμε. Ηταν μια τραγωδια, μια συντριβη. Όχι ξαφνικη. Ηταν μια προαναγγελθεισα τραγωδια. Αγαπητες φιλες και φιλοι η ελληνικη τραγωδια βασιζεται παντα σε μια υβρι. Η ΔΗΜΑΡ διεπραξε επανειλημμενα υβρι απεναντι στον ιδιο της τον εαυτο και το ιστορικο ρευμα ιδεων που εκπροσωπει και πληρωνει τωρα το τιμημα. Και κάθε τραγωδια χρειαζεται καθαρση.
Η υβρις για την οποια μιλησα δεν ηταν όπως ισως θα περιμενατε από μενα να πω η εισοδος στην Κυβερνηση Σαμαρα. Ημουν και ειμαι αντιθετος κατηγορηματικα με αυτή την κινηση όμως η υβρις είναι ότι από τις πρωτες εκλογες και μετα η ΔΗΜΑΡ σταματησε αυτοχειριαζομενη να είναι χρησιμη. Καθ’ οιονδηποτε τροπο. Ετσι εδιωξε από τους κολπους και την καλπη της διαδοχικα δεξιοστροφους αριστεροστροφους και κυριως σκεπτομενους πολιτες.
Δεν ηταν χρησιμη (παρα για το Σαμαρα και τον Βενιζελο) όταν μπηκε στην Κυβερνηση, δεν ηταν χρησιμη όταν συγκυβερνουσε μεν αλλα εμφανιζοταν σαν κομψευομενη που δεν θελει να λερωσει τα χερια της, όταν εβλεπε να κουρελιαζονται οι κοκκινες γραμμες της, όταν συμμετειχε στην κληρωση του ιματισμου των δημοσιων θεσεων (παρα μονο για οσους συντροφους επωφεληθηκαν), δεν ηταν καν χρησιμη στα υπουργεια που ειχε. Δεν ηταν χρησιμη όταν οι βουλευτες της ηταν βασιλικοτεροι των δεξιων στην υπερασπιση της συγκυβερνησης και δεν ηταν χρησιμη όταν μιλησε για τον Μπαλτακο ένα χρονο μετα. Δεν ηταν χρησιμη όταν εφυγε από την Κυβερνηση ετσι ξαφνικα κανοντας κουρελοχαρτο εν μια νυκτι οσα ελεγαν καποιοι για Κυβερνηση τετραετιας.
Δεν ηταν δυστυχως χρησιμη ουτε μετα. Αντι να δωσει ένα υπαινικτικο εστω σινιαλο μιας διαφορετικης πορειας περιεφερε παρα την απαξιωση και την οργη που εισεπρατε από τα μελη μας και τους φιλους μας τον Λοβερδο για μηνες. Ελεγε και σωστα όχι στον διαλογο με τους 58 αλλα μαζευε κάθε καρυδιας καρυδι. Ακομα και τον Παπανδρεου….Ποτε ένα κομμα δεν μαζεψε τοσα ανεμομαζωματα σε τοσο λιγο χρονο και ποτε δεν ηταν πιο τοξικα τα διαβολοσκορπισματα του. Κατά τα αλλα ουτε εκανε ουτε ελεγε τιποτα.
Βαρεθηκα να ακουω για την κακη μας επικοινωνιακη πολιτικη. Δεν ηταν μια αποτυχημενη καμπανια διαφημιστικου γραφειου αυτό που μας εστειλε εδώ. Ηταν ότι χασαμε την ψυχη μας.
Και την ψυχη μας την χασαμε όταν παθαμε συλλογικα αλλα και ατομικα μικρομεγαλισμο. Όταν αρχισαμε να φαντασιωνομαστε ότι εδραιωνομαστε και αποκταμε εθνικο ακροατηριο ενώ χαναμε ακομα και τους πιο πιστους μας φιλους. Γιατι ο κοσμος ειχε προβληματα, ανεργια, ανεχεια και εμεις τους λεγαμε απλα ότι θελουμε την κοινωνια ορθια την στιγμη που βιαζοταν στα τεσσερα.
Συντροφοι τα κομματα φτιαχνονται από ανθρωπους. Οι πολιτικες χαρασσονται και υπηρετουνται από ανθρωπους. Και δυστυχως θα σας μιλησω από καρδιας η προσδοκια και η ελπιδα που ειχα φευγοντας από τον ΣΥΝ για ένα διαφορετικο κλιμα, με ζεστασια αλλληλεγγυη, συντροφικοτητα, ειλικρινεια όχι απλα δεν βγηκε. Διαγκωνισμοι και παραγκωνισμοι, ιντριγκες, ξεκατινιασματα στο φβ, συγκεντρωτισμος και αδιαφανεια ηταν τα κυριαρχα στοιχεια του κομματικου μας βιου. Σεβομαι κάθε έναν συντροφο ξεχωριστα με κάθε ειλικρινεια όμως θα πω ότι η Κοινοβουλευτικη Ομαδα εδινε αν μη τι άλλο την εικονα μιας χαζοχαρουμενης παιδικης χαρας. Η Εκτελεστικη Επιτροπη τον ρολο της γλαστρας και η Κεντρικη Επιτροπη του γελωτοποιου. Ζητω συγγνωμη για τους χαρακτηρισμους κανεναν δεν θελω να προσβαλλω αλλα δεν θελω πια να κραταω μεσα μου τιποτα.
Οι φιλοι μου της μειοψηφιας που ηταν πριν φυσικα ιδιαιτερα δραστηριοι στην πλειοψηφια εχω την εντυπωση ότι με κάθε καλη προθεση κανουν μια αποδραση στο μελλον αναζητωντας μια ιδανικη κεντροαριστερα την ιδια ωρα που διπλα μας συντελειται ένα εγκλημα για το οποιο δεν ειδαν και δεν ακουσαν τιποτα. Δεν θα εξαιρεσω το Αριστερο Δικτυο από την κριτικη μου. Η κριτικη του σωστη σε γενικες γραμμες αλλα αχρωμη και λαιτ και με μια προσπαθεια να μην σπασουν αυγα.
Φυσικα τον πρωτο λογο τον εχει ο Προεδρος και στα οσα θετικα υπηρξαν και στα αρνητικα. Όχι μονος του φυσικα αλλα όπως και να τον κανουμε εχει την πρωτη ευθυνη και την βασικη. Και δηλωσε παραιτηση αναλαμβανοντας την. Το δικο μου το φτωχο μυαλο λεει ότι αν οι παραιτησεις ανακαλουνται τοτε ο υποψιασμενος πολιτης φωναζει «ακομα μια μαιμου ευαισθησια». Και ειδικα όταν ακουγονται τοσα για την Προεδρια της Δημοκρατιας.
Ευθυνες εχουμε ολοι μας. Και ο υποφαινομενος. Τοσο σαν μελος της Κεντρικης Επιτροπης οσο και σαν τεως Γραμματεας μιας μεγαλης και ιστορικης οργανωσης. Ενοιωσα από την εισοδο μας στην συγκυβερνηση και μετα μια τεραστια απογοητευση. Ειχα πει στην σ. Γιαννακακη που με ρωτησε «γιατι δεν μιλας πια στην Κεντρικη Επιτροπη» ότι αν μιλησω από καρδια θα πρεπει να τα μαζευω και να φυγω. Δεν ξερω αν ηταν σωστη η λαθος η σιωπη αλλα ηταν δικη μου αναγκη και χρεωστε την μου. Ωστοσο ο ιδιος θεωρω ότι τα μεγαλυτερα λαθη μου ηταν αυτά που διεπραξα εν ονοματι της ενοτητας, των εσωκομματικων ισορροπιων και σκοπιμοτητων. Και συγκεκριμμενα ότι ψηφισα τις θεσεις του Συνεδριου και τις τελευταιες αποφασεις της Κεντρικης Επιτροπης. Και ειδικα την τελευταια εισηγηση του σ. Θεοχαροπουλου.
Υπαρχει ελπις; Αν ηταν ιατρικο το θεμα θα μας απαντουσε ο θεραπων ιατρος “Ελπιζουμε σε ένα θαυμα». Αν θελουμε να κανουμε το θαυμα τοτε δεν αρκουν οι προσευχες μας. Στον λιγο χρονο που εχουμε ας ανεβασουμε τα μανικια και ας κανουμε λιγα και στοχευμενα:
Ψυχη βαθια….
Καθως σταματησε το ταξι που με εφερε ο ταξιτζης με ρωτησε. Τι γινεται εδω; Κεντρικη Επιτροπη της Δημοκρατικης Αριστερας του απαντησα. Εβαλε ένα σαρδονιο γελιο που με μαχαιρωσε. Η Ανανεωτικη Αριστερα εχει γνωρισει αρκετες ηττες στην ιστορια της και μαλιστα μεγαλες. Κάθε φορα ειχα την αισθηση ότι αμεσως μετα η κοινωνια με διαφορους τροπους ζητουσε συγγνωμη, συναισθανοταν ότι την εχει αναγκη, την περιεβαλλε με περισση συμπαθεια μετα τις ηττες της. Τωρα καμμια τετοια δροσερη ανασα δεν νοιωθω. Μονο την αισθηση ότι όχι απλως ηττηθηκαμε δραματικα αλλα ότι εισπραξαμε χλευη και χολη. Όπως το γελιο του ταξιτζη μου. Δικαιολογημενη απολυτως.
Για αυτό και θα μιλησω απλα χωρις θεωρητικουρες. Ετσι όπως το επιβαλλει το αισθημα απωλειας οσων αγαπησαν και μοχθησαν για αυτό το κομμα και τις ιδεες που κουβαλαγε.
Δεν υποστηκαμε εκλογικη ηττα, δεν χασαμε. Ηταν μια τραγωδια, μια συντριβη. Όχι ξαφνικη. Ηταν μια προαναγγελθεισα τραγωδια. Αγαπητες φιλες και φιλοι η ελληνικη τραγωδια βασιζεται παντα σε μια υβρι. Η ΔΗΜΑΡ διεπραξε επανειλημμενα υβρι απεναντι στον ιδιο της τον εαυτο και το ιστορικο ρευμα ιδεων που εκπροσωπει και πληρωνει τωρα το τιμημα. Και κάθε τραγωδια χρειαζεται καθαρση.
Η υβρις για την οποια μιλησα δεν ηταν όπως ισως θα περιμενατε από μενα να πω η εισοδος στην Κυβερνηση Σαμαρα. Ημουν και ειμαι αντιθετος κατηγορηματικα με αυτή την κινηση όμως η υβρις είναι ότι από τις πρωτες εκλογες και μετα η ΔΗΜΑΡ σταματησε αυτοχειριαζομενη να είναι χρησιμη. Καθ’ οιονδηποτε τροπο. Ετσι εδιωξε από τους κολπους και την καλπη της διαδοχικα δεξιοστροφους αριστεροστροφους και κυριως σκεπτομενους πολιτες.
Δεν ηταν χρησιμη (παρα για το Σαμαρα και τον Βενιζελο) όταν μπηκε στην Κυβερνηση, δεν ηταν χρησιμη όταν συγκυβερνουσε μεν αλλα εμφανιζοταν σαν κομψευομενη που δεν θελει να λερωσει τα χερια της, όταν εβλεπε να κουρελιαζονται οι κοκκινες γραμμες της, όταν συμμετειχε στην κληρωση του ιματισμου των δημοσιων θεσεων (παρα μονο για οσους συντροφους επωφεληθηκαν), δεν ηταν καν χρησιμη στα υπουργεια που ειχε. Δεν ηταν χρησιμη όταν οι βουλευτες της ηταν βασιλικοτεροι των δεξιων στην υπερασπιση της συγκυβερνησης και δεν ηταν χρησιμη όταν μιλησε για τον Μπαλτακο ένα χρονο μετα. Δεν ηταν χρησιμη όταν εφυγε από την Κυβερνηση ετσι ξαφνικα κανοντας κουρελοχαρτο εν μια νυκτι οσα ελεγαν καποιοι για Κυβερνηση τετραετιας.
Δεν ηταν δυστυχως χρησιμη ουτε μετα. Αντι να δωσει ένα υπαινικτικο εστω σινιαλο μιας διαφορετικης πορειας περιεφερε παρα την απαξιωση και την οργη που εισεπρατε από τα μελη μας και τους φιλους μας τον Λοβερδο για μηνες. Ελεγε και σωστα όχι στον διαλογο με τους 58 αλλα μαζευε κάθε καρυδιας καρυδι. Ακομα και τον Παπανδρεου….Ποτε ένα κομμα δεν μαζεψε τοσα ανεμομαζωματα σε τοσο λιγο χρονο και ποτε δεν ηταν πιο τοξικα τα διαβολοσκορπισματα του. Κατά τα αλλα ουτε εκανε ουτε ελεγε τιποτα.
Βαρεθηκα να ακουω για την κακη μας επικοινωνιακη πολιτικη. Δεν ηταν μια αποτυχημενη καμπανια διαφημιστικου γραφειου αυτό που μας εστειλε εδώ. Ηταν ότι χασαμε την ψυχη μας.
Και την ψυχη μας την χασαμε όταν παθαμε συλλογικα αλλα και ατομικα μικρομεγαλισμο. Όταν αρχισαμε να φαντασιωνομαστε ότι εδραιωνομαστε και αποκταμε εθνικο ακροατηριο ενώ χαναμε ακομα και τους πιο πιστους μας φιλους. Γιατι ο κοσμος ειχε προβληματα, ανεργια, ανεχεια και εμεις τους λεγαμε απλα ότι θελουμε την κοινωνια ορθια την στιγμη που βιαζοταν στα τεσσερα.
Συντροφοι τα κομματα φτιαχνονται από ανθρωπους. Οι πολιτικες χαρασσονται και υπηρετουνται από ανθρωπους. Και δυστυχως θα σας μιλησω από καρδιας η προσδοκια και η ελπιδα που ειχα φευγοντας από τον ΣΥΝ για ένα διαφορετικο κλιμα, με ζεστασια αλλληλεγγυη, συντροφικοτητα, ειλικρινεια όχι απλα δεν βγηκε. Διαγκωνισμοι και παραγκωνισμοι, ιντριγκες, ξεκατινιασματα στο φβ, συγκεντρωτισμος και αδιαφανεια ηταν τα κυριαρχα στοιχεια του κομματικου μας βιου. Σεβομαι κάθε έναν συντροφο ξεχωριστα με κάθε ειλικρινεια όμως θα πω ότι η Κοινοβουλευτικη Ομαδα εδινε αν μη τι άλλο την εικονα μιας χαζοχαρουμενης παιδικης χαρας. Η Εκτελεστικη Επιτροπη τον ρολο της γλαστρας και η Κεντρικη Επιτροπη του γελωτοποιου. Ζητω συγγνωμη για τους χαρακτηρισμους κανεναν δεν θελω να προσβαλλω αλλα δεν θελω πια να κραταω μεσα μου τιποτα.
Οι φιλοι μου της μειοψηφιας που ηταν πριν φυσικα ιδιαιτερα δραστηριοι στην πλειοψηφια εχω την εντυπωση ότι με κάθε καλη προθεση κανουν μια αποδραση στο μελλον αναζητωντας μια ιδανικη κεντροαριστερα την ιδια ωρα που διπλα μας συντελειται ένα εγκλημα για το οποιο δεν ειδαν και δεν ακουσαν τιποτα. Δεν θα εξαιρεσω το Αριστερο Δικτυο από την κριτικη μου. Η κριτικη του σωστη σε γενικες γραμμες αλλα αχρωμη και λαιτ και με μια προσπαθεια να μην σπασουν αυγα.
Φυσικα τον πρωτο λογο τον εχει ο Προεδρος και στα οσα θετικα υπηρξαν και στα αρνητικα. Όχι μονος του φυσικα αλλα όπως και να τον κανουμε εχει την πρωτη ευθυνη και την βασικη. Και δηλωσε παραιτηση αναλαμβανοντας την. Το δικο μου το φτωχο μυαλο λεει ότι αν οι παραιτησεις ανακαλουνται τοτε ο υποψιασμενος πολιτης φωναζει «ακομα μια μαιμου ευαισθησια». Και ειδικα όταν ακουγονται τοσα για την Προεδρια της Δημοκρατιας.
Ευθυνες εχουμε ολοι μας. Και ο υποφαινομενος. Τοσο σαν μελος της Κεντρικης Επιτροπης οσο και σαν τεως Γραμματεας μιας μεγαλης και ιστορικης οργανωσης. Ενοιωσα από την εισοδο μας στην συγκυβερνηση και μετα μια τεραστια απογοητευση. Ειχα πει στην σ. Γιαννακακη που με ρωτησε «γιατι δεν μιλας πια στην Κεντρικη Επιτροπη» ότι αν μιλησω από καρδια θα πρεπει να τα μαζευω και να φυγω. Δεν ξερω αν ηταν σωστη η λαθος η σιωπη αλλα ηταν δικη μου αναγκη και χρεωστε την μου. Ωστοσο ο ιδιος θεωρω ότι τα μεγαλυτερα λαθη μου ηταν αυτά που διεπραξα εν ονοματι της ενοτητας, των εσωκομματικων ισορροπιων και σκοπιμοτητων. Και συγκεκριμμενα ότι ψηφισα τις θεσεις του Συνεδριου και τις τελευταιες αποφασεις της Κεντρικης Επιτροπης. Και ειδικα την τελευταια εισηγηση του σ. Θεοχαροπουλου.
Υπαρχει ελπις; Αν ηταν ιατρικο το θεμα θα μας απαντουσε ο θεραπων ιατρος “Ελπιζουμε σε ένα θαυμα». Αν θελουμε να κανουμε το θαυμα τοτε δεν αρκουν οι προσευχες μας. Στον λιγο χρονο που εχουμε ας ανεβασουμε τα μανικια και ας κανουμε λιγα και στοχευμενα:
- Συνεδριο σε ένα μηνα για εκλογη ηγεσιας. Νεας όχι χρονολογικα αλλα ουσιαστικα. Πληρη αποσυρση της κομματικης νομενκλατουρας. Ας κανουν λιγη αγραναπαυση. Καλο θα κανει και στους ιδιους και στο κομμα. Αν ο Προεδρος δεν επιμεινει στην παραιτηση του οφειλει να δηλωσει με τροπο σαφη οριστικο και μη επιδεχομενο καμμια παρερμηνεια ότι δεν θα αποδεχθει καμμια προταση για την Προεδρια της Δημοκρατιας.
- Ουσιαστικη δημοκρατικη λειτουργια. Ολο το βαρος στις οργανωσεις. Επιτροπη εργασιας της Κεντρικης Επιτροπης να προετοιμασει σχεδιο καταστατικου για το συνεδριο.
- Βασικο στοιχειο της νεας μας πολιτικης γραμμης θα πρεπει να είναι η αυτονομια πολιτικη και οργανωτικη της ΔΗΜΑΡ. Για να ονειρευεσαι και να προτεινεις μετωπα συμπραξεις διαλογους και λοιπα ηχηρα πρεπει να εχεις πολιτικο σχεδιο και μεγεθος. Σημερα το πρωτο το ψαχνουμε και το δευτερο δυστυχως είναι αμελητεο. Και το ξερουμε και εμεις καλα και οι οποιοι συνομιλητες μας καλυτερα.
- Το πολιτικο μας σχεδιο δεν μπορει να είναι άλλο από την προσπαθεια να αλλαξει πορεια η χωρα με την αναληψη της Κυβερνητικης ευθυνης από την Αριστερα την οποια η ΔΗΜΑΡ θα πρεπει να προσπαθησει να μπολιασει με αριστερο μεταρρυθμισμο.
Ψυχη βαθια….
