Αντιβενιζελικοί - Αντικουβελικοί;
Γιάννης Μεϊμάρογλου, 06/08/2013
 |  |  |  |  |  |  |  |
Διαβάζω τα σχόλια επί των σχετικών... κεντροαριστερών παρεμβάσεων που δημοσιοποιούνται καθημερινά και που παρουσιάζουν, λόγω της πολιτικής συγκυρίας και της κρίσης, έντονο ενδιαφέρον.
Άλλοι σχολιαστές θεωρούν καμένο χαρτί τον Βενιζέλο, άλλοι δεν περιμένουν τίποτα από τον Κουβέλη και άλλοι αποκλείουν άλλους για διάφορους κομματικούς, προσωπικούς ή άλλους λόγους.
Αν η όποια πρωτοβουλία ξεκινήσει από μια τέτοια βάση, θα φανεί σίγουρα αντάξια των... καλύτερων παραδόσεων του κεντροαριστερού χώρου και θα καταφέρει σίγουρα ν’ ανοίξει μια ακόμα τρύπα στο νερό! Όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας και όλοι έχουμε την ιστορία μας. Νέοι, ωραίοι και άφθαρτοι... αλεξιπτωτιστές, δεν άρχισαν ακόμα να πέφτουν. Ούτε και οι... Γκρίλο ταιριάζουν στη δημοκρατική-προοδευτική παράταξη. Το ερώτημα που πρέπει ν’ απαντήσουμε, ωστόσο, είναι επείγον και αμείλικτο: Προτιμάμε να παραδώσουμε την Ελλάδα στον Σαμαρά και τον Τσίπρα, με φόντο τον Κασιδιάρη, αντί να συγκροτήσουμε όλοι μαζί μια μεγάλη μεταρρυθμιστική παράταξη;
Μια παράταξη, η οποία φυσικά δεν θα πορευτεί μόνο με τα κεντροαριστερά θέσφατα του παρελθόντος, αλλά θα πάρει υπόψη της τις τεκτονικές ανατροπές που έχουν συντελεστεί στην κοινωνία και ιδιαίτερα στη «μεσαία τάξη».
Όποιον δεν τον νοιάζει, αρκεί να μην επικρατήσουν οι προσωπικοί του αντίπαλοι, ας διαλέξει -αν μη τι... άλλο- τον δικό του μοναχικό δρόμο κι ας αφήσει τους υπόλοιπους να προχωρήσουν σε μια ενιαία προσπάθεια.
Για μια νέα αντίληψη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση -που προωθείται ήδη από τους 5 δημάρχους- για μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη της ανάπτυξης -που προϋποθέτει την αλλαγή του ευρωπαϊκού συσχετισμού δυνάμεων στις επερχόμενες ευρωεκλογές- για την ορθολογική κι αποτελεσματική ανασύνταξη της χώρας, πριν απ’ όλα την εκ βάθρων αλλαγή του πολιτικού συστήματος, για την έξοδο από την κρίση στη βάση ενός δικού μας, επιτέλους, σχεδίου!
Χρειάζεται όμως γι’ αυτό η συστράτευση όλων ανεξαιρέτως, όσοι αναφέρονται στον προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό χώρο. Κομμάτων, κινήσεων, κινημάτων, ανθρώπων από τους χώρους της πολιτικής, της επιστήμης, της επιχειρηματικότητας, του πολιτισμού, όλων όσοι ανησυχούν για την πορεία της χώρας και θέλουν να συμβάλλουν σε μια -πραγματικά- νέα Ελλάδα, ανεξάρτητα από το εάν διαθέτουν πολιτική εμπειρία ή αναμείχθηκαν σε τέτοιες πρωτοβουλίες στο παρελθόν. Και πιο πολύ οι νέοι άνθρωποι, που πρέπει παραλάβουν... κάποια στιγμή, τα ηνία της ζωής τους!
Η συμφωνία στους κοινούς στόχους αυτής της συστράτευσης, δεν θα αναιρεί σε καμιά περίπτωση την συλλογική ή προσωπική αυτοτέλεια οιουδήποτε. Φυγομαχίες και θεωρίες του τύπου «Πολεμήστε να νικήσουμε», δεν έχουν πλέον θέση, ούτε και θα τηρηθούν επετηρίδες...
Η πρωτοβουλία -και η συγκυρία- χρειάζονται μόνον όσους είναι «υπέρ».
Χώρος -και πολυτέλεια- για «αντί», δεν υπάρχει!
Άλλοι σχολιαστές θεωρούν καμένο χαρτί τον Βενιζέλο, άλλοι δεν περιμένουν τίποτα από τον Κουβέλη και άλλοι αποκλείουν άλλους για διάφορους κομματικούς, προσωπικούς ή άλλους λόγους.
Αν η όποια πρωτοβουλία ξεκινήσει από μια τέτοια βάση, θα φανεί σίγουρα αντάξια των... καλύτερων παραδόσεων του κεντροαριστερού χώρου και θα καταφέρει σίγουρα ν’ ανοίξει μια ακόμα τρύπα στο νερό! Όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας και όλοι έχουμε την ιστορία μας. Νέοι, ωραίοι και άφθαρτοι... αλεξιπτωτιστές, δεν άρχισαν ακόμα να πέφτουν. Ούτε και οι... Γκρίλο ταιριάζουν στη δημοκρατική-προοδευτική παράταξη. Το ερώτημα που πρέπει ν’ απαντήσουμε, ωστόσο, είναι επείγον και αμείλικτο: Προτιμάμε να παραδώσουμε την Ελλάδα στον Σαμαρά και τον Τσίπρα, με φόντο τον Κασιδιάρη, αντί να συγκροτήσουμε όλοι μαζί μια μεγάλη μεταρρυθμιστική παράταξη;
Μια παράταξη, η οποία φυσικά δεν θα πορευτεί μόνο με τα κεντροαριστερά θέσφατα του παρελθόντος, αλλά θα πάρει υπόψη της τις τεκτονικές ανατροπές που έχουν συντελεστεί στην κοινωνία και ιδιαίτερα στη «μεσαία τάξη».
Όποιον δεν τον νοιάζει, αρκεί να μην επικρατήσουν οι προσωπικοί του αντίπαλοι, ας διαλέξει -αν μη τι... άλλο- τον δικό του μοναχικό δρόμο κι ας αφήσει τους υπόλοιπους να προχωρήσουν σε μια ενιαία προσπάθεια.
Για μια νέα αντίληψη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση -που προωθείται ήδη από τους 5 δημάρχους- για μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη της ανάπτυξης -που προϋποθέτει την αλλαγή του ευρωπαϊκού συσχετισμού δυνάμεων στις επερχόμενες ευρωεκλογές- για την ορθολογική κι αποτελεσματική ανασύνταξη της χώρας, πριν απ’ όλα την εκ βάθρων αλλαγή του πολιτικού συστήματος, για την έξοδο από την κρίση στη βάση ενός δικού μας, επιτέλους, σχεδίου!
Χρειάζεται όμως γι’ αυτό η συστράτευση όλων ανεξαιρέτως, όσοι αναφέρονται στον προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό χώρο. Κομμάτων, κινήσεων, κινημάτων, ανθρώπων από τους χώρους της πολιτικής, της επιστήμης, της επιχειρηματικότητας, του πολιτισμού, όλων όσοι ανησυχούν για την πορεία της χώρας και θέλουν να συμβάλλουν σε μια -πραγματικά- νέα Ελλάδα, ανεξάρτητα από το εάν διαθέτουν πολιτική εμπειρία ή αναμείχθηκαν σε τέτοιες πρωτοβουλίες στο παρελθόν. Και πιο πολύ οι νέοι άνθρωποι, που πρέπει παραλάβουν... κάποια στιγμή, τα ηνία της ζωής τους!
Η συμφωνία στους κοινούς στόχους αυτής της συστράτευσης, δεν θα αναιρεί σε καμιά περίπτωση την συλλογική ή προσωπική αυτοτέλεια οιουδήποτε. Φυγομαχίες και θεωρίες του τύπου «Πολεμήστε να νικήσουμε», δεν έχουν πλέον θέση, ούτε και θα τηρηθούν επετηρίδες...
Η πρωτοβουλία -και η συγκυρία- χρειάζονται μόνον όσους είναι «υπέρ».
Χώρος -και πολυτέλεια- για «αντί», δεν υπάρχει!
Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης της «Μεταρρύθμισης»
