Συγγνώμη αλλά δεν θα περιμένω το συνέδριο για να πω την άποψή μου για την συντριπτική απαξίωση της ΔΗΜΑΡ στις εκλογές.
Από την πρώτη στιγμή μετά την απόφαση της ΔΗΜΑΡ να συμμετέχει στην κυβέρνηση διαφώνησα με τον τρόπο συμμετοχής μας.
Όταν παίρνεις μια απόφαση πρέπει να την πιστεύεις και να την παλεύεις.
Δεν ζητάς συμμετοχή σε περιφερειακά υπουργεία με εξωκομματικούς και εξωκοινοβουλευτικούς αλλά μπαίνεις στον πυρήνα της διακυβέρνησης και προσπαθείς να παράγεις πολιτικές.Δεν συμφωνείς σε ένα γενικόλογο πρόγραμμα αλλά θέτεις πέντε όρους ξεκάθαρους ( εργασιακά, δίχτυ κοινωνικής προστασίας, εθνική διαπραγμάτευση, σχέδιο ανάπτυξης, εξαίρεση υγείας- παιδείας από πολιτικές λιτότητας π.χ.).
Διαφώνησα με την έξοδό μας από την κυβέρνηση και την χαρακτήρισα αυτοκτονική καθώς πίστευα ότι η ΔΗΜΑΡ μπορούσε να δρομολογήσει εξελίξεις θετικές για την κοινωνία μέσα παρά έξω, τόσο ο χρόνος όσο και η αιτία καθώς και ο τρόπος της εξόδου της ήταν λανθασμένος. Ο Σαμαράς με το κλείσιμο της ΕΡΤ είχε βρεθεί στριμωγμένος, ήταν η στιγμή που η ΔΗΜΑΡ μαζί με το ΠΑΣΟΚ μπορούσαν να ζητήσουν επικαιροποίηση του κυβερνητικού προγράμματος και να θέσουν νέους όρους και αλλαγές στην πολιτική με μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων.
Διαφώνησα με την καθυστέρηση ανάληψης πρωτοβουλιών για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς και την απαξίωση της κίνησης των 58.
Αντί να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές βρεθήκαμε να σνομπάρουμε κάθε κίνηση και να θέτουμε συνεχώς όρους και προϋποθέσεις.
Διαφωνώ και με την στάση μας απέναντι στο ΠΟΤΑΜΙ που ήρθε να καλύψει ανεπάρκειες, μικροπολιτικές αναγνώσεις και δογματισμούς στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ καταψήφισα την εισήγηση του προέδρου και της πλειοψηφίας και συντάχθηκα με τις απόψεις του Σπύρου Λυκούδη και της μειοψηφίας.
Παρόλα αυτά σεβάστηκα την άποψη της πλειοψηφίας και έδωσα όλες μου τις δυνάμεις για μια καλή πορεία της ΔΗΜΑΡ, δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που ανήκα στην μειοψηφία, δεν γκρίνιαξα, δεν αποχώρησα, δεν σταμάτησα να προβάλλω τις θέσεις της ΔΗΜΑΡ.
Παρόλα αυτά οι θέσεις και η πολιτική που άσκησε η ΔΗΜΑΡ καταψηφίστηκαν από τους πολίτες, κανένας δεν κατάλαβε τι θέλαμε, δεν γίνεται να είσαι συνεχώς λάιτ, συνεχώς παρόν, συνεχώς ναι μεν αλλά, πρέπει να παράγεις πολιτική, να δημιουργείς γεγονότα, να αλλάζεις το πολιτικό σκηνικό.
Ή θα ταχθείς σαφώς με μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή θα δημιουργήσεις την μεγάλη κεντροαριστερά ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ στην οποία θα παίξεις και πρωταγωνιστικό ρόλο.
Δεν κάναμε ούτε το ένα ούτε το άλλο, απλά λέγαμε στον κόσμο να μας ψηφίσει γιατί είμαστε καλά παιδιά, ηθικοί και αμόλυντοι....δεν φτάνει όμως αυτό.
Με τους ψήφους που πήραμε ουσιαστικά βγήκαμε από το πολιτικό παιχνίδι, ούτε η αλλαγή ηγεσίας μας σώζει, ούτε η αλλαγή πολιτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ με ένα ποσοστό 1,1% μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, η ΔΗΜΑΡ όμως όχι.
Δεν χαίρομαι καθόλου για την συντριβή μας, ούτε επιχαίρω για την δικαίωση της μειοψηφίας, εξάλλου κάποιος από τα αριστερά θα μπορούσε να πει τα αντίθετα...ότι δεν έπρεπε να μπούμε στην κυβέρνηση καθόλου, ότι έπρεπε να συνταχθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ κλπ, είναι θέμα οπτικής και πολιτικής εκτίμησης.
Στην πολιτική όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και το αποτέλεσμα είναι μηδέν εις το πηλίκον. Ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς δεν θα πάψει να υπάρχει αλλά για αρκετό καιρό απ' ότι φαίνεται θα είναι πολυδιασπασμένος και αναποτελεσματικός.
Χρήστος Χατζηγεωργίου
Μέλος Ν.Ε. ΔΗΜΑΡ Δράμας
