Κοππά: Η ΔΗΜΑΡ θα εκλέξει ευρωβουλευτή
“Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε”. Με Μανώλη Αναγνωστάκη απαντά στον Ευάγγελο Βενιζέλο στα σχόλιά του για την παρουσία του Γ. Παπανδρέου στην εκδήλωση για το νέο της βιβλίο η υποψήφια ευρωβουλευτής με τη ΔΗΜΑΡ Μαριλένα Κοππά.
Στην Αγγελική Σπανού
Σας ανησυχούν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν το κόμμα σας τόσο χαμηλά;
Σε περιόδους μεγάλης πόλωσης, όπως η σημερινή, με λογικές «μαύρο-άσπρο» από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, η μετριοπάθεια, η υπεύθυνη κριτική και ο ήπιος λόγος συχνά φαντάζουν ως αδυναμία. Προσωπικά πιστεύω ότι οι επιλογές της ΔΗΜΑΡ - Προοδευτικής Συνεργασίας θα τύχουν αποδοχής.
Όσον αφορά την εκλογική διάσταση της ερώτησής σας, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ανοδική τάση και, δεδομένων των δειγματοληπτικών/μεθοδολογικών προκλήσεων, μόνο τάσεις μπορούμε σήμερα να καταγράψουμε.
Γιατί τέτοια μείωση εκλογικής δύναμης; Τι φταίει;
Δεδομένων των ακραίων κοινωνικών εξελίξεων και της αποσάθρωσης της μεσαίας τάξης, ενδυναμώνεται η «τιμωρητική» ψήφος ή η «μαγική» ψήφος φαντασιακών λύσεων. Επίσης, η ευθύνη έχει εκλογικό κόστος. Κατά την κρίση της μεγαλύτερης μερίδας των μελών της ΔΗΜΑΡ, έπρεπε το κόμμα να συμβάλει στην παραμονή μας στην Ευρωζώνη και έπρεπε να φύγει όταν η προγραμματική συμφωνία της κυβέρνησης έγινε κουρελόχαρτο. Προσωπικά, γι’ αυτό προσήλθα στην προσπάθεια της Προοδευτικής Συνεργασίας, επειδή ακριβώς το κριτήριο των αποφάσεων ήταν πολιτικό και όχι εκλογικό.
Τελικά, τι γύρευε στη Λάρισα ένας Υδραίος;
Δεν γνωρίζει κανείς. Εμένα πάντως μου έρχονται στο νου οι στίχοι του Μανόλη Αναγνωστάκη:
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι
και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες.
Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος.
Και για να μην ανοίξουμε νέο κύκλο ερμηνειών, εγώ αναφέρομαι στον κ. Βενιζέλο.
Το γεγονός ότι υποστήριξε ανοιχτά την υποψηφιότητά σας με τη ΔΗΜΑΡ ο Γ. Παπανδρέου δεν σημαίνει ότι υποστηρίζει στην πράξη την εκλογική προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ;
Ο Γιώργος Παπανδρέου προσήλθε σε μια βιβλιοπαρουσίαση μιας επί 20 χρόνια συνεργάτιδάς του, για ένα βιβλίο που εκδόθηκε από την Ομάδα Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και αφορούσε, μεταξύ άλλων, την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας.
Πώς σας φαίνεται το εκλογικό δίλημμα «Ελιά ή χάος» που θέτει ο Ευ. Βενιζέλος;
Προσπαθώ να παρακολουθήσω το συλλογισμό αλλά αδυνατώ, περίπου όπως και τις ποιητικές παρενθέσεις. Η ΔΗΜΑΡ είναι «παρασιτική» πολιτικά, αλλά πρέπει να συμπράξει με την Ελιά. Πρέπει να ψηφίσουμε Ελιά για να παραμείνει στην εξουσία η κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά με προοδευτικό πρόσημο.
Όσο για το χάος, εάν το χρέος μας είναι «απολύτως βιώσιμο», εάν μπαίνουμε σε τροχιά ανάπτυξης που θα οδηγήσει κατά μέσο όρο σε 3,9% πλεόνασμα μεταξύ 2014 και 2018 και 3,3% ανάπτυξη από το 2015 έως το 2018, χωρίς νέα μέτρα, ο κ. Βενιζέλος θα δικαιωθεί ιστορικά. Εγώ, όπως και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, έχουμε διαφορετική εκτίμηση. Είτε ο κ. Βενιζέλος είναι εγγυητής της ομαλότητας είτε ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Ποια είναι η επόμενη μέρα για την κεντροαριστερά; Πάλι προσπάθεια για έναν τρίτο πόλο που θα καταλήξει στα μέτρα ΔΗΜΑΡ - Προοδευτικής Συνεργασίας;
Την επόμενη μέρα όλοι μας έχουμε την ευθύνη να κάνουμε μια συζήτηση που θα αφορά το πρόγραμμα της κεντροαριστεράς, αντί να αθροίζουμε «νέους», «τεχνοκράτες», κομματάρχες και πεφωτισμένους. Προσωπικά, εκτιμώ ότι μια Αριστερά με σαφείς προγραμματικούς στόχους και κόκκινες γραμμές, που αναλαμβάνει διαχειριστικές ευθύνες, έχει μέλλον. Εάν συμφωνήσουμε ότι θέλουμε την προάσπιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου –κοινωνικές δαπάνες Ευρώπης και όχι Αφρικής, εργασία και όχι απασχόληση, κοινωνικά αγαθά (λ.χ. νερό), κατώτατος μισθός, επένδυση στην προστιθέμενη αξία και όχι ανταγωνιστικότητα χαμηλού κόστους–, τότε θα έχουμε έναν προοδευτικό πόλο. Ο προοδευτικός πόλος δεν μπορεί να επαγγέλλεται ούτε μετασοβιετική ολιγαρχία τύπου Ουκρανίας ούτε σοσιαλισμό σε μια χώρα τύπου Χότζα.
Ο Φ. Κουβέλης είπε ότι η Ελιά είναι «το ΠΑΣΟΚ και κάποιοι ελάχιστοι». Ο δικός του τρίτος πόλος τι είναι, αν όχι η ΔΗΜΑΡ μαζί με την Κοππά και τον Καστανίδη;
Ο τρίτος πόλος δεν είναι άθροισμα. Άλλωστε, όσοι προσήλθαν σε αυτή τη συνεργασία το έκαναν επειδή τη θεωρούσαν προοδευτική, όχι επειδή αναζητούσαν να εκμεταλλευτούν μια θετική δημοσκοπική δυναμική για ίδιο εκλογικό όφελος. Η συζήτηση για την Αριστερά που θέλει με ευθύνη να αναλάβει διαχειριστικά βάρη –και όχι ένα κεντρώο συμπλήρωμα δεξιών επιλογών– είναι μια συζήτηση στην οποία προσέρχονται όσοι θεωρούν ότι στη ΔΗΜΑΡ υπάρχει μια μαγιά αξιών και προγραμματικών θέσεων. Εάν η συζήτηση για έναν τρίτο πόλο δεν γίνει με το άγχος της επιβίωσης κομματικών μηχανισμών, τότε αφορά και την ευρύτερη κοινωνία.
Λύνεται το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ με αλλαγή ηγεσίας;
Το ΠΑΣΟΚ είναι εγκλωβισμένο στην αντίληψή του ότι ο ρόλος του ταυτίζεται με τη θέση του σε μια κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση. Δεν έχει γίνει ακόμα συνείδηση ότι το μεταπολιτευτικό εκκρεμές κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς είναι πλέον διαλυμένο, μαζί με τη μεσαία τάξη. Μια κεντροαριστερά που θεωρεί την αξιωματική αντιπολίτευση προάγγελο μιας Ουκρανίας, όπως δήλωσε ο κ. Γρηγοράκος, και τη ΔΗΜΑΡ «παρασιτική», όπως δήλωσε ο κ. Βενιζέλος, προφανώς μπορεί να ανασυνταχθεί μόνο σε συνεργασία με τη ΝΔ (Νέα Ελλάδα;) των Γεωργιάδη, Βορίδη, Πλεύρη και Μπαλτάκου. Σε μια τέτοια «κεντροαριστερά», προσωπικά, δεν έχω θέση.
Ο Γ. Παπανδρέου καταψήφισε άρθρο μνημονιακού νομοσχεδίου, ενώ διέγραφε όποιον καταψήφιζε τα μνημόνια της δικής του κυβέρνησης. Δεν είναι πολιτική ανακολουθία αυτό;
Ο κ. Παπανδρέου είχε δώσει μάχη για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κοινές μετοχές. Η περίπτωση της ανακεφαλαιοποίησης της Eurobank βλάπτει κατάφωρα το δημόσιο συμφέρον. Εάν ψήφιζε αυτό το άρθρο θα ήταν ανακόλουθος.
Έχει ρόλο να παίξει ο πρώην πρωθυπουργός και, αν ναι, τι ρόλο;
Νομίζω ότι ως βουλευτής και ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς έχει ήδη ρόλο.
Ο Φ. Κουβέλης δεν ανέχεται το διάλογο με τον Ευ. Βενιζέλο, με τον οποίο συγκυβέρνησε, αλλά μπορεί με τον Γ. Παπανδρέου, τον πρωθυπουργό του πρώτου μνημονίου που η ΔΗΜΑΡ καταψήφισε. Βγάζει νόημα;
Ο Φώτης Κουβέλης συνομιλεί με όσους έχουν θέση, ρόλο και αναλαμβάνουν ευθύνες στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Άλλο συνομιλώ, άλλο συμπορεύομαι. Ο καθένας τους έχει το προσωπικό του στίγμα και την προσωπική του ιστορία στην ευρύτερη παράταξη. Κανείς εκ των δύο δεν διεκδικεί το αλάθητο και ο αμοιβαίος σεβασμός είναι δεδομένος.
Αλλά ούτε οι διαφορές του κ. Κουβέλη με τον κ. Βενιζέλο είναι προσωπικές. Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχε μια στάση ευκαιριακή και χωρίς συνέπεια. Τον αντίπαλο και τον διαφωνούντα τον σέβεσαι. Τη διγλωσσία απλά δεν μπορείς να την εκτιμάς ή να την εμπιστεύεσαι.
Εσείς στη ΔΗΜΑΡ, ο Κρ. Αρσένης στον ΣΥΡΙΖΑ, η Χρ. Παλιαδέλη στο ψηφοδέλτιο Μπόλαρη, ο Δ. Δρούτσας λάβρος εναντίον του Ευ. Βενιζέλου. Παράξενη δεν είναι η εξέλιξη της ευρωομάδας;
Με τον δικό του τρόπο ο καθένας μας, πιστεύω ότι η ομάδα των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ του 2009 είναι συνεπής. Και συμπεριλαμβάνω τους ευρωβουλευτές που δεν επέλεξαν τη μάχη του σταυρού. Τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Αλλά οι επιλογές των προσώπων στα οποία αναφέρεστε, αξιακά και προγραμματικά, είναι συνεπείς. Το ΠΑΣΟΚ του 2014 δεν έχει χώρο για πολλούς που συμπορεύτηκαν μαζί του έως το 2011, πολιτικούς και ψηφοφόρους. Δεν εξαϋλωθήκαμε, ούτε μεταμορφωθήκαμε. Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε.
Σας ανησυχεί το ενδεχόμενο μεγάλης αποχής στις ευρωεκλογές;
Συγκριτικά με άλλες ευρωεκλογές, εκτιμώ ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη αποχή, αν και υπάρχει εθνικό πολιτικό διακύβευμα. Επτά χρόνια ευρωβουλευτής, δυστυχώς, αντιλαμβάνομαι ότι για την Ευρώπη μιλάμε μόνο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, όταν και εάν μένει χρόνος, ακόμα και αν σήμερα περισσότερο από ποτέ η τύχη μας συναρτάται με τις εξελίξεις στις Βρυξέλλες. Αλλά η μεγάλη αποχή αφορά όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, αποτέλεσμα της ουσιαστικής απόστασης της Ε.Ε. από τον Ευρωπαίο πολίτη.
[Free Sunday, 10/5/2014]
