Τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν έγινε τίποτε για τη Δράμα;
-Να σας πω τι θυμάμαι από τη Δράμα 30 χρόνια πριν;
Η δημόσια ή δημοτική βιβλιοθήκη βρισκόταν σε ένα στενό επί της οδού Σκρα αν θυμάμαι καλά και ήταν 60-70 τμ , η Αγία Βαρβάρα ήταν μια περιοχή απροσπέλαστη κατάλληλη μόνο για παράνομα ζευγαράκια και επιδειξίες, ο δημοτικός κήπος ήταν μικρότερος, Δημοτικό Ωδείο δεν υπήρχε, κλειστό Κραχτίδη δεν υπήρχε,φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους δεν υπήρχε, το ρέμα Καλλιφύτου ήταν ρέμα, το Δημαρχείο υπήρχε στην πλατεία, τα σχολεία δούλευαν πρωί-απόγευμα λόγω έλλειψης κτιρίων, ΚΑΠΗ δεν υπήρχαν, Μουσικό σχολείο δεν υπήρχε, πολιτιστικοί σύλλογοι ελάχιστοι, θεατρικές ομάδες ανύπαρκτες, ονειρούπολη δεν υπήρχε....
Κι αν μιλήσουμε για τα χωριά, χωματόδρομοι, χαντάκια, άθλιες υποδομές...
-Πού θέλεις να καταλήξεις, πες μας ρε φίλε; Δηλαδή να λέμε κι ευχαριστώ;
-Έκθεση βιβλίων δεν νομίζω να γινόταν, ανθοκομική έκθεση σίγουρα όχι, η ιστορία της Δράμας δεν ήταν καταγεγραμμένη σε κανένα βιβλίο, η μουσική μας παράδοση υπήρχε μόνο στα πανηγύρια, λογοτεχνικός οίστρος δεν υπήρχε, μουσικά σχήματα ελάχιστα για γάμους κυρίως, τα παιδιά άντε να πήγαιναν καμιά ξένη γλώσσα και ποδόσφαιρο,νοσοκομείο υπήρχε μόνο το παλιό κτίριο, κέντρα υγείας δεν υπήρχαν...
-Προχώρα στο παρασύνθημα ρε φίλε, γιατί τα λες όλα αυτά;
Τα αναφέρω γιατί εγώ θυμάμαι και δεν μηδενίζω και δεν καταστροφολογώ. Η Δράμα όλα αυτά τα χρόνια απέκτησε υποδομές, εκσυγχρονίστηκε, απέκτησε θεσμούς, ιστορική συνείδηση, στράφηκε προς την παράδοση, ανέπτυξε πολιτιστικά χαρακτηριστικά, ανέδειξε τη μουσική της παράδοση, αναγνώρισε την περιβαλλοντική της ιδιαιτερότητα, δημιουργήθηκε αρχαιολογικό μουσείο, μουσείο φυσικής ιστορίας στο Παρανέστι, ενυδρείο στον Μυλοπόταμο, κατέστησε εφικτή την επίσκεψη στα Σπήλαια Μααρά και Αλιστράτης, ΚΠΕ στο Παρανέστι, χιονοδρομικό κέντρο, τουριστικές μονάδες..
-Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω πού το πας;
Το πρόβλημα της χώρας και της Δράμας ήταν η οικονομία της, βασίστηκε σε επιδοτούμενες αγροτικές καλλιέργειες, σε κρατικές υπηρεσίες υπερτροφικές, σε επιχειρήσεις που δεν ήταν εξωστρεφείς, στο φασόν, σε συνεταιρισμούς όπου η ασυδοσία και η κλεψιά τους διέλυσαν, σε κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις που κατέρρευσαν, στις πελατειακές σχέσεις, στην ανομία, στην αδιαφάνεια, στην αναξιοκρατία, στη διαπλοκή, στην υπερτιμολόγηση και υποτιμολόγηση, στη φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή, στην παρανομία και την ηθική κατάπτωση, στην ιδεολογία της αρπαχτής, του δε βαριέσαι και δεν με νοιάζει εμένα ο διπλανός μου, του απίστευτου καταναλωτισμού, της εμπορευματοποίησης των πάντων, της κυριαρχίας του ατομισμού και της εξαφάνισης της αντίληψης του δημόσιου συμφέροντος.
-Δηλαδή;
Δηλαδή με τα χρήματα που έγιναν όλα αυτά που ανέφερα πριν θα μπορούσαν ίσως να γίνουν τα διπλάσια έργα, η πόλη αν είχε ένα στρατηγικό σχέδιο θα μπορούσε να ήταν σήμερα υπόδειγμα ευρωπαϊκής πόλης, η έλλειψη συμμετοχικότητας και δημοκρατίας σε μερικές περιπτώσεις δημιούργησε εκτρώματα, και η ανάπτυξη της περιοχής με την πρώτη κρίση φάνηκε πόσο σαθρή ήταν.
Μέσα στη γενική ευδαιμονία, τον υπερκαταναλωτισμό και υπερδανεισμό σαφώς και γίναν κάποια έργα σημαντικά στη Δράμα και πολλές φορές ήταν και εμπνευσμένα αλλά συνήθως στοίχισαν πανάκριβα κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες, χωρίς διαβούλευση, δίχως σχέδιο, χωρίς πρόγραμματισμό και μελέτες. Το Δημαρχείο πχ το πληρώσαμε από τις τσέπες μας οι δραμινοί πολίτες γιατί δεν μπήκε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα, τις ιστορικές μελέτες των χωριών πχ τις ανέθετε η ΔΕΚΠΟΤΑ σε συνταξιούχο δάσκαλο και όταν εγώ κατέθεσα έτοιμη μελέτη για το χωριό μου χωρίς να ζητάω πληρωμή με παρέπεμψαν στις καλένδες και όταν με τη νέα δημοτική αρχή έγινα εγώ μέλος του Δ.Σ. της ΔΕΚΠΟΤΑ δεν πρότεινα ποτέ να εκδοθεί η μελέτη μου για λόγους ηθικής και ασυμβίβαστου.
-Και που θες να καταλήξεις;
Η αυτογνωσία, το καθαρό μυαλό, η μετριοπάθεια, ο ορθός λόγος και η συνεργασία όλων μας για το δημόσιο συμφέρον και ειδικά για το δημοτικό συμφέρον πρέπει να οδηγήσει σε κοινά συμπεράσματα, κοινούς στόχους και κοινές δράσεις. Η συμμετοχή των πολιτών, η διαβούλευση και η δημοκρατία θα αναδείξουν τους στόχους για την επόμενη εικοσαετία και θα οδηγήσουν σε στρατηγικό σχέδιο που θα υπάρχει όμως και ας αποδειχθεί και λάθος...το σχέδιο αν υπάρχει μπορεί να αναπροσαρμόζεται αλλά αρκεί να υπάρχει και να μην είναι ενός ανδρός σοφού αλλά να προέλθει από όλους μας ...επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε τι θέλουμε για αυτόν τον τόπο για εμάς και τα παιδιά μας.
Ένας διάλογος με τον άλλο μου εαυτό
Χρήστος Χατζηγεωργίου, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το project Δράμα 2020
