Ομιλία στη Βουλή περί αθλητισμού
(0 ψήφοι)
Υπό κατάρρευση ο ελληνικός αθλητισμός
Ομιλία του Γρηγόρη Ψαριανού κατά τη διάρκεια της συζήτησης της επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ, "υπό κατάρρευση ο ελληνικός αθλητισμός", στην ολομέλεια της Βουλής, στις 21.02.2014.
Θα ήταν καλό να συζητήσουμε κάποια στιγμή σε πλήρη Ολομέλεια σε βάθος το πρόβλημα του ελληνικού αθλητισμού. Η μελέτη της επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ λέει το εξής: Είναι υπό κατάρρευση ο ελληνικός αθλητισμός και κινείται σε δύο άξονες: Ο ένας είναι ότι ζητάει από το Υπουργείο Αθλητισμού και τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού απαντήσεις σε ζητήματα που αφορούν και άλλα Υπουργεία που είναι συναρμόδια -ορθώς ετέθη το ζήτημα αυτό- και, επίσης, ότι ο ελληνικός αθλητισμός είναι υπό κατάρρευση μετά τα μνημόνια.
Όταν είχαμε τους νεκρούς στην Παιανία, τα μαχαιρώματα και τους σκοτωμούς στους δρόμους, δεν είχαμε μνημόνια. Όταν εθνικές ομάδες γύριζαν πίσω από Ολυμπιάδες, δεν είχαμε μνημόνια. Όταν οργανώναμε το μεγάλο φαγοπότι της Ολυμπιάδας εδώ, την οποία ουδόλως αξιοποιήσαμε, παρόλο το τεράστιο κόστος για τον ελληνικό αθλητισμό και για τον ελληνικό λαό συνολικά, δεν είχαμε μνημόνια. Οι παχιές αγελάδες δεν πάχυναν καθόλου τις επιδόσεις και την υποδομή στον αθλητισμό.
Όταν είχαμε τους νεκρούς στην Παιανία, τα μαχαιρώματα και τους σκοτωμούς στους δρόμους, δεν είχαμε μνημόνια. Όταν εθνικές ομάδες γύριζαν πίσω από Ολυμπιάδες, δεν είχαμε μνημόνια. Όταν οργανώναμε το μεγάλο φαγοπότι της Ολυμπιάδας εδώ, την οποία ουδόλως αξιοποιήσαμε, παρόλο το τεράστιο κόστος για τον ελληνικό αθλητισμό και για τον ελληνικό λαό συνολικά, δεν είχαμε μνημόνια. Οι παχιές αγελάδες δεν πάχυναν καθόλου τις επιδόσεις και την υποδομή στον αθλητισμό.
Αυτή την περίοδο όλος ο λαός υποφέρει. Πραγματικά, περνάμε μία πάρα πολύ κρίσιμη περίοδο και μία πολύ δύσκολη φάση. Για πάρα πολλούς, μάλιστα, είναι εξαιρετικά εξοντωτική αυτή η κατάσταση.
Εδώ πρέπει να βάλω μία παρένθεση και να πω ότι η διακυβέρνηση της χώρας και οι κυβερνήσεις και η διαχείριση που έγινε ως τώρα ή ως το 2008 και 2009 έφεραν τη χώρας σε αυτή την κατάσταση και όχι τα μνημόνια και οι ξένοι τους οποίους συνέχεια εγκαλούμε, αθωώνοντας τους δικούς μας διαχειριστές.
Με μνημόνια, με τρόικες, με συμφωνίες και με δάνεια ζούμε από το 1827. Τα προβλήματα λοιπόν στην πολιτική, στην κοινωνία, στην υγεία, στην παιδεία και παντού δεν είναι θέμα μνημονίων. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μας. Το πρόβλημά μας είναι ότι, για παράδειγμα, δεν αξιοποιήσαμε σε κανένα βαθμό τις αθλητικές εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν για την Ολυμπιάδα του 2004. Με φωνές που ακούγονταν πάντοτε ένθεν κακείθεν περί ξεπουλήματος, δεν πουλήθηκε ούτε αξιοποιήθηκε ούτε ξεπουλήθηκε απολύτως τίποτα.
Τέτοιες φωνές που έλεγαν «όχι στο ξεπούλημα» ακούγονταν και στην Ισπανία, στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης. Όμως, μια ευνομούμενη δημοκρατική ευρωπαϊκή πολιτεία αξιοποίησε όλες τις εγκαταστάσεις της Βαρκελώνης για την Ολυμπιάδα και η Βαρκελώνη άλλαξε πρόσωπο, έγινε άλλη πόλη. Η Αθήνα είναι χειρότερη από ό,τι ήταν πριν την Ολυμπιάδα. Δεν έγινε καμία αξιοποίηση. Δεν προχωρήσαμε ούτε σε ξεπούλημα ούτε σε πούλημα ούτε σε ενοικίαση ούτε σε αξιοποίηση ούτε σε τίποτα. Αυτές οι εγκαταστάσεις θα μπορούσαν να παραχωρηθούν και να αξιοποιηθούν και σε συλλόγους και σε ιδιώτες και σε επιχειρηματίες και σε οργανωμένες ομάδες και σε αθλητικά σωματεία.
Οι κυβερνήτες και όλοι οι Υπουργοί Αθλητισμού, όπως και όσοι έχουν διατελέσει γενικοί γραμματείς αθλητισμού ξέρουν πάρα πολύ καλά –μάλιστα, τα έξι χρόνια που είμαι στη Βουλή έχω μιλήσει προσωπικά, όπως άλλωστε όλοι μας, με πάρα πολλούς από αυτούς και στις επιτροπές, αλλά και κατ' ιδίαν- πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το θέμα της βίας.
Η βασίλισσα των γηπέδων δεν είναι ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε η ΑΕΚ, ούτε ο ΠΑΟ, ούτε ο Πανιώνιος κλπ. Κανένας δεν είναι βασιλιάς των γηπέδων. Η μόνη βασίλισσα των γηπέδων είναι η βία και η αθλιότητα, οι οργανωμένοι στρατοί που χρηματοδοτούνται από μυστήριους προέδρους οι οποίοι ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Αυτά είναι πολύ σοβαρά ζητήματα. Και όσοι διετέλεσαν υπουργοί και γενικοί γραμματείας ξέρουν πολύ καλά και για τη διαπλοκή και για τις παράγκες, για τις καλύβες, για τις στημένες διαιτησίες, για τα στημένα παιχνίδια, για το στοίχημα και για τα στημένα πρωταθλήματα. Ξέρουν πώς μπορούν να τα ξεπεράσουν και να τα διορθώσουν. Όμως, δεν θέλουν να το κάνουν.
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του ντόπινγκ, της χρήσης φαρμακευτικών ουσιών για την αύξηση των επιδόσεων των αθλητών που καταστρέφουν ζωές ανθρώπων. Και έχουμε πάμπολλα παραδείγματα μεγάλων πρωταθλητών όλων των αγωνισμάτων από όλο τον κόσμο, από την ανατολική και τη δυτική γη, αλλά και από τη βόρεια και τη νότια, που έχουν καταστραφεί, έχουν πεθάνει, έχουν διαλυθεί λόγω χρήσης ουσιών. Μάλιστα, κάποια κράτη -κράτη που είχαν λαϊκές δημοκρατίες και οργανωμένο σοσιαλισμό- είχαν οργανωμένα και εργαστήρια χημείας και είχαν παραγωγή πρωταθλητών. Το ίδιο συνέβαινε και στις Ηνωμένες Πολιτείες που είναι η βασίλισσα του καπιταλισμού.
Ξέρουμε πολύ καλά πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα κυκλώματα, το ντόπινγκ και τη βία στα γήπεδα. Έχουμε όλα τα μέσα να το κάνουμε, αλλά δεν θέλουμε να το κάνουμε. Δεν ξέρω για ποιους λόγους. Ίσως γιατί φοβόμαστε; Ίσως λόγω της διαπλοκής; Λόγω του συσχετισμού των ανθρώπων της πολιτείας, των παραγόντων του κράτους, με διάφορα κυκλώματα που έχουν σχέση με νονούς της νύχτας, με μπράβους, με εκβιαστές, με λαθρεμπόρια καυσίμων και με ό,τι άλλο μπορείτε να διανοηθείτε, οι οποίοι κυβερνούν το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, τις ομοσπονδίες και γενικά τον αθλητισμό;
Δεν έχουμε κάνει τίποτα για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις καταστάσεις που δεν έχουν να κάνουν με τα μνημόνια ή με τα μη μνημόνια, αλλά με την πολιτική βούληση που θα έπρεπε να υπάρχει για να διορθώσουμε όλα αυτά τα πράγματα. Το ίδιο συμβαίνει και με το φορολογικό σύστημα. Ξέρουν όλοι οι Υπουργοί Οικονομικών τι σημαίνει δίκαιο φορολογικό σύστημα, αλλά δεν το κάνουν.
Φτιάχνουν συνέχεια άδικα φορολογικά συστήματα και τα αλλάζουν κάθε έξι, οχτώ, δέκα μήνες, ένα χρόνο, δύο χρόνια, ενώ ξέρουν τι σημαίνει δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Έτσι, λοιπόν, και οι αρμόδιοι για τον αθλητισμό ξέρουν ποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν, πόσο γρήγορα και πόσο εύκολα. Δεν το κάνουμε, όμως.
Να κλείσω με ένα θέμα που έχει να κάνει με τον αθλητισμό συνολικά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Λίγο σύντομα, κύριε συνάδελφε.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ: Πρέπει να πω ορθά-κοφτά, όπως το έχω πει και στις Επιτροπές, ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει στον αθλητισμό είναι να μπει στο χώρο του αθλητισμού η δημοκρατία. Στις ομοσπονδίες και στον αθλητισμό υπάρχει μοναρχία, ολιγαρχία, δικτατορικά καθεστώτα, σωματεία «μαϊμούδες», που δεν υπάρχουν και που ανεβοκατεβάζουν «κυβερνήσεις» ομοσπονδιών. Υπάρχουν ομοσπονδίες όπου οι εκλογές γίνονται με θλιβερά πλειοψηφικά, όπου το πρώτο ψηφοδέλτιο βγάζει όλους τους συμβούλους. Πρέπει να μπει η δημοκρατία στις ομοσπονδίες. Πρέπει οι εκλογές σε όλες τις ομοσπονδίες να γίνονται με απλή αναλογική και να εκπροσωπούνται όλες οι τάσεις, όλα τα χρώματα, όλες οι παρατάξεις. Δεν μπορεί να έχουμε ισόβιους ομοσπονδιάρχες, όπως έχουμε ισόβιους μητροπολίτες, δεσπότες ή πατριάρχες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Παρακαλώ, κύριε Ψαριανέ, ολοκληρώστε αν έχετε την καλοσύνη.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ: Πρέπει, λοιπόν, να μπει η δημοκρατία στον αθλητισμό και να ανοίξουμε τα μάτια μας, να υλοποιήσουμε τα πράγματα που μπορούν να γίνουν για την αντιμετώπιση της βίας, για το ντόπινγκ και για όλα αυτά τα πράγματα. Ξέρουμε πολύ καλά τι πρέπει να γίνει. Ας το κάνουμε. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια.
