Χρονολόγιο της πορείας διεκδίκησης των γυναικείων δικαιωμάτων
Η Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας εντοπίζεται από τις αρχές της δεκαετίας του 1900, μιας εποχής μεγάλης ανάπτυξης και αναταραχών στο βιομηχανοποιημένο κόσμο, με μεγάλη αύξηση του πληθυσμού και την άνοδο των ριζοσπαστικών ιδεολογιών.
1908
Μεγάλη αναταραχή και κρίσιμες συζητήσεις μεταξύ των γυναικών. Η καταπίεση και η ανισότητα των γυναικών παρακίνησε τις γυναίκες να πραγματοποιούν ενεργές εκστρατείες για να επιφέρουν την αλλαγή. Το 1908, 15.000 γυναίκες παρέλασαν στη Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερες αμοιβές και δικαίωμα ψήφου.
1909
Σύμφωνα με δήλωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αμερικής, η πρώτη Εθνική Ημέρα της Γυναίκας (National Women’s Day) σημειώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 28 Φεβρουαρίου. Οι γυναίκες συνέχισαν να γιορτάζουν την ημέρα μέχρι την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου έως το 1913.
Clara Zetkin
1910
Το 1910 ένα δεύτερο Διεθνές Συνέδριο Εργαζόμενων Γυναικών διεξήχθη στην Κοπεγχάγη. Η Clara Zetkin (αρχηγός του «Γραφείου Γυναικών» του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας) κατέθεσε την ιδέα για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
Πρότεινε ότι κάθε χρόνο την ίδια ημέρα σε κάθε χώρα θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ένας εορτασμός – η Ημέρα της Γυναίκας – με σκοπό να πιέσουν οι γυναίκες για την διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Η διάσκεψη πάνω από 100 γυναικών από 17 χώρες, που εκπροσωπούσαν συνδικαλιστικές ενώσεις, σοσιαλιστικά κόμματα,λέσχες εργαζόμενων γυναικών, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων τριών εκλεγμένων γυναικών στο φινλανδικό κοινοβούλιο, χαιρέτησε την πρόταση της Zetkin με ομόφωνη έγκριση και, συνεπώς, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποτέλεσε γεγονός.
Πρότεινε ότι κάθε χρόνο την ίδια ημέρα σε κάθε χώρα θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ένας εορτασμός – η Ημέρα της Γυναίκας – με σκοπό να πιέσουν οι γυναίκες για την διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Η διάσκεψη πάνω από 100 γυναικών από 17 χώρες, που εκπροσωπούσαν συνδικαλιστικές ενώσεις, σοσιαλιστικά κόμματα,λέσχες εργαζόμενων γυναικών, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων τριών εκλεγμένων γυναικών στο φινλανδικό κοινοβούλιο, χαιρέτησε την πρόταση της Zetkin με ομόφωνη έγκριση και, συνεπώς, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποτέλεσε γεγονός.
1911
Μετά την απόφαση που συμφωνήθηκε στην Κοπεγχάγη, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) τιμήθηκε για πρώτη φορά στην Αυστρία, τη Δανία, τη Γερμανία και την Ελβετία στις 19 Μαρτίου. Περισσότερες από ένα εκατομμύριο γυναίκες και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνδρες παρακολούθησαν τα συλλαλητήρια με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα, έναν αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, ψηφοφορία, εκπαίδευση, τα δημόσια αξιώματα και για το τέλος των διακρίσεων. Σε λιγότερο από μια εβδομάδα αργότερα, στις 25 Μαρτίου, η τραγική «Triangle Fire» στη Νέα Υόρκη στοίχισε την ζωή σε περισσότερες από 140 εργαζόμενες γυναίκες, οι περισσότερες από αυτές ιταλίδες και Εβραίες μετανάστριες. Αυτό το θλιβερό γεγονός έστρεψε την προσοχή στις συνθήκες εργασίας και την εργατική νομοθεσία στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας τα το επίκεντρο των εκδηλώσεων που ακολούθησαν στην Παγκόσμια Ημέρας της Γυναίκας. Το 1911 πραγματοποιήθηκε επίσης η γυναικεία εκστρατεία «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» ( Bread and Roses).
1913-1914
Λίγο πειν την έναρξη του Α “Παγκοσμίου Πολέμου αγωνιζόμενες για την ειρήνη, οι γυναίκες της Ρωσίας γιόρτασαν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου του 1913. Το 1913 μετά από συζητήσεις, ο εορτασμός της Ημέρας της Γυναίκας μεταφέρθηκε στις 8 Μαρτίου και αυτή η μέρα έχει παραμείνει από τότε ως η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Το 1914 περισσότερες γυναίκες σε όλη την Ευρώπη πραγματοποίησαν συλλαλητήρια ενάντια στον πόλεμο ενώ παράλληλα εξέφραζαν την γυναικεία αλληλεγγύη.
1917
Την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου, γυναίκες στη Ρωσία ξεκίνησαν απεργία για «ψωμί και ειρήνη» ως απάντηση στο θάνατο πάνω από 2 εκατομμυρίων Ρώσων στρατιωτών στον πόλεμο. Ερχόμενες σε σύγκρουση με τους πολιτικούς ηγέτες, οι γυναίκες συνέχισαν να απεργούν έως ότου τέσσερις ημέρες αργότερα ο Τσάρος αναγκάστηκε να παραιτηθεί και η προσωρινή κυβέρνηση χορήγησε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου. Η ημερομηνία που ξεκίνησε η απεργία των γυναικών ήταν Κυριακή 23 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο εκείνης της εποχής στη Ρωσία. Αυτή η μέρα όμως με το Γρηγοριανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούνταν στον υπόλοιπο κόσμο ήταν η 8η Μαρτίου.
1918 – 1999
Από τη στιγμή που το σοσιαλιστικό κίνημα καθόρισε τον εορτασμό, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έχει εξελιχθεί σε μια παγκόσμια ημέρα αναγνώρισης και γιορτής σε όλες τις χώρες εξίσου, αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες. Για πολλά χρόνια, τα Ηνωμένα Έθνη διεξήγαγαν μια ετήσια διάσκεψη για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, συντονίζοντας τις διεθνείς προσπάθειες για τα δικαιώματα των γυναικών και της συμμετοχής τους στις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές διαδικασίες. Το 1975 ορίστηκε ως «Έτος της Γυναίκας» από τα Ηνωμένα Έθνη. Γυναικείες οργανώσεις και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο πραγματοποιούν κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου μεγάλες εκδηλώσεις που τιμούν την πρόοδο των γυναικών και παράλληλα υπενθυμίζουν πως χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση και δράση για να εξασφαλιστεί η ισότητα των γυναικών και να διατηρηθεί σε όλες τις πτυχές της ζωής.
2000 μέχρι σήμερα
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποτελεί επίσημη αργία στο Αφγανιστάν, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Λευκορωσία, τη Μπουρκίνα Φάσο, Καμπότζη, Κίνα (αργία μόνο για τις γυναίκες), την Κούβα, τη Γεωργία, τη Γουινέα-Μπισσάου, την Ερυθραία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Λάος, τη Μαδαγασκάρη (αργία μόνο για τις γυναίκες), τη Μολδαβία, τη Μογγολία, το Μαυροβούνιο, το Νεπάλ (αργία μόνο για τις γυναίκες), τη Ρωσία, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν, την Ουγκάντα, την Ουκρανία, το Ουζμπεκιστάν, το Βιετνάμ και τη Ζάμπια. Με τη νέα χιλιετία έχει διαπιστωθεί μια σημαντική αλλαγή νοοτροπίας τόσο στις σκέψεις των γυναικών όσο και στην ίδια την κοινωνία σχετικά με την ισότητα και την χειραφέτηση των γυναικών. Οι νεότερες γενιές έχουν την αίσθηση ότι «όλες οι μάχες για τις γυναίκες έχουν κερδηθεί», ενώ πολλές φεμινίστριες από τη δεκαετία του 1970 γνωρίζουν πάρα πολύ καλά την μακροβιότητα και τη ριζωμένη πολυπλοκότητα της πατριαρχίας. Με περισσότερες γυναίκες σε αίθουσες συνεδριάσεων, μεγαλύτερη ισότητα στα νομοθετικά δικαιώματα, και αναγνώριση των γυναικών ως αξιοθαύμαστα πρότυπα σε κάθε πτυχή της ζωής, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι οι γυναίκες έχουν κερδίσει πραγματική ισότητα. Το δυσάρεστο γεγονός όμως είναι ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να μην αμείβονται εξίσου με τους άνδρες, εξακολουθούν να μην βρίσκονται σε ίσους αριθμούς στις επιχειρήσεις ή στην πολιτική, και σε παγκόσμιο επίπεδο, η εκπαίδευση και η υγεία είναι χειρότερη από εκείνη των ανδρών σε συνδυασμό με τη βία που ασκείται κατά των γυναικών όντας ανισομερώς κατανεμημένη κατά φύλο.
socialpolicy.gr
Πηγή http://socialpolicy.gr/2014/03/%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%ba%ce%b4%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84.html
