ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ - ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
[Αν χρωστάς 1.000.000 έχεις ένα μεγάλο πρόβλημα. Αν χρωστάς 1 δις έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα οι δανειστές σου (παλιά σοφή κινέζικη παροιμία)]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωνε: «ή η Χώρα θα τιθασεύσει το Χρέος ή το Χρέος θα κατασπαράξει τη Χώρα» (Σημ. ο ίδιος του βέβαια είχε συμβάλει τα μέγιστα στην ιλιγγιώδη διόγκωσή του).
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό. Κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονταν ποια θα μεγαλώσει περισσότερο το Χρέος, ποια θα διορίσει περισσότερους στο Δημόσιο, ποια θα κατασπαταλήσει τον πλούτο της Χώρας.
Η Αριστερά κατήγγειλε τον Καπιταλισμό και ονειρεύονταν τον Σοσιαλιστικό Παράδεισο. Εν πολλοίς ανέχτηκε την ανορθολογική γιγάντωση του δημόσιου τομέα, το πελατειακό και συντεχνιακό κράτος, συνδικαλιστικές ακρότητες, προνόμια σε ΔΕΚΟ και Δημόσιο, υιοθετώντας άκριτα κάθε συντεχνιακή διεκδίκηση.
Η Ιστορία είναι γνωστή. Η τελευταία Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχασε τον έλεγχο και ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε την τακτική του «στρίβειν δια των εκλογών», μας απειλεί δε ότι κάποια στιγμή θα μιλήσει ......
Ο Κύριος «Λεφτά υπάρχουν» Γιώργος Παπανδρέου έγινε Πρωθυπουργός και το ΠΑΣΟΚ Κυβέρνηση. Αφού έχασαν πολύτιμο χρόνο και πελαγοδρομούσαν επί μήνες, διαπίστωσαν επιτέλους ότι η Χώρα πτωχεύει.
Οι ιθύνοντες της Ε.Ε. αντιλήφθηκαν με καθυστέρηση ότι πτώχευση της Ελλάδας θα σήμαινε καταβαράθρωση του Ευρώ και ενδεχομένως διάλυση της Ευρωζώνης. Κατανόησαν ότι το κόστος διάσωσης της Ελλάδας ήταν πολύ μικρότερο από το κόστος της καταστροφής της και αποφάσισαν να μας «σώσουν». Το υπέρογκο - και με τη συμμετοχή του ΔΝΤ - δάνειο των 110 δις συνοδεύονταν από το Μνημόνιο, που είχε δυσβάστακτους όρους. Ήταν φανερό ότι θα μειώσει μεν πρόσκαιρα το έλλειμμα, θα οδηγήσει όμως σε βαθιά ύφεση και σε νέα μεγάλη αύξηση του χρέους.
Τι κάνουμε λοιπόν σήμερα που μας προτείνεται δεύτερο μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα; Τι από όσα ακούμε από Πολιτικούς, Οικονομολόγους και έγκυρους αναλυτές είναι αλήθεια και τι ψέματα;
Πως θα ξεχωρίσουμε και θα απορρίψουμε ακραίες φωνές, πατριδοκαπηλείες και εθνικισμούς, λαϊκισμούς και δημοκρατικές εκτροπές, που σε τέτοιες περιόδους βρίσκουν εύφορο έδαφος, όπως διδάσκει η Ιστορία;
Πως θα αντιληφθούμε επίσης και θα απορρίψουμε αντίθετες φωνές που ίσως φαίνονται ρεαλιστικές, κρύβουν όμως απαράδεκτο ενδοτισμό και δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από ένα περήφανο για την Ιστορία του, τον Πολιτισμό και την Αξιοπρέπειά του Λαό;
Η κρίση ως γνωστόν κρύβει κινδύνους, αλλά και ευκαιρίες. Ευκαιρίες για ενεργοποίηση των πολιτών και προοδευτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στην οικονομία, στην παραγωγή, στη ζωή μας.
Οι Πολίτες μετά τις πρώτες οργισμένες, αγανακτισμένες και δικαιολογημένες αντιδράσεις κατά πάντων, είναι βέβαιο ότι θα θέσουν ώριμα πολιτικά ερωτήματα και θα αναζητήσουν πειστικές και ρεαλιστικές απαντήσεις.
Είναι αλήθεια κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος ότι:
- Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Αν δεν παρθούν μέτρα το χρέος και το έλλειμμα θα καταπιούν τη Χώρα. Αυτό δεν είναι κινδυνολογία, είναι γεγονός. Παρά ταύτα η Ελλάδα συνεχίζει να είναι από τις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη και κατά συνέπεια μπορεί να αντιμετωπίσει το Χρέος της σε βάθος χρόνου.
- Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση. Η κρίση οδήγησε στο υπέρογκο δάνειο των 110 δις και συνακόλουθα στο Μνημόνιο. Κανείς δεν πρόκειται να πληρώσει το δικό μας χρέος. Κανείς δεν δανείζει δίχως όρους εξασφάλισης αποπληρωμής.
- Πανικόβλητη η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και αφού έχασε πολύτιμο χρόνο, πέτυχε να δανεισθεί, δεν ήταν όμως σε θέση να διαπραγματευτεί το Μνημόνιο. Αποδέχθηκε αδιαμαρτύρητα τους όρους του.
- Ένα χρόνο μετά δικαιώθηκαν όσοι διέβλεπαν ότι το Μνημόνιο θα οδηγήσει στην κατάρρευση της Χώρας. Ήδη η Ελλάδα τελεί σε ανεπίσημη χρεωκοπία και ιδιότυπη - μερική στάση πληρωμών. Ζούμε την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση του εν γένει βιοτικού μας επιπέδου. Το κεφάλαιο παίρνει πίσω ότι οι εργαζόμενοι κέρδισαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Ζούμε καταστάσεις εργασιακού μεσαίωνα. Δεν γίνεται όμως να ζούμε με μισθούς Κίνας και φορολογία Σουηδίας.
- Το Χρέος δεν είναι βιώσιμο και αντιμετωπίσιμο με τις έως τώρα εφαρμοζόμενες πολιτικές. Απαιτείται αναδιάρθωση και επαναδιαπραγμάτευσή του. Αναδιάρθωση που στο ξεκίνημα αυτής της διαδικασίας και με την πλάτη στον τοίχο δεν μπορούσε να γίνει. Τώρα όμως μπορεί και πρέπει να γίνει.
- Η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, παρά τις απειλές τους ότι δεν θα δώσουν άλλα δανεικά, είναι υποχρεωμένες για να μη χάσουν τα χρήματά τους να χορηγήσουν δεύτερο υπέρογκο δάνειο προς την Ελλάδα με νέους όμως ποιο δυσβάστακτους όρους. Το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν αποτελεί λύση. Βαθαίνει την κοινωνική και οικονομική κρίση και μεταθέτει απλώς το χρόνο κήρυξης της επίσημης πτώχευσης.
- Δεν νοείται μονομερής διαγραφή του χρέους μας ολοκλήρου (πρόταση ΚΚΕ) ή μέρους αυτού (ΣΥΡΙΖΑ), δίχως δυσμενέστατες συνέπειες, που ισοδυναμούν με πτώχευση.
- Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αποτελεί λύση για τη Χώρα μας η χρεωκοπία της.
- Δεν είναι προοδευτική, ρεαλιστική και συμφέρουσα πρόταση η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε., όπως υποχρεώθηκαν να αναγνωρίσουν ακόμη και κόμματα της Αριστεράς που έχουν την εξέλιξη αυτή ως στρατηγικό στόχο ή προβληματίζονται σχετικά (Παπαρήγα, Τσίπρας).
- Ήδη στην Ε.Ε., στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στο ΔΝΤ αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο των μνημονιακών πολιτικών. Συζητείται πλέον ήπια - θετική αναδιάρθρωση, πρόταση που γίνεται αποδεκτή καθημερινά και από περισσότερους.
Είναι λαϊκισμός να υποστηρίζεται ότι:
1. Δεν είναι δικό μας το χρέος. Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και οι Τράπεζες και όχι ο Λαός (Σημ. αν χαθούν οι καταθέσεις, αν δεν υπάρχει εφάπαξ και συντάξεις, αν δεν μπορούν να καταβληθούν μισθοί, δεν θα έχει πτωχεύσει και ο ίδιος ο Λαός ; !!!).
2. Δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος, δεν πληρώνουμε, δεν πουλάμε (Σημ. μα ήδη πληρώνουμε όλοι μας και μάλιστα με άδικη κατανομή των βαρών το χρέος αυτό !!! Και αν θέλουμε να αποφύγουμε την πτώχευση θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και δημόσια περιουσία λέει η απλή λογική)
3. Μπορούμε να μη πληρώσουμε το χρέος μας και να τα βγάλουμε πέρα δίχως δανεικά (Σημ. Βεβαίως αρκεί να ενημερώσουμε τον Λαό, ότι αυτό σημαίνει πτώχευση και να τον προϊδεάσουμε για το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις).
4. Υπάρχουν χώρες που προέβησαν σε μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους τους και τα κατάφεραν (Σημ. Ναι, αλλά είχαν πλουτοπαραγωγικές πηγές π.χ. πετρέλαιο. Εμείς τι έχουμε: σκόρδα Κίνας και αρακά Μπάρμα Στάθη από την Ουγγαρία !!!).
5. Λύση είναι να γυρίσουμε στην ταπεινή, πλην όμως περήφανη δραχμούλα μας (Σημ. Πως συμβιβάζεται αλήθεια η πρόταση αυτή να προέρχεται είτε από λαϊκίστικα έντυπα - Αυριανή, BILD- είτε από ακραίες συντηρητικές φωνές στη Χώρα μας και στην Ε.Ε. Ας ενημερώσουμε το Λαό για τις επιπτώσεις).
Οι επιλογές μας ουσιαστικά είναι οι εξής:
Πρώτη Επιλογή: Αποδεχόμαστε άκριτα τις εφαρμοζόμενες Κυβερνητικές - Μνημονιακές Πολιτικές ευελπιστώντας ότι η Χώρα κατεστραμμένη μεν θα καταφέρει κάποτε να ορθοποδήσει. Η επιλογή αυτή είναι φανερό ότι έχει ήδη απορριφθεί από το Λαό.
Δεύτερη Επιλογή: Αρνούμαστε να αυτοχειριαστούμε. Αξιώνουμε λύση, που δεν μπορεί παρά να είναι Ευρωπαϊκή και όχι Εθνική (π.χ. ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ). Να διαπραγματευτούμε σκληρά τη θετική αναδιάρθρωση του χρέους με επιμήκυνση χρόνου αποπληρωμής, μείωση επιτοκίου και περίοδο χάριτος και ένα γενναίο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Η παρούσα Κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτεί κάτι τέτοιο. Ζητούμενο είναι μια άλλη Κυβέρνηση, που θα είναι σε θέση να το κάνει θέτοντας κόκκινες γραμμές.
Τρίτη Επιλογή: Μια ανατρεπτική - επαναστατική Κυβέρνηση που δηλώνει ότι δεν πληρώνει το χρέος και κηρύσσει τη Χώρα σε πτώχευση. Λογικό επακόλουθο θα είναι η έξοδος της Χώρας από το Ευρώ και την Ε.Ε. Ζητούμενο ποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις θα στηρίξουν αυτή την Κυβέρνηση και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις.
Υ.Γ. Είναι φανερό ότι η Δημοκρατική Αριστερά είναι υπέρ της δεύτερης επιλογής και αυτήν προτείνει στο Λαό. Σε επόμενο άρθρο οι συγκεκριμένες προτάσεις της ΔΗΜΑΡ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου