Πλαστογραφήστε τις ηλικίες σας γιατί χανόμαστε!

Posted on June 3, 2011 by aristerok

“Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ’ ευθύς ξανά
να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί.”
Γ. Ρίτσος – Τρακτέρ
Κάποτε ονειρευόμασταν τη στιγμή που θα τελειώναμε το Λύκειο και άλλοι στο Πανεπιστήμιο, άλλοι στον εργασιακό στίβο θα νιώθαμε ανεξάρτητοι. Χωρίς γονείς να χαρτζιλικώνουν, χωρίς πρέπει, χωρίς μη. Μόνοι μας στην περιπέτεια της ζωής. Και έλεγες, “στα 22 θα μένω μόνος, στα 24 θα έχω πάρει και δικό μου αμάξι, ε μέχρι τα 30 θα έχω καριέρα…”. ΛΑΘΟΣ!
Λογαριάζαμε χωρίς την τρόικα, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και όλους αυτούς τους νέους όρους που έχουν κατακλύσει τη ζωή μας. Τώρα πια με 300 ευρώ στην τσέπη (βλέπετε τα 592 ευρώ των νέων μέτρων είναι μεικτά) πληρώνεσαι σε μισθούς Βουλγαρίας, ζεις σε τιμές Ελλάδας και κάνεις ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Ευτυχώς έχουμε δει πολλές ταινίες με Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση και κάτι έχει μείνει στο DNA μας. Ένα νέο σύστημα που σε κάνει ουσιαστικά εξαρτώμενο μέλος μια μέσης χρεοκοπημένης νεοελληνικής οικογένειας με ψαλιδισμένους μισθούς και συντάξεις, πολλά στεγαστικά, καταναλωτικά, πασχαλινά και άλλα δάνεια.
Δουλεύεις απλά για να πληρώνεις τα τσιγάρα σου (αν καπνίζεις) ή για 1 καφέ, 2 εισιτήρια λεωφορείου και ένα χάμπουργκερ τη μέρα. Και αν είχες ελπίδα ότι στα 25 θα ενηλικιωθείς μισθολογικά, τα ποσοστά της ανεργίας σε κάνουν να κοιτάς απελπισμένος ένα ήδη χλωμό μέλλον.
Δεν ξέρω τι λένε οι οικονομολόγοι. Δεν καταλαβαίνω τίποτα από οικονομικά στοιχεία και τα λίγα που ξέρω τα έψαξα για να μην κοιτάω σαν εξωγήινους του οικονομικούς αναλυτές…Ίσως και αυτό να είναι μια λύση. Αλλά ουσιαστικά θυσιάζει πολλές Ιφιγένειες. Και αν το καράβι ξεκινούσε για την Τροία κάτι πάει και έρχεται. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι όλα αυτά γίνονται για μια Ελένη που ήδη την έχει κάνει…