Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Το σχολείο του αδιανόητου


irrational.gifΗ επανάσταση του αυτονόητου δεν θα ξεσπάσει, διότι πολύ απλά της έχει κλείσει το δρόμο το ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, το οποίο το συναντάμε παντού και μάλιστα περιβεβλημένο το μανδύα της ελληνικής (εθνικής) ιδιαιτερότητας, ως κάτι αναγκαίο διότι «η Ελλάδα είναι μία ξεχωριστή περίπτωση καθότι έθνος ανάδελφον». Πάρτε για παράδειγμα την εκπαίδευση, τη μαζική προπανεπιστημιακή εκπαίδευση, θύματα της οποίας είναι όλα τα παιδιά της χώρας. Τι άλλο από αδιανόητο είναι να διδάσκονται τα Θρησκευτικά στο γυμνάσιο περισσότερες ώρες από τη Φυσική, τη Χημεία και τη Βιολογία; Στο Λύκειο, να προάγεσαι στην επόμενη τάξη έχοντας πάρει 5 στα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Χημεία, τα Αρχαία, τα Νέα και την Ιστορία, χάρη στο 16 που πήρες στα Θρησκευτικά και στα Αγγλικά; Να τελειώνεις το σχολείο και να μην έχεις γράψει ούτε μία εργασία που να απαιτεί κάτι παραπάνω από μηχανική αντιγραφή;
Τι άλλο από αδιανόητο είναι να στριμώχνει το υπουργείο στο γυμνάσιο τη διδασκαλία της ισπανικής, της ρωσικής, της τουρκικής και δεν ξέρω και γω ποιας άλλης γλώσσας, για να απορροφηθούν στοιχειωδώς οι απόφοιτοι των αντίστοιχων πανεπιστημιακών τμημάτων, τη στιγμή που τα παιδιά δεν μαθαίνουν ούτε καν στοιχειώδη αγγλικά; Τι άλλο από αδιανόητο είναι να μας βομβαρδίζουν με όλες τις μπούρδες περί του ηλεκτρονικού βιβλίου και του διαδραστικού πίνακα, λες και το πρόβλημα είναι το γκατζετάκι και όχι τα προγράμματα σπουδών, το περιεχόμενο των βιβλίων, η απαξίωση της εκπαίδευσης;
Τι άλλο από αδιανόητο είναι να υπάρχουν καταθλιπτικοί εκπαιδευτικοί, που όλη μέρα ζουν μία κόλαση με τους μαθητές τους, αδυνατώντας να επιβιώσουν στην τάξη, χωρίς κανείς να τους αξιολογεί ή να τους βοηθάει;
Τι άλλο από αδιανόητο είναι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών να δηλώνει ότι «έρχεται σχολείο για να μην πάρει απουσίες» και οι γονείς να διαμαρτύρονται για τις απεργίες όχι γιατί μειώνεται ο χρόνος εκπαίδευσης, αλλά διότι δεν έχουν τι να τα κάνουν όταν τα σχολεία είναι κλειστά;
Τι άλλο από αδιανόητο είναι να ξοδεύει μόνο η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής € 17.950.000 κατά το 2010 για τη μεταφορά μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας από τα σπίτια τους στα σχολεία; Δεν μιλάμε για κάποια εσχατιά της ελληνικής επικράτειας, όπου χρειάστηκε να μεταφέρουμε τους μαθητές. Μιλάμε για τη μεταφορά με πούλμαν και ταξί από το Ντράφι στην Παλλήνη, από την Κακιά Σκάλα στην Κερατέα και από την Αγία Μαρίνα στα Καλύβια. Το ετήσιο κόστος είναι περίπου € 2.000 ανά μεταφερόμενο μαθητή ή αλλιώς γύρω στα € 25.000 για όλη τη μαθητική του ζωή (αν δεν χάσει καμία χρονιά). Θα μπορούσαμε κάλλιστα να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο μέσα σε τρία χρόνια (36 δόσεις) για τον καθένα τους, ή να τσοντάρουμε κάτι παραπάνω και να τους στείλουμε όλους σε ιδιωτικά που διαθέτουν πούλμαν.
Τι άλλο από αδιανόητο είναι τα σχολεία να μην έχουν γραμματέα αν και έχουν απίθανο όγκο γραφειοκρατικής δουλειάς, να έχουν διευθυντή που δεν μπορεί να αξιολογήσει τους υφισταμένους του, αλλά όμως έχει την υποχρέωση να είναι εκκαθαριστής αποδοχών και προσωπικά υπόλογος έναντι του ΙΚΑ για τις ασφαλιστικές εισφορές και για τα λογιστικά του σχολείου;
Τι άλλο από αδιανόητο είναι να υπάρχει μάθημα γυμναστικής χωρίς αποδυτήρια και χώρους άθλησης, να υπάρχει μάθημα μουσικής χωρίς αίθουσα ή όργανα, να υπάρχουν  τουαλέτες στις οποίες όμως κάθε πολιτισμένος άνθρωπος σιχαίνεται να πλησιάσει;
Στο σχολείο του αδιανόητου τι νόημα έχει να κάνουμε την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ; Να απαιτήσουμε δηλαδή καταρτισμένους εκπαιδευτικούς, καλά εκπαιδευμένους και πληρωμένους, με κέφι να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, ικανούς να αποτελέσουν το παράδειγμα για τους μαθητές τους, πρόθυμους να αξιολογηθούν και να αξιολογήσουν οι ίδιοι το έργο τους και όλα τα σχετικά; Να απαιτήσουμε μαθητές που απολαμβάνουν την παρουσία τους εκεί, βρίσκουν διέξοδο στη δημιουργικότητά τους, χαράζουν τους ατομικούς δρόμους προς τη γνώση, κοινωνικοποιούνται, επικοινωνούν;

Δεν υπάρχουν σχόλια: