Παρασκευή, 5 Αυγούστου 2011
Λεφτά υπάρχουν πάντα για τους σκληρά εργαζόμενους... (2)
"κυκλοφορούν ανάμεσά μας"...
Ο Ηλίας Μόσιαλος ζήτησε χθες να ληφθούν γενναίες αποφάσεις από το κράτος και τόνισε ότι δεν μπορούν να είναι ανεκτά ανάλογα φαινόμενα από τους δημοσίους υπαλλήλους. Ειδικότερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (στον ραδιοφωνικό σταθμό Real) ανέφερε: «Θα πρέπει κατά τη γνώμη μου, και εδώ εκφράζω μια προσωπική γνώμη, να ληφθούν επιτέλους και γενναίες αποφάσεις όσον αφορά το κράτος», για να προσθέσει με νόημα: «Οσοι κάνουν λευκή απεργία, όπου υπάρχουν αργομισθίες και λευκές απεργίες, αυτά τα φαινόμενα δεν θα πρέπει να είναι ανεκτά από δω και μπρος». Ενώ με αφορμή τη συζήτηση περί «λευκής απεργίας» από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς των ΔΟΥ ο κ. Μόσιαλος σημείωσε πως «είναι εις βάρος του ελληνικού λαού το να μην εισπράττονται φόροι, να μη λειτουργεί ο δημόσιος τομέας, να μη λειτουργεί ο δημόσιος λειτουργός επειδή μειώθηκε ένα επίδομα».
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέφυγε να μιλήσει για απολύσεις στο Δημόσιο και περιορίστηκε να απαντήσει: «Θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα. Οσοι κάνουν λευκή απεργία δεν έχουν θέση, κατά τη γνώμη μου, στον δημόσιο τομέα. Είναι σαφέστατο το μήνυμα». Επιπλέον, όταν του επισημάνθηκε τι θα συμβεί σε περίπτωση κατά την οποία διαπιστωθεί ότι κάνουν λευκή απεργία μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι που θεωρούν ότι καλύπτονται από το Σύνταγμα, ο κ. Μόσιαλος σχολίασε αφοπλιστικά: «Τι θα πει μόνιμος; Ο μόνιμος κάνει λευκή απεργία; Συνταγματική κατοχύρωση της Πολιτείας είναι να υπερασπίζει το δημόσιο συμφέρον πάνω απ' όλα. Δεν υπάρχει μονιμότητα σε αυτό τον τομέα. Στο Δημόσιο, μονιμότητα υπάρχει όταν προασπίζεσαι το δημόσιο συμφέρον και όταν το προασπίζεσαι μέσω της παραγωγικότητας και της δημόσιας ευθύνης. Εκεί μόνο υπάρχει μονιμότητα». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι όταν στον ιδιωτικό τομέα κάποιος απολύεται χωρίς καμία δικαιολογία, δεν μπορεί να υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί που λένε «δεν δουλεύω ύστερα από αυτή την ώρα».
Η ΑΔΕΔΥ. Για «μεθοδευμένη προσπάθεια της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Μόσιαλου να δημιουργήσει θέμα που δεν υπάρχει» έκανε λόγο στα «ΝΕΑ» η Δέσποινα Σπανού, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ. «Ουδέποτε μιλήσαμε για λευκή απεργία. Πρόκειται απλά για επιχείρηση εκφοβισμού των εργαζομένων από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που θέλει να δημιουργήσει κλίμα, γνωρίζοντας ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από τον Σεπτέμβριο με τις νέες περικοπές μισθών. Ο κ. Μόσιαλος προσπαθεί να επιρρίψει προκαταβολικά στους δημοσίους υπαλλήλους ενδεχόμενη αποτυχία των νέων οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης…», υποστήριξε.
Τι μπορεί να πει κανείς πέραν τού... Κράτα Ηλία!
(τόπαμε και για την Τίνα αλλά δεν έπιασε...)
Αυτά που λέει ο Μόσιαλος είναι τα αυτονόητα. Δεν συνιστούν καμία "βόμβα" αλλά είναι έκφραση της κοινής λογικής. Αυτό που συμπεραίνει κανείς είναι ότι σε αυτήν την χώρα, η κοινή λογική είναι που έχει δυσκολία να εφαρμοστεί. Προσκρούει επί του πελατειακού κράτους και συνθλίβεται...
Εκφράσεις όπως "αυτά τα φαινόμενα δεν θα πρέπει να είναι ανεκτά από δω και μπρος" τι προδίδουν; Ότι αυτά τα φαινόμενα είναι μια πραγματικότητα γνωστή σε όλους, που γίνεται ανεκτή δεκαετίες τώρα από το πελατειακό σύστημα και καλύπτεται από τους συνδικαλιστές (και της Αριστεράς) με εκφράσεις σαν της Δ. Σπανού (ΣΥΡΙΖΑ) που μιλά για "θέμα που δεν υπάρχει"...
Τι το παράλογο υπάρχει στην απόλυση των αργόμισθων; Ή όσων κάνουν λευκή απεργία στο Δημόσιο; Έχει σημασία η αιτία; Το επίδομα που κόπηκε ή η δυσκολία κάποιων να τα παίρνουν όπως χθες ή επειδή τους απειλούν με πόθεν έσχες; Και οι υπόλοιποι; Που κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους δουλεύοντας για τρεις ο καθένας; Δεν αδικούνται κατάφωρα από την αργομισθία των άλλων και την επιβεβλημένη από τα συνδικάτα "συλλογική ευθύνη";
Υπάρχουν μεταρρυθμίσεις θετικές και άλλες αρνητικές. Υπάρχουν μέτρα άδικης κατανομής βαρών και άλλα που κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Αλλά εδώ δεν χωρά καν συζήτηση. Ποιος επιθυμεί άραγε να πληρώνει από την τσέπη του την αργομισθία, τους θύλακες ασυλίας στο Δημόσιο και το ζουμερό εφάπαξ (που δεν υφίσταται στον ιδιωτικό τομέα) όσων υπονομεύουν κιόλας το δημόσιο συμφέρον;
Υπάρχει άραγε ακόμα τόση οπαδική ανοησία; Και ειδικά μέσα στην Αριστερά που θα έπρεπε να τιμά το εισόδημα από εργασία; Θα πηδηχτώ από το παράθυρο καλοκαιριάτικα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου