ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΤΟΤΕ ΠΟΤΕ;
Είναι προφανές ότι το ερώτημα αυτό που θέτουν από
καιρό και επίμονα απλοί πολίτες, αλλά και στελέχη της Αριστεράς (Βλ. άρθρα
Δημήτρη Παπαδημούλη στην Αυγή), απαιτεί
σαφή, αλλά ταυτόχρονα και αξιόπιστη απάντηση.
Εν μέσω της ραγδαίας και πολύπλευρης κρίσης που
βιώνουμε η Κοινωνία αδυνατεί να κατανοήσει πως είναι δυνατό τα κόμματα της
Αριστεράς να προτάσσουν τις διαφορές τους. Να αδυνατούν και να συζητήσουν ακόμα
μεταξύ τους. Να μη συνεργάζονται στη βάση μιας συμφωνίας, που θα προέτασσε
ουσιαστικές και πρωταρχικές ανάγκες της Χώρας και του Λαού.
Το λαϊκό αισθητήριο αντιλαμβάνεται και δημοσκοπικές
έρευνες συνηγορούν ότι μία συμπόρευση της Αριστεράς θα μπορούσε να οδηγήσει σε
μία ισχυρότατη αντιπολίτευση, μία «ΕΔΑ ΤΟΥ 2012» και γιατί όχι και σε μια
Αριστερή Κυβέρνηση.
Γιατί όχι λοιπόν συνεργασία των αριστερών -
δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας στη βάση λόγου χάρη ενός ελάχιστου κοινού
προγράμματος με στόχους τη θετική διέξοδο από την κρίση, τη δίκαιη κατανομή των
βαρών και την κοινωνική αλληλεγγύη, όπως προτείνει η Δημοκρατική Αριστερά;
Δυστυχώς η Πολιτική δεν είναι ευχολόγια. Το επιθυμητό
δεν είναι πάντοτε εφικτό. Η τεχνητή και επίπλαστη ενότητα ή συνεργασία δεν είναι
ότι καλύτερο. Μία τέτοια συνεργασία, αν δε στηρίζεται σε στέρεες βάσεις και
προγραμματική συμφωνία, θα καταρρεύσει στην πρώτη δυσκολία. Δεν χρειάζεται
αυτός ο Λαός άλλες απογοητεύσεις.
Για να μη κοροϊδεύουμε λοιπόν τους Πολίτες θα πρέπει
να πούμε πολύ καθαρά ότι για να γίνει πράξη η πολυπόθητη ενότητα ή έστω
συνεργασία της Αριστεράς πρέπει να υπάρχουν: 1) Οι κατάλληλες προϋποθέσεις 2) Ανάλογες
ηγεσίες και κουλτούρα συνεργασίας 3) Προγραμματική συμφωνία.
Υπάρχουν όμως σήμερα οι βάσεις και προϋποθέσεις για
μία τέτοια συνεργασία; Είναι αξιόπιστες οι
προτάσεις που κατατίθενται για συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς,
ποιες δυνάμεις συγκαταλέγονται σε αυτή την Κυβερνώσα Αριστερά και ποια μπορεί
να είναι σήμερα αριστερή πολιτική;
Δίχως να θεωρηθούν όλα τα προαναφερόμενα
προαπαιτούμενα ενός διαλόγου, είναι όμως στοιχεία που πρέπει να διευκρινιστούν.
Ειδάλλως πως θα αθροίσουμε διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις με αντικρουόμενες
προτάσεις; Πως μπορεί να συνυπάρξουν η πρόταση για μονομερή διαγραφή του
χρέους, που οδηγεί με μαθηματική
ακρίβεια σε έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την πτώχευση της χώρας, με άλλες
προτάσεις για αποφυγή της άτακτης τουλάχιστο χρεοκοπίας και ευρωπαϊκή λύση
εντός της Ε.Ε. και της ευρωζώνης; Οι προτάσεις των κομμάτων της Αριστεράς είναι
γνωστές. Έχουν κατατεθεί στο δημόσιο διάλογο, που διεξάγεται καθημερινά στον
Τύπο και την Κοινωνία. Προσεγγίζοντας λοιπόν τις πολιτικές και πρακτικές των
κομμάτων της Αριστεράς, θα πρέπει να πούμε καθαρά ότι:
1) Είναι προφανές ότι το ΚΚΕ ακολουθεί τη
δική του μοναχική πορεία. Απαράβατο κανόνα για το ΚΚΕ συνιστά το αξίωμα πως το
λάθος εγχείρημα της ΕΔΑ και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ δεν πρέπει να τριτώσει. Οι εκάστοτε
προσκλήσεις για συνεργασία έχουν πέσει στο κενό. Σεβαστές οι απόψεις του. Όμως
οι διασπαστικές του πρακτικές σε Συνδικαλισμό και εκδηλώσεις δεν αφήνουν
περιθώρια συνεργασίας. Ο αποκλεισμός λιμανιών λόγου χάρη αποδεικνύει ότι
προτάσσει την επαναστατική γυμναστική και την όξυνση της κρίσης, από τα
συμφέροντα της Χώρας και του Λαού, όπως τα αντιλαμβάνεται η ανανεωτική
Αριστερά.
2) Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ επί σειρά πολλών ετών
ακολουθεί ανοιχτή πολιτική συμμαχιών και με κεντρικό στόχο την ενότητα των
δυνάμεων της Αριστεράς, με ελάχιστα όμως ή και απογοητευτικά αποτελέσματα. Διότι
η «συνύπαρξη» διαφόρων κομμάτων και ομάδων της κοινοβουλευτικής και
εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς υπό την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ, δίκην ισότιμης
ομοσπονδίας και με αγεφύρωτες μεταξύ τους διαφορές, όχι μόνο δεν προσδίδει σε
αξιοπιστία, δημοκρατία και αποτελεσματικότητα, αλλά συχνά αποδεικνύεται
πραγματικός τραγέλαφος. Ουσιαστικά μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ και την κρίση ο ΣΥΝ διολισθαίνει
προς αντιευρωπαϊκές θέσεις και πολιτικές, που καταλήγουν σε έξοδο από την
Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Οι πολιτικές του «ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ – ΔΕΝ
ΠΟΥΛΑΩ», «ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ – ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ», «ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ», μπορεί να ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά
μας, αλλά απέχουν πολύ από την αλήθεια και την πραγματικότητα. Ο φίλος Δημήτρης
Παπαδημούλης αναφέρει, ότι επί ένα χρόνο και πλέον πάσχιζε να διατυπώσει ο ΣΥΝ
επίσημη πρόταση συνεργασίας για όλα τα κόμματα της Αριστεράς, στην ουσία δηλαδή πρόταση και προς τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ
ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Ακόμα και πρόσφατα όμως με άρθρο τους στην Αυγή στελέχη του ΣΥΝ
(Τάσος Κουράκης), διατύπωναν την άποψη
«ας τελειώνουμε με τη ΔΗΜΑΡ». Ας μη κρυβόμαστε. Αυτή είναι και η άποψη
των περισσότερων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια ποια κουλτούρα συνεργασίας και
Κυβερνώσας Αριστεράς υπάρχει στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ όταν πριν από λίγα μόλις
χρόνια έκλεισε την πόρτα στον κόσμο που του έδινε δημοσκοπικά ποσοστά έως και
18% και απαρνήθηκε πρώην Πρόεδρός του (Ν. Κωνσταντόπουλος) να προταθεί για
Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
3) Όσον αφορά τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
έχει διακηρύξει πως δεν επενδύει στην καταστροφή της Χώρας και στην όξυνση της
κρίσης. Δεν πιστεύει ότι μπορεί να στηθεί σοσιαλισμός πάνω στα αποκαΐδια, στην
έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον διεθνή απομονωτισμό της Χώρας. Ως νέο
κόμμα, οφείλει να αποδείξει ότι είναι Αριστερή Πολιτική Δύναμη Ευθύνης, που διαθέτει
πολιτική ευρύτερων συμμαχιών. Πως είναι ικανή να λειτουργήσει ως καταλύτης στην
ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού για τη συγκρότηση μιας εναλλακτικής
προοδευτικής πρότασης εξουσίας. Η πρότασή της για ανασύνθεση του Σοσιαλιστικού
Δημοκρατικού Χώρου φαίνεται πως έχει απήχηση στους Πολίτες και γεννά ελπίδες
στην Κοινωνία. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, που είχε καταγραφεί επί τόσα χρόνια ως πολιτική
δύναμη της σύγχρονης δημοκρατικής και ανανεωτικής αριστεράς βεβαίως και οφείλει
να δηλώσει παρών σε ένα τέτοιο προσκλητήριο.
Διαφορετικά οι Πολίτες θα μείνουν με την
απορία πως είναι δυνατό τα δύο κόμματα (ΣΥΝ και ΔΗΜΑΡ) να συνεργάζονται καθένα
ξεχωριστά με δυνάμεις που αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορούν να συζητήσουν και να
συνεργαστούν μεταξύ τους.
Δεν μπορούμε λοιπόν να συναθροιστούμε
έτσι απλά όλοι όσοι αγωνιζόμαστε «για ένα άλλο κόσμο που είναι εφικτός».
Απαιτούνται σαφείς και συγκεκριμένοι στόχοι, απαιτούνται προγραμματικές συμφωνίες.
Ας εργαστούμε όλοι μας προς την κατεύθυνση αυτή, έτσι ώστε, αν και εφόσον
προσεγγίσουμε αυτό το στόχο, να παρουσιάσουμε στους Πολίτες μια αξιόπιστη
εναλλακτική πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης της Χώρας.
Παναγιώτης Χατζηγεωργίου
Γραμματέας της Ν.Ε. Δράμας της ΔΗΜΑΡ - πρώην Γραμματέας Ν.Ε. Δράμας ΣΥΝ
