Κείμενο συνεργασίας Δημοκρατικής Αριστεράς-Ελεύθερων Πολιτών
Σε κοινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης και ο ανεξάρτητος βουλευτής Αττικής, Βασίλης Οικονόμου, επισημοποιήθηκε η πολιτική και εκλογική συνεργασία της Δημοκρατικής Αριστεράς με την κίνηση «Ελεύθεροι Πολίτες». Στο πάνελ της συνέντευξης συμμετείχαν από τη ΔΗΜ.ΑΡ ο Στέφανος Μπαγεώργος και ο Γιάννης Πανούσης, μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής και οι Νίκος Γαλανός και Μάκης Γιομπαζολιάς, από τη Γραμματεία των Ελεύθερων Πολιτών. Ακολουθεί το κείμενο της πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας:
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ μετά από γόνιμο και ουσιαστικό διάλογο, κατέληξαν στην πολιτική και εκλογική τους συνεργασία.
Η συνεργασία αυτή στηρίζεται σε μια προγραμματική συμφωνία στα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η κοινωνία.
Δύναμη ωστόσο αυτής της συνεργασίας αποτελεί ο κοινός στόχος για την υπέρβαση του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Υπέρβαση που πρέπει να γίνει με όρους κοινωνίας και βαθιάς μεταρρύθμισης των θεσμών.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ καλούν κάθε πολίτη που ανησυχεί για την πορεία της χώρας να γίνει συμμέτοχος αυτής της μεγάλης προσπάθειας, να ενισχύσει τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Να δώσει δύναμη στις ιδέες της αλλαγής, έτσι ώστε στις επικείμενες εκλογές η ενισχυμένη ΔΗΜΑΡ να συμβάλλει στην έξοδο από την κρίση και την αναγέννηση της Ελλάδας.
Αυτό το μήνυμα στέλνει η απόφαση για την εκλογική συνεργασία.
Η χώρα βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες κρίσεις της ιστορίας της.
Οι αιτίες της κρίσης πέραν της διεθνούς συγκυρίας και της κατάστασης της οικονομίας βρίσκονται πρωταρχικά στο πολιτικό επίπεδο.
Οι ευθύνες των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού, είναι τεράστιες. Αυτές οι κυβερνήσεις, οδήγησαν τη χώρα στο τέλμα της διαπλοκής και της διαφθοράς, στην κρατικοδίαιτη ανάπτυξη ενός μη παραγωγικού ιδιωτικού τομέα, στην ιδιοποίηση του δημόσιου πλούτου, της δημόσιας διοίκησης, των κοινωνικών υπηρεσιών, στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, σε τεράστια ελλείμματα και υπέρογκο χρέος.
Χωρίς την υπέρβαση αυτού του πολιτικού συστήματος, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον.
Επιδίωξη μας είναι μια μεγάλη αλλαγή στην λειτουργία των θεσμών και του πολιτικού συστήματος. Η λειτουργία της Βουλής, η χρηματοδότηση των κομμάτων, η ευθύνη των υπουργών και ο εκλογικός νόμος χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Γιατί η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών είναι μείζον θέμα. Πρόοδος σημαίνει ρήξη με ότι δημιούργησε και συσσώρευσε την απαξίωση της πολιτικής και των θεσμών.
Η βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στο υπάρχον πολιτικό σύστημα καταγράφεται καθημερινά.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ μετά από γόνιμο και ουσιαστικό διάλογο, κατέληξαν στην πολιτική και εκλογική τους συνεργασία.
Η συνεργασία αυτή στηρίζεται σε μια προγραμματική συμφωνία στα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η κοινωνία.
Δύναμη ωστόσο αυτής της συνεργασίας αποτελεί ο κοινός στόχος για την υπέρβαση του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Υπέρβαση που πρέπει να γίνει με όρους κοινωνίας και βαθιάς μεταρρύθμισης των θεσμών.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ καλούν κάθε πολίτη που ανησυχεί για την πορεία της χώρας να γίνει συμμέτοχος αυτής της μεγάλης προσπάθειας, να ενισχύσει τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Να δώσει δύναμη στις ιδέες της αλλαγής, έτσι ώστε στις επικείμενες εκλογές η ενισχυμένη ΔΗΜΑΡ να συμβάλλει στην έξοδο από την κρίση και την αναγέννηση της Ελλάδας.
Αυτό το μήνυμα στέλνει η απόφαση για την εκλογική συνεργασία.
Η χώρα βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες κρίσεις της ιστορίας της.
Οι αιτίες της κρίσης πέραν της διεθνούς συγκυρίας και της κατάστασης της οικονομίας βρίσκονται πρωταρχικά στο πολιτικό επίπεδο.
Οι ευθύνες των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού, είναι τεράστιες. Αυτές οι κυβερνήσεις, οδήγησαν τη χώρα στο τέλμα της διαπλοκής και της διαφθοράς, στην κρατικοδίαιτη ανάπτυξη ενός μη παραγωγικού ιδιωτικού τομέα, στην ιδιοποίηση του δημόσιου πλούτου, της δημόσιας διοίκησης, των κοινωνικών υπηρεσιών, στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, σε τεράστια ελλείμματα και υπέρογκο χρέος.
Χωρίς την υπέρβαση αυτού του πολιτικού συστήματος, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον.
Επιδίωξη μας είναι μια μεγάλη αλλαγή στην λειτουργία των θεσμών και του πολιτικού συστήματος. Η λειτουργία της Βουλής, η χρηματοδότηση των κομμάτων, η ευθύνη των υπουργών και ο εκλογικός νόμος χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Γιατί η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών είναι μείζον θέμα. Πρόοδος σημαίνει ρήξη με ότι δημιούργησε και συσσώρευσε την απαξίωση της πολιτικής και των θεσμών.
Η βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στο υπάρχον πολιτικό σύστημα καταγράφεται καθημερινά.
Οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στις φθαρμένες ιδέες, τις συνταγές υποταγής και στην προσπάθεια επιβολής του φόβου.
Η προσπάθεια για άμεσες, τολμηρές, μεγάλες ανατροπές και αλλαγές στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, είναι η μόνη λύση.
Θεωρούμε αυτονόητο πως δεν είναι δυνατόν αυτοί που και δημιούργησαν τους όρους της κρίσης αλλά και μεγέθυναν δραματικά τις επιπτώσεις της, να αποτελούν σήμερα και τους “μόνους αρμόδιους” και “ικανούς” να επιλύσουν την κρίση.
Επιδιώκουμε ένα καινούριο παραγωγικό μοντέλο για την οικονομία και την αειφόρο ανάπτυξη. Με επιλογές, που είναι σε θέση να αποτελέσουν πόλους ανάπτυξης ή εστίες συγκριτικού πλεονεκτήματος και ταυτόχρονα θα σέβονται το περιβάλλον. Με κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμής καινοτομίας και ποιότητας, που θα έχουν την μέριμνα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας
Η αξιοποίηση των γεωπολιτικών μας πλεονεκτημάτων μπορεί να μας δώσει τεράστια ανάπτυξη στα δίκτυα μεταφορών, τα λιμάνια και την ναυτιλία.
Ο τουρισμός από τα λιμνάζοντα νερά της γραφειοκρατίας και του ευκαιριακού κέρδους πρέπει να γίνει πραγματική “βαριά βιομηχανία”, με επενδύσεις στο περιβάλλον και τις μεταφορές.
Η παρέμβαση για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας με τα δίκτυα εμπορίας και διακίνησης με την ενίσχυση της μεταποίησης και της ανάδειξης του τομέα των τροφίμων και ποτών θα πρέπει να αποτελεί στόχευση πρώτης προτεραιότητας και θα αποφέρει πολλαπλά οφέλη.
Η παιδεία πρέπει, αποδεσμευμένη από τις επιδιώξεις των δυνάμεων της αδράνειας, να αγκαλιάσει την καινοτομία και την έρευνα.
Η υπογραφή των μνημονίων από την κυβέρνηση, παρουσιάστηκε ως η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να αποφύγει η χώρα την χρεοκοπία και να υπερβεί την κρίση.
Η πραγματικότητα αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική. Και αυτό γιατί και η χρεοκοπία παραμένει στην συζήτηση αλλά και η κρίση ελλειμμάτων -χρέους- ανταγωνιστικότητας βαθαίνει και οξύνεται.
Αυτό που είναι επίσης βέβαιο είναι ότι η χώρα χάνει σημαντικό μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, άρα και δυνατότητας πρωτοβουλιών στο επίπεδο της οικονομίας.
Η πρόσδεσή μας στο άρμα των ορέξεων των αγορών, μας οδηγεί όλο και περισσότερο και προς την τυπική χρεοκοπία. Απορρίπτουμε ως αδιέξοδες λύσεις τις επιλογές του Μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Τις θεωρούμε κοινωνικά άδικες και ταυτόχρονα, όχι μόνο αδιέξοδες αλλά και υπεύθυνες για την μεγέθυνση της κρίσης
Η έξοδος της Ελλάδας από το Μνημόνιο δεν μπορεί να γίνει με την συνεχή άσκηση πολιτικής σε βάρος των εισοδημάτων και της ανάπτυξης, ούτε μπορεί να αποτελέσει λογιστικό τρυκ.
Αντίθετα πρέπει να είναι πολιτική επιθετικής ανάπτυξης, με την αξιοποίηση όλων των νέων δυνάμεων της κοινωνίας. Αυτό βρίσκεται στον αντίποδα της σημερινής λειτουργίας της οικονομίας που κινείται στα πλαίσια των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής και της αναπτυξιακής περιοριστικής πολιτικής, σε βάρος των μη εχόντων.
Η προσπάθεια για άμεσες, τολμηρές, μεγάλες ανατροπές και αλλαγές στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, είναι η μόνη λύση.
Θεωρούμε αυτονόητο πως δεν είναι δυνατόν αυτοί που και δημιούργησαν τους όρους της κρίσης αλλά και μεγέθυναν δραματικά τις επιπτώσεις της, να αποτελούν σήμερα και τους “μόνους αρμόδιους” και “ικανούς” να επιλύσουν την κρίση.
Επιδιώκουμε ένα καινούριο παραγωγικό μοντέλο για την οικονομία και την αειφόρο ανάπτυξη. Με επιλογές, που είναι σε θέση να αποτελέσουν πόλους ανάπτυξης ή εστίες συγκριτικού πλεονεκτήματος και ταυτόχρονα θα σέβονται το περιβάλλον. Με κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμής καινοτομίας και ποιότητας, που θα έχουν την μέριμνα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας
Η αξιοποίηση των γεωπολιτικών μας πλεονεκτημάτων μπορεί να μας δώσει τεράστια ανάπτυξη στα δίκτυα μεταφορών, τα λιμάνια και την ναυτιλία.
Ο τουρισμός από τα λιμνάζοντα νερά της γραφειοκρατίας και του ευκαιριακού κέρδους πρέπει να γίνει πραγματική “βαριά βιομηχανία”, με επενδύσεις στο περιβάλλον και τις μεταφορές.
Η παρέμβαση για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας με τα δίκτυα εμπορίας και διακίνησης με την ενίσχυση της μεταποίησης και της ανάδειξης του τομέα των τροφίμων και ποτών θα πρέπει να αποτελεί στόχευση πρώτης προτεραιότητας και θα αποφέρει πολλαπλά οφέλη.
Η παιδεία πρέπει, αποδεσμευμένη από τις επιδιώξεις των δυνάμεων της αδράνειας, να αγκαλιάσει την καινοτομία και την έρευνα.
Η υπογραφή των μνημονίων από την κυβέρνηση, παρουσιάστηκε ως η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να αποφύγει η χώρα την χρεοκοπία και να υπερβεί την κρίση.
Η πραγματικότητα αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική. Και αυτό γιατί και η χρεοκοπία παραμένει στην συζήτηση αλλά και η κρίση ελλειμμάτων -χρέους- ανταγωνιστικότητας βαθαίνει και οξύνεται.
Αυτό που είναι επίσης βέβαιο είναι ότι η χώρα χάνει σημαντικό μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, άρα και δυνατότητας πρωτοβουλιών στο επίπεδο της οικονομίας.
Η πρόσδεσή μας στο άρμα των ορέξεων των αγορών, μας οδηγεί όλο και περισσότερο και προς την τυπική χρεοκοπία. Απορρίπτουμε ως αδιέξοδες λύσεις τις επιλογές του Μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Τις θεωρούμε κοινωνικά άδικες και ταυτόχρονα, όχι μόνο αδιέξοδες αλλά και υπεύθυνες για την μεγέθυνση της κρίσης
Η έξοδος της Ελλάδας από το Μνημόνιο δεν μπορεί να γίνει με την συνεχή άσκηση πολιτικής σε βάρος των εισοδημάτων και της ανάπτυξης, ούτε μπορεί να αποτελέσει λογιστικό τρυκ.
Αντίθετα πρέπει να είναι πολιτική επιθετικής ανάπτυξης, με την αξιοποίηση όλων των νέων δυνάμεων της κοινωνίας. Αυτό βρίσκεται στον αντίποδα της σημερινής λειτουργίας της οικονομίας που κινείται στα πλαίσια των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής και της αναπτυξιακής περιοριστικής πολιτικής, σε βάρος των μη εχόντων.
Η δραματικότερη πλευρά της κρίσης είναι η κοινωνική κρίση .Στην πραγματικότητα μιλούμε για πρώτη φορά για κοινωνική διάλυση.
Εμμένουμε στην οργανωμένη δράση για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Τα συνδικάτα ,οι κοινωνικοί φορείς, κάθε μορφής κοινωνική οργάνωση πρέπει να αποκρούσουν τις επιπτώσεις και να αντιπαρατεθούν με πλαίσιο προτάσεων, με μαζικούς αγώνες, με αποτελεσματικότητα.
Εμμένουμε στην κοινωνία των κινημάτων και της αμφισβήτησης. Ταυτόχρονα η κοινωνική δράση πρέπει να μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις. Αυτό σημαίνει πως τα κοινωνικά κινήματα πρέπει άμεσα να αποδεσμευτούν από τον κομματικό εναγκαλισμό, για να αποκτήσουν ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ιδιαίτερα αυτό αφορά το Συνδικαλιστικό Κίνημα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι σίγουρο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχασε πολύτιμο χρόνο. Ταυτόχρονα επικράτησαν δυνάμεις που μεθοδικά μεγέθυναν τις ανισότητες και απομάκρυναν τις πολιτικές οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης.
Αυτές οι δυνάμεις και οι πολιτικές τους ,έχουν σοβαρή ευθύνη για την ένταση και την έκταση της κρίσης που βιώνει η Ευρώπη αυτή την στιγμή.
Η απάντηση βρίσκεται στην εμμονή στις πολιτικές σύγκλισης και αλληλεγγύης στην Ε.Ε., στην παραμονή της χώρας μας στην ΟΝΕ και στο Ευρώ, παράλληλα με τις προσπάθειες για δημοσιονομική σταθερότητα.
Η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να πορεύεται μέσα και με τον σύγχρονο κόσμο.
Στο πλαίσιο αυτό η παρουσία και η συνεχής διαπραγμάτευση η ενίσχυση της θέσης μας και η εξασφάλιση συμμαχιών μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων καθώς και των περιφερειακών αντιθέσεων.
Πιστεύουμε ότι, παρά τα μεγάλα ελλείμματα της ΕΕ – θεσμών, βούλησης και προοπτικής – που ανέδειξε η τελευταία παγκόσμια κρίση, η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους απαιτεί ταυτόχρονα και πανευρωπαϊκού χαρακτήρα λύσεις.
Η έκδοση ευρωομολόγου αποτελεί πρωταρχική διεκδίκηση. Θα μπορούσε, επίσης, να συνεισφέρει ουσιαστικά η δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης κρατικών χρεών με τη μεταφορά μέρους του ελληνικού χρέους και των άλλων χωρών της ευρωζώνης στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ
Ο κύκλος των κομμάτων εξουσίας ,αυτό που καταγράφηκε ως δικομματισμός, έχει οριστικά κλείσει.
Όχι μόνο γιατί αυτά τα κόμματα τελικώς μας οδήγησαν στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική χρεοκοπία αλλά γιατί πλέον η κοινωνία τους γυρίζει την πλάτη.
Καμιά λύση, καμιά διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει, με την εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία.
Αλλαγή και ανατροπή, μεταρρύθμιση στην οικονομία,στο κράτος, την κοινωνία και τους θεσμούς, μπορεί να υπάρξει μόνο με νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.
Εμμένουμε στην οργανωμένη δράση για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Τα συνδικάτα ,οι κοινωνικοί φορείς, κάθε μορφής κοινωνική οργάνωση πρέπει να αποκρούσουν τις επιπτώσεις και να αντιπαρατεθούν με πλαίσιο προτάσεων, με μαζικούς αγώνες, με αποτελεσματικότητα.
Εμμένουμε στην κοινωνία των κινημάτων και της αμφισβήτησης. Ταυτόχρονα η κοινωνική δράση πρέπει να μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις. Αυτό σημαίνει πως τα κοινωνικά κινήματα πρέπει άμεσα να αποδεσμευτούν από τον κομματικό εναγκαλισμό, για να αποκτήσουν ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ιδιαίτερα αυτό αφορά το Συνδικαλιστικό Κίνημα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι σίγουρο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχασε πολύτιμο χρόνο. Ταυτόχρονα επικράτησαν δυνάμεις που μεθοδικά μεγέθυναν τις ανισότητες και απομάκρυναν τις πολιτικές οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης.
Αυτές οι δυνάμεις και οι πολιτικές τους ,έχουν σοβαρή ευθύνη για την ένταση και την έκταση της κρίσης που βιώνει η Ευρώπη αυτή την στιγμή.
Η απάντηση βρίσκεται στην εμμονή στις πολιτικές σύγκλισης και αλληλεγγύης στην Ε.Ε., στην παραμονή της χώρας μας στην ΟΝΕ και στο Ευρώ, παράλληλα με τις προσπάθειες για δημοσιονομική σταθερότητα.
Η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να πορεύεται μέσα και με τον σύγχρονο κόσμο.
Στο πλαίσιο αυτό η παρουσία και η συνεχής διαπραγμάτευση η ενίσχυση της θέσης μας και η εξασφάλιση συμμαχιών μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων καθώς και των περιφερειακών αντιθέσεων.
Πιστεύουμε ότι, παρά τα μεγάλα ελλείμματα της ΕΕ – θεσμών, βούλησης και προοπτικής – που ανέδειξε η τελευταία παγκόσμια κρίση, η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους απαιτεί ταυτόχρονα και πανευρωπαϊκού χαρακτήρα λύσεις.
Η έκδοση ευρωομολόγου αποτελεί πρωταρχική διεκδίκηση. Θα μπορούσε, επίσης, να συνεισφέρει ουσιαστικά η δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης κρατικών χρεών με τη μεταφορά μέρους του ελληνικού χρέους και των άλλων χωρών της ευρωζώνης στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ
Ο κύκλος των κομμάτων εξουσίας ,αυτό που καταγράφηκε ως δικομματισμός, έχει οριστικά κλείσει.
Όχι μόνο γιατί αυτά τα κόμματα τελικώς μας οδήγησαν στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική χρεοκοπία αλλά γιατί πλέον η κοινωνία τους γυρίζει την πλάτη.
Καμιά λύση, καμιά διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει, με την εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία.
Αλλαγή και ανατροπή, μεταρρύθμιση στην οικονομία,στο κράτος, την κοινωνία και τους θεσμούς, μπορεί να υπάρξει μόνο με νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.
Δυνάμεις ικανές να εμπνεύσουν ξανά.
Δυνάμεις αναγέννησης για την Ελλάδα.
Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη ανασυγκρότησης του ευρύτερου δημοκρατικού, προοδευτικού χώρου. Την ώρα που χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες αποδεσμεύονται από τις παραδοσιακές κομματικές τους επιλογές αναζητώντας νέες μορφές πολιτικής και συλλογικής δράσης, την ίδια ώρα διευρύνεται η αμφισβήτηση του παλαιοκομματικού πολιτικού συστήματος. Γίνεται φανερή η ανάγκη ενός νέου πολιτικού σχεδίου, ικανού να εμπνεύσει πολίτες, με καταβολές από τα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της δημοκρατικής ανανεωτικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας.
Είναι η στιγμή που επιβάλλεται να γίνει πράξη η κοινή δράση αυτού του κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος για ελπίδα και αναγέννηση.
Πέρα από μικροκομματικές καταγραφές, η ανάγκη διεξόδου είναι επιτακτική.
Οι παλαιές πολιτικές δυνάμεις δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να οδηγήσουν στην μεγάλη αλλαγή.
Αντίθετα νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μπορούν να ενωθούν και να δώσουν ελπίδα και διέξοδο στους πολίτες της χώρας.
Η σύγκλιση αυτή δεν ετεροπροσδιορίζεται, αντίθετα είναι προγραμματική και στόχος της είναι να αποτελέσει δύναμη ανατροπής και αλλαγής, δύναμη αναγέννησης.
Δυνάμεις αναγέννησης για την Ελλάδα.
Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη ανασυγκρότησης του ευρύτερου δημοκρατικού, προοδευτικού χώρου. Την ώρα που χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες αποδεσμεύονται από τις παραδοσιακές κομματικές τους επιλογές αναζητώντας νέες μορφές πολιτικής και συλλογικής δράσης, την ίδια ώρα διευρύνεται η αμφισβήτηση του παλαιοκομματικού πολιτικού συστήματος. Γίνεται φανερή η ανάγκη ενός νέου πολιτικού σχεδίου, ικανού να εμπνεύσει πολίτες, με καταβολές από τα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της δημοκρατικής ανανεωτικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας.
Είναι η στιγμή που επιβάλλεται να γίνει πράξη η κοινή δράση αυτού του κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος για ελπίδα και αναγέννηση.
Πέρα από μικροκομματικές καταγραφές, η ανάγκη διεξόδου είναι επιτακτική.
Οι παλαιές πολιτικές δυνάμεις δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να οδηγήσουν στην μεγάλη αλλαγή.
Αντίθετα νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μπορούν να ενωθούν και να δώσουν ελπίδα και διέξοδο στους πολίτες της χώρας.
Η σύγκλιση αυτή δεν ετεροπροσδιορίζεται, αντίθετα είναι προγραμματική και στόχος της είναι να αποτελέσει δύναμη ανατροπής και αλλαγής, δύναμη αναγέννησης.
Αθήνα 30 Ιανουαρίου 2012
