Ο ΣΥΡΙΖΑ στερείται σοβαρότητας για να συνεργαστούμε
Σπύρος Λυκούδης, Συνέντευξη, Τύπος της Κυριακής, 07/07/2013
Θέματα Επικαιρότητας
Αριστερά-κεντροαριστερά
Άρθρα
Ειδήσεις
1. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση δείχνουν ότι δεν είχε θετική υποδοχή αυτή η απόφαση. Είναι έτσι;
Πράγματι, οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν είναι ενθαρρυντικές. Η απόφαση αποχώρησης της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση δεν έγινε εν αιθρία, λειτούργησε όμως ως κεραυνός για πολύ κόσμο. Περισσότερο δε για τον κόσμο που μας παρακολουθεί, ο οποίος είναι κριτικός, δεν αρέσκεται στο «πίστευε και μη ερεύνα» και δεν δίνει λευκές επιταγές.
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις οφείλεις να προετοιμάζεις αυτόν τον κόσμο, να κλιμακώνεις την αντιπαράθεσή σου, να εξηγήσεις πειστικά για ποιούς λόγους η απόφασή σου είναι προς το συλλογικό καλό. Αυτό δεν έγινε. Αποτυπώθηκε αυτή η αδυναμία και δημοσκοπικά, διότι δεν φτάνει να έχεις το δικαίωμα μιας απόφασης που τη θεωρείς καλή, χρειάζεται να έχεις και τη δυνατότητα και τον χρόνο να την υποστηρίξεις.
2. Έχετε καταλάβει τι ακριβώς συνέβη; Γιατί προς τα έξω φάνηκε ότι ο κ. Κουβέλης άλλαξε γνώμη για αδιευκρίνιστους λόγους μέσα σε ένα 24ωρο.
Δεν έχει αξία τι κατάλαβα εγώ. Αξία έχει να κατανοήσουν οι πολίτες τι ανέδειξε η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, ασχέτως αν ψήφισαν Σαμαρά, Τσίπρα ή Κουβέλη.
Το είπα και στους νεοδημοκράτες, χαιρετίζοντας το 9ο συνέδριό τους. Συνεργάζομαι σημαίνει και συμβιβάζομαι, βρίσκω έναν κοινό τόπο, περπατώ στη συνισταμένη. Και για μας, την ανανεωτική Αριστερά, οι προωθητικοί συμβιβασμοί δεν έχουν ενοχή. Αυτήν την αρχή οι επιτελείς της τρικομματικής την αγνόησαν.
Αναλογιστείτε μόνο τούτο: η συνοχή της Κυβέρνησης δοκιμάστηκε μεν αλλά δεν κλυδωνίστηκε στα σκληρά μνημονιακά δημοσιονομικά που δυσκόλευαν πολύ τον Κουβέλη. Διαλύθηκε μόλις ξεκίνησε η διαχείριση θεμάτων που δυσκόλευαν τον Σαμαρά, μη δημοσιονομικών και απολύτως ελληνικής αρμοδιότητας. Αντιρατσιστικό, ιθαγένεια, κριτήρια και τρόπος απολύσεων κ.α.
Τότε άρχισε να προκρίνεται η επίδειξη δύναμης αντί της αποτελεσματικότητας, τα «έτσι θέλω» αντί της συμπόρευσης, το χάιδεμα των κομματικών ακροατηρίων αντί της εθνικής προοπτικής.
Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να ασχοληθεί με την ΕΡΤ με τρόπο αντισυνταγματικό, διαλυτικό για την κυβέρνηση και προσβλητικό για την Ελλάδα.
Ήθελε να απολύσει 2.500 δημοσίους υπαλλήλους μέχρι το τέλος Ιουνίου, για να δείξει στην τρόικα ότι απολύει, λένε κάποιοι. Με τεράστια δημοσιονομική ζημιά και επαναπροσλαμβάνοντας τους 2.000 σε 10 μέρες; Ανόητοι είναι οι τροϊκανοί;
Ήθελε να μεταρρυθμίσει το δημόσιο φορέα Ραδιοτηλεόρασης και δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την ΠΟΣΠΕΡΤ και τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων, λένε άλλοι.
Τι θα έκαναν οι εργαζόμενοι; Απεργία, με μουσική, ντοκιμαντέρ και συχνά πυκνά τις ανακοινώσεις τους στην οθόνη. Με ποιά λογική προτίμησε ο Πρωθυπουργός το αντισυνταγματικό μαύρο και μια εκρηκτική πολυήμερη κατάληψη δημόσιας περιουσίας αντί μιας πολυήμερης απεργίας;
Ήθελε να δείξει μεταρρυθμιστική αποφασιστικότητα προς τους ευρωπαίους εταίρους; Μα οι εταίροι τρόμαξαν από τη διακινδύνευση της πολιτικής σταθερότητας κι επαναλάμβαναν μονότονα ότι δεν το ζήτησαν αυτοί.
Δεν τα κάνεις ρημαδιό για να δείξεις αποτελεσματικός.
3. Η ΔΗΜΑΡ επιμένει ότι δεν θα γίνει αριστερό κόμμα διαμαρτυρίας. Αυτό σημαίνει ότι προσβλέπει σε κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Αρκετοί θεωρούν τη διαμαρτυρία επανάσταση και βρίσκονται σε συνεχή φαντασίωση. Εμείς διεκδικούμε δημιουργικό και παρεμβατικό ρόλο επί της πραγματικότητας, όχι επί της ψυχολογίας.
Προσωπικά εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να συνεργαστεί με άλλες δυνάμεις. Προτιμούν να ζητούν από τον κόσμο υποστήριξη «για να τον σώσουν» παρά για να συνεργαστούν με οποιονδήποτε. Σας παραπέμπω στην υπόθεση του αντιρατσιστικού Ρουπακιώτη.
Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη. Η εκπόνηση ολοκληρωμένης πολιτικής διεξόδου από την κρίση και η οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας μας απαιτούν όχι μόνο συνεργασίες αλλά και σοβαρότητα, ευθύνη και προτάσεις. Αυτά τα στοιχεία δεν τα διαθέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εξάλλου σας είπα και πρωτύτερα, ο δικός μας χώρος είναι λογικός, κριτικός, στέκεται ανάχωμα στον λαϊκισμό και δεν εκδίδει λευκές επιταγές. Το μεσσιανισμό της επαναστατικής ρητορείας η Αριστερά τον πλήρωσε και η ανανεωτική Αριστερά τον απέρριψε!
4. Αν η ΔΗΜΑΡ δεν κοιτάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε προς το δίδυμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τότε ποια είναι η στρατηγική της επιδίωξη;
Κοιτάξτε, δυστυχώς για τη σύγχρονη Δημοκρατία, δυστυχώς για το μέλλον της χώρας, όλα τα κόμματα στο θέμα των συνεργασιών απαντούν με υστέρηση σοβαρότητας.
Εμείς απαντούμε προγραμματικά θετικά. Το αποδείξαμε μπαίνοντας στην κυβέρνηση με κόντρα τον καιρό. Τώρα οι μισοί μάς κατηγορούν επειδή συνεργαστήκαμε στην τρικομματική κι οι άλλοι μισοί επειδή φύγαμε.
Έχει κι ο λαός ευθύνες, εφόσον ενισχύει εκείνους που τον οδηγούν στα μετεμφυλιακά αδιέξοδα. Έχει κι ο πολίτης υποχρέωση να κρίνει ποιός είναι σοβαρός και ποιός δημαγωγός.
Στη Δημοκρατική Αριστερά η συζήτηση περί στρατηγικών συμμαχιών διεξάγεται καιρό. Είναι δύσκολη, και η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, ο πρότερος πολιτικός βίος του ΠΑΣΟΚ και ο αντιμεταρρυθμιστικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ την καθιστούν δυσκολότερη. Η υπέρβαση είναι καθήκον όλων μας, να ξεπεράσουμε και τις αγκυλώσεις και τους φόβους που γεννούν αμυντικά και προσχηματικά προσκόμματα.
Η στρατηγική μας επιδίωξη παραμένει ίδια, τώρα δε περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Η ανασυγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της Κεντροαριστεράς όπως συνήθως αναφέρεται, των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που αρνούνται να εγκλωβιστούν στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ.
5. Η ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές θα κατέβει αυτόνομα ή θα ενθαρρύνει τη δημιουργία κάποιου συμμαχικού σχήματος στο οποίο θα ενταχθεί;
Ανέκαθεν ήταν προνομιακές εκλογές οι ευρωεκλογές για την ανανεωτική αριστερά, χάρις στην αδιαπραγμάτευτη ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Εκτιμώ μάλιστα ότι οι ερχόμενες ευρωεκλογές θα είναι καταλύτης αλλαγής του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας και σημείο καμπής για την πορεία της: εντός ή εκτός Ευρώπης, εντός ή επέκεινα της Δημοκρατίας.
Για τη Δημοκρατική Αριστερά αυτές οι ευρωεκλογές μπορεί να αποτελέσουν εφαλτήριο ιδεολογικής στρατηγικής εφόδου. Από μας εξαρτάται τώρα. Κι επειδή θεωρώ ότι τα μεγάλα διαστήματα αμφιθυμίας στην πολιτική ταιριάζουν στους χαμένους, το κόμμα μας και ο Πρόεδρος δηλώσαμε ότι θα αναλάβουμε αμέσως πρωτοβουλίες συμμαχιών, εντός του Ιουλίου κιόλας.
6. Έχει τελειώσει οριστικά η προσπάθεια συνεννόησης με το ΠΑΣΟΚ που εξελισσόταν το τελευταίο διάστημα πριν τη ρήξη;
Συνεργαστήκαμε με το ΠΑΣΟΚ στενά τον τελευταίο καιρό στην κυβέρνηση. Καταθέσαμε από κοινού στη Βουλή το Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που απέρριψε η Νέα Δημοκρατία και την Πρόταση Νόμου για ακύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για την ΕΡΤ.
Βέβαια η αποχώρησή μας από την κυβέρνηση καθιστά αποκλίνουσες τις πορείες και δυσχεραίνει τις συνθήκες διαλόγου. Δεν εκμηδενίζει όμως τους λόγους της συνεννόησης μεταξύ μας σε πολλά θέματα.
7. Πιστεύετε ότι θα μακροημερεύσει αυτή η κυβέρνηση; Τι βλέπετε μπροστά;
Για κάποια πρόσωπα έχω επιφυλάξεις ως προς τη δυνατότητα να υπηρετήσουν κάτι παραπέρα από την καθημερινή διαχείριση ή το κομματικό πελατολόγιο. Κυρίως όμως, έχω ανησυχία, εξαιτίας πολλών παραγόντων, ως προς την φέρουσα ικανότητα του οικοδομήματος, όπως λένε και οι μηχανικοί. Μακάρι να διαψευστώ.
Πράγματι, οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν είναι ενθαρρυντικές. Η απόφαση αποχώρησης της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση δεν έγινε εν αιθρία, λειτούργησε όμως ως κεραυνός για πολύ κόσμο. Περισσότερο δε για τον κόσμο που μας παρακολουθεί, ο οποίος είναι κριτικός, δεν αρέσκεται στο «πίστευε και μη ερεύνα» και δεν δίνει λευκές επιταγές.
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις οφείλεις να προετοιμάζεις αυτόν τον κόσμο, να κλιμακώνεις την αντιπαράθεσή σου, να εξηγήσεις πειστικά για ποιούς λόγους η απόφασή σου είναι προς το συλλογικό καλό. Αυτό δεν έγινε. Αποτυπώθηκε αυτή η αδυναμία και δημοσκοπικά, διότι δεν φτάνει να έχεις το δικαίωμα μιας απόφασης που τη θεωρείς καλή, χρειάζεται να έχεις και τη δυνατότητα και τον χρόνο να την υποστηρίξεις.
2. Έχετε καταλάβει τι ακριβώς συνέβη; Γιατί προς τα έξω φάνηκε ότι ο κ. Κουβέλης άλλαξε γνώμη για αδιευκρίνιστους λόγους μέσα σε ένα 24ωρο.
Δεν έχει αξία τι κατάλαβα εγώ. Αξία έχει να κατανοήσουν οι πολίτες τι ανέδειξε η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, ασχέτως αν ψήφισαν Σαμαρά, Τσίπρα ή Κουβέλη.
Το είπα και στους νεοδημοκράτες, χαιρετίζοντας το 9ο συνέδριό τους. Συνεργάζομαι σημαίνει και συμβιβάζομαι, βρίσκω έναν κοινό τόπο, περπατώ στη συνισταμένη. Και για μας, την ανανεωτική Αριστερά, οι προωθητικοί συμβιβασμοί δεν έχουν ενοχή. Αυτήν την αρχή οι επιτελείς της τρικομματικής την αγνόησαν.
Αναλογιστείτε μόνο τούτο: η συνοχή της Κυβέρνησης δοκιμάστηκε μεν αλλά δεν κλυδωνίστηκε στα σκληρά μνημονιακά δημοσιονομικά που δυσκόλευαν πολύ τον Κουβέλη. Διαλύθηκε μόλις ξεκίνησε η διαχείριση θεμάτων που δυσκόλευαν τον Σαμαρά, μη δημοσιονομικών και απολύτως ελληνικής αρμοδιότητας. Αντιρατσιστικό, ιθαγένεια, κριτήρια και τρόπος απολύσεων κ.α.
Τότε άρχισε να προκρίνεται η επίδειξη δύναμης αντί της αποτελεσματικότητας, τα «έτσι θέλω» αντί της συμπόρευσης, το χάιδεμα των κομματικών ακροατηρίων αντί της εθνικής προοπτικής.
Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω γιατί ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να ασχοληθεί με την ΕΡΤ με τρόπο αντισυνταγματικό, διαλυτικό για την κυβέρνηση και προσβλητικό για την Ελλάδα.
Ήθελε να απολύσει 2.500 δημοσίους υπαλλήλους μέχρι το τέλος Ιουνίου, για να δείξει στην τρόικα ότι απολύει, λένε κάποιοι. Με τεράστια δημοσιονομική ζημιά και επαναπροσλαμβάνοντας τους 2.000 σε 10 μέρες; Ανόητοι είναι οι τροϊκανοί;
Ήθελε να μεταρρυθμίσει το δημόσιο φορέα Ραδιοτηλεόρασης και δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την ΠΟΣΠΕΡΤ και τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων, λένε άλλοι.
Τι θα έκαναν οι εργαζόμενοι; Απεργία, με μουσική, ντοκιμαντέρ και συχνά πυκνά τις ανακοινώσεις τους στην οθόνη. Με ποιά λογική προτίμησε ο Πρωθυπουργός το αντισυνταγματικό μαύρο και μια εκρηκτική πολυήμερη κατάληψη δημόσιας περιουσίας αντί μιας πολυήμερης απεργίας;
Ήθελε να δείξει μεταρρυθμιστική αποφασιστικότητα προς τους ευρωπαίους εταίρους; Μα οι εταίροι τρόμαξαν από τη διακινδύνευση της πολιτικής σταθερότητας κι επαναλάμβαναν μονότονα ότι δεν το ζήτησαν αυτοί.
Δεν τα κάνεις ρημαδιό για να δείξεις αποτελεσματικός.
3. Η ΔΗΜΑΡ επιμένει ότι δεν θα γίνει αριστερό κόμμα διαμαρτυρίας. Αυτό σημαίνει ότι προσβλέπει σε κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Αρκετοί θεωρούν τη διαμαρτυρία επανάσταση και βρίσκονται σε συνεχή φαντασίωση. Εμείς διεκδικούμε δημιουργικό και παρεμβατικό ρόλο επί της πραγματικότητας, όχι επί της ψυχολογίας.
Προσωπικά εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να συνεργαστεί με άλλες δυνάμεις. Προτιμούν να ζητούν από τον κόσμο υποστήριξη «για να τον σώσουν» παρά για να συνεργαστούν με οποιονδήποτε. Σας παραπέμπω στην υπόθεση του αντιρατσιστικού Ρουπακιώτη.
Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη. Η εκπόνηση ολοκληρωμένης πολιτικής διεξόδου από την κρίση και η οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας μας απαιτούν όχι μόνο συνεργασίες αλλά και σοβαρότητα, ευθύνη και προτάσεις. Αυτά τα στοιχεία δεν τα διαθέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εξάλλου σας είπα και πρωτύτερα, ο δικός μας χώρος είναι λογικός, κριτικός, στέκεται ανάχωμα στον λαϊκισμό και δεν εκδίδει λευκές επιταγές. Το μεσσιανισμό της επαναστατικής ρητορείας η Αριστερά τον πλήρωσε και η ανανεωτική Αριστερά τον απέρριψε!
4. Αν η ΔΗΜΑΡ δεν κοιτάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε προς το δίδυμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τότε ποια είναι η στρατηγική της επιδίωξη;
Κοιτάξτε, δυστυχώς για τη σύγχρονη Δημοκρατία, δυστυχώς για το μέλλον της χώρας, όλα τα κόμματα στο θέμα των συνεργασιών απαντούν με υστέρηση σοβαρότητας.
Εμείς απαντούμε προγραμματικά θετικά. Το αποδείξαμε μπαίνοντας στην κυβέρνηση με κόντρα τον καιρό. Τώρα οι μισοί μάς κατηγορούν επειδή συνεργαστήκαμε στην τρικομματική κι οι άλλοι μισοί επειδή φύγαμε.
Έχει κι ο λαός ευθύνες, εφόσον ενισχύει εκείνους που τον οδηγούν στα μετεμφυλιακά αδιέξοδα. Έχει κι ο πολίτης υποχρέωση να κρίνει ποιός είναι σοβαρός και ποιός δημαγωγός.
Στη Δημοκρατική Αριστερά η συζήτηση περί στρατηγικών συμμαχιών διεξάγεται καιρό. Είναι δύσκολη, και η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, ο πρότερος πολιτικός βίος του ΠΑΣΟΚ και ο αντιμεταρρυθμιστικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ την καθιστούν δυσκολότερη. Η υπέρβαση είναι καθήκον όλων μας, να ξεπεράσουμε και τις αγκυλώσεις και τους φόβους που γεννούν αμυντικά και προσχηματικά προσκόμματα.
Η στρατηγική μας επιδίωξη παραμένει ίδια, τώρα δε περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Η ανασυγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της Κεντροαριστεράς όπως συνήθως αναφέρεται, των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που αρνούνται να εγκλωβιστούν στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ.
5. Η ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές θα κατέβει αυτόνομα ή θα ενθαρρύνει τη δημιουργία κάποιου συμμαχικού σχήματος στο οποίο θα ενταχθεί;
Ανέκαθεν ήταν προνομιακές εκλογές οι ευρωεκλογές για την ανανεωτική αριστερά, χάρις στην αδιαπραγμάτευτη ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Εκτιμώ μάλιστα ότι οι ερχόμενες ευρωεκλογές θα είναι καταλύτης αλλαγής του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας και σημείο καμπής για την πορεία της: εντός ή εκτός Ευρώπης, εντός ή επέκεινα της Δημοκρατίας.
Για τη Δημοκρατική Αριστερά αυτές οι ευρωεκλογές μπορεί να αποτελέσουν εφαλτήριο ιδεολογικής στρατηγικής εφόδου. Από μας εξαρτάται τώρα. Κι επειδή θεωρώ ότι τα μεγάλα διαστήματα αμφιθυμίας στην πολιτική ταιριάζουν στους χαμένους, το κόμμα μας και ο Πρόεδρος δηλώσαμε ότι θα αναλάβουμε αμέσως πρωτοβουλίες συμμαχιών, εντός του Ιουλίου κιόλας.
6. Έχει τελειώσει οριστικά η προσπάθεια συνεννόησης με το ΠΑΣΟΚ που εξελισσόταν το τελευταίο διάστημα πριν τη ρήξη;
Συνεργαστήκαμε με το ΠΑΣΟΚ στενά τον τελευταίο καιρό στην κυβέρνηση. Καταθέσαμε από κοινού στη Βουλή το Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που απέρριψε η Νέα Δημοκρατία και την Πρόταση Νόμου για ακύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για την ΕΡΤ.
Βέβαια η αποχώρησή μας από την κυβέρνηση καθιστά αποκλίνουσες τις πορείες και δυσχεραίνει τις συνθήκες διαλόγου. Δεν εκμηδενίζει όμως τους λόγους της συνεννόησης μεταξύ μας σε πολλά θέματα.
7. Πιστεύετε ότι θα μακροημερεύσει αυτή η κυβέρνηση; Τι βλέπετε μπροστά;
Για κάποια πρόσωπα έχω επιφυλάξεις ως προς τη δυνατότητα να υπηρετήσουν κάτι παραπέρα από την καθημερινή διαχείριση ή το κομματικό πελατολόγιο. Κυρίως όμως, έχω ανησυχία, εξαιτίας πολλών παραγόντων, ως προς την φέρουσα ικανότητα του οικοδομήματος, όπως λένε και οι μηχανικοί. Μακάρι να διαψευστώ.
