πόσο αξίζει μια ζωή...

του Γιώργου Νικολόπουλου*

Ως τώρα ξέραμε το εμπόριο πατριωτισμού. ΛΑ.Ο.Σ. και Νέα Δημοκρατία να πλειοδοτούν στο πόσο πολύ (πάρα πολύ) αγαπούν την πατρίδα, να φωνάζουν πόσο πιο πολύ αγαπούν την Ελλάδα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του «ξενοκίνητου» Παπανδρέου και από την Αριστερά. Κάπως έτσι η πατρίδα μας έγινε «εμπόρευμα», που οι κακοί Έλληνες θέλουν να την ξεπουλήσουν όσο όσο, και οι «πατριώτες» πρέπει να αντισταθούν.

Ξαφνικά μάθαμε και το εμπόριο ανθρωπισμού. Με στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην πρώτη γραμμή του αγώνα, μία χούφτα «ανεξάρτητοι» συμπολίτες μας να σηκώνουν το λάβαρο του «δίκαιου αγώνα», για την άμεση νομιμοποίηση 300 παράνομων μεταναστών. Να πουλάνε με το κεφάλι ευαισθησία και ανθρωπιά. Και εσύ να πρέπει να αγοράσεις, με το μαχαίρι στο λαιμό. Είναι τάχα μου πιο ευαίσθητοι από τους υπόλοιπους Έλληνες. Δίπλα στα ανθρώπινα κουρέλια, τους μετανάστες απεργούς πείνας, στέκονται εκείνοι με την πραμάτεια τους, τα ιδεολογικά κουρέλια της σύγχρονης ελληνικής Αριστεράς. Να μας κοιτούν. «Αλληλέγγυοι».

«Αλληλέγγυοι» πρέπει να ήταν μάλλον εκείνοι που πλήρωσαν και οργάνωσαν τη μεταφορά του «εμπορεύματος» με καράβι από την Κρήτη προ μηνών στην Αθήνα. Για να το διαφημίσουν. «Αλληλέγγυοι» ήταν εκείνοι που οδήγησαν το «εμπόρευμα» στη Νομική και καταχράστηκαν την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου. Για να το προβάλουν. Και φυσικά «αλληλέγγυοι» είναι οι ευαίσθητοι αυτοί ακτιβιστές που με «ομάδα περιφρούρησης» όπως δηλώνουν περιφρουρούν την απεργία πείνας των μεταναστών της Υπατίας (από πότε ένας απεργός πείνας χρειάζεται περιφρούρηση;).

Αν δεν ήξερα ελληνικά, θα νόμιζα από τα παραπάνω πως αλληλεγγύη σημαίνει κάτι σαν καθοδήγηση. «Το Φόρουμ Μεταναστών μας έχει πει ότι οι απεργοί πείνας μένουν μέσα» δήλωσε στα Νέα προχθές ο Σαίντ, ένας απεργός πείνας που έχει νεύρα γιατί θέλει να κάνει μία βόλτα. Απεργοί πείνας που νοσηλεύονται να ζητούν χυμό ή τροφή από τους νοσηλευτές και οι «αλληλέγγυοι» συνοδοί τους να το απαγορεύουν (σύμφωνα τουλάχιστον με καταγγελία του Άρη Μουσιώνη, διοικητή της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας). Για το καλό τους. Αν δεν ήξερα ελληνικά, θα νόμιζα πως τα παραπάνω σημαίνουν χειραγώγηση. 

Σύμφωνα με το Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη, αλληλέγγυος, -υα, -υο είναι ο αμοιβαία εγγυόμενος, που έχει κοινή υποχρέωση ή ευθύνη μαζί με άλλον ή άλλους. Συνώνυμα: συνυπεύθυνος, συνυπόλογος (η υπογράμμιση δική μου). Οι περισσότεροι από τους 300 δεν ξέρουν καλά ελληνικά. Δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν τι σημαίνει αλληλέγγυος. Και οι εξαθλιωμένοι αυτοί άνθρωποι είναι και οι μόνοι που δεν φταίνε. Αλλά οι έμποροι της ανθρωπιάς; Οι «αλληλέγγυοι» ακτιβιστές; Αν κάποιος από το εμπόρευμα τους, τους απεργούς πείνας χάσει τη ζωή του αύριο, είναι κι εκείνοι συνυπεύθυνοι; Είναι συνυπόλογοι;

Νομίζω πως ναι. Αλλά θα το μάθουμε όταν είναι ίσως αργά.

ΥΓ. Ακούω γύρω μου να λένε: «κρίμα τους καημένους, αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, για να μην δημιουργηθεί κακό προηγούμενο με 1 εκατομμύριο μετανάστες, δεν με νοιάζει. Ας πεθάνουν». Η τραγωδία φαίνεται πως είναι διπλή γι αυτούς τους ανθρώπους. Τους πουλάνε. Αλλά δεν τους αγοράζουν.