Δον Κιχώτες που ψάχνουν απελπισμένα ανεμόμυλους
Επιτέλους βρέθηκε για το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του πεδίον δόξης λαμπρό ώστε να ξεκουνηθεί το βαλτωμένο κίνημα και η χώρα να γεμίσει με καταλήψεις, αγανακτισμένους γονείς και καταγγέλοντες μαθητές.
Αφορμή οι συγχωνεύσεις σχολείων. Όλες λοιπόν οι “αντιμνημονιακές” δυνάμεις από τη ΝΔ μέχρι την άκρα Αριστερά καταγγέλουν το αυτονόητο ότι δηλαδή οι μαθητές θα πρέπει να φοιτούν σε ολοκληρωμένες σχολικές μονάδες, με το σύνολο των απαραίτητων εκπαιδευτικών και τις απαραίτητες κτηριακές υποδομές.
Από πού προκύπτει ότι μονοθέσια, διθέσια ή και εξαθέσια σχολεία των 50-60 μαθητών προάγουν την εκπαιδευτική διαδικασία καλύτερα από ένα δεκαθέσιο ή δωδεκαθέσιο σχολείο;
Από πού προκύπτει ότι η σπατάλη χρημάτων σε σχολεία και γυμνάσια μινιατούρες σε κάθε χωριό, βοηθά περισσότερο τις τοπικές κοινωνίες από άλλα σχολεία μεγαλύτερα, καλύτερα στελεχωμένα και με περισσότερες δυνατότητες;
Αλλά και στο θέμα της αξιοποίησης- εκποίησης της δημόσιας περιουσίας οι ίδιες δυνάμεις κραυγάζουν ώς μωρές παρθένες και καταγγέλουν ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.
Από πού λοιπόν προκύπτει ότι τα οικόπεδα που έχει η Πρόνοια στη γειτονιά μου στη Νέα Κρώμνη Δράμας είναι καλύτερο να παραμένουν αλάνες γεμάτες πανύψηλα χόρτα και σκουπίδια ίσως και καταπατημένες και να μην αξιοποιηθούν από το δήμο είτε με αγορά τους είτε με εκμίσθωση;
Και γιατί το καζίνο της Πάρνηθας είναι καλό να παραμείνει δημόσιο;
Αναπάντητα ερωτήματα για δογματικές δυνάμεις που στόχο έχουν την σύγκρουση πάσι θυσία για την αποκόμιση πολιτικών κερδών και την κεφαλοποίηση πολιτικών αγώνων ή για λαϊκιστικές δυνάμεις που εκμεταλεύονται τοπικιστικά αντανακλαστικά για να ανέλθουν όσο πιο γρήγορα γίνεται ξανά στην εξουσία.
Μήπως λοιπόν όλοι αυτοί δεν γνωρίζουν ότι πτωχεύσαμε, ότι η χώρα βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση; Μπορεί ο χώρος της εκπαίδευσης να θεωρείται χώρος απορρόφησης ανέργων εκπαιδευτικών άσχετα από τις ανάγκες; Και γιατί ο άνεργος εκπαιδευτικός να έχει καλύτερη μεταχείριση από την άνεργη νοσοκόμα ή τον άνεργο οικοδόμο;
Πάνω από όλα πρέπει να μπάινει η προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Πάνω από όλα πρέπει να μπαίνει το συμφέρον των μαθητών. Τα χωριά δεν αδειάζουν γιατί δεν έχουν σχολεία, αφού και μέχρι τώρα που είχαν συνέχιζαν να ερημώνουν ταχύτατα. Τα χωριά αδειάζουν γιατί λείπει η παραγωγική βάση και η απασχόληση των κατοίκων.
Ας ξεφύγουμε έστω και τώρα από ρητορείες και συναισθηματικούς παροξυσμούς και ας αρθρώσουμε έναν λόγο ευθύνης και λογικής. Οι δυνάμεις που βλέπουν την πολιτική ως εργαλείο μετασχηματισμού της κοινωνίας και όχι ως μέσω πλουτισμού ή κομματικής επικράτησης ας δυναμώσουν τη φωνή τους κι ας αντιπαρατεθούν με ανέξοδες κραυγές και αδιέξοδες πολιτικές.
Χατζηγεωργίου Χρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου