Συνενώσεις σχολείων και μαύρες σημαίες

Συνενώσεις σχολείων και μαύρες σημαίες

του Γιάννη Σιδέρη

Ετοιμοι είμαστε να ξαναγράψουμε τις περγαμηνές των μεγάλων αγώνων: ή ταν η επι τας! Μια αγωνιστική αναταραχή αναρριπίζει  την επικράτεια. Μαύρες σημαίες στις ταράτσες των σχολείων, λαϊκές συνελεύσεις, λαϊκά εγερτήρια από τις νομαρχιακές του ΚΚΕ για να ξεσηκωθεί ο λαός, πάλης ξεκίνημα  νέοι αγώνες από τις τοπικές του ΣΥΝ και τα παρακλάδια του ΣΥΡΙΖΑ, οιμωγές από την ΝΔ και τον υπεύθυνο για την Παιδεία Αρη Σπηλιωτόπουλο, ο οποίος ολοφύρεται καθώς η προβλεπόμενη συνένωση σχολείων εντάσσεται στο πνεύμα τη αστυφιλίας και θα ερημώσει η ύπαιθρος (ναι αυτός τα λέει που εν μια νυκτί έφερε από τα ακριτικά νησιά σε αθηναϊκά γραφεία να λουφάρουν καμιά τρακοσαριά εκπαιδευτικούς κατά τη θητεία του στο υπουργείο Παιδείας και  εν είδει προεκλογικού δώρου έδωσε άδεια σε καμιά τριανταριά κολέγια, τα περισσότερα εκ των οποίων αποδείχθηκαν άχρηστα και εξέπεσαν).

Δεν θα έλειπαν βέβαια από το επαναστατικό πανηγύρι οι καθηγητές και οι δάσκαλοι (αναμενόμενο ήταν,  θυμάμαι από πάντα τους συνδικαλιστές τους να λένε όχι σε κάθε μεταρρύθμιση, σε κάθε πρόταση που εξήγγειλε ο όποιος υπουργός  της όποιας κυβέρνησης). Η ΟΛΜΕ να καταγγέλλει τον αδιαφανή τρόπο του υπουργείου(;) , την ερήμωση της υπαίθρου(!), το χάσιμο χρόνου , την κατάργηση εκατοντάδων θέσεων, την μετακίνηση σε άλλες εκπαιδευτικές μονάδες των εκπαιδευτικών (γιατί όχι;) και την ασφάλεια των μαθητών (το μόνο σοβαρό επιχείρημα στις επτά πληγές του Φαραώ που ανακάλυψε). Οσο για την ΔΟΕ, το βρήκε πολύ φυσικό να καταγγέλλει …την εξοικονόμηση πόρων, έξω από κάθε παιδαγωγική λογική (δικά της τα λόγια)!

Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο: Ο δάσκαλος συντάκτης της ανακοίνωσης δεν έχει καταλάβει ότι αναφέρεται σε μια χώρα που έχει πτωχεύσει. Οτι  το γεροντάκι δίπλα του έχει χάσει το δώρο της σύνταξής του, ότι το νέο ζευγάρι με μωρό παιδί έχει μείνει  δεν έχει να φάει, ότι σε ένα χρόνο μόνο έχουμε 250 χιλιάδες επιπλέον  απεγνωσμένους ανέργους, ότι  η παραγωγική δομή της χώρας έχει αποσαρθρωθεί. Αυτός  μπαίνει στην κάψουλα του χρόνου και αταβιστικά μιλάει και απαιτεί με γλώσσα της δεκαετίας του 80 (τότε λέω που ο πακτωλός χρημάτων των πακέτων Ντελόρ και των ΜΟΠ  έφερναν στην Ελλάδα άφθονο, αβασάνιστο, αδούλευτο χρήμα, που ως έξυπνοι ρωμιοί δεν το κάναμε παραγωγικό πόρο  αλλά το ρίχναμε στην κατανάλωση – και τα οποία πακέτα, ειρήσθω εν παρόδω, έφερναν ψήφους στον   Αντρέα). Ο συντάκτης της ανακοίνωσης  απαιτεί λοιπόν  να μην έχουμε εξοικονόμηση πόρων ( σουρεαλισμός:  Οι  Εκπαιδευτικοί  ίσως βάζουν στους μαθητές να γράψουν εκθέσεις για την αξία της αποταμίευσης αλλά στις συνδικαλιστικές ανακοινώσεις τους την καταγγέλλουν).

Και οι γονείς που ξεσηκώνονται, μήπως θα έπρεπε να σκεφθούν ότι ακόμα και αν οι συνενώσεις  γίνονται μόνο για οικονομικούς λόγους, αυτό είναι κάτι που θα ελαφρύνει κατά το αντίστοιχο ποσό, τους ώμους των παιδιών τους όταν θα μεγαλώσουν – αφού το χρέος και ο αγώνας για τη μείωση του ελλείμματος θα μας ακολουθούν για τουλάχιστον 20 χρόνια...

Εψαξα και βρήκα, μια και δεν είμαι εκπαιδευτικός συντάκτης, τι στοχεύει το υπουργείο. Κουραστικός ο κατάλογος των στόχων και των συνενώσεων για να παρατεθεί εδώ. Περιληπτικά θα αναφέρουμε ότι μεταξύ άλλων: Συνενώνονται 1933 σχολεία και προκύπτουν 877 σε3 σύνολο 16.000 πανελληνίως.   Δημιουργούνται, κατά το υπουργείο, εύρωστα  6θεσια και 12θεσια σχολεία εκεί που οι μαθητικές ανάγκες το υπαγορεύουν. Ιδρύονται σχολεία  με βάση την παρακολούθηση των δημογραφικών  στοιχείων. Γίνονται συνενώσεις σε συστεγαζόμενα σχολεία ενώ  στην περιφέρεια δίνεται έμφαση στις συνενώσεις ολιγοθέσιων   σχολείων, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Ο αριθμός μαθητών  φτάνει έως 25 στην πρωτοβάθμια και  έως 25+10 στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Οχι στα σχολεία μαμούθ. Δεν θα ξεπερνούν τους 400 οι μαθητές ανά σχολική μονάδα. Το υπουργείο υποστηρίζει ότι ο στόχος των συνενώσεων δεν είναι οικονομικός αλλά  πρωτίστως η βελτίωση της ποιότητας εκπαίδευσης με δημιουργία εύρωστων  σχολικών  μονάδων, που θα έχουν την δυνατότητα υλικοτεχνική υποδομής, εργαστηριακές ευκολίες στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό κλπ, κλπ.

Θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει επί μέρους αντιδράσεις σε επί μέρους θέματα. Το πρόβλημα είναι ότι ξεσηκώνεται μια κάθετη συνολική  αντίδραση  σε όλα τα θέματα.

Είμαστε μια κοινωνία που εν μέσω πτώχευσης, ζώντας με τα δανεικά, λέει όχι σε όλα.

Ως που θα πάει άραγε αυτό; Π.χ. Όταν οι συνδικαλιστές μιλάνε και για αποστάσεις …40 χιλιομέτρων  στις οποίες θα αναγκαστούν να μεταφέρονται τα παιδιά ( χωρίς να αναφέρουν  ποια είναι αυτά τα σχολεία), και δεν αντιδρούν σε αυτό το επι μέρους,(αν υφίσταται) τίθενται εν αδίκω. Γιατί από την άλλη, η γενική τους άρνηση  περιλαμβάνει και την μη συνένωση σχολείων με 22 μαθητές όπως π.χ.  το  Χορτερό Σερρών (το σχολείο, όχι η τάξη)  ή σχολεία με 21 μαθητές (Νέα Τυρολόης Σερρών) που βρίσκονται μακριά  από σχολεία που θα συνενωθούν, σε απόσταση  2,2  ή 2,8 χιλιομέτρων! Επίσης Γυμνάσια όπως των Λαγκαδίων με …18 μαθητές (το γυμνασιο επαναλαμβάνω, όχι η τάξη)  και Δημητσάνας με  18 μαθητές θα πάνε στη Βυτίνα . Άλλα  σχολεία συνενώνονται  μέσα στις πόλεις, Πάτρα, Ξάνθη, κλπ (παραδειγματικές και μόνο οι εν λόγω αναφορές γιατί ο κατάλογος θα ήταν κουραστικός).

Τέλος, όσο για το επιχείρημα που ακούστηκε, ότι έτσι  …ευνοείται η ιδιωτική Παιδεία (;), όσοι το επικαλούνται, κλείνουν τα μάτια και δεν βλέπουν την φροντιστηριακή Παιδεία την οποία  τροφοδοτούν τα δημόσια σχολεία και η οποία  ως γνωστόν ….δεν είναι καθόλου ιδιωτική και προσοδοφόρα…