ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ / ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ
Να σαρωθούν όλα τα εμπόδια σε κόμματα και κοινωνία
Ο πρώην υπουργός υποστηρίζει ότι στρατηγική επιλογή της Ελλάδας είναι να αποτελέσει αύριο τμήμα μιας ευρωπαϊκής λύσης και μέλος μιας ομάδας χωρών σε κρίση, παρά μόνη της σε ένα πέλαγος συμφερόντων. Για το ΠΑΣΟΚ λέει πως το ίδιο θα απαντήσει αν έκλεισε ή όχι τον κύκλο του, για δε τη ΔΗΜΑΡ ότι δεν αξιοποιεί τα πλεονεκτήματά της
">
«Η δόση δεν θα μας σώσει, όχι. Δεν είναι χρηματικό το πρόβλημά μας. Δεκαπέντε δόσεις να πάρουμε, θα είμαστε πάντα μακριά από τη "σωτηρία"», λέει ο κ. Γιαννίτσης.
Σε ένα πέλαγος συμφερόντων, που κάθε σοβαρή προσπάθεια θα πνίγεται εν τη γενέσει της, προβλέπει ο κ. Τάσος Γιαννίτσης ότι θα βρεθεί η Ελλάδα, αν δεν κάνει τη στρατηγική επιλογή να είναι αύριο τμήμα μιας ευρωπαϊκής λύσης. Χωρίς περιστροφές και βερμπαλισμούς, ο πρώην υπουργός μιλάει στο «Eθνος της Κυριακής» και περιγράφει τις τεράστιες δυσκολίες της ελληνικής μάχης, τη στάση της Ευρώπης, ειδικά της Γερμανίας και του ΔΝΤ, ενώ εκτιμά ότι θα γίνει νέα αναδιάρθρωση του χρέους «γιατί διαφορετικά δεν βγαίνει τίποτα». Κάνει λόγο για την ανάγκη ριζοσπαστικής αλλαγής στη διοίκηση, «όπου ο σαδισμός απογειώνεται», για τον «όμορφο θεατρινίστικο χαρακτήρα των ''κόκκινων γραμμών''», για το ότι κάποιοι δεν διστάζουν για λίγη βραχύβια δόξα να οδηγήσουν την κοινωνία στα βράχια, για το...νέο κόμμα και το ενδεχόμενο φινάλε του ΠΑΣΟΚ, για τη ΔΗΜΑΡ που δεν απολογείται, για τη Χρυσή Αυγή και για το «πέρασμα από την καρικατούρα του Eλληνα δημοκράτη στον Eλληνα φασίστα». Τέλος, λέει ότι «ο πρωθυπουργός προσπαθεί χωρίς ισχυρά στηρίγματα».
Κύριε Γιαννίτση, θα παραμείνουμε τελικά στο ευρώ; Κάτι αλλάζει στην Ευρώπη; Κάτι θετικό και για την Ελλάδα;
Φαίνεται ότι, μέσα από διαδοχικές φάσεις, πάμε σε πιο ουσιαστικές λύσεις. Για την Ελλάδα είναι στρατηγικό να είναι αύριο τμήμα μιας ευρωπαϊκής λύσης και μέλος μιας ομάδας χωρών σε κρίση, παρά μόνη της, σε ένα πέλαγος συμφερόντων, όπου κάθε σοβαρή προσπάθεια πνίγεται εν τη γενέσει της. Το τοπίο στην Ευρώπη και γύρω μας είναι ασταθές και τα ρίσκα πληθαίνουν. Θεωρώ ότι κυρίως οι δικές μας επιλογές οδήγησαν στα διαδοχικά αδιέξοδα και αυτές θα καθορίσουν τα θετικά ή αρνητικά μπροστά στα οποία θα βρεθούμε.
Η Γερμανία θέλει αλλά δεν μπορεί, λόγω της προεκλογικής περιόδου, να απαντήσει στην κρίση;
Η Γερμανία είναι υποχρεωμένη να φτάσει στα άκρα των δυνατοτήτων της για να στηρίξει το ευρώ και θα το κάνει. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάνει ό,τι θέλουμε εμείς.
Θα λάβουμε τη δόση και θα σωθούμε;
Η δόση δεν θα μας σώσει, όχι. Δεν είναι χρηματικό το πρόβλημά μας. Ας μη βλέπουμε την κρίση σαν μια παρένθεση που θα ξεπεραστεί με γνώριμους τρόπους. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεκαπέντε δόσεις να πάρουμε, θα είμαστε πάντα μακριά από τη «σωτηρία». Το πολιτικό σύστημα μαζί με κοινωνία και οργανωμένους χώρους με τις επιλογές και συμπεριφορές τους θα σώσουν τη χώρα, αφού σαρωθούν όλα τα εμπόδια που περιέχονται στο ίδιο το εσωτερικό τους.
Η πρόσφατη στάση του ΔΝΤ τι δείχνει; Επιδιώκει πράγματι άρση της υποστήριξής του στην Ελλάδα;
Πιέζει για μια πιο ολοκληρωμένη και αποφασιστική πολιτική των Ευρωπαίων. Η Ελλάδα θα ωφελούνταν. Oμως, θα καλούμασταν και εμείς να συμφωνήσουμε σε νέες συλλογικές ρυθμίσεις. Η ζωή είναι δύσκολη.
Πάμε σε νέα αναδιάρθρωση του χρέους; Αλλιώς βγαίνει το δημοσιονομικό πρόγραμμα;
Θεωρώ ότι εκεί θα φτάσουμε, γιατί διαφορετικά δεν βγαίνει τίποτα. Ομως, αναδιάρθρωση χρέους χωρίς αναδιάρθρωση κράτους, παραγωγής, εκπαίδευσης, δικαστηρίων, πολιτικής λειτουργίας και άλλων χιλίων, πάλι «δεν θα βγάλουν». Γι' αυτό και η ανάγκη για διαρθρωτικές αλλαγές. Oταν η προσπάθεια είναι κίβδηλη, το αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο.
Τρεις μήνες κυβέρνηση Σαμαρά: τι δεν έκαναν που κατά προτεραιότητα έπρεπε να κάνουν;
Μια ριζοσπαστική αλλαγή -εξορθολογισμός, επαγγελματισμός και μη διαφθορά- στη διοίκηση, όπου ο σαδισμός απογειώνεται. Οσο διαπιστώνεται ότι, καθημερινά, συναλλασσόμενοι και επιχειρήσεις με το Δημόσιο φέρουν, αθροιστικά, τεράστιο κόστος για άχρηστες διαδικασίες, τόσο επινοούνται πρόσθετες βασανιστικές διαδικασίες.
Υπάρχουν για σας «κόκκινες γραμμές» για κάποια μέτρα;
Προφανώς. Oμως, ας ξεκαθαρίσουμε λίγο το ζήτημα. Αν μια χώρα και ένα πολιτικό σύστημα στηρίζονται στην αέναη παραγωγή ελλειμμάτων και χρεών, τότε μαθηματικά ξεπουλάνε εθνική κυριαρχία και μελλοντική ανάπτυξη αύριο. Oταν έρχεται αυτό το αύριο, τότε οι «κόκκινες γραμμές» έχουν ένα όμορφο θεατρινίστικο χαρακτήρα, ιδιαίτερα, όταν φωνάζουν αυτοί που κάποτε έδιναν μάχες υπέρ των αδιεξόδων. Κόκκινες γραμμές έχουν νόημα όταν αποτρέπουν ένα καταστροφικό αποτέλεσμα, όχι αφού το έχουν προκαλέσει.
Το Ασφαλιστικό Γιαννίτση έπεσε στα βράχια. Και τώρα τι;
Τώρα υφίστανται τις επιπτώσεις όσοι πίστεψαν ότι επιδίωξη τότε ήταν η «επιστροφή στον Μεσαίωνα». Oμως, επίσης, τώρα, είναι ευκαιρία να κατανοήσουμε πόσο καταστροφική μπορεί να είναι η επαναστατική σαγήνη προσώπων, που για λίγη βραχύβια δόξα σήμερα δεν διστάζουν να οδηγήσουν την κοινωνία στα βράχια λίγο αργότερα.
Είχατε δηλώσει στο «Εθνος της Κυριακής» προ περίπου 7 μηνών ότι η δημιουργία ενός νέου κόμματος ήταν απολύτως αναγκαία, αλλιώς θα παραταθεί το μπλοκάρισμα της πολιτικής ζωής του τόπου. Χρειάζεται νέο κόμμα, με τι στίγμα;
Δεν ξέρω πώς θα το πείτε. Oμως η πολιτική πρέπει να ξαναπιάσει το νήμα που στράβωσε από τη Μεταπολίτευση. Να επιδιώξει έμπρακτα κοινωνική δικαιοσύνη, παραγωγική συγκρότηση, σύγχρονο κράτος, πολιτική ηθική και ανατροπή όσων απίθανων συμβαίνουν.
Το ΠΑΣΟΚ αντέχει ή έκλεισε τον κύκλο του; Και η ΔΗΜΑΡ τι διαφορετικό φέρνει;
Τα ΠΑΣΟΚ το ίδιο θα δώσει την απάντηση. Η ΔΗΜΑΡ έχει εξ ορισμού ένα νέο στοιχείο. Μπορεί να δημιουργεί ελπίδα χωρίς να απολογείται. Ομως δεν αξιοποιεί όσο θα μπορούσε τα πλεονεκτήματά της.
Από την άνοδο της δύναμης της «Χρυσής Αυγής», τι κρατάτε;
Την αποκάλυψη των χειρότερων κρυφών πραγματικοτήτων σε σοβαρό τμήμα της κοινωνίας μας, δηλαδή το πέρασμα από την καρικατούρα του Ελληνα δημοκράτη στον Ελληνα φασίστα και το πόσο φούσκες είναι και τα καλύτερα συνθήματα, όταν οι άνθρωποι που τα προασπίζονται φτάνουν πανεύκολα στον ναζισμό σε μια δύσκολη συγκυρία. Ισως η προβοκατόρικη αυτή απάντηση αφυπνίσει κάποιο κόσμο.
Υπάρχει σήμερα στιβαρή πολιτική απάντηση;
Ο πρωθυπουργός φαίνεται να προσπαθεί. Χωρίς ισχυρά στηρίγματα. Πάντως στιβαρή απάντηση στην ουσία δεν έχουμε.
Είστε στα «ρετιρέ» της οικονομίας και της πολιτικής επί χρόνια (με σημαντικούς ρόλους). Το «μαζί τα φάγαμε» προκαλεί εντέλει συζητήσεις που θολώνουν το τοπίο ή καταλήγουν σε «δια ταύτα»;
Αν τα «δια ταύτα» δεν αναδεικνύονται, τότε θολώνει το τοπίο. Είναι πάντως μια καλή άσκηση αυτογνωσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να κυβερνήσει; Εάν;
Ολοι θα μπορούσαν. Το ερώτημα είναι πού φτάνει η χώρα και η κοινωνία από τον τρόπο διακυβέρνησης. Σημασία έχει να κατανοήσεις ότι διακυβέρνηση σημαίνει σύνθεση, πραγματισμός, εγκατάλειψη ιδεοληψιών και δογμάτων και ικανότητα επίλυσης μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας.
Φώφη Γιωτάκη
fofig@pegasus.gr
fofig@pegasus.gr
του Σταύρου Θεοδωράκη
