Το σύστημα αυτοκτονεί
Χθες το βράδυ το χρεοκοπημένο, τελειωμένο κομματικό σύστημα της μεταπολίτευσης αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Δεν ξέρω την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές αν η απόπειρα πέτυχε... Ξέρω, όμως, ότι αν πετύχει, οι συνέπειες θα είναι τραγικές για τη χώρα και μάλιστα άμεσα. Το κομματικό σύστημα έχει πανικοβληθεί γιατί καταρρέει και νιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Εντός Ελλάδος βιώνει την απολύτως δικαιολογημένη οργή του κόσμου ο οποίος το ψήφισε, γαλουχήθηκε στα ψέματα και τα ρουσφέτια και τώρα εξεγείρεται.
Διεθνώς δεν υπάρχει πια κανένας, μα απολύτως κανένας, σημαντικός ενεργός Ελληνας πολιτικός που να διαθέτει αξιοπιστία. Εχει εδραιωθεί πλέον η άποψη ότι η χώρα συλλογικά και το πολιτικό της προσωπικό δεν μπορούν να «σταθούν» μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι εταίροι μας, και αυτό είναι εξόχως ανησυχητικό, θεωρούν ότι δεν μπορούν να πάρουν στα σοβαρά την υπογραφή κανενός εκ των τωρινών πολιτικών ηγετών με φιλοδοξίες εξουσίας.
Το κομματικό, διαπλεκόμενο σύστημα προσπαθεί να διατηρήσει τα προνόμιά του, να κρατήσει το μαχαίρι για να μοιράσει το «καρπούζι» του τραπεζικού συστήματος και τη λεία των ιδιωτικοποιήσεων τους επόμενους κρίσιμους μήνες. Ξέρει καλά ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Τι κάνει λοιπόν; Αυτό που ξέρει καλά, να διαβάλλει και να υπονομεύει ύπουλα. Ο κ. Παπαδήμος είναι «όργανο των τραπεζών», λες και δούλευε στο γκισέ και δεν ήταν κεντρικός τραπεζίτης.
Δεν θέλουν, και αυτό να το καταλάβουμε καλά, οι σημερινοί πολιτικοί να έλθουν στην εξουσία οι ακέραιοι, ικανοί άνθρωποι που (ο Θεός να φυλάξει) θα κάνουν καλά τη δουλειά τους. Και γιατί να θέλουν, μήπως θα βρουν οι περισσότεροι επαγγελματίες πολιτικοί πουθενά καμιά δουλειά σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα; Σπρώχνουν και αυτοί, λοιπόν, μαζί με τα χρεοκοπημένα συμφέροντα και τις σειρήνες του λαϊκισμού στον γκρεμό της δραχμής. Εκεί στον κόσμο της δραχμής θα νιώθουν «άρχοντες» και όχι «τσοπαναραίοι», όπως στον μεγάλο κόσμο της Ευρώπης.
Τραγική φιγούρα μέσα σε όλα αυτά ένας αφελής, βαθιά διχασμένος πολιτικός, ο οποίος ακροβατεί συνεχώς μεταξύ του ρόλου ενός νεωτεριστή και εκείνου ενός γιου φύλαρχου που απλώς έχει παραλάβει τη «φυλή». Ο κ. Παπανδρέου, μαζί βεβαίως με τον κ. Σαμαρά, παίζουν επί ημέρες με τα νεύρα μας και τις τύχες της χώρας.
Ελπίζω να μην έχουν γίνει όλα αυτά για να ξυπνήσουμε και να νιώσουμε ανακούφιση επειδή αποφύγαμε κάτι εξωφρενικό και να δεχθούμε ως «σωτηρία» μια κυβέρνηση... ΠΑΣΟΚ με την ανοχή της Ν.Δ. ή μια κυβέρνηση μιας απολύτως ελεγχόμενης προσωπικότητας που θα λέει σε όλα ναι. Μάχες οπισθοφυλακής ενός άρρωστου, καταρρέοντος συστήματος. Στην πλάτη της χώρας, πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου