ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ του Σταύρου Κουρσακλή

ΘΕΜΑ: « ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ»

ΓΕΝΙΚΑ

Ο τομέας της υγείας στην Ελλάδα έχει γίνει δέκτης ισχυρών πιέσεων για αλλαγές και ανατροπές στον τρόπο λειτουργίας του τα τελευταία δέκα χρόνια. Προσπάθειες που ενώ ξεκινούσαν με ενθουσιασμό για την καλύτερη λειτουργία του, που προϋπέθετε αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, όσο προχωρούσε η εφαρμογή τους αποδεικνυόταν ότι το σύστημα ήταν σαθρό.

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, 2004-2012

Η οκταετία στην οποία θα αναφερθούμε δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για χρονικό διάστημα στο οποίο διεξήχθησαν στην χωρά μας τρεις εκλογικές διαδικασίες και με τα δυο μεγάλα κόμματα να έχουν αναλάβει την εξουσία.

            Σαφής προεκλογικές δεσμεύσεις και των δυο κομμάτων, την χρονική περίοδο αυτή ήταν α) η  μείωση του κόστους της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης, β) η εξοικονόμηση δαπανών από τον τρόπο λειτουργίας των ασφαλιστικών ταμείων με την  ενοποίηση τους και γ) η σύσταση καλυτέρων και αποτελεσματικότερων ελεγκτικών μηχανισμών.

            Σε αντίθεση με τις προεκλογικές τους εξαγγελίες στον ιδιωτικό τομέα στήθηκε ένα ατελείωτο πάρτι, το όποιο απομυζούσε σιγά- σιγά τα ασφαλιστικά ταμεία. Υπέρογκες χρεώσεις σε υλικά, που πολλές φορές ξεπερνούσαν το 700%. Κατασπατάληση των ιατρικών αναλωσίμων και παραγγελία αυτών χωρίς κανέναν έλεγχο, τόσο για τις τιμές τους όσο και τις ποσότητες τους, καθώς τα ταμεία δικαιολογούσαν την υπεραξία τους.  Κατευθυνόμενη συνταγογράφηση σε φάρμακα υψηλού κόστους. Όλα αυτά με την πάροδο των χρονών είχαν αυξητικό χαρακτήρα δημιουργώντας εκφυλιστικά φαινόμενα, όπως την δημιουργία εταιρειών που δραστηριοποιούνταν γύρω από τον χώρο της υγείας, χωρίς σχεδιασμό, απλά για να συμμετέχουν στο πάρτι.

            Βεβαία δημιούργησε θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα της υγείας, οι οποίες όμως βασιζόταν όχι στην αμοιβαία συνεργασία εργοδότη και εργαζόμενου αλλά στου συνεχόμενους αυξημένους στόχους που έθετε κάθε φορά η πρώτη πλευρά. Αν ο εργαζόμενος μπορούσε να προσεγγίσει περισσότερους παρόχους υγείας στον ιδιωτικό τομέα συνέχιζε να εργάζεται, διαφορετικά θα βρισκόταν εκτός χώρου.

            Στις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές στήθηκε ένας μηχανισμός, ο οποίος στόχευε σε υλικά και μοσχεύματα τα οποία χρησιμοποίησαν στα χειρουργεία τους, που είχε ως αποτέλεσμα την υπερχρέωση των ταμείων με ποσά τα οποία ουδέποτε ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.

            Όλη αυτή η κατάσταση επέτεινε την ανάγκη για έναν ενιαίο μηχανισμό υγείας και ασφάλειας, καθώς ο έλεγχος των ασφαλιστικών ταμείων ήταν σχεδόν αδύνατος και η γραφειοκρατία τους δαιδαλώδης.

4 ΜΗΝΕΣ ΕΟΠΥΥ

« Πρόκειται για την μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που έχει γίνει ποτέ στον χώρο της υγείας…… διαπραγματευόμαστε την άξια και όχι τη  υπεραξία……. Τα πάντα είναι διαπραγματεύσιμα». Όλα αυτά αναγράφονται στην αρχική σελίδα του ΕΟΠΥΥ.

            Όντως πρόκειται για μια μεγάλη μεταρρύθμιση η οποία στήθηκε με ακόμα μεγαλύτερη προχειρότητα.

             Στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στις ιδιωτικές κλινικές, ενώ είχε ξεκινήσει σύμφωνα με τον νόμο η ενιαία λειτουργία των ταμείων, κανένας δεν ήξερε τίποτα.  Δεν είχαν οριστεί α) ο τρόπος λειτουργίας των κλινικών, και β) ο ελεγκτικός μηχανισμός αυτών. Τέσσερις μήνες μετά και ακόμα υπάρχουν σημεία τα οποία δεν έχουν ξεκινήσει να λειτουργούν (όπως οι δαπάνες για τις παρακλινικές εξετάσεις).

            Παράλληλα η ενοποίηση προβληματικών ασφαλιστικών οργανισμών ( με υπέρογκα χρέη), η οποία συνέπεσε με το « κούρεμα» των ομόλογων που κατείχαν, είχε ως αποτέλεσμα τον μηδενισμό σχεδόν της ρευστότητα τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη χρημάτων τα οποία θα είχαν κατεύθυνση προς τις ιδιωτικές κλινικές. Από της 1/1/2012 έως και 10/4/2012 ο ΕΟΠΠΥ δεν είχε πληρώσει τίποτε στις κλινικές (παρά μονό ένα μικρό πόσο από τα χρέη του 2011, που αφορούσαν δαπάνες του ΙΚΑ)

            Η κατάσταση αυτή είχε ως αποτέλεσμα 11000 εργαζόμενοι στις ιδιωτικές κλινικές και 17000 εργαζόμενοι συνολικά στο χώρο της υγείας, να μείνουν απλήρωτοι για 3- 4 μήνες. Οι κλινικές να βρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας, καθώς δεν έχουν την ρευστότητα να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους για να πάρουν την ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα.

            Σήμερα που μιλάμε έχει πληρωθεί από τον ΕΟΠΥΥ, μονό οι δαπάνες του Ιανουαρίου για τις κλινικές και αυτό ως προκαταβολή. Οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν το δώρο Πάσχα και τον Ιανουάριο, αλλά έχουν να παίρνουν άλλους δυο μισθούς. Από την άλλη ο εργοδότης είναι εγκλωβισμένος σε ένα νέο σύστημα, το όποιο τον έχει θέσει στο περιθώριο και δεν μπορεί να κάνει νέες επενδύσεις

            Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στα ήδη υπέρογκα χρέη των ταμείων προς τις κλινικές που προσεγγίζουν το 1,5 δις ευρώ, έως 31/12/2011.

            Μέσα σε αυτές τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στον ιδιωτικό τομέα, η αβεβαιότητα για τους εργαζόμενους είναι τεράστια. Σίγουρα θα γίνουν μειώσεις προσωπικού ενώ με τις μειώσεις σε μισθούς και επιδόματα που έχουν ψηφιστεί για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, οι απολαβές τους θα μειωθούν κατά 40% ( αν συνυπολογίσουμε και επιδόματα τα οποία κόβονται).Μιλάμε, λοιπόν για έναν ολόκληρο τομέα σε κρίση, εάν δεν δοθούν άμεσες και ριζικές λύσεις.

            Έτσι και σύμφωνα με τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι ο ΕΟΠΥΥ, διαπραγματεύεται την υγεία των ασφαλισμένων (ελάχιστοι ιατροί, ιδιωτικές κλινικές που υπολειτουργούν), την δουλειά χιλιάδων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και συνολική υποβάθμιση του συστήματος της υγείας.


                                                                                    Σταύρος Κουρσακλής
                                                                             υποψήφιος ΔΗΜΑΡ Δράμας