Όπου κι αν κοιτάξω η Ελλάδα με πληγώνει έγραφε ο ποιητής πριν δεκαετίες. Πόσο επίκαιρη είναι σήμερα η διαπίστωση αυτή!
Γυρίζω στην πόλη μου και ακούω ιστορίες ανθρώπων του καθημερινού μόχθου που βρίσκονται σε πλήρη απόγνωση. Ο νοικάρης της κ. Μαίρης έφυγε αφήνοντας πίσω του απλήρωτα νοίκια και λογαριασμούς που αδυνατεί να πληρώσει, η κ. Ευγενεία έχει στεγαστικό και καταναλωτικό που της απομυζούν το μισό της σύνταξής της, ο Μανώλης επέστρεψε στο πατρικό λόγω ανεργίας και ζει με το επίδομα πρόνοιας της μητέρας του, ο κ. Θανάσης έκλεισε το μαγαζί και δεν δικαιούται ούτε επίδομα ανεργίας, η Ζλατάνα δεν βρίσκει πια σπίτια να καθαρίσει, ο Αντώνης δουλεύει ανασφάλιστος σε καφέ 3 μέρες την εβδομάδα................
Η φτώχεια είναι εδώ, η πείνα είναι εδώ, η εξαθλίωση είναι εδώ! Αόρατη όμως ακόμη αφού αυτοί όλοι μένουν στο σπίτι, βλέποντας τηλεόραση νυχθημερόν, καταπίνοντας αντικαθλιπτικά, καταναλώνοντας αλκοόλ, βουλιάζοντας στην ενοχοποποίηση του εαυτού τους ως ανίκανους, αδύναμους,απροσάρμοστους.
Στην τηλεόραση ο πλούτος, η χαρά, η διασκέδαση στα πρωινάδικα τους θυμίζει παλιές ευτυχισμένες καταναλωτικές στιγμές, έξω η ζωή συνεχίζεται, τα αυτοκίνητα τρέχουν, τα παιδιά μεγαλώνουν, οι εργαζόμενοι ανησυχούν μήπως απολυθούν κι αυτοί περιμένουν το τρένο που δεν έρχεται.
Υποσχέσεις, αναλύσεις, μειώσεις, ανακατατάξεις, πόλεμοι, σεισμοί δεν τους λένε τίποτε. Είναι οι απόκληροι της κοινωνίας μας, συνεχώς αυξανόμενο κομμάτι της που δεν έχει ούτε ελπίδα ούτε θεό να πιστέψει παρά προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανό με νύχια και με δόντια.
Οι εκλογές δεν σημαίνουν γι' αυτούς τίποτε παρά μόνο μια επίσκεψη στο σπίτι ίσως από επαγγελματίες πολιτικούς που για άλλη μια φορά θα τάξουν, θα υποσχεθούν και θα αποτελέσουν ίσως μια ελπίδα για καλύτερη τύχη.
Οι προτάσεις των κομμάτων θα μείνουν αδιάβαστες έτσι κι αλλιώς, οι εναλλακτικές που θα προταθούν από μικρά, καινούρια ή σοβαρά και υπεύθυνα κόμματα θα περάσουν αδιάφορα..Εκείνο που μένει κάθε βράδυ είναι το άδειο στομάχι ή η ανησυχία για το αύριο. Πώς θα πληρώσω; Πώς θα αγοράσω τα αναγκαία; Πώς θα ξεφύγω από τα χρέη και τις υποχρεώσεις;
Αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα είναι αυτοί που ή θα λυγίσουν και θα πέσουν στα πόδια ισχυρών για να παρακαλέσουν ελεημοσύνη και οίκτο ή θα στραφούν στο μίσος και την καταστροφή. Εκτός και αν η παιδεία τους, η κουλτούρα τους και ο πολιτισμός τους είναι τόσο ισχυροί που δε θα κάμψουν την αξιοπρέπειά τους και θα αναζητήσουν λύσεις αξιοπρεπείς, θα στραφούν στην κοινωνική αλληλεγγύη των συμπολιτών τους και σε οργανωμένες δράσεις αντιμετώπισης της φτώχειας και εξαθλίωσης.
Επιτρέψτε μου να διαπιστώσω πως αποτύχαμε ως εκπαιδευτικοί και ως εκπαιδευτικό σύστημα αφού ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας μας στρέφεται στον ναζισμό και το φασισμό. Αφού δεν διδάξαμε επαρκώς τη σύγχρονη ιστορία μας, δεν κατανόησαν οι νέοι μας τα δεινά που περάσαμε ως χώρα από τις ολοκληρωτικές κοσμοθεωρίες τότε είμαστε αποτυχημένοι. Τζάμπα η κοινωνική και πολιτική αγωγή, τζάμπα οι εορτασμοί της 28ης Οκτωβρίου και του πολυτεχνείου, τζάμπα τα προγράμματα εναντίον του ρατσισμού.
Η ναζιστική, εθνικιστική ακροδεξιά είναι παρούσα, έλκει τους νέους που διψούν για ένταξη σε μια ομάδα, δίνει διέξοδο στο μίσος και την καταστροφή, υποδεικνύει εχθρούς και μέσα τιμωρίας.
Ελπίδα μου μόνη είναι ότι στον αντίποδα αυτής της τάσης υπάρχει και η νεολαία που διεκδικεί περισσότερη ελευθερία, υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, πολυπολιτισμικές κοινωνίες, ανοχή στο διαφορετικό, ισότητα, ισοτιμία , κοινωνική δικαιοσύνη.
Δυστυχώς οι κρίσεις ευνοούν τα άκρα και εγώ είμαι κάπου στη μέση, στη διασταύρωση, στη σύνθεση, στην πολυσυλλεκτικότητα, στην ανοχή, στη διεύρυνση, στην κινητικότητα.
Φοβάμαι ότι η ελληνική κοινωνία μπαίνει σε περίοδο συντηρητικής αναδίπλωσης, εθνικισμού, ξενοφοβίας, ρατσισμού.
Με την προσωπική αδύναμη-δυνατή φωνή μου καλώ σε συστράτευση όλη τη δημοκρατική διανόηση, τους δημοκρατικούς πολίτες, την καλλιτεχνική και επιστημονική κοινότητα της Δράμας σε εγρήγορση. Η μάχη πλέον δεν δίνεται ανάμεσα στις δικές μας απόψεις αλλά ανάμεσα στις δυνάμεις του ολοκληρωτισμού και της δημοκρατίας.
Κάποιοι υποτιμούν το φαινόμενο, μακάρι να είναι έτσι, όμως η ανάγκη έκφρασης ριζοσπαστισμού από την νεολαία έχει λοξοδρομήσει στην ανάγκη έκφρασης πλήρους άρνησης των δημοκρατικών κεκτημένων, του δημοκρατικού πολιτεύματος και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Κάποιοι έχουν μεγάλες ευθύνες που σιγοντάριζαν συνθήματα του τύπου να καεί το μπουρδέλο η βουλή, η χούντα δεν τελείωσε το 73 και άλλες μεγαλοστομίες που για να ψαρέψουν στα θολά νερά της αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος συνευρέθηκαν στις ίδιες πλατείες με τους φασίστες, εφόρμησαν μαζί στις εξέδρες των παρελάσεων και ανέπτυξαν λόγο "πατριωτικό" που στοχοποίησε οποιοδήποτε ξένο, εταίρο, δανειστή. Ας καταλάβουν επιτέλους τα λάθη τους κι ας αγωνιστούμε όλοι μαζί για μια κοινωνία που δεν ενισχύει την ανυπακοή στους θεσμούς και τους νόμους αλλά ενισχύει τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες για την αλλαγή και την μεταρρύθμιση.Όχι στη βία, όχι στην αυτοδικία, ανάπτυξη κινημάτων για την αλλαγή και τη μεταρρύθμιση! Όχι στην καταστροφή της χώρας για να επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις μας, ναι στη δημιουργία, στη σκληρή δουλειά, στην αξιολόγηση, στον προγραμματισμό. Ναι στα εργασιακά δικαιώματα, στη διαφάνεια, στον έλεγχο και στη σταθερή και δίκαια αμοιβόμενη εργασία.
Γρηγορείτε!
Δραστηριοποιηθείτε!
Αγωνιστείτε!
Χρήστος Χατζηγεωργίου μέλος Ν.Ε. ΔΗΜΑΡ Δράμας
