Το 1967 γεννήθηκα σε ένα χωριό της Δράμας. Κάθε οικογένεια είχε ένα μικρό κλήρο, τα δικά της ζώα (αγελάδες, κότες, γουρούνια, κουνέλια...) και το δικό της περιβολάκι. Οι δρόμοι ήταν από χώμα με χαντάκια στα πλαϊνά και ο εξοπλισμός σε ηλεκτρικά είδη δεν ξεπερνούσε ένα ραδιόφωνο ..Βιοτεχνίες και εργοστάσια δεν υπήρχαν και ο κόσμος ζούσε φτωχά μεν αλλά με κάποια σχετική αυτάρκεια. Τα περισσότερα σπίτια ήταν ακόμη πλίθινα και τα κάρα κυκλοφορούσαν στους δρόμους ..ενώ πολλοί χωριανοί ήταν μετανάστες στην Γερμανία κυρίως αλλά και πολλοί είχαν φύγει Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Τις αλλαγές τις θυμάμαι έντονα ακόμη και τώρα. Το '73 αγοράσαμε με δάνειο από την αγροτική τρακτέρ, η πρώτη μας τηλεόραση, τηλέφωνο, ηλεκτρική κουζίνα, πλυντήριο, το πρώτο μας στερεοφωνικό, επέκταση του σπιτιού μας, αποχετευτικό δίκτυο, κράσπεδα στους δρόμους και ασφαλτόστρωση, βιοτεχνίες, εργοστάσια, επιστροφή μεταναστών, αυτοκίνητα.....
Πέρασαν τα χρόνια και είδα τους ίδιους ανθρώπους να μην πίνουν πια ρετσίνα αλλά καλά κρασιά, να παίζουν στο χρηματιστήριο, να σπουδάζουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό, να αγοράζουν εξοχικό, να έχουν σκύλο και δύο αυτοκίνητα , πέντε τηλεοράσεις, ταξίδια στο εξωτερικό, αποδράσεις Σαββατοκύριακου σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, μεταπτυχιακά στην Αγγλία, να αλλάζουν αυτοκίνητο κάθε πέντε χρόνια, να επενδύουν, να καταναλώνουν, να απομονώνονται από τους συγγενείς, να κατεδαφίζονται σχέσεις και φιλίες, να κυριαρχεί ο ατομισμός, ο εγωισμός και ο ευδαιμονισμός. Η ζωή να έχει αποκτήσει νόημα μόνο με το ρητό "καταναλώνω άρα υπάρχω".
Επειδή γνωρίζω πως κάποιοι "φίλοι" μου "αριστεροί" θα τρέξουν να απαντήσουν ότι αυτά αφορούσαν μια μικρή μειοψηφία και ότι ο λαός συνέχιζε να ζει στη φτώχεια και την ανέχεια, θα απαντήσω εκ των προτέρων ότι μιλώ για μια μεγάλη μεσοαστική και μικροαστική τάξη κυρίως δημοσιοϋπαλληλική αλλά και ελεύθερους επαγγελματίες και πολλούς ακόμη με άδηλα κέρδη που ντρέπονταν να κάνουν τα γενέθλια των παιδιών τους στο σπίτι ή να μη καλέσουν κλόουν ή να προσφέρουν στην ονομαστική τους εορτή φτηνά κρασιά, χύμα κρασί και ρετσίνα για να μη τους αποκαλέσουν Εβραίους.
Ζούσαμε λοιπόν σε ένα όνειρο. Οι πολιτικοί μας λέγανε ότι στόχος είναι η σύγκλιση με τους μισθούς της Ευρώπης, οι τράπεζες μας καλούσαν να δανειστούμε για να κάνουμε Χριστούγεννα στην Ελβετία, το χρηματιστήριο υποσχόταν αμύθητα κέρδη, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές παραφουσκωμένες συντάξεις, η αγορά ομολόγων σίγουρα κέρδη και ΜΠΑΜ έσκασε η φούσκα!!!!!!!!!!!!
Το ζήσαμε , το χαρήκαμε, γουστάραμε μερικά χρόνια και μετά τι;
Αφήσαμε ως αφελείς και αγαθοί τα παιδιά μας υπερχρεωμένα, άνεργα, δίχως όνειρα, δίχως ελπίδα.
Η κόρη μου όταν το συζητήσαμε μου είπε γιατί;
Τι να της πω;
Δεν καταλάβαμε που βρισκόταν τόσα χρήματα;
Εμείς κάναμε απεργίες και ζητούσαμε περισσότερα.
Προσπαθούσαμε όλοι να φτάσουμε τους μισθούς των ΔΕΚΟ;
Γνωρίζαμε ότι γίνεται φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή και φοροαποφυγή και συναινούσαμε γιατί θεωρούσαμε ως αριστεροί ότι το κράτος είναι εχθρός.
Γνωρίζαμε ότι κάποιοι και όχι λίγοι μπαίνανε στο δημόσιο επειδή είχαν βίσμα και τους χαρακτηρίζαμε μάγκες;
Γνωρίζαμε ότι κάποιοι παίρναν σύνταξη παράνομα αλλά το ίδιο προσπαθήσαμε να κάνουμε και μεις με τη γιαγιά σου;
Ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη ακόμη κι αν προσλήφθηκε με μέσον και δεν έχει καμία δεξιότητα ή τίτλο σπουδών που να δικαιολογεί τη θέση του και το μισθό του;
Ένα χαζό μειδίαμα ήταν η απάντησή μου και φυσικά δεν την ικανοποίησε καθόλου.
Πραγματικά αυτό που έχει σήμερα τη μεγαλύτερη σημασία είναι πώς θα φανεί ότι υπάρχει δικαιοσύνη στην κατανομή των βαρών, γιατί μόνο για βάρη μπορούμε να μιλάμε και πως αυτοί οι 750.000 άνεργοι που δεν παίρνουν κανένα επίδομα μπορούν να στηριχτούν από την κοινωνία ώστε να μη καταλήξουν αυτόχειρες ή εγκληματίες.
Υ.Γ. Το κράτος δανειζόταν υπέρμετρα τα τελευταία 30 χρόνια με ευθύνη αυτών που το κυβερνούσαν (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.) για να διατηρεί ένα σύστημα εξουσίας πελατειακό και κρατικοδίαιτο και που ελάχιστα ψίχουλα έπεφταν στον απλό εργαζόμενο ενώ οι υπόλοιποι πίναν στην υγειά του κορόιδου λαού που δεν έπαίρνε χαμπάρι από το όργιο που γινόταν. Εδώ πρέπει να μπει ένα ΤΕΛΟΣ.
Χατζηγεωργίου Χρήστος (μέλος της Ν.Ε. της ΔΗΜΑΡ Δράμας)
