Η Ύδρα δεν είναι νησί. Είναι ΙΔΕΑ.
Κώστας Κούρκουλος, Μεταρρύθμιση, 20/08/2012
Θέματα Επικαιρότητας
Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης
Άρθρα
Ειδήσεις
Στο σπίτι στο χωριό, η τηλεόραση έχει χαλάσει εδώ και χρόνια και για κάποιο άγνωστο λόγο, παραλείπω να την επισκευάσω.
Επίσης, το κοντινότερο χωριό όπου υπάρχει πρακτορείο εφημερίδων, είναι μακριά για να έχω πρόσβαση με τα πόδια. (Στις διακοπές αποφεύγω και να οδηγώ).
Κάνοντας λοιπόν τώρα για αναψυχή τις διαδρομές που έκανα παιδί, αποτοξινωμένος από την καθημερινή ειδησεογραφία, παλινδρομώ πάντοτε στα «φαντάσματα» της παιδικής ηλικίας. Και ομολογώ ότι είναι υπέροχα.
Αυτή όμως τη φορά, η προσωρινή έξοδος από τη δίνη του καθημερινού ειδησεογραφικού βομβαρδισμού, δεν επέτρεψε αδιατάρακτη σχέση με τα παιδικά «φαντάσματα», διότι διεκδικούσε συνεχώς μερίδιο η επικαιρότητα.
Σκεφτόμουν λοιπόν επίμονα το προφανές: Ότι τη χώρα δεν θα τη σώσουν τα τεχνοκρατικά οικονομικά μέτρα, οι παροχές της ΕΕ, τα «κουρέματα» του χρέους κ.ο.κ., αν δεν το θελήσει η ίδια η κοινωνία.
Και βεβαίως απελπιζόμουν (κυριολεκτώ). Διότι, συνειδητοποιώντας ότι κάθε κοινωνία είναι προϊόν της ιστορίας της, αναστοχαζόμουν πάνω σ’ αυτήν, εστιαζόμενος στην ιδρυτική μας πράξη, δηλαδή στη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους.
Πρόβαλε λοιπόν ως καθοριστική συνθήκη η εξ αρχής λυσσώδης αντίδραση στην εισαγωγή σύγχρονων θεσμών, με αιχμές τους «φυλάρχους» της Μάνης Μαυρομιχάληδες και την Ύδρα.
Σκεφτόμουν μάλιστα ότι ενώ είναι σχετικά γνωστή η προνεωτερική ιδιοτέλεια των Μαυρομιχάληδων (επεδίωκαν όχι μόνον να μην πληρώνουν φόρους, αλλά αντίθετα να εισπράττουν φόρους για λογαριασμό τους), η περίπτωση της Ύδρας είναι μάλλον εξωραϊσμένη.
Ενώ κατά τον Ευαγγελίδη («Ιστορία του Καποδιστρίου»):
α) «…Ως άμοτοι λύκοι», απαιτούσαν μεταξύ των άλλων από τον Καποδίστρια «….να τους δώσει να ροφήσωσιν ολόκληρον την Ελλάδα…».
Έτσι, διεκδικούσαν αποζημίωση για ζημιές που υπέστησαν κάποια καράβια τους κατά τη διάρκεια της επανάστασης, πολλαπλάσια από την αξία όλων των καραβιών τους (δηλαδή και αυτών που δεν είχαν υποστεί ζημίες!).
β) «..Δεν επεθύμουν η Ελλάς να απολαύσει στρατιωτικού ευρωπαϊκού ναυτικού, διότι εναύλουν τα πλοία των επωφελώς προς την κυβέρνησιν…».
γ) «….Δεν επεθύμουν οργανισμόν ευρωπαϊκόν και ναυτικήν γλώσσαν σύμφωνον ….προς τας διεθνείς διατάξεις, αλλ’ απήτουν την αρβανίτικην γλώσσαν των και ναύτας μόνον εκ της νήσου εξ ης κατήγετο ο κυβερνήτης του πλοίου….».
Επειδή λοιπόν ο «ξεροκέφαλος» Καποδίστριας δημιούργησε όχι «υδραίικο», αλλά ελληνικό στόλο, οπότε υποχρεωτικά θα υπηρετούσαν σ’ αυτόν και μη Υδραίοι, τον κατέλαβαν και πατριωτικότατα τον έκαψαν. Εν ονόματι, βεβαίως, της δημοκρατίας!
Μάλιστα, θεώρησαν πρόκληση – έχει σημασία αυτό για την επικαιρότητα – την παρουσία στον Πόρο κυβερνητικών στρατευμάτων υπό τον Καλλέργη, επειδή και μόνον προσπάθησαν να σώσουν το στόλο από τον εμπρησμό.
Και ενώ προγραμμάτιζα να διατυπώσω περίπου αυτές τις σκέψεις και να τις κοινολογήσω μέσω της «Μεταρρύθμισης», με πρόλαβαν τα γεγονότα: Σαν να μην πέρασε μια μέρα, σήμερα, σε απόλυτο είναι αλήθεια συντονισμό με την υπόλοιπη κοινωνία των «πατριωτών», οι απόγονοι των εμπρηστών του στόλου, μας θυμίζουν τη νεοελληνική ιδιοπροσωπία:
Πολιορκούν το αστυνομικό τμήμα, κόβουν το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα και κρατούν ομήρους τους αστυνομικούς και τα επιφορτισμένα με τον έλεγχο της φοροδιαφυγής όργανα του δημοσίου.
Επί πλέον, προπηλακίζουν ακόμη και τους εργαζόμενους στο πλοίο της γραμμής, επειδή υποπτεύονται ότι θα μεταφερθεί με αυτό κάποιος κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή!
Και το προκλητικότερο: Ο αντιδήμαρχος θεωρεί πρόκληση την παρουσία της αστυνομίας!
Και όλα αυτά, για να υπερασπιστούν έμπρακτα την «ιδέα» της φοροδιαφυγής.
Ξαναζούμε δηλαδή με «όρους Νταβέλη», το κίνημα των αγανακτισμένων της πλατείας. Διότι αυτό ήταν το ήθος τους, αυτοί οι σκοποί τους. Η Ύδρα, δηλαδή, δεν είναι νησί. Είναι ΙΔΕΑ.
----
Υ.Γ.
Μόλις είχα ολοκληρώσει το παρόν και πληροφορήθηκα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με δηλώσεις του βουλευτή του Κου Δρίτσα, τάχτηκε κυνικά στο πλευρό αυτών που αρνούνται τον έλεγχο για φοροδιαφυγή, κατηγορώντας μάλιστα την κυβέρνηση ότι τους αντιμετωπίζει ως «εχθρό λαό»!!!
Θυμίζω ότι πρόσφατα επίσης ο Κος Τσίπρας, ως γνήσιος μεταοθωμανός, εξηγούσε γιατί δεν πλήρωνε τους φόρους του, ονομάζοντάς τους «οθωμανικότατα», χαράτσι.
Εκτός λοιπόν από την επιβεβαίωση του Σ. Ράμφου, που επιμένει ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι και ανθρωπολογικό, με τα παραπάνω επαληθεύεται και κάτι άλλο: Ότι ο σταλινισμός είναι αμοραλισμός.
Επίσης, το κοντινότερο χωριό όπου υπάρχει πρακτορείο εφημερίδων, είναι μακριά για να έχω πρόσβαση με τα πόδια. (Στις διακοπές αποφεύγω και να οδηγώ).
Κάνοντας λοιπόν τώρα για αναψυχή τις διαδρομές που έκανα παιδί, αποτοξινωμένος από την καθημερινή ειδησεογραφία, παλινδρομώ πάντοτε στα «φαντάσματα» της παιδικής ηλικίας. Και ομολογώ ότι είναι υπέροχα.
Αυτή όμως τη φορά, η προσωρινή έξοδος από τη δίνη του καθημερινού ειδησεογραφικού βομβαρδισμού, δεν επέτρεψε αδιατάρακτη σχέση με τα παιδικά «φαντάσματα», διότι διεκδικούσε συνεχώς μερίδιο η επικαιρότητα.
Σκεφτόμουν λοιπόν επίμονα το προφανές: Ότι τη χώρα δεν θα τη σώσουν τα τεχνοκρατικά οικονομικά μέτρα, οι παροχές της ΕΕ, τα «κουρέματα» του χρέους κ.ο.κ., αν δεν το θελήσει η ίδια η κοινωνία.
Και βεβαίως απελπιζόμουν (κυριολεκτώ). Διότι, συνειδητοποιώντας ότι κάθε κοινωνία είναι προϊόν της ιστορίας της, αναστοχαζόμουν πάνω σ’ αυτήν, εστιαζόμενος στην ιδρυτική μας πράξη, δηλαδή στη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους.
Πρόβαλε λοιπόν ως καθοριστική συνθήκη η εξ αρχής λυσσώδης αντίδραση στην εισαγωγή σύγχρονων θεσμών, με αιχμές τους «φυλάρχους» της Μάνης Μαυρομιχάληδες και την Ύδρα.
Σκεφτόμουν μάλιστα ότι ενώ είναι σχετικά γνωστή η προνεωτερική ιδιοτέλεια των Μαυρομιχάληδων (επεδίωκαν όχι μόνον να μην πληρώνουν φόρους, αλλά αντίθετα να εισπράττουν φόρους για λογαριασμό τους), η περίπτωση της Ύδρας είναι μάλλον εξωραϊσμένη.
Ενώ κατά τον Ευαγγελίδη («Ιστορία του Καποδιστρίου»):
α) «…Ως άμοτοι λύκοι», απαιτούσαν μεταξύ των άλλων από τον Καποδίστρια «….να τους δώσει να ροφήσωσιν ολόκληρον την Ελλάδα…».
Έτσι, διεκδικούσαν αποζημίωση για ζημιές που υπέστησαν κάποια καράβια τους κατά τη διάρκεια της επανάστασης, πολλαπλάσια από την αξία όλων των καραβιών τους (δηλαδή και αυτών που δεν είχαν υποστεί ζημίες!).
β) «..Δεν επεθύμουν η Ελλάς να απολαύσει στρατιωτικού ευρωπαϊκού ναυτικού, διότι εναύλουν τα πλοία των επωφελώς προς την κυβέρνησιν…».
γ) «….Δεν επεθύμουν οργανισμόν ευρωπαϊκόν και ναυτικήν γλώσσαν σύμφωνον ….προς τας διεθνείς διατάξεις, αλλ’ απήτουν την αρβανίτικην γλώσσαν των και ναύτας μόνον εκ της νήσου εξ ης κατήγετο ο κυβερνήτης του πλοίου….».
Επειδή λοιπόν ο «ξεροκέφαλος» Καποδίστριας δημιούργησε όχι «υδραίικο», αλλά ελληνικό στόλο, οπότε υποχρεωτικά θα υπηρετούσαν σ’ αυτόν και μη Υδραίοι, τον κατέλαβαν και πατριωτικότατα τον έκαψαν. Εν ονόματι, βεβαίως, της δημοκρατίας!
Μάλιστα, θεώρησαν πρόκληση – έχει σημασία αυτό για την επικαιρότητα – την παρουσία στον Πόρο κυβερνητικών στρατευμάτων υπό τον Καλλέργη, επειδή και μόνον προσπάθησαν να σώσουν το στόλο από τον εμπρησμό.
Και ενώ προγραμμάτιζα να διατυπώσω περίπου αυτές τις σκέψεις και να τις κοινολογήσω μέσω της «Μεταρρύθμισης», με πρόλαβαν τα γεγονότα: Σαν να μην πέρασε μια μέρα, σήμερα, σε απόλυτο είναι αλήθεια συντονισμό με την υπόλοιπη κοινωνία των «πατριωτών», οι απόγονοι των εμπρηστών του στόλου, μας θυμίζουν τη νεοελληνική ιδιοπροσωπία:
Πολιορκούν το αστυνομικό τμήμα, κόβουν το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα και κρατούν ομήρους τους αστυνομικούς και τα επιφορτισμένα με τον έλεγχο της φοροδιαφυγής όργανα του δημοσίου.
Επί πλέον, προπηλακίζουν ακόμη και τους εργαζόμενους στο πλοίο της γραμμής, επειδή υποπτεύονται ότι θα μεταφερθεί με αυτό κάποιος κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή!
Και το προκλητικότερο: Ο αντιδήμαρχος θεωρεί πρόκληση την παρουσία της αστυνομίας!
Και όλα αυτά, για να υπερασπιστούν έμπρακτα την «ιδέα» της φοροδιαφυγής.
Ξαναζούμε δηλαδή με «όρους Νταβέλη», το κίνημα των αγανακτισμένων της πλατείας. Διότι αυτό ήταν το ήθος τους, αυτοί οι σκοποί τους. Η Ύδρα, δηλαδή, δεν είναι νησί. Είναι ΙΔΕΑ.
----
Υ.Γ.
Μόλις είχα ολοκληρώσει το παρόν και πληροφορήθηκα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με δηλώσεις του βουλευτή του Κου Δρίτσα, τάχτηκε κυνικά στο πλευρό αυτών που αρνούνται τον έλεγχο για φοροδιαφυγή, κατηγορώντας μάλιστα την κυβέρνηση ότι τους αντιμετωπίζει ως «εχθρό λαό»!!!
Θυμίζω ότι πρόσφατα επίσης ο Κος Τσίπρας, ως γνήσιος μεταοθωμανός, εξηγούσε γιατί δεν πλήρωνε τους φόρους του, ονομάζοντάς τους «οθωμανικότατα», χαράτσι.
Εκτός λοιπόν από την επιβεβαίωση του Σ. Ράμφου, που επιμένει ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι και ανθρωπολογικό, με τα παραπάνω επαληθεύεται και κάτι άλλο: Ότι ο σταλινισμός είναι αμοραλισμός.
