Από την ελπίδα στην ευθύνη. Τα τρία κόμματα αντιμέτωπα με τις προεκλογικές θέσεις τους
Οταν στις 21 Ιουνίου ορκιζόταν η κυβέρνηση Σαμαρά, δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που ήλπισαν ότι η αστάθεια θα τερματιζόταν, ότι η Ελλάδα θα κατόρθωνε να αντιμετωπίσει την οξύτατη οικονομική κρίση, ξεπερνώντας την ανησυχητική επιδείνωση των σχέσεων με τους ευρωπαίους εταίρους, με ενιαία πολιτική και με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα. Η ελπίδα θεμελιωνόταν στην ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη της νέας κυβέρνησης από τρία κόμματα τα οποία συνέπιπταν στην εθνική προτεραιότητα η χώρα να παραμείνει στο ευρώ και στην ΕΕ. Τις τελευταίες μέρες η αβεβαιότητα έμοιαζε να επιστρέφει. Προφανής πολιτική αιτία ήταν η αναντιστοιχία ανάμεσα σε όσα έλεγαν κατά την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο τα τρία κόμματα και αυτά που καλούνται να εφαρμόσουν σήμερα. Ηδη προεκλογικά επισημαινόταν από πολλές πλευρές ότι οι τότε υποσχέσεις («αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου», προώθηση «ισοδύναμων μέτρων» χωρίς να επιβαρυνθούν άλλο τα εισοδήματα) δεν ανταποκρίνονταν σε πραγματικές δυνατότητες.
