.Γιατί τώρα η αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ;
Για τέσσερις λόγους. Πρώτον γιατί η πολιτική του έφτασε σε απόλυτο αδιέξοδο. Δεύτερον γιατί όλες οι προσπάθειες για την διαμόρφωση στο εσωτερικό του ενός διακριτού και συνεκτικού αριστερού εκσυγχρονιστικού ρεύματος απέτυχαν. Τρίτον γιατί δεν έχω καμία διάθεση να εμπλακώ στην μάχη της διαδοχής που θα έχει έντονα προσωπικά και λιγότερο πολιτικά στοιχεία ακριβώς επειδή τα ιδεολογικοπολιτικά μέτωπα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ - λόγω της μακρόχρονης ιδεολογικής ατροφίας- είναι ασαφή και αδιαμόρφωτα. Και τέταρτον γιατί τώρα μπορώ να γυρίσω σπίτι μου, ένα σπίτι που πριν δέκα χρόνια είχε καταληφθεί και μόλις πριν ένα χρόνο άρχισε να ξανακτίζεται σε νέο οικόπεδο. Μόλις πέρασε η αναγκαία περίοδος χάριτος για την νέα ηγεσία και οι ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες, μέσα από τα όργανα του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχα ( Πολιτικό και Εθνικό Συμβούλιο ) και από τον δημόσιο λόγο μου και την αρθρογραφία μου άσκησα κριτική στον Γ. Παπανδρέου για την αλλοπρόσαλλη πολιτική του, την διάλυση του κόμματος στο όνομα μιας απροσδιόριστης «συμμετοχικής δημοκρατίας» και την επιλογή στελεχών με βάση την πίστη στο πρόσωπο και το οικογενειακό όνομα και όχι την πολιτική συμφωνία. Ευτυχώς Scripta manent. Και για του λόγου το αληθές όποιος έχει την υπομονή μπορεί να ανατρέξει σε άρθρα μου και τις ομιλίες μου στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ την τελευταία πενταετία. Επίσης με 18 συντρόφους στις αρχές του 2010 προειδοποιήσαμε για τις βλαβερές συνέπειες της διαγραφόμενης τότε προσφυγής στο ΔΝΤ. Μπορώ να δεχθώ οποιαδήποτε κριτική για τη ουσία των απόψεων μου, ποτέ όμως δεν έκρυψα τις απόψεις μου.
Για αυτό δεν αισθάνομαι σήμερα την ανάγκη να υψώσω τους τόνους απέναντι στον Γ. Παπανδρέου όπως κάνουν όσοι όψιμα αποκαλύπτουν μια κριτική διάθεση την οποία μέχρι χτες επιμελώς απέκρυπταν. Εξ άλλου όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο θα αναζητούμε με προβολέα αυτόν που ήταν υπερ του μνημονίου. Ένας ένας (μέχρι και ο Καστανίδης) βγάζουν την ουρά τους και έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας όταν αρχίσει επισήμως η κούρσα διαδοχής. Μεγάλη ήταν η απογοήτευση μου και από τα στελέχη εκσυγχρονιστικής προέλευσης. Δεν υπερασπίστηκαν μια πολιτική περιουσία των ετών 1996- 2004 την οποία και οι ίδιοι δημιούργησαν, άλλοι ενσωματώθηκαν με εκπληκτική προσαρμοστικότητα στο παπανδρεικό σύστημα και άλλοι σιώπησαν για να επιβιώσουν. Έτσι έχασαν την δυνατότητα να συγκροτήσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, γι αυτό προσέρχονται δύσθυμοι οι περισσότεροι από αυτούς στην αντιμετώπιση της επόμενης ημέρας. Οι πολιτικές πλατφόρμες δεν πέφτουν από τον ουρανό. Διαμορφώνονται και με το παράδειγμα ζωής και με την ανάληψη ρίσκου και πολιτικού κόστους. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι φυσιολογική- κατά την γνώμη μου πάντα- η αποχώρηση μου από το ΠΑΣΟΚ, τώρα.
3. Γιατί θα στηρίξω την ΔΗΜΑΡ; Γιατί δεν θα είμαι υποψήφιος;
Γιατί είναι φυσιολογικό να γυρίζω στο σπίτι μου. Γιατί ευτυχώς μετά πολλά χρόνια υπάρχει ένα κόμμα που μπορεί να επανασυνδεθεί με τις καλύτερες παραδόσεις και την στρατηγική της ανανεωτικής αριστεράς. Πιο απλά γιατί υπάρχει ένα κόμμα που δεν είναι μόνο κόμμα της απαραίτητης διαμαρτυρίας αλλά ενδιαφέρεται επίσης και για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα. Μπαίνουμε σε φάση κυβερνήσεων συνεργασίας, τα πολυσυλλεκτικά κόμματα μαμούθ που εξελίχτηκαν σε κόμματα Βαβέλ μάλλον ανήκουν στο παρελθόν. Η σύγκρουση κεντροαριστεράς – κεντροδεξιάς που ορισμένοι έσπευσαν να ενταφιάσουν αναβιώνει στην Ευρώπη. Το ίδιο θα συμβεί και στην χώρα μας. Μια κυβέρνηση Σαμαρά η μια κυβέρνηση ΝΔ -ΛΑΟΣ θα καταρρεύσει πιο γρήγορα και με μεγαλύτερο πάταγο από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο κόσμος θα αναζητήσει τότε κεντροαριστερή λύση. Το ΠΑΣΟΚ θα καταβάλλει μεγάλο εκλογικό τίμημα για την οικονομική πολιτική του, θα ταλαιπωρηθεί με το θέμα της ηγεσίας αλλά δεν θα εξαερωθεί. Αργά και βασανιστικά είτε σαν ενιαίο ΠΑΣΟΚ είτε δίνοντας τέλος σε μια συγκατοίκηση ασύμβατων απόψεων στο εσωτερικό του θα ανασυγκροτηθεί. Η συγκρότηση του πόλου μιας πολύχρωμης κεντροαριστεράς συσπειρωμένης γύρω από ένα πρόγραμμα με αριστερό πρόσημο προϋποθέτει την παρουσία μιας ισχυρής Δημοκρατικής Αριστεράς.
Γι αυτούς τους λόγους θα την βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις. Και για να μπορώ να την βοηθήσω απερίσπαστος δεν θα είμαι υποψήφιος στις εκλογές. Προστατεύω έτσι και την επιλογή μου αφαιρώντας από πάνω της κάθε σκιά ιδιοτέλειας. Πολλοί εύλογα θα σκεφτούν ότι τώρα που ανεβαίνουν δημοσκοπικά τα ποσοστά σπεύδουν οι ενδιαφερόμενοι για έδρες. Αυτό είναι κάτι που σε κάθε περίπτωση πρέπει να το αντιμετωπίσει η ΔΗΜΑΡ για να μην βρεθεί αύριο προ δυσάρεστων καταστάσεων. Ένα μικρό κόμμα που ραγδαία αναπτύσσεται είναι φυσιολογικό να αναμετρηθεί με τέτοια προβλήματα και εγώ έχω αποφασίσει να μην συμβάλω στον πονοκέφαλο. Με ενδιαφέρει η πολιτική, ανασαίνω μέσα στην στράτευση από δεκαέξι χρονών αλλά μπορώ να είμαι πολιτικά χρήσιμος και εκτός Βουλής. Σε τελευταία ανάλυση θα έχω αποκούμπι το protagon και τα άρθρα μου. Και αυτά πολιτική είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου