Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής

ΘΕΜΑ :

Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος

Τις προηγούμενες δέκα μέρες βρεθήκαμε σε μια πολιτική κρίση που οδήγησε μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ στη μετατροπή της κυβέρνησης σε δικομματική κυβέρνηση.

Εμείς, με τη στήριξη και τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση δεν εκχωρήσαμε την αυτονομία μας και τις ενέργειές μας ούτε στον κ. Σαμαρά, ούτε στον κ. Βενιζέλο και στα κόμματά τους. Αναζητούσαμε τον κοινό πολιτικό τόπο και τη συλλειτουργία της κυβέρνησης, παρά τις πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφορές.

Ένα χρόνο πριν στις προγραμματικές δηλώσεις λέγαμε τότε:

«Η εικόνα μιας κυβέρνησης που αποφασίζει ερήμην των άλλων, δεν είναι η εικόνα της Ελλάδας στον 21ο αιώνα. Είναι μια εικόνα που εκθέτει τη χώρα»..

Ότι κάναμε την τελευταία εβδομάδα είναι σε πλήρη, σε ευθεία αντιστοίχηση με τις προγραμματικές δεσμεύσεις μας.

Ότι ακριβώς λέγαμε τότε , τα ίδια, μέχρι κεραίας, λέμε τώρα.

Τι είναι το μαύρο στις συχνότητες της ΕΡΤ;

Είναι  η εικόνα που τραυμάτισε τη δημοκρατική νομιμότητα και εξέθεσε διεθνώς τη χώρα.

Λέγαμε «Δε μπορεί μια κυβέρνηση να αποφασίζει μόνη της ερήμην των άλλων».

Φτάσαμε, όμως, στο σημείο ο πρωθυπουργός όχι απλώς ερήμην των άλλων, αλλά ερήμην ΚΑΙ των ίδιων των κυβερνητικών εταίρων του, και μάλιστα παρά τη ρητή και κατηγορηματική αντίθεση των εταίρων, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου μόνο με τους υπουργούς της ΝΔ και να κλείνει εν μια νυκτί την ΕΡΤ.

Εν μια νυκτί, αλλά αυτή η νύκτα εξελίσσεται σε σκοτάδι διαρκείας. Τρεις εβδομάδες συμπληρώνονται τη Δευτέρα με μαύρες οθόνες..

Με αυταρχισμό όμως δεν προωθείς Μεταρρύθμιση. Προκαλείς απορρύθμιση.

Δεν το λέγαμε μόνο εμείς.

Το διέτασσε το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Ακόμη και η απόφαση της προσωρινής διαταγής του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας να ενεργοποιηθούν οι συχνότητες, δεν έτυχε εφαρμογής. Το «μαύρο» είναι ακόμα στις οθόνες μας. Ποια νομιμότητα επιδεικνύουν και ποιο σεβασμό στην απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας;

Εμείς ότι λέγαμε τότε, λέμε και τώρα.

 Ότι λέγαμε στις 11 Ιουνίου, λέμε και τώρα. Ανοίξτε τώρα την ΕΡΤ. Να την αλλάξουμε, να την εκσυγχρονίσουμε, να την επαναφέρουμε στην αποστολή της, αλλά όλα αυτά θα γίνουν με τη Δημόσια τηλεόραση ανοικτή. Μεταρρύθμιση με Δημοκρατία και Διαφάνεια. Στο φως της μέρας.

 Μια πρόταση που η αποδοχή της, σε τίποτε δεν θα έβλαπτε την ουσία των πραγμάτων , δηλαδή την αναδιοργάνωση και τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Και βεβαίως οι διαρροές ότι είχαμε συμφωνήσει και μετά υπαναχωρήσαμε, είναι ανυπόστατες και αυτό που επιδιώκουν είναι να απαξιώσουν την απόφαση της ΔΗΜΑΡ.

 Αλλού, λοιπόν, ας αναζητηθούν οι ευθύνες της ρήξης.

Ο κ. Σαμαράς δεν αξιοποίησε τη δυνατότητα για συνθετική και προωθητική λύση. Για μια επί της ουσίας επανατοποθέτηση του ζητήματος. Επέμενε μέχρι τέλους στη μη έμπρακτη αναγνώριση των λαθών του.

Και αλλού ας αναζητηθούν οι αιφνίδιες μεταστροφές απόψεων.

Άλλωστε όλες οι υπογραφές των βουλευτών της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται στην πρόταση νόμου των δύο κομμάτων για την καταψήφιση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου.. Η πρόταση θα έρθει στη Βουλή. Και τότε θα σημάνει η ώρα της αλήθειας. Για όλους.

Το θέμα βεβαίως δεν αφορά μόνο την ΕΡΤ. Αυτή η μεθοδολογία είναι κάκιστη για την προώθηση συνολικά της διοικητικής μεταρρύθμισης.

Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου αφορά και άλλους φορείς που θα καταργηθούν. Θα γίνουν λοιπόν οι αναγκαστικές έξοδοι από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα τυφλά , επί δικαίων και αδίκων; Ε λοιπόν σε μια δημοκρατική χώρα δεν μπορούν να υπάρχουν απολύσεις οριζόντιες, απολύσεις «ξαφνικού θανάτου».

Εμείς πιστεύουμε ότι η διοικητική μεταρρύθμιση πρέπει να προωθηθεί με δημοκρατικό τρόπο. Στη βάση των κανόνων δικαίου και με αξιολόγηση. Ο αυταρχισμός στην προώθηση της θα οδηγήσει σε αδιέξοδο.

Στην ουσία όμως η αιτία βρίσκεται συνολικά στον τρόπο που λειτούργησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Το ζήτημα της ΕΡΤ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Δεν πρέπει να ερμηνεύεται μεμονωμένα και αποκομμένα από ένα γενικότερο περιβάλλον σωρευτικά επαναλαμβανόμενων περιστατικών μονοκομματικής αυθαιρεσίας.

Σε πολλά και σημαντικά ζητήματα της ασκούμενης πολιτικής ο κ. Σαμαράς μετέτρεψε την τρικομματική κυβέρνηση σε μονοκομματική. Επιχείρησε ακόμη και σε θέματα που δεν ανήκουν στον πυρήνα των μνημονιακών δεσμεύσεων να βάλλει τη στενή ιδεολογικοπολιτική σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας. Διαμόρφωσε ένα περιβάλλον μη ισότιμων σχέσεων μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων.

Το πρόβλημα πλέον δεν ήταν τα επιμέρους πεδία εφαρμογής του κυβερνητικού έργου, αλλά η ίδια η δυσλειτουργία και το έλλειμμα βασικής συναντίληψης της συγκυβέρνησης. 

Η συμπεριφορά αυτή αφορά και στον «αντιρατσιστικό νόμο». Λέγαμε τον Ιούνιο του 2012 στις προγραμματικές δηλώσεις μας:

«Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη ενός νέου πλαισίου για την ασφάλεια των πολιτών και την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος, με όρους κοινωνίας, χωρίς ρατσισμούς και ξενοφοβίες.»

 Όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που προώθησε ο Υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης, δείχνουν ότι εμείς στεκόμαστε με πλήρη συνέπεια στο γόνιμο έδαφος της απόκρουσης του ρατσισμού και της απομόνωσης του ναζισμού.

  Αντίθετα , η στροφή της Ν.Δ. προς το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής προκάλεσε την μετατόπιση της θέσης της από το δεν χρειάζεται «αντιρατσιστικός νόμος» στο να γίνουν , μετά τη διεθνή κατακραυγή , «νομοθετικές βελτιώσεις» του υφιστάμενου πλαισίου.

Με πλήρη συνέπεια αξιώσαμε να προωθηθούν νέοι θεσμοί. Το αντιρατσιστικό ήταν ένας τέτοιος θεσμός. Άλλοι χρησιμοποίησαν διχαστικούς τόνους. Άλλοι τον έστειλαν στις ελληνικές καλένδες.

  Όμως και εδώ τα γραπτά μένουν. Και οι υπογραφές μένουν. Όλοι οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν βάλει την υπογραφή τους στην πρόταση νόμου Ρουπακιώτη. Και αυτή η πρόταση θα έλθει στη Βουλή. Και αυτή θα είναι άλλη μία στιγμή της αλήθειας.

Οι συσχετισμοί των δυνάμεων στη Βουλή είναι γνωστοί. Καμία πλειοψηφία, όμως, δε μπορεί να παραγράψει την ηθική στην πολιτική. Κανένα άθροισμα δεν κρύβει την ευθύνη για κάθε ένα κόμμα και για κάθε ένα βουλευτή ξεχωριστά.

 Αυτό δεν αφορά μόνο την ΕΡΤ, αλλά και πλείστα άλλα θέματα.

Αφορά τη διοικητική μεταρρύθμιση. Ο Αντώνης Μανιτάκης έδωσε τη μάχη της διοικητικής μεταρρύθμισης με προσήλωση στο κράτος δικαίου, με πρόγραμμα, λογική και κριτήρια. Αντίθετα, οι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας που επόπτευαν τα Υπουργεία με τους περισσότερους εργαζόμενους, δεν έκαναν τίποτα για την προώθηση της μεταρρύθμισης και την προετοιμασία της κινητικότητας, ακριβώς για να μην ταράξουν το δικό τους σύστημα.

Αφορά την υποτίμηση που επιδείχθηκε σε αποφάσεις των συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών , όπως, για παράδειγμα , αυτή για το τέλος ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών. Η απόφαση δεν έμεινε στη διαπραγμάτευση με την τρόικα ούτε μία ημέρα, αφού 2 ώρες μετά το Υπουργείο Οικονομικών ανακοινώσε τη συνέχιση του τέλους και για το 2013, το οποίο, χάρη βέβαια στη δική μας σθεναρή στάση μειώθηκε κατά 15% .

Και βέβαια εμείς καταπιαστήκαμε με τη φορολογία της περιουσίας και των ακινήτων με μελετημένες και ποσοτικοποιημενες προτάσεις. Άλλοι τρόμαξαν μη χάσουν την εκλογική τους πελατεία. Όχι εμείς.

Αφορά την υποτίμηση για το τι μπορείς να κάνεις τώρα για τους αδύναμους.

Τώρα , όχι στο θολό αύριο . Αφορά καθυστέρηση που έχει επιδειχθεί στα θέματα της δημιουργίας ενός πλέγματος κοινωνικής υποστήριξης των ομάδων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και της λήψης άμεσων μέτρων υποστήριξης των ανέργων και ειδικά αυτών που ζουν σε οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο.

Αυτός ήταν ο οδηγός μας σε κάθε παρέμβαση. Γι αυτό αναλάβαμε και πολιτικές και κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες και φέραμε το θέμα μέχρι τις Βρυξέλλες, στο πρόσφατο ταξίδι μας .

   Αφορά τα φορολογικά ζητήματα. Στον προηγούμενο νόμο απορρίφθηκε το σύνολο των τροπολογιών της ΔΗΜΑΡ , ενώ το νέο φορολογικό σχέδιο που αναμένεται ακόμη είναι γεμάτο από ρυθμίσεις που θα επιβαρύνουν περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα.

 Αφορά τον τρόπο που προωθούνται οι αποκρατικοποιήσεις. Παρά το γεγονός ότι στην προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων αναφέρεται ρητά ότι τα δίκτυα θα παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, σε έγγραφο που στάλθηκε από το Υπ. Ανάπτυξης στην Τρόικα, αναφέρεται η δέσμευση της κυβέρνησης να πωλήσει και τμήμα του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας. Για το θέμα αυτό η ΔΗΜΑΡ δεν είχε ενημερωθεί ποτέ. Την ίδια στιγμή προωθείται η πώληση ολόκληρου του ποσοστού του δημοσίου στα λιμάνια και όχι οι συμβάσεις παραχώρησης όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί.

Όλο αυτό τον χρόνο υπήρξαν χειρισμοί και ενέργειες που περιόρισαν την δυνατότητα να αξιοποιείται και να γίνεται σεβαστή η συμμετοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς ως ενισχυτικό στοιχείο των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, ώστε να διορθώνονται λάθη, που εξάλλου έχουν ομολογηθεί - και να προωθούνται οι διεκδικήσεις της χώρας. Όλα αυτά μάλιστα την ώρα που η χώρα χρειάζεται τη μέγιστη δυνατή συμπαράταξη, για να προωθήσει αλλαγές, τροποποιήσεις και συμπληρώσεις στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Την ώρα που η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο για την παραγωγική και αναπτυξιακή ανασυγκρότησή της.

Αντί για αυτή τη συμπαράταξη, δημόσιες υποθέσεις αντιμετωπίσθηκαν με στενή κομματική αντίληψη. Είχαμε πει πολλές φορές ότι η συμμετοχή μας στην Κυβέρνηση πρέπει να αντανακλάται στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Η παραμονή μας στην Κυβέρνηση θα μετέτρεπε τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε μια στήριξη χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς αντίκρισμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας και της κοινωνίας.

Η αναίρεση της αυταρχικής μεθόδευσης στην ΕΡΤ ήταν όρος εκ των ων ουκ άνευ για μια πραγματική επανεκκίνηση της τρικομματικής κυβέρνησης. Δυστυχώς αυτό δεν επετεύχθη και όχι με δική μας ευθύνη. Αν μάλιστα υπήρχε διαφορετική στάση από το ΠΑΣΟΚ, η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική και θα οδηγούσε σε μια επανεκκίνηση της κυβέρνησης με νέους όρους.

Η συνήθης στάση του ΠΑΣΟΚ να διαχειρίζεται επικοινωνιακά ένα ζήτημα και την κρίσιμη στιγμή να μην αναλαμβάνει την ευθύνη να σηκώσει το βάρος μιας σθεναρής διαπραγμάτευσης, εκτιμούμε ότι είναι μια πολιτική γραμμή που απομειώνει  στην πράξη την έννοια της συμμετοχής στην κυβέρνηση.

Είχα βεβαίως την απορία, ποιος διακινεί την υπόγεια προπαγάνδα , ότι την ώρα της δύσκολης διαπραγμάτευσης για την ΕΡΤ, δήθεν έγινε συζήτηση για τον ανασχηματισμό και αντιπροεδρίες;

Τώρα δεν έχουμε καμία απορία. Ούτε κανείς άλλος στην Ελλάδα έχει απορία. Όλα διευκρινίστηκαν απολύτως μετά τον ανασχηματισμό.

Από κοινού οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν πρόταση νόμου για την καταψήφιση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου για την ΕΡΤ- και μάλιστα με αναδρομικά αποτελέσματα – και πρόταση για τον αντιρατσιστικό νόμο. Αυτές οι προτάσεις βρίσκονται στη Βουλή. Όταν θα έρθουν για συζήτηση και ψηφοφορία τι θα κάνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ;

Γίνεται επίκληση της πολιτικής σταθερότητας. Βεβαίως η πολιτική σταθερότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της προσπάθειας εξόδου από την κρίση και όλοι γνωρίζουν την συνεισφορά της Δημοκρατικής Αριστεράς όλον αυτόν τον ένα χρόνο. Δεν θέσαμε θέμα ούτε εκλογών , ούτε νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, με άλλον πρωθυπουργό. Άλλοι το υπονόησαν . Έχουμε την εκτίμηση ότι «κύκλοι» της Ν.Δ. και ο κ. Σαμαράς με τις μονομερείς ενέργειές τους αντικειμενικά παρωθούσαν σε ρήξη και εκλογές. Άλλο ζήτημα βέβαια ότι ανέκρουσαν πρύμναν.

Η συμβολή μας σε για την πολιτική σταθερότητα παραμένει επιλογή  του κόμματος μας. Η αποφυγή πρόωρων εκλογών είναι μια ανάγκη που πρώτη η Δημοκρατική Αριστερά ανέδειξε. Δε θέλαμε και δε θέλουμε να παρασύρουμε την Ελλάδα σε εκλογές και πάλι εκλογές. Σε αυτό παραμένουμε σταθεροί. Όπως όταν είμαστε στη κυβέρνηση έτσι και τώρα. Θέλουμε να δούμε την ίδια στάση ευθύνης από όλους. Όχι μόνο τώρα, αλλά και μετά το καλοκαίρι και κατόπιν.

Η προσήλωση μας στην πολιτική σταθερότητα δεν ταυτίζεται με την υποχρεωτική και άνευ όρων συμμετοχή μας στην κυβέρνηση. Δεν ταυτίζεται με την αποδοχή ενός ρόλου που αγνοείται συστηματικά στο όνομα ενός δήθεν υπέρτερου συμφέροντος της στιγμής. Η πολιτική σταθερότητα χωρίς δημοκρατική διαδικασία, χωρίς διάλογο, χωρίς πολιτικά νομιμοποιημένες ενέργειες και αποφάσεις είναι μια  ρηχή σταθερότητα. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση χωρίς την εμπέδωση ενός κοινού πολιτικού τόπου είναι μια συμμετοχή χωρίς νόημα. Η συμμετοχή μας σε κυβέρνηση συνεργασίας προϋποθέτει την αποδοχή της κουλτούρας των συνεργασιών, των συνθέσεων και των συναινέσεων.

Πριν από ένα χρόνο αποφασίσαμε τη συμμετοχή μας στην τρικομματική κυβέρνηση. Η επιλογή μας ήταν πράξη ευθύνης της ΔΗΜΑΡ έναντι της χώρας και της κοινωνίας. Εάν η ΔΗΜΑΡ επέλεγε τον βολικό χώρο της αντιπολίτευσης, δεν θα υπήρχε κυβέρνηση. Η χώρα θα πήγαινε σε αλλεπάλληλες εκλογές, θα πήγαινε σε πολιτική – όσο και η κοινωνική – ρευστότητα. Η χώρα θα χρεοκοπούσε και τυπικά και η έξοδός της από την ευρωζώνη θα ήταν βεβαία, με αυτονόητη συνέπεια την επιστροφή της Ελλάδας σε δεκαετίες του παρελθόντος.

Τη στάση μας να υπάρξει κυβέρνηση και πολιτική σταθερότητα την εξαρτήσαμε αποκλειστικά και μόνον από το συμφέρον της χώρας. Σηκώσαμε βάρη που ξεπερνούσαν το εκλογικό ποσοστό 6,3% που μας έδωσε ο ελληνικός λαός. Η δική μας Αριστερά, χωρίς ευθύνες του παρελθόντος, νομιμοποίησε την κυβέρνηση και της έδωσε το αναγκαίο κύρος και στο εσωτερικό της χώρας και στην Ευρώπη. Αυτό ας μην το ξεχνάει κανείς. Ούτε ο πρωθυπουργός.

Είμαστε πολιτικά περήφανοι γι’ αυτό που κάναμε. Είμαστε περήφανοι για την επιλογή να μη μείνουμε στα έδρανα της αντιπολίτευσης στο όνομα της προγραμματικής καθαρότητας και αναλάβαμε την ευθύνη της συμμετοχής σε κυβέρνηση με πολιτικές δυνάμεις που έχουμε πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Η χώρα χρειάζονταν την ΔΗΜΑΡ και εμείς ανταποκριθήκαμε με υπεύθυνο τρόπο. Σήμερα έχει εξασφαλιστεί η συνέχιση της χρηματοδότησης, η μείωση του χρέους και των επιβαρύνσεών του και υπάρχει η πολιτική δέσμευση των εταίρων μας για στήριξη της παραμονής της χώρας στο ευρώ.

Στον ένα χρόνο της συμμετοχής μας στην κυβέρνηση συμβάλλαμε στο να αποκρουστούν μέτρα, να αναδειχθεί η ανάγκη σύνδεσης της δημοσιονομικής προσαρμογής με την ανάπτυξη και να τεθεί για πρώτη φορά άμεσα το κοινωνικό ζήτημα. Πετύχαμε τη ρύθμιση , στη νέα συμφωνία που υπήρξε , να αναγνωριστεί ότι το 70% ενδεχόμενης υπερκάλυψης των δημοσιονομικών στόχων να κατευθύνεται στην κοινωνική πολιτική.

Δεν αγνοούμε πως ελήφθησαν επώδυνα μέτρα για τον ελληνικό λαό. Χαρακτηριστικά της πολιτικής που ακολουθήθηκε δεν ήταν στο πλαίσιο της δικής μας πολιτικής πρότασης. Ήταν απαραίτητο όμως να κάνουμε συμβιβασμούς προκειμένου να υπάρξει επανεκκίνηση του προγράμματος προσαρμογής.

Δώσαμε μάχες για να υπάρξουν τροποποιήσεις στο πρόγραμμα προσαρμογής προς όφελος της κοινωνίας. Και εδώ δεν είχαμε πάντα τη συμπαράσταση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, όπως στα εργασιακά θέματα και στο ζήτημα της διοικητικής μεταρρύθμισης. Σε κάθε περίπτωση όμως η χώρα σήμερα μπορεί να δώσει από καλύτερες θέσεις τη μάχη της σταθεροποίησης και της συντεταγμένης κοινωνικής προσαρμογής.

Θέλω να απευθυνθώ στους ανθρώπους που υποδείξαμε και συμμετείχαν στην κυβέρνηση. Στους αγαπητούς φίλους και φίλες που έδωσαν τη μάχη αυτό το χρόνο, με την προσωπική τους συμμετοχή, την προσπάθεια, την αφοσίωσή τους. Παρήγαγαν έργο μέσα σε δύσκολες συνθήκες, μέσα σε ένα στενό, δημοσιονομικά αλλά και πολιτικά, πλαίσιο. Τους ευχαριστούμε για τις μεγάλες προσπάθειες που κατέβαλλαν. Έκαναν με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά τους, κι ας δέχονται επιθέσεις από εκείνους που αναζητούν άλλοθι για να δικαιολογήσουν τις δικές τους καθυστερήσεις και ανεπάρκειες και τις δικές τους ιδεολογικές εμμονές.

Δεν τα κάναμε βεβαίως όλα σωστά. Δεν καταφέραμε πάντα να ξεδιπλώσουμε πρωτοβουλίες δίνοντας το δικό μας πολιτικό στίγμα για το δρόμο εξόδου από την κρίση. Δεν καταφέραμε, όσο θέλαμε, να αποτρέψουμε το μονοσήμαντο επικαθαρισμό της πολιτικής ζωής της χώρας από τις προσπάθειες υλοποίησης των δεσμεύσεων που σχετίζονταν με την καταβολή των δόσεων χρηματοδότησης.

Σήμερα η ελληνική οικονομία και κοινωνία βρίσκονται, για άλλη μια φορά, μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Από τη μια πλευρά, υπάρχουν κάποια σημάδια που επιτρέπουν την αισιοδοξία σε σχέση με την πορεία της οικονομίας.

 

Από την άλλη πλευρά, το κόστος που πλήρωσε η ελληνική κοινωνία είναι μεγάλο .

Μετά από πέντε συνεχόμενα χρόνια ύφεσης η κατάσταση των πολιτών είναι οριακή. Το 1,5 εκατομμύριο ανέργων συνιστά μια θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά. Τα κενά στο σύστημα κοινωνικής προστασίας και το κοινωνικό κράτος διευρύνθηκαν. Το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα.

Το ζήτημα επομένως για την οικονομική πολιτική σήμερα είναι τούτο:

 Τι θα κυριαρχήσει; Μια λογιστική προσέγγιση της οικονομίας, όπου το βάρος πέφτει αποκλειστικά στο δημοσιονομικό σκέλος, αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος ή η αναδιάταξη των προτεραιοτήτων προκειμένου να ενισχυθεί η διάσταση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, της ανάπτυξης και της κοινωνικής προστασίας;

 

Η Δημοκρατική Αριστερά δεν απορρίπτει το στόχο για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό ,κάτι το οποίο θα δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις για τη διεκδίκηση της σημαντικής αναδιάρθρωσης του. Υποστηρίζουμε όμως αυτό που πάντα λέγαμε. Ότι η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να προέλθει από τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών, από την προώθηση μεταρρυθμίσεων στο φορολογικό σύστημα που θα καταπολεμούν την φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή, από μία φορολογική και οικονομική πολιτική που θα δίνει χώρο στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση της ζήτησης.

 

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται να ξαναδούμε το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, όχι τόσο σε ό,τι αφορά το ποσοτικό του σκέλος αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά το ποιοτικό του. Η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που τις δίνουν οι πρόσφατές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προκειμένου να εντάξει το κόστος από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς. Πρέπει επίσης να αξιοποιήσει τη συζήτηση που γίνεται σήμερα τόσο στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου να πείσει ότι όταν δημοσιονομικοί στόχοι έρχονται σε πρόσκαιρη σύγκρουση με την ανάγκη μεταρρυθμίσεων η επιλογή πρέπει να είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Προκειμένου να πείσει ότι η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους αποτελεί άμεση προτεραιότητα η οποία δεν μπορεί να περιμένει.

 

Να το πούμε απλά. Το πρόγραμμα προσαρμογής δεν θα βγει οικονομικά και κοινωνικά και μετά θα αλλάξει. Αν δεν αλλάξει, δεν θα μπορέσει να οδηγήσει στην κάλυψη των δημοσιονομικών στόχων. Και βεβαίως πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ή περαιτέρω φορολόγηση των εργαζομένων και των μικρομεσαίων. Οι επιπλέον πόροι μπορούν να προέλθουν μόνο μέσα από την ανάπτυξη και από την ενίσχυση της ζήτησης.

 

Αυτό που χρειάζεται τώρα η χώρα μας είναι ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, ώστε να υλοποιηθούν αναπτυξιακές παρεμβάσεις και επενδυτικές πρωτοβουλίες, που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας σε νέους τομείς και για νέους ανθρώπους. Ο στόχος μηδενισμού του ελλείμματος πρέπει να στηριχθεί σε ένα αναπτυξιακό κύμα με κινητοποίηση όλων των εσωτερικών δυνάμεων και με τη μόχλευση κεφαλαίων από το εξωτερικό. Σήμερα είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίο η δημοσιονομική εξυγίανση να συνοδευτεί με την αναπτυξιακή διαδικασία και τη λήψη μέτρων για την υποστήριξη της κοινωνικής συνοχής.

Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος δεν πρέπει να παραμείνουν απλές διακηρύξεις κενές περιεχομένου. Κάποιες από αυτές έχουν ήδη ξεκινήσει, ενώ σε άλλες υπάρχουν καθυστερήσεις. Για μας η μάχη για τις μεταρρυθμίσεις αφορά και το προχώρημα τους αλλά και τον χαρακτήρα που θα έχουν. Δίνουμε τη μάχη ώστε οι μεταρρυθμίσεις να επαναθεμελιώσουν τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα και όχι να τα αφυδατώσουν. Με δεδομένη την υποστήριξη μας στις μεταρρυθμίσεις και την επιδίωξη να αποτελέσουμε δύναμη προώθησής τους, εργαζόμαστε ώστε αυτές να έχουν δημοκρατικό χαρακτήρα και στο περιεχόμενο αλλά και στη μορφή με την οποία θα προωθηθούν.

Η χώρα σήμερα βρίσκεται σε ένα σημείο σίγουρα πιο σταθερό από ότι πριν από ένα χρόνο, αλλά με εμφανείς μπροστά της τις προκλήσεις, τις δυσκολίες και τις προοπτικές. Σε τέτοια κομβικά σημεία είναι αποδεδειγμένο ότι τίθενται σημαντικά ερωτήματα. Οι απαντήσεις που θα δοθούν καθορίζουν και τον δρόμο που θα ακολουθηθεί.

Σήμερα λοιπόν τι έχει ανάγκη η χώρα;

Σε ό,τι αφορά στη στάση μας:

Είναι άλλο πράγμα η αναζήτηση συμβιβαστικών λύσεων, βασισμένων σε αμοιβαίες υποχωρήσεις με στόχο την εξεύρεση κοινού τόπου και άλλο ένας διαρκής συμβιβασμός με πολιτικές που σε βρίσκουν κάθετα αντίθετο.

Είναι διαφορετική η προσήλωση στη σωτηρία της Ελλάδας και της κοινωνίας και διαφορετική η παγίδευση μέσω αυτού του στόχου σε επιλογές αυταρχικές, αντιμεταρρυθμιστικές και εν τέλει χωρίς όφελος για τη χώρα .

Από την άλλη πλευρά είναι η πολιτική της αποκήρυξης του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής στο σύνολό του. Είναι η λογική της μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου. Είναι πολιτικά σώφρον να επιθυμεί κανείς την καταστροφή ώστε να διαδραματίσει έναν δικό του ανοικοδομητικό ρόλο μετέπειτα; Είναι λογικό το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην παρουσιάζει μία, έστω μία,  μεταρρύθμιση, προαναγγέλλοντας μάλιστα και την ακύρωση όσων έχουν ήδη υλοποιηθεί και έχουν θετική επίδραση; Αποτελεί διέξοδο για τη χώρα μια πρόταση εξουσίας που δεν έχει σαφή  θέση για τα βασικά; Για τα θέματα στρατηγικής σημασίας;

Είναι προφανές πως και οι δύο συνταγές αυτές δεν δίνουν διέξοδο, αλλά συντείνουν στο αδιέξοδο.

Όταν υποστηρίζαμε διαρκώς την πολιτική αυτονομία της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν το κάναμε για λόγους κομματικούς αλλά για να διαφυλάξουμε το δικαίωμα σε έναν άλλο τρόπο, σε έναν άλλο δρόμο. Δεν απαντάμε σε μονοδιάστατα διλήμματα του «ή μαζί μας ή με τους άλλους» , γιατί πολύ απλά η λύση δεν βρίσκεται στην αέναη αντιπαράθεση αλλά στη σύνθεση,  στο διάλογο, στο σχέδιο.

Φανταστείτε οι επιλογές μας να περιορίζονταν ανάμεσα σε αυταρχικές νεοφιλελεύθερου τύπου δήθεν μεταρρυθμίσεις από την μια και σε υπεράσπιση ξεπερασμένων κρατικιστικών αντιλήψεων, με επίχρισμα λαϊκισμού, από την άλλη; Δεν θα επιτρέψουμε, με τις δυνάμεις που έχουμε και τις ευθύνες που μας αναλογούν, να παγιωθεί ποτέ ένα τέτοιο δίπολο. Όχι γιατί σε ένα τέτοιο δίπολο εμείς δεν έχουμε θέση , αλλά διότι ένα τέτοιο δίπολο είναι καταστροφικό για τη χώρα.

Επιχειρήθηκε και επιχειρείται και σήμερα να στηθεί ένα σκηνικό ενός νέου διπολισμού για να θα εμπεδωθεί ως ένας νέος δικομματισμός παλαιού τύπου. Η στρατηγική της έντασης και της πόλωσης από τη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ, φαινόμενο που είχε επισημανθεί έγκαιρα από εμάς, ήταν δείγμα των πολιτικών στοχεύσεων. Κομματικές στοχεύσεις που θέλησαν να υπονομεύσουν την δυνατότητα εκφοράς του υπεύθυνου πολιτικού λόγου .

Δεν έχει γίνει αντιληπτή η ανάγκη μετάβασης σε νέα συνεργατικά σχήματα, σε αλλαγή της συγκρουσιακής πολιτικής κουλτούρας της μεταπολίτευσης, σε αποφυγή μονοκομματικών κυβερνήσεων που με τις επιλογές τους και την ιδιότυπα ανεξέλεγκτη διακυβέρνησή τους οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Μονοκομματικές κυβερνήσεις ιδιοποιήθηκαν δημόσιους πόρους και άλωσαν τη δημόσια διοίκηση με κομματισμό και πελατειακά δίκτυα.

Οι συνθέσεις και συνεργασίες που υποστηρίζουμε δεν ακυρώνουν, ούτε διαγράφουν τη διάκριση Αριστεράς –Δεξιάς. Όμως, είναι αναγκαίο η αντιπαράθεση και ο διάλογος Αριστεράς - Δεξιάς να μη γίνεται πλέον ούτε με μετεμφυλιακούς όρους ούτε ως συνέχιση του εμφυλίου με άλλα μέσα. Είναι ανάγκη όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τάξου, να διαμορφώσουμε νέους θεσμούς, αλλά και με νέες πρακτικές ένα καινούριο, σύγχρονο, δημοκρατικό, διαφανές, ανανεωμένο και ανοικτό στην κοινωνία των πολιτών,  πολιτικό σύστημα. Πράγματι, έχουμε εισέλθει σε εποχή κυβερνήσεων συνεργασίας. Οι συνεργασίες όμως προϋποθέτουν συγκλίσεις και συμφωνίες και αντίστοιχη κουλτούρα.

Και ακριβώς επειδή δεν έχει γίνει σε βάθος αντιληπτή αυτή η ανάγκη στη νέα συγκυρία, επιχειρείται η απαξίωση της απόφασης της Δημοκρατικής Αριστεράς. Μια απόφαση που ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα και αποδεικνύει πως το παιχνίδι για έναν τρίτο πόλο είναι ανοιχτό.

Όταν πριν από τρία χρόνια ιδρύσαμε την Δημοκρατική Αριστερά είχαμε συναίσθηση των δυσκολιών του εγχειρήματος, αλλά εμφορούμασταν όλοι από μία αισιοδοξία. Αισιοδοξία που εδράζεται στην ιστορική διαδρομή των ιδεών μας, αλλά και στη βούλησή μας να λάβουμε μέρος στη δύσκολη προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας.

Η Δημοκρατική Αριστερά ήταν και παραμένει η Αριστερά της ευθύνης. Δεν φοβόμαστε αυτόν το ρόλο, δεν υπαναχωρούμε από αυτή μας την τοποθέτηση. Η Δημοκρατική Αριστερά ήταν και παραμένει κυβερνώσα Αριστερά. Κυβερνώσα και όχι απαραιτήτως κυβερνητική. Η διακυβέρνηση της χώρας δεν μας φοβίζει – το αποδείξαμε. Η Δημοκρατική Αριστερά απέδειξε με τη στάση της πως Αριστερά και διακυβέρνηση δεν είναι έννοιες αντίπαλες .

Η Δημοκρατική Αριστερά παραμένει εδώ. Και είναι εδώ όχι ως αποτέλεσμα κάποιου κομματικού πατριωτισμού, αλλά διότι έχει αναλάβει από την ίδρυσή της έναν σημαντικό ρόλο. Ρόλο που πρέπει να τον φέρουμε σε πέρας. Η Δημοκρατική Αριστερά παραμένει σημαντικό μέρος της λύσης.

Πριν ένα χρόνο ζητήσαμε εντολή για λύση από την ελληνική κοινωνία. Μας δόθηκε η εντολή και δώσαμε τη λύση. Σήμερα από άλλη πλευρά παραμένουμε στρατευμένοι στην υπόθεση υπέρβασης της κρίσης με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια. Όσοι πιστεύουν πως η Δημοκρατική Αριστερά θα κρυφτεί, θα αποχωρήσει από τις ευθύνες και θα περιοριστεί σε ρόλους δευτερεύοντες, πλανώνται πλάνη οικτρά. Δεν θα περιμένουμε στη γωνία. Η παρέμβασή μας θα είναι ενεργή. Η Αριστερά της ευθύνης δεν ταυτίζεται με την Αριστερά υποχρεωτικά στην κυβέρνηση. Δεν εξαντλείται η υπευθυνότητα μέσα σε κυβερνητικές θέσεις. Υπάρχουν πεδία και δυνατότητες προώθησης προτάσεων και δράσεων εκτός κυβερνητικού σχήματος. Δεν παραιτούμαστε από τον στόχο άσκησης επιρροής στην κυβερνητική πολιτική.

Η απόφασή μας για αποχώρηση από την κυβέρνηση συνεργασίας δεν σημαίνει  επιστροφή της Δημοκρατικής Αριστεράς σε μια παράδοση του χώρου της ευρύτερης Αριστεράς, που την θέλει κόμμα διαμαρτυρίας, ανεύθυνο, στην γωνία της πολιτικής διαπάλης. Όσοι το νομίζουν θα διαψευστούν.

Παλεύουμε να αλλάξουμε τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς. Μέσα στο σημερινό πλαίσιο παρεμβαίνουμε, αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και παράλληλα μέσω αυτών θέλουμε να αποδείξουμε πως υπάρχει και άλλος δρόμος. Δρόμος που αναγνωρίζει την ανάγκη δημοσιονομικής προσαρμογής, που αναγνωρίζει την ανάγκη μεγάλων μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στην οικονομία, αλλά ταυτόχρονα δρόμος που σέβεται θεσμούς, διαδικασίες και κοινωνικές ανάγκες.

Η πολιτική μας πρόταση είναι επίκαιρη.

Σήμερα λοιπόν υποστηρίζουμε πως πρώτον πρέπει να αποφευχθούν πάση θυσία νέα μέτρα που θα περικόψουν το εισόδημα των πολιτών. Δεύτερον είναι απαραίτητη μία αναδιαπραγμάτευση σημείων του προγράμματος που θα λαμβάνει υπόψη τις αποδεδειγμένες αστοχίες του προγράμματος και θα διορθώνει τις λανθασμένες εκτιμήσεις. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν επίσημες παραδοχές αστοχιών, λανθασμένων εκτιμήσεων και αρνητικών επιπτώσεων και παρόλα αυτά να μην μεταβάλλεται το πρόγραμμα προσαρμογής στο ελάχιστο. Τρίτον είναι αναγκαία η κατάρτιση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης που θα αντικαταστήσει το μνημόνιο στην πορεία του χρόνου, καθώς το μνημόνιο δεν θα είναι για πάντα εδώ. Είναι χρέος δικός μας, των Ελλήνων, να ετοιμάσουμε ένα σχέδιο για την μεταμνημονιακή Ελλάδα. Ένα σχέδιο όπου θα ενσωματώνει την πολυετή εμπειρία της οικονομικής κρίσης, θα αποκλείει την επανάληψη λαθών του παρελθόντος που μας οδήγησαν σε αυτή και θα βασίζεται σε ιδέες και προτάσεις προωθημένες που θα μεταβάλουν ριζικά την εικόνα της χώρας. Υπάρχουν διεθνώς παραδείγματα τέτοιων συλλογικών σχεδιασμών και προσπαθειών που είχαν ευτυχές τέλος.

Η χώρα πρέπει να δώσει τη μάχη για την παραμονή της στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η ΔΗΜΑΡ θα είναι παρούσα σε αυτή τη μάχη με το δικό της διακριτό στίγμα. Δεν απομακρύνεται κατ' ελάχιστον από την πολιτική των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Δεν απομακρύνεται από την πολιτική αναζήτηση των λύσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Η παρουσία μας σε αυτήν την προσπάθεια θα είναι ενεργή. Με σαφήνεια και προγραμματική δέσμευση.

Εμείς δεν αλλάζουμε τη στάση μας έναντι των αναγκών της χώρας. Παραμένουμε μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη , μια επισπεύδουσα δύναμη των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, των εξυγιαντικών λύσεων, του ευρωπαϊκού δρόμου της χώρας, με δημοκρατία και κοινωνική συνοχή. Ως τέτοια δύναμη θέλουμε να γίνουμε καταλύτης των λύσεων για την προώθηση πολιτικών εξόδου από την κρίση.

Παραμένουμε στρατευμένοι πάντα στην υπόθεση ανασυγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και μάλιστα με μεγαλύτερη πλέον θέληση και δράση, καθώς οι εξελίξεις απέδειξαν την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ισχυρού δημοκρατικού προοδευτικού πόλου. Η έκφραση αυτού του χώρου καθίσταται τώρα περισσότερο από κάθε φορά αναγκαία για την κοινωνική και τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτικού συστήματος της χώρας. Το δικομματισμό και το διπολισμό τον πληρώσαμε ακριβά. Μόνο ως καρικατούρα μπορεί να υπάρξει πάλι. Και αυτό πρέπει να αποκρουσθεί.

Η Δημοκρατική Αριστερά θα πρωταγωνιστήσει σε αυτήν την προσπάθεια. Προσπάθεια που δεν αφορά συμπράξεις μας με άλλα κόμματα ή εκχώρηση της πολιτικής μας αυτονομίας. Αφορά τη σχέση της Δημοκρατικής Αριστεράς με ένα αστερισμό κινήσεων και προσώπων που θα συσπειρωθούν με βάση τη φυσιογνωμία και το περιεχόμενο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αφορά τη δημιουργία μιας ευρείας συμμαχίας δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και της σοσιαλδημοκρατίας που απορρίπτει πολιτικές και πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση.

Αυτός ο χώρος με την ποικιλομορφία του, με τις ιδιαιτερότητές του, με τη διαφορετικότητα που τον χαρακτηρίζει, πολλές φορές και την ανομοιογένεια, είναι η ελπίδα όλων των προοδευτικών πολιτών που σήμερα δυσφορούν από την υπάρχουσα κατάσταση Θα χρειαστεί δουλειά, θα χρειασθεί η πολιτική κατανόηση για τον κοινό δρόμο. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα . Αλλά με αυτόν τον κόσμο μας δένει η κοινή πεποίθηση ότι βρισκόμαστε στην ίδια όχθη του ποταμού, πως έχουμε κοινές ανησυχίες, πως μοιραζόμαστε του ίδιους προβληματισμούς. Μέλημά μας είναι αυτή η πεποίθηση να γίνει πολιτική πρόταση και κατάκτηση. Αυτές οι δυνάμεις πλειοψηφούν στην Ελληνική κοινωνία.

Θέλουμε και θα επιδιώξουμε να συναντηθούμε με όλον αυτόν τον κόσμο. Θέλουμε να συναντηθούν και να συμπαραταχθούν όλες αυτές οι δυνάμεις. Είναι οι πλειοψηφικές δυνάμεις μέσα στην κοινωνία. Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς τους πολίτες. Προφανώς και στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, έναν κόσμο προοδευτικό που επιθυμεί μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμό και κοινωνική δικαιοσύνη.

Είναι, καθαρό πια σε πολλούς , σε ολοένα και πιο πολλούς:

Ότι για να προχωρήσει η χωρά μπροστά, χρειάζεται, υπάρχει ανάγκη για μια ισχυρή παράταξη της Ευρύτερης Μεταρρυθμιστικής και Δημοκρατικής Αριστεράς. Γι΄ αυτό πρέπει να πάρουμε κάθε αναγκαία πρωτοβουλία για την οικοδόμηση μιας πλατειάς συμμαχίας του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.

Εμείς προγραμματίζουμε το 2ο τακτικό μας συνέδριο. Η ΔΗΜΑΡ έρχεται από μακριά και θα πάει πολύ μακριά.

  Έχουμε ανοικτό το χέρι σε κάθε έναν και κάθε μια που θέλει να παλέψει μαζί μας για μια ισχυρή παράταξη, μια συμμαχία του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.

Η πολιτική ιστορία του τόπου εξάλλου το φωνάζει. Όταν δυνάμεις προοδευτικές και δημοκρατικές κινητοποιήθηκαν κατάφεραν να αλλάξουν τα πάντα. Όταν παραμέρισαν μικρές διαφορές και συνασπίστηκαν έγιναν πλειοψηφία. Πλειοψηφία που πήρε στις πλάτες της όλες τις υποθέσεις της χώρας και της κοινωνίας. Πλειοψηφία που έδωσε ιστορικές απαντήσεις σε ιστορικές προκλήσεις. Πλειοψηφία που είναι υπαρκτή και πρέπει να εκφρασθεί.

Με αυτές τις δυνάμεις πρέπει να προχωρήσουμε. Αυτοί είναι σύμμαχοί μας, με αυτούς θα βρεθούμε σύντομα για να σχεδιάσουμε άμεσα για την Ελλάδα της προόδου, και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Από σήμερα προτείνω να αποφασίσουμε την εκκίνηση πολιτικών διαδικασιών και διαλόγου ώστε μεταρρυθμιστικές, προοδευτικές, οικολογικές ,αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις, που θέλουν μια δημοκρατική και δίκαιη Ελλάδα μέσα σε μια δημοκρατική Ευρώπη, μια Ευρώπη της κοινωνικής συνοχής και της εργασίας, μια Ελλάδα και μια Ευρώπη της ανάπτυξης, να συγκροτήσουν τη συμμαχία τους, τη συμπαράταξή τους και νίκη τους . Οι πολίτες , η κοινωνία, με μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες θα δημιουργήσουν αυτό το νέο πόλο.

 Ο δρόμος είναι μπροστά για τη Δημοκρατική Αριστερά.

Είναι ανοιχτός.

Θα περπατήσουμε με δύναμη, αισιοδοξία, και πεποίθηση. 

28 / 06 / 13