ΔΗΜΑΡ: ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ;
Ήταν Ιούνιος του 2010 όταν γεννήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ), με προσδοκία και όραμα η ανανεωτική αριστερά, χωρίς βαρίδια και συμβιβασμούς που της επέβαλε η έως τότε συνύπαρξη στο ΣΥΡΙΖΑ, να συναντηθεί με την ελληνική κοινωνία στον αγώνα για μεταρρύθμιση, ευρωπαϊσμό, οικολογική εγρήγορση και κυρίως ευθύνη στην πρόταση για τη διέξοδο από την κρίση. Ήταν τουλάχιστον πρωτόγνωρο ένα κόμμα της Αριστεράς να προσδιορίζει ως κεντρικό ιδεολογικό πρόταγμα την «υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος» και να μιλάει στην ιδρυτική του διακήρυξη για «επιβεβλημένη μείωση του ελλείμματος και συγκράτηση του χρέους».
Ο ιστορικός ηγέτης της ανανεωτικής αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, πρόσφερε τη στήριξή του στο νέο εγχείρημα γράφοντας: «Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Σημαίνει νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος (Λ. Κύρκος, Δήλωση στήριξης της ΔΗΜΑΡ, εφημερ. Το Βήμα, 30 Ιουνίου 2010).
Πριν καν συμπληρώσει δύο χρόνια ζωής η Δημοκρατική Αριστερά, το καλοκαίρι του 2012, αποφάσισε να συμμετέχει στην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ εφαρμόζοντας στην πράξη τη διακήρυξη της περί «αριστεράς της ευθύνης», οδηγώντας ένα κόμμα της αριστεράς, για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, στην κυβέρνηση, δηλαδή στη διαχείριση της εξουσίας, εγκαταλείποντας τον έως τότε στείρο αρνητισμό και την δήθεν αριστερή πρακτική της άκριτης στήριξης κάθε συνδικαλιστικής «διεκδίκησης» και κεκτημένου, έχοντας όμως, συγχρόνως, προφανείς επιφυλάξεις για το όλο εγχείρημα, δεδομένου ότι όρισε μη πολιτικά πρόσωπα ως υπουργούς, αρνούμενη, μέχρι την αποχώρησή της από την κυβέρνηση, να συμμετέχει ουσιαστικά και αποφασιστικά σε αυτήν.
Η ήδη προβληματική αυτή στάση, που λειτουργούσε αρνητικά, τόσο ως προς το συνολικό αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία χωρίς ουσιαστική πίεση, έθεσε σε δεύτερη μοίρα τις μεταρρυθμιστικές ανάγκες της κοινωνίας και εφάρμοσε την κυβερνητική πρακτική των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, όσο και ως προς το ίδιο το κόμμα, το οποίο εμφανιζόταν τουλάχιστον επαμφοτερίζον καθώς από τη μία συμμετείχε στην κυβέρνηση με υπουργούς και από την άλλη έφτανε στο σημείο να μην ψηφίζει νομοσχέδια που έφερνε η κυβέρνηση στη βουλή, κορυφώθηκε με την απόφαση για αποχώρηση από την κυβέρνηση με αφορμή το θέμα της ΕΡΤ.
Το στοίχημα της «αριστεράς της ευθύνης», λοιπόν χάθηκε πριν καν τεθεί προς κρίση σε εκλογικές διαδικασίες. Το στοίχημα της μεταρρύθμισης της ελληνικής κοινωνίας με πραγματικό αριστερό πρόσημο χάθηκε αφού εγκαταλείφθηκε η δυνατότητα εφαρμογής της από εκείνους που την έκαναν σημαία τους. Το στοίχημα της εξόδου της χώρας από την κρίση, με προτεραιότητα την κοινωνική συνοχή και την προάσπιση των αδυνάτων, χάθηκε με πρόσχημα την, ήδη ουσιαστικά αποσυρθείσα, πραξικοπηματική κίνηση του πρωθυπουργού στην ΕΡΤ.
Δυστυχώς, τα παλαιοκομμουνιστικά αντανακλαστικά, που τελικά αποδεικνύεται πως επιβιώνουν και στο χώρο της ΔΗΜΑΡ, είναι τόσο ισχυρά που οδηγούν άκριτα στο εύκολο καταφύγιο του αριστερού συντηρητισμού και στην επιστροφή στο «καβούκι» της εύκολης και εκ των έξω κριτικής.
Δυστυχώς η απόφαση της ΔΗΜΑΡ φαίνεται πως θα είναι ένα άλμα στο κενό ακριβώς τη στιγμή που θα έπρεπε να τεθεί επικεφαλής στον αγώνα της κρατικής αναμόρφωσης και του προσδιορισμού της αριστεράς ως ικανής δύναμης διαχείρισης της εξουσίας.
Δυστυχώς….
Τάσος Πούλιος
Δικηγόρος και μέλος της ΔΗΜΑΡ Δράμας
Ήταν Ιούνιος του 2010 όταν γεννήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ), με προσδοκία και όραμα η ανανεωτική αριστερά, χωρίς βαρίδια και συμβιβασμούς που της επέβαλε η έως τότε συνύπαρξη στο ΣΥΡΙΖΑ, να συναντηθεί με την ελληνική κοινωνία στον αγώνα για μεταρρύθμιση, ευρωπαϊσμό, οικολογική εγρήγορση και κυρίως ευθύνη στην πρόταση για τη διέξοδο από την κρίση. Ήταν τουλάχιστον πρωτόγνωρο ένα κόμμα της Αριστεράς να προσδιορίζει ως κεντρικό ιδεολογικό πρόταγμα την «υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος» και να μιλάει στην ιδρυτική του διακήρυξη για «επιβεβλημένη μείωση του ελλείμματος και συγκράτηση του χρέους».
Ο ιστορικός ηγέτης της ανανεωτικής αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, πρόσφερε τη στήριξή του στο νέο εγχείρημα γράφοντας: «Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Σημαίνει νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος (Λ. Κύρκος, Δήλωση στήριξης της ΔΗΜΑΡ, εφημερ. Το Βήμα, 30 Ιουνίου 2010).
Πριν καν συμπληρώσει δύο χρόνια ζωής η Δημοκρατική Αριστερά, το καλοκαίρι του 2012, αποφάσισε να συμμετέχει στην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ εφαρμόζοντας στην πράξη τη διακήρυξη της περί «αριστεράς της ευθύνης», οδηγώντας ένα κόμμα της αριστεράς, για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, στην κυβέρνηση, δηλαδή στη διαχείριση της εξουσίας, εγκαταλείποντας τον έως τότε στείρο αρνητισμό και την δήθεν αριστερή πρακτική της άκριτης στήριξης κάθε συνδικαλιστικής «διεκδίκησης» και κεκτημένου, έχοντας όμως, συγχρόνως, προφανείς επιφυλάξεις για το όλο εγχείρημα, δεδομένου ότι όρισε μη πολιτικά πρόσωπα ως υπουργούς, αρνούμενη, μέχρι την αποχώρησή της από την κυβέρνηση, να συμμετέχει ουσιαστικά και αποφασιστικά σε αυτήν.
Η ήδη προβληματική αυτή στάση, που λειτουργούσε αρνητικά, τόσο ως προς το συνολικό αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία χωρίς ουσιαστική πίεση, έθεσε σε δεύτερη μοίρα τις μεταρρυθμιστικές ανάγκες της κοινωνίας και εφάρμοσε την κυβερνητική πρακτική των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, όσο και ως προς το ίδιο το κόμμα, το οποίο εμφανιζόταν τουλάχιστον επαμφοτερίζον καθώς από τη μία συμμετείχε στην κυβέρνηση με υπουργούς και από την άλλη έφτανε στο σημείο να μην ψηφίζει νομοσχέδια που έφερνε η κυβέρνηση στη βουλή, κορυφώθηκε με την απόφαση για αποχώρηση από την κυβέρνηση με αφορμή το θέμα της ΕΡΤ.
Το στοίχημα της «αριστεράς της ευθύνης», λοιπόν χάθηκε πριν καν τεθεί προς κρίση σε εκλογικές διαδικασίες. Το στοίχημα της μεταρρύθμισης της ελληνικής κοινωνίας με πραγματικό αριστερό πρόσημο χάθηκε αφού εγκαταλείφθηκε η δυνατότητα εφαρμογής της από εκείνους που την έκαναν σημαία τους. Το στοίχημα της εξόδου της χώρας από την κρίση, με προτεραιότητα την κοινωνική συνοχή και την προάσπιση των αδυνάτων, χάθηκε με πρόσχημα την, ήδη ουσιαστικά αποσυρθείσα, πραξικοπηματική κίνηση του πρωθυπουργού στην ΕΡΤ.
Δυστυχώς, τα παλαιοκομμουνιστικά αντανακλαστικά, που τελικά αποδεικνύεται πως επιβιώνουν και στο χώρο της ΔΗΜΑΡ, είναι τόσο ισχυρά που οδηγούν άκριτα στο εύκολο καταφύγιο του αριστερού συντηρητισμού και στην επιστροφή στο «καβούκι» της εύκολης και εκ των έξω κριτικής.
Δυστυχώς η απόφαση της ΔΗΜΑΡ φαίνεται πως θα είναι ένα άλμα στο κενό ακριβώς τη στιγμή που θα έπρεπε να τεθεί επικεφαλής στον αγώνα της κρατικής αναμόρφωσης και του προσδιορισμού της αριστεράς ως ικανής δύναμης διαχείρισης της εξουσίας.
Δυστυχώς….
Τάσος Πούλιος
Δικηγόρος και μέλος της ΔΗΜΑΡ Δράμας
