Η ΔΗΜΑΡ, ένα κόμμα μόλις τριών ετών τάραξε τα νερά της παραδοσιακής αριστεράς. Βγήκε με φόρα και δήλωσε ευθαρσώς ότι η Αριστερά δεν μπορεί να είναι μόνο καταγγελίες και διαμαρτυρίες. Ήρθε η ώρα που εν μέσω κρίσης πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν, να κάνει επιτέλους την αυτοκριτική της, να γίνει κυβερνώσα και υπεύθυνη δύναμη και να εκφράσει προγραμματικό λόγο, θετικό και ρεαλιστικό.
Είχαμε χορτάσει από δεν, από μην, από όχι....όπως κι από θα, από όταν κι από μετά!!!!
Τώρα σύντροφοι τι κάνουμε, σε αυτές τις συνθήκες και με αυτούς τους πολιτικούς συσχετισμούς που είναι δεδομένοι και συγκεκριμένοι;
.Με τη φόρα που είχε η ΔΗΜΑΡ και την επιτάχυνση ενός νέου κόμματος που προσέλκυσε χιλιάδες παροπλισμένους αριστερούς αλλά και νέους ανθρώπους που εντάχθηκαν στην πολιτική, λόγω ανάγκης, βλέποντας τις δυσκολίες της χώρας και πιστεύοντας ότι ήρθε η ώρα να πάρουν θέση, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή του αυτοδιοικητικού χάρτη πολλών δήμων, ιδιαίτερα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Εκτινάχθηκε από το 2% που της δίναν στις δημοσκοπήσεις στο 6%, γιατί ειδικά στις δεύτερες εκλογές υποσχόταν κυβερνητική λύση με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ, καθώς και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Κάποιοι άλλοι βέβαια που υποσχόταν λαγούς με πετραχήλια και επιστροφή στον παράδεισο του 2008 έπεισαν περισσότερο και έγιναν αξιωματική αντιπολίτευση.
Η ΔΗΜΑΡ κράτησε την υπόσχεσή της και μπήκε σε μια κυβέρνηση που αποτελούνταν από τα άλλα δύο κόμματα εξουσίας που ουσιαστικά οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία, τη διαφθορά και της πλήρους ανυποληψίας σε διεθνές επίπεδο.
Η ελπίδα μας ήταν ότι με τη συμμετοχή επιτέλους της Αριστεράς σε μια κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και σωτηρίας θα μπορούσαμε να ελέγξουμε καλύτερα τόσο τις διαπραγματεύσεις όσο και την πορεία της χώρας , να προσδώσουμε προοδευτικό πρόσημο στο πρόγραμμα της κυβέρνησης και να καθορίσουμε εν τέλη τις εξελίξεις αφού τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται θεματικά και άρα θα ήταν μαζεμένοι, θα είχαν πάρει το μάθημά τους και θα προέβαλλαν κυρίως το εθνικό συμφέρον τούτες τις δύσκολες στιγμές.
Πολλοί σύντροφοί μας, μας έλεγαν " που πάμε με αυτούς τους λύκους, θα μας φάνε στο φτερό, αυτοί είναι μαθημένοι στην κουτάλα, στη διαπλοκή και δεν έχουν ηθικούς φραγμούς" και μεις τους απαντούσαμε " ας δοκιμάσουμε, δεν υπάρχει άλλη λύση, δεν θα σύρουμε τη χώρα σε τρίτες εκλογές, δεν θα θυσιάσουμε το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας, οι συνθήκες είναι έκτακτες, η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο και σε τέτοιες συνθήκες πρέπει να ενωνόμαστε και όχι να χωρίζουμε".....Πολλές φορές επαναλήφθηκε ο ίδιος διάλογος. Άλλοτε κάποιοι έφευγαν, άλλοτε κάποιοι κρύωναν και μερικοί συνέχιζαν επενδύοντας στην επιτυχία του πειράματος της πρώτης κυβέρνησης συνεργασίας στη Ελλάδα που αν είχε έστω και καθυστερημένα κάποιο καλό αποτέλεσμα, ο κόσμος θα αναγνώριζε ότι άξιζε τελικά που επήλθε ένας ιστορικός συμβιβασμός δεξιάς και αριστεράς για τη σωτηρία της χώρας και του λαού της.
Η ΔΗΜΑΡ από τα αριστερά κατηγορήθηκε για ενδοτισμό και προσχώρηση στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ε.Ε. και από τα δεξιά κατηγορήθηκε πως δεν ψηφίζει όλα τα μέτρα (εργασιακά, τροπολογίες, άρθρα, ΕΡΤ..) και προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στο αναγκαίο και στο αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Άλλοτε τα κατάφερε κι άλλοτε έκανε μια τρύπα στο νερό αλλά συνέχιζε να θέτει ως προτεραιότητα τη διάσωση της χώρας.
Το πρώτο σοβαρό πρόβλημα ήταν όταν προέκυψαν τα εργασιακά δικαιώματα που προσπάθησαν να τα εξαϋλώσουν και η ΔΗΜΑΡ παρόλο που δεν τα ψήφισε ουσιαστικά το αποδέχθηκε συνεχίζοντας να στηρίζει την κυβέρνηση, το δεύτερο ήρθε με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που απορρίφθηκε αναιτιολόγητα από τον Αντώνη Σαμαρά και το τρίτο και τελευταίο χτύπημα ήρθε πάλι από τον Σαμαρά που ενώ ήξερε τη διαφωνία τόσο της ΔΗΜΑΡ όσο και του ΠΑΣΟΚ, προχώρησε στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου κατάργησης της ΕΡΤ.
Η συνέχιση της στήριξης σε μια κυβέρνηση που αγνοεί τις προτάσεις σου, τις θέσεις σου, τη δημοκρατία, την ισότιμη συνεργασία και σε θεωρεί απλώς βαστάζο και δεκανίκι της πολιτικής της Ν.Δ. ήταν πλέον μάλλον αυτογελοιοποίηση, πλήρης εξευτελισμός και παράδοση σε κάθε νέα και καινούρια αυθαιρεσία. Όλα έχουν τα όριά τους και δεν μπορεί πάντα εις το όνομα του γενικού καλού να θυσιάζονται αξίες όπως η δημοκρατία, η ισοτιμία, η δικαιοσύνη, η αξιοκρατία.
Όταν κρίνεις ότι η προσπάθειά σου δεν βρίσκει ανταπόκριση, τα άτομα που συνεργάζεσαι είναι αναξιόπιστα, και ότι κάθε νέα μέρα θα φέρνει όλο και χειρότερους συμβιβασμούς, αποχωρείς διατηρώντας τις καλές σου προθέσεις αλλά και την αξιοπρέπειά σου, την ηθική σου ακεραιότητα και την ελπίδα ότι σαν αντιπολίτευση πλέον θα τα καταφέρεις καλύτερα.
Κι όλα αυτά που ψηφίσατε ρε μάγκες της ΔΗΜΑΡ, απολύσεις , μετακινήσεις συγχωνεύσεις, μειώσεις, περικοπές...τα ξεχάσαμε;
Για μας ο εξορθολογισμός, η δίκαιη λιτότητα, οι μεταρρυθμίσεις, οι αλλαγές, οι παρεμβάσεις κυρίως στο δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό συνεχίζουν να είναι απαραίτητες αρκεί να γίνονται με τρόπο δημοκρατικό και να έχουν τη στήριξη της κοινωνίας και του κοινοβουλίου.
Συνεχίζουμε λοιπόν, προγραμματική αντιπολίτευση, μεταρρυθμιστική ορμή, ρεαλιστική θεώρηση, ευρωπαϊκή πολιτική, υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κοινωνική αλληλεγγύη και προπαντός ανοιχτά μυαλά και κανένας δογματισμός.
Υ.Γ. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν αξιοποίησε τις ενστάσεις της ΔΗΜΑΡ και πάντα ψήφιζε στο τέλος ως ουρά της Ν.Δ. τα πάντα όπως και τώρα. Αυτοί που έφεραν στην καταστροφή την Ελλάδα κουνάν το χέρι σήμερα στη ΔΗΜΑΡ και την κατηγορούν ότι υπερασπίζεται το κομματικό κράτος και την κομματική τηλεόραση που αυτοί έφτιαξαν ενώ η ΔΗΜΑΡ υποστηρίζει ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν φταίνε σε τίποτε, δεν βαράς στο ψαχνό και οριζόντια αλλά κάνεις αξιολόγηση, συνδιαλέγεσαι, προωθείς ώριμες συνταξιοδοτήσεις, προχωράς σε μετακινήσεις και βεβαίως σε απολύσεις αν υπάρχουν προβλήματα παράβασης καθήκοντος, καταχρήσεις, πλαστότητας στοιχείων...κλπ
Χρήστος Χατζηγεωργίου
μέλος Ν.Ε. ΔΗΜΑΡ Δράμας
