Μπορούμε 10 άνθρωποι να βγάλουμε την Δράμα απο την κρίση?

Μπορούμε 10 άνθρωποι να βγάλουμε την Δράμα απο την κρίση? Τουλάχιστον το παλεύουμε

Στους φίλους μου στην Δράμα λέω ότι εμείς θα έχουμε βγεί απο την κρίση σε 3 χρόνια, ενώ η χώρα θα χρειαστεί 10. Ο λόγος είναι ότι μια ΟΜΑΔΑ 10 ανθρώπων ήδη ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ και υλοποιεί πράγματα. Σύντομα θα γίνουμε 100 και μετά χιλιάδες.

Ας δούμε καταρχήν γιατί και πώς φτάσαμε εδώ την ομάδα μας και που θέλουμε να πάμε.

Ξεκινήσαμε το 2006 να συζητάμε 4 άνθρωποι για τις ομάδες παραγωγών. Το δίδυμο του @Α.Σ.Ο.Π. ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και ο @Deres Xristoforos  σαν εμπειροι του χώρου και γώ σαν θεωρητικός από την Θεσσαλονίκη.

Στην πορεία οι τρείς τους βρέθηκαν με το αχτύπητο δίδυμο του Αδεσμευτου Αγροτικού Συλλόγου (τον @Χρηστος Γκοντιας και τον Τασο Καμπατσάκη) και οι Ομάδες παραγωγών επεκτάθηκαν στο βαμβάκι και στο καλαμπόκι. Το 2009 που γύρισα στην Δράμα με βοήθησαν να κάνω την ομάδα των ΑΠΕ.

Τόσο στα γεωργικά προϊόντα όσο και στις ΑΠΕ πετύχαμε ΠΟΛΛΑ πράγματα.

Η Δράμα καλύπτει τα 70 MW της ενέργειας της με 50 MW Φ/Β,  20 MW αιολικά και 5 MW συμπαραγωγή απο θερμοκήπια 

Στις ομάδες παραγωγών συμμετέχουν πάνω απο 400 αγρότες με οργανωμένα σχέδια βελτίωσης και στοχευμένες επενδύσεις. Μετά την πλήρη καθετοποίηση του ροδιού και της πιπεριάς, περνάμε στην καθετοποίηση του σιταριού και την διάθεση αλευριού  με το κίνημα χωρίς μεσάζοντες. Και φυσικά το κίνημα της πατατας όπου τα παιδιά βοήθησαν την διάθεση της σε όλη την Ελλάδα. 

Όλο αυτό το διάστημα δεν συζητήσαμε ποτέ πώς θα συνεργαστούμε. Απλά βάζουμε το κεφάλι κάτω και δουλεύουμε σαν τρελοί  Κάποια σημεία όμως, που μπορούν να βοηθήσουν και τους υπόλοιπους να μας αντιγράψουν είναι τα εξής:

• Αγαπάμε αυτό που κάνουμε και εστιάζουμε πάνω του για να γίνουμε όλο και καλύτεροι.
• Δουλεύουμε ανα δίδυμα/τρίδυμα για να αλληλοϋποστηριζόμαστε στις πολλές και μεγάλες δυσκολίες. Εγώ ας πούμε θα τα παρατούσα πολλές φορές αν δεν είχα τον @Sarvanis Constantinos να με στηρίξει στην καθημερινότητα μας. Αυτή όμως η καθημερινή συνεργασία είναι και η μεγαλύτερη προπόνηση για την προσπάθεια που θέλει η συνεργασία με 100νταδες άλλους ανθρώπους
• Εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον στον τομέα του και αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Ο ειδικός βάζει τα 6-8 απο τα 10, οι άλλοι συμπληρώνουμε 1-2 και όλοι μαζί ψάχνουμε τα 1-2 που λείπουν.
• Είμαστε φίλοι. Βγαίνουμε συχνά μαζί και μαζί με το καλαμπούρι, συζητάμε συνεχώς για τις προσπάθειες μας. Τόσο τις ατομικές όσο και τις κοινές. 
• Δεν έχουμε υστεροβουλίες και κρυφές σκέψεις. Παρόλο που ανήκουμε σε πολλούς πολιτικούς χώρους, μιλάμε με όλους και ζητάμε απ'ολους βοήθεια.
• Και το βασικότερο έχουμε υπομονή και επιμονή στους στόχους μας.

Τί θέλουμε να κάνουμε από δω και πέρα. 

Στόχος μας είναι σε 3 χρόνια, τα 700 χιλ στρέμματα της Δράμας αντί ν'αφήνουν 100€/στρ προστιθέμενη αξία στον νομό ν'αφηνουν 1000€/στρ. Φυσικά δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας.

Για να το πετύχουμε αυτό θέλουμε  να σπρώξουμε τουλάχιστον άλλες 1-2 πλήρως καθετοποιημένες καλλιέργειες (πχ σε βιομάζα και κτηνοτροφία ή στην πατάτα). Αν κι αυτές είναι εξίσου πετυχημένες με το ρόδι και το κρασί, τότε θα λειτουργήσουν ώς επιτυχημένο παράδειγμα και γρήγορα θα αντιγραφτουν σε ευρεία κλίμακα. Όλες μας οι προσπάθειες είναι απο την αρχή προσανατολισμένες σε εξαγωγές ή υποκατάσταση εισαγωγών άρα γρήγορα θα δημιουργηθούν τριγύρω μας μικρότερες υποστηρικτικές θέσεις εργασίας.
Απο την άλλη  με το "χωρίς μεσάζοντες" ελπίζουμε να ενωθούμε με τους ανθρώπους που ασχολούνται με το καταναλωτικό κίνημα.

Και με τις μικρές πολυκαλιεργητικές φάρμες, να υποκαταστήσουμε μεγάλο μέρος των εισαγωγών τροφίμων και να καταστήσουμε την Δράμα όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη σε τρόφιμα. 

Ολα αυτα θα προωθηθούν μέσα απο την Ονειρούπολη, αλλά και άλλες τουριστικές δράσεις που ετοιμάζουμε για τα βουνά και τα σπήλαια της Δράμας. 

Όλα αυτά βέβαια θέλουν ανθρώπους. 

Η κάθε υπομάδα συνεργάζεται ήδη με 100νταδες δραμινούς παραγωγούς, προμηθευτές και επαγγελματίες. Αυτή η συνεργασία ελπίζουμε να γίνει πιο οργανωμένη και θεσμική. 
Κι αν έχουμε μια διέξοδο να δείξουμε, πιστεύουμε ότι σύντομα θα την ακολουθήσουν και πολλοί απο τους 10δες χιλιάδες ανέργους του νομού μας.

Να λοιπόν απο που θα δημιουργηθούν οι νέες θέσεις εργασίας http://tasoskark.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html.

Θέλεις να βοηθήσεις να ξαναφτιάξουμε τον τόπο μας ? Κάνε κατι και σύ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ στον τομέα σου και βοήθησε την συνεργασία όλων μας.

Για να μην χρειάζονται και τα παιδιά μας μνημόνια.

Η μιζέρια της καταγγελίας και της διαπίστωσης του Χρ.Χατζηγεωργίου

Παρακολουθώ σπανίως τα τοπικά τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης( επειδή δεν θα ακούσω παρά υποκριτικές κραυγές), καθώς και τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης που καθημερινά και ανελλιπώς δίνουν βήμα στους ίδιους και τους ίδιους ( πού να βρουν άλλους θα μου πείτε) όπου συνεχώς καταγγέλλεται το υπάρχον πολιτικό σύστημα γενικά και αόριστα και διαπιστώνεται συνεχώς η οικτρή κατάσταση της Δράμας, της κοινωνίας και της χώρας.
Οι σοβαροί και σκεπτόμενοι πολίτες αρνούνται να μπουν στην διαδικασία μαζικού ξεπλύματος ιδεών και πολιτικών και έχουν πλέον αφήσει όλο το πεδίο ελεύθερο σε ανθρώπους που επικαλούνται διεθνείς συνωμοσίες," υπερασπιστές" των φτωχών και των αδυνάτων, καταστροφολόγους, διαπιστωτές της ανθρωπιστικής κρίσης και της φτωχοποίησης.
Σήμερα σε τηλεοπτικό κανάλι της Δράμας κάποιοι, καθημερινοί σχολιαστές της επικαιρότητας, τρομάρα τους, λέγανε ότι ο λαός τους περιμένει στις δημοτικές εκλογές και στις ευρωεκλογές όπου θα τους αποδοκιμάσει όλους αυτούς που ασχολήθηκαν με την πολιτική τόσα χρόνια και καταβαράθρωσαν τη Δράμα και θα ψηφίσει νέους ανθρώπους. Εκεί σταματούσε ο σχολιασμός. Τώρα τι νέους ανθρώπους, με τι προτάσεις και τι ιδέες δεν μας το καθόριζαν αλλά ήταν ευνόητο ότι μιλούσαν για αντιμνημονιακές δυνάμεις ο καθένας βέβαια από τη δική του σκοπιά, άλλος την εθνικοσοσιαλιστική, άλλος την εθνικιστική και άλλος την αριστεροεθνολαϊκιστική.
Επειδή νέος γαρ, το είδα το έργο, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία με νέους ανθρώπους που δεν τους γνώριζε κανείς, άλλος με γενειάδα, άλλος με μουστάκι και άλλος με ζιβάγκο και επειδή αυτοί οι άνθρωποι μετά από κάποιες ριζοσπαστικές θα έλεγα αλλαγές συνέχισαν να εξουσιάζουν, μετεξελίχθηκαν σε εξουσιομανείς που υιοθέτησαν τον αυριανισμό, τον λαϊκισμό, τη διαφθορά και τη διαπλοκή για να παραμείνουν στην εξουσία, είμαι πλέον πολύ δύσπιστος στα νέα πρόσωπα και στους νέους ανθρώπους.
Περιμένω λοιπόν από τους νέους μεσσίες, έναν προγραμματικό λόγο, με στοιχεία και αναλύσεις, ένα λόγο που δε θα διχάζει αλλά θα ενώνει, ένα λόγο που δεν έρχεται να καταγράψει κομματικές δυνάμεις αλλά να βάλει στο κέντρο των εξελίξεων τον πολίτη και τις ανησυχίες του.
Επειδή στο χώρο που δραστηριοποιούμαι πήγε να γίνει μια τέτοια προσπάθεια, η αποψή  μου εξαρχής ήταν ή κατεβαίνεις στις δημοτικές για να καταγράψεις ένα ποσοστό των κομματικών σου δυνάμεων (κάτι που με βρίσκει παντελώς αδιάφορο), ή κατεβαίνεις έχοντας να προτείνεις κάτι που μπορεί να συγκινήσει και να δραστηριοποιήσει μια κρίσιμη μάζα πολιτών, που δεν προσδοκούν να αποκτήσει ο κομματικός τους φορέας προβάδισμα και πλεονέκτημα.
Δυστυχώς κατά τη γνώμη  μου στη Δράμα δεν υπάρχει ακόμη ή υπάρχει και δεν έχει εκδηλωθεί η κρίσιμη μάζα πολιτών που δεν εκφράζονται από τις κομματικές γραμμές, τις ακραίες τοποθετήσεις, τις προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων υποψήφιων.
Δυστυχώς για άλλη μια φορά θα βρεθούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε υποψήφιους που έχουν χρήμα και φιλοδοξίες ή έχουν κομματική στήριξη και επιθυμία για καταγραφή δυνάμεων.
Δεν θέλω βέβαια να αδικήσω τις προθέσεις κάποιων ανθρώπων που θα είναι υποψήφιοι και πράγματι ο στόχος τους είναι το δημόσιο συμφέρον αλλά δεν παύουν να είναι εξαιρέσεις μέσα σε ένα άρρωστο τοπίο.
Εξάλλου εγώ ο ίδιος, ήμουν υποψήφιος την προηγούμενη φορά σε μια προσπάθεια αλλαγής της δημοτικής αρχής που τις τελευταίες δεκαετίες καθόρισε τις εξελίξεις στη Δράμα, και μπορεί να μην εκλέχτηκα αλλά μου δόθηκε η δυνατότητα μέσα από τη συμμετοχή μου στα Δ.Σ. της ΔΕΚΠΟΤΑ και του Νομικού Προσώπου να συμμετάσχω σε ένα βαθμό στη διοίκηση του δήμου.

Η αιθαλομίχλη πνίγει τη χώρα, η οικονομική και ενεργειακή φτώχεια πνίγει τις ζωές των πολιτών και η αναλγησία της Κυβέρνησης μέσα στις άγιες μέρες δεν έχει προηγούμενο

Παρασκευή, 27 Δεκέμβριος 2013 15:16

Με τους τραγικούς δείκτες της αιθαλομίχλης, υπερδιπλάσιους των ανώτατων ορίων σε πολλές πόλεις της χώρας, με πρωταθλήτρια όπως πάντα στους ρύπους τη Θεσσαλονίκη και τις φτωχογειτονιές των δυτικών συνοικιών και όλους τους φορείς υγείας να καλούν σε συναγερμό για τις βαρύτατες επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών, η Κυβέρνηση πρέπει να πάρει επιτέλους την απόφαση για το πιο δραστικό μέτρο που είναι η άρση της εξίσωσης φόρων του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης, να λάβει μέτρα για όλους τους πολίτες που κρυώνουν και ταυτόχρονα να προωθήσει τη χρηματοδότηση παρεμβάσεων ευρείας κλίμακας για την οικονομική θέρμανση στις κατοικίες και την ενεργειακή αναβάθμιση του οικιστικού ιστού. Για το πλήρες κείμενο του Δελτίου Τύπου που εξέδωσε η Ασημίνα Ξηροτύρη:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  

Η αιθαλομίχλη πνίγει τη χώρα, η οικονομική και ενεργειακή φτώχεια πνίγει τις ζωές των πολιτών και η αναλγησία της Κυβέρνησης μέσα στις άγιες μέρες δεν έχει προηγούμενο  

Το μέτρο της εξίσωσης του φόρου του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης, που επιβλήθηκε από το μνημόνιο, επιβάρυνε υπέρμετρα τις συνθήκες ζωής των πολιτών και σήμερα με τους τραγικούς δείκτες της αιθαλομίχλης αποβαίνει θανάσιμο για την υγεία τους. Το εξοργιστικό, για την εμμονή της Τρόικας να το απαιτεί και την Κυβέρνησης να το διατηρεί, είναι ότι απεδείχθη πέρα για πέρα και οικονομικά αναποτελεσματικό αφού δεν επετεύχθη ο στόχος των εσόδων το αντίθετο αυτά έχουν μειωθεί κατά πολύ.

 Σήμερα με τους τραγικούς δείκτες της αιθαλομίχλης, υπερδιπλάσιους των ανώτατων ορίων σε πολλές πόλεις της χώρας, με πρωταθλήτρια όπως πάντα στους ρύπους τη Θεσσαλονίκη και τις φτωχογειτονιές των δυτικών συνοικιών και όλους τους φορείς υγείας να καλούν σε συναγερμό για τις βαρύτατες επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών, η Κυβέρνηση πρέπει να πάρει επιτέλους την απόφαση για το πιο δραστικό μέτρο που είναι η άρση της εξίσωσης φόρων του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης, να λάβει μέτρα για όλους τους πολίτες που κρυώνουν και ταυτόχρονα να προωθήσει τη χρηματοδότηση παρεμβάσεων ευρείας κλίμακας για την οικονομική θέρμανση στις κατοικίες και την ενεργειακή αναβάθμιση του οικιστικού ιστού. 

Είναι απαράδεκτο να εξαγγέλλει ημίμετρα, λες και πρόκειται για ένα έκτακτο περιορισμένο περιστατικό και να κρύβεται πίσω από δικαιολογίες περί θερμαινόμενων πισίνων κλπ που προκαλούν το λαϊκό αίσθημα, για να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της για την καθυστέρηση της εφαρμογής των μέτρων καταπολέμησης του λαθρεμπορίου καυσίμων και της φοροδιαφυγής που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις στερώντας το δημόσιο από πολύτιμους πόρους και μεταφέροντας τεράστια βάρη και θυσίες στα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά. 

Οι πολίτες βιώνουν σήμερα μεγάλες ανατροπές στη ζωή τους, έχουν φθάσει στο τέλος του 2013 σε συνθήκες, οιονεί πολεμικής καταστροφής, με το διάχυτο φόβο και την ανασφάλεια για τα πάντα, υπό τέτοιες συνθήκες είναι δυνατόν να τους προσθέσουμε τον φόβο και την ανασφάλεια για την υγεία τους, για την ίδια τη ζωή τους;;;

Συμβίωση με δικαιοσύνη

Συμβίωση με δικαιοσύνη

Από τον Θανάση Γιαλκέτση, Εφημερίδων των Συντακτών

 «Ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν διέθετε τόσους υλικούς πόρους και τόσες τεχνικές και επιστημονικές γνώσεις […]. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί πλέον να πιστεύει ότι αυτή η συσσώρευση ισχύος μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον, ως έχει, χωρίς να στραφεί εναντίον του εαυτού της και χωρίς να απειλήσει τη φυσική και ηθική επιβίωση της ανθρωπότητας». Με αυτές τις φράσεις αρχίζει το«Manifeste convivialiste» (Le Bord de l’eau, 2013), ένα μικρό βιβλίο-μανιφέστο που συνυπογράφουν 64 μελετητές και διανοούμενοι από όλο τον κόσμο (ανάμεσά τους και οι Εντγκάρ Μορέν, Σαντάλ Μουφ, Σερζ Λατούς, Ζαν- Πιερ Ντιπιί κ.ά.). Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Καγέ, που ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές αυτής της συλλογικής πολιτικής πρωτοβουλίας, έδωσε στο περιοδικό «La Vie» τη συνέντευξη που ακολουθεί.

• Μπορείτε να μας δώσετε έναν απλό ορισμό του «συμβιωτισμού»;

Η λέξη μπορεί να δημιουργεί πρόβλημα. Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή που συγκεντρωθήκαμε, τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων είπαν: «Σύμφωνοι, να εργαστούμε από κοινού, αλλά η λέξη αυτή δεν μας αρέσει». Ορισμένοι επειδή υπήρχε μέσα ο όρος συμβίωση και άλλοι επειδή υπήρχε ένας «-ισμός». Αλλά καθώς δεν βρήκαμε τίποτα καλύτερο, επιστρέψαμε στο σημείο αφετηρίας. Εγώ προσωπικά υποστήριζα πολύ τον «-ισμό» για έναν βασικό λόγο: έχουμε να προτείνουμε 36.000 λύσεις για οικονομικά, κοινωνικά, οικολογικά προβλήματα, αλλά αυτό που λείπει από όλους μας σήμερα είναι ένας θεωρητικός πυρήνας κοινής πολιτικής φιλοσοφίας.

Και για να το εκφράσουμε αυτό, χρειαζόμαστε μια λέξη με «-ισμό» που θα λειτουργεί ως ενοποιητικός παράγοντας. Από δω προκύπτει αυτός ο ορισμός που προτείνουμε για τον συμβιωτισμό, σύμφωνα με το έργο του Μαρσέλ Μος: Πώς μπορούμε να ζούμε μαζί αντιπαρατιθέμενοι χωρίς να αλληλοσφαζόμαστε; Αυτό αποτελεί πρωταρχικό ζήτημα, κεντρικό σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, και είναι αναγκαίο να τίθεται πριν από το ζήτημα του να μάθουμε ποιο θα ήταν το καλό πολιτικό καθεστώς (μοναρχία, δημοκρατία, σοσιαλισμός κ.λπ.), όπου ο καθένας μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις.

• Οι διαπιστώσεις σας για την κατάσταση του κόσμου είναι ανησυχητικές. Αναφέρεστε σε «θανατηφόρες δυναμικές» και σημειώνετε ότι έχει τεθεί το ζήτημα της «φυσικής και ηθικής επιβίωσης της ανθρωπότητας». Γιατί τόσος πεσιμισμός;

Υπήρχε μεγάλη ανησυχία στην ομάδα μας. Αλλά ακόμη και αν είμαστε αισιόδοξοι, χρειάζεται να παίρνουμε στα σοβαρά την εκδοχή του πεσιμισμού. Θα έπρεπε να το κάνουμε με τον τρόπο του Ζαν-Πιερ Ντιπιί, ο οποίος υποστηρίζει πως «το μόνο μέσο για να αποφύγουμε την καταστροφή είναι το να είμαστε βέβαιοι ότι αυτή θα επέλθει». Οταν βλέπει κανείς τους πυρηνικούς κινδύνους μετά το Τσέρνομπιλ και τη Φουκουσίμα, τους κινδύνους εξάντλησης των φυσικών πόρων ή ακόμη και τις απειλές της κλιματικής αλλαγής, δεν μπορεί παρά να είναι ανήσυχος.

• Από τις τέσσερις κρίσεις που αναφέρει το Μανιφέστο –την ηθική, την πολιτική, την οικονομική και την οικολογική– ποια είναι κατά τη γνώμη σας η σοβαρότερη;

Η σοβαρότερη είναι σίγουρα η ηθική κρίση, γιατί από την επίλυσή της εξαρτάται η επίλυση όλων των άλλων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις συζητήσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Μπορούμε να φανταστούμε όλων των ειδών τις τεχνικές λύσεις, αλλά αν δεν έχουμε ανθρώπους και θεσμούς αξιόπιστους για να τις πραγματοποιήσουν, δεν θα γίνει τίποτα. Επομένως, προϋπόθεση για μια αληθινά βιώσιμη ανάπτυξη είναι μια βιώσιμη δημοκρατία, η οποία με τη σειρά της χρειάζεται ένα βάθρο, ένα βιώσιμο ηθικό θεμέλιο. Αυτό το ηθικό θεμέλιο είναι προϋπόθεση ώστε οι πολιτικοί να μη χάνουν το μέτρο και να μην καταλήγουν στην ύβρη. Και η συγκεκριμένη και ορατή έκφραση αυτής της έλλειψης μέτρου είναι η διαφθορά, είτε με το χρήμα είτε με την εξουσία. Η διαφθορά ξεσπάει παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδίως στη Γαλλία, με τη συσσώρευση σκανδάλων που αγγίζουν τόσο τη Δεξιά όσο και την Αριστερά. Πώς να φανταστούμε ότι θα μπορούσε να σωθεί η δημοκρατία αν, από τη μια μεριά, δεν υπάρχει πλέον οικονομική ανάπτυξη και, από την άλλη, όλες οι κυρίαρχες τάξεις εμφανίζονται διεφθαρμένες;

• Στον αντίποδα, εσείς αναφέρεστε σε μια πολλαπλότητα εναλλακτικών πρωτοβουλιών – από το slow food ώς την εθελούσια ολιγάρκεια και από την πολιτική της μέριμνας ώς το δίκαιο εμπόριο. Ολα αυτά όμως μπορούν να έχουν αρκετό βάρος απέναντι σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα;

Ολες αυτές οι πρωτοβουλίες παρουσιάζονται διάσπαρτες και δεν κατορθώνουν να σηματοδοτήσουν το κοινό στοιχείο που έχουν. Η κεντρική υπόθεση του Μανιφέστου είναι ότι εμείς δεν θα κατορθώσουμε να ανατρέψουμε τον δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων με τον κερδοσκοπικό νεοφιλελευθερισμό, αν δεν βρούμε μια μορφή ενότητας. Οι διασκέψεις του διεθνούς κινήματος για μιαν άλλη παγκοσμιοποίηση είχαν αυτή τη βούληση, αλλά δεν πέτυχαν αυτήν την ενότητα. Γιατί έμειναν σε μια παράθεση των ηθικών και ιδεολογικών οραμάτων των μεν και των δε και αυτό γεννούσε μια ανεπαρκή συρραφή μπαλωμάτων. Στην πραγματικότητα, το κύριο πρόβλημα που τίθεται σε εμάς είναι ένα πρόβλημα πολιτικής φιλοσοφίας. Είμαστε οι κληρονόμοι των μεγάλων πολιτικών φιλοσοφιών της νεωτερικότητας: του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού με τα παράγωγά τους, που είναι ο αναρχισμός και ο κομμουνισμός. Αυτές οι τέσσερις φιλοσοφίες δεν βρίσκονται πλέον στο ύψος των σημερινών προβλημάτων. Γιατί όλες τους βασίζονταν σε μια εσφαλμένη θεώρηση του ανθρώπου, ο οποίος αντιμετωπιζόταν ως homo economicus. Και οι τέσσερις θεωρίες είχαν πράγματι κοινή την ιδέα ότι το κύριο πρόβλημα της ανθρωπότητας ήταν η έλλειψη μέσων για να ικανοποιεί τις υλικές της ανάγκες. Θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος είναι ένα ον με ανάγκες, που απειλείται από τη σπανιότητα των πόρων και ότι, επομένως, η πρώτη λύση είναι η ανάπτυξη. Αυτή η ανθρωπολογική θεώρηση είναι όμως εσφαλμένη –οι άνθρωποι δεν είναι όντα με ανάγκες αλλά με επιθυμίες– και η προτεινόμενη λύση έχει γίνει ανεύρετη ή και επικίνδυνη. Γιατί, πρώτον, ανάπτυξη δεν υπάρχει πλέον στις πλούσιες χώρες –δεν θα γνωρίσουμε ξανά τα ποσοστά ανάπτυξης της πρώτης μεταπολεμικής τριακονταετίας– και, δεύτερον, στις αναπτυσσόμενες χώρες η ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί και δεν θα είναι πλέον οικολογικά βιώσιμη.

• Ποιο μπορεί να είναι το περίγραμμα μιας «εναλλακτικής λύσης στον τωρινό τρόπο ύπαρξης»;

Η λύση πρέπει να αναζητηθεί προς την κατεύθυνση εκείνης της παλιάς ιδέας Αγγλων οικονομολόγων του 19ου αιώνα, όπως ο Τζον Στιούαρτ Μιλ, δηλαδή της ιδέας ότι οι κοινωνίες τείνουν προς μια στάσιμη κατάσταση. Σήμερα όμως, με όλες τις τεχνολογικές επινοήσεις που διαθέτουμε, θα επρόκειτο για μια δυναμική στασιμότητα, για ένα είδος «ευημερίας χωρίς ανάπτυξη». Αυτή η δυναμικά στάσιμη κοινωνία θα πρέπει να εστιάσει στην τοπική και περιφερειακή κλίμακα, παραμένοντας ταυτόχρονα ανοιχτή σε ολόκληρο τον κόσμο. Και αν θέλουμε να βάλουμε στο επίκεντρο του προγράμματός μας την πάλη εναντίον της έλλειψης μέτρου και της διαφθοράς, αυτό συνεπάγεται δύο άλλα μέτρα: ένα ελάχιστο εισόδημα και ένα μέγιστο εισόδημα. Για μας είναι αθέμιτα τόσο η ακραία φτώχεια όσο και ο ακραίος πλούτος. Γιατί το Μανιφέστο του Συμβιωτισμού στηρίζεται σε μια ισχυρή βούληση για κοινωνική δικαιοσύνη.

Τα κάλαντα Του Στρατή Τσίρκα

Τα κάλαντα

Του Στρατή Τσίρκα

 Το μεγάλο το ζήτημα, καταλαβαίνεις, ήταν το ταμπούρλο: Aν είχες ταμπούρλο, η δουλειά ήταν τελειωμένη. Σύντροφο έβρισκες αμέσως και το φανάρι δεν κόστιζε παραπάνω από ένα γρόσι. Eκείνη τη χρονιά ο πατέρας έκανε ένα μεγάλο έξοδο. Tο μεσημέρι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς μου έφερε ένα ταμπούρλο! Mικρούτσικο, βέβαια, και τενεκεδένιο.

- Έτσι δεν θα το σπάσεις εύκολα, μου είπε.

- Mα εγώ κατάλαβα πως ήταν από οικονομία. Tα πέτσινα ταμπούρλα εκείνα τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο κόστιζαν έναν κόσμο λεφτά.

Πήγα και βρήκα αμέσως το φίλο μου το Mιχάλη. Ήταν το παλικάρι της γειτονιάς κι ο καλύτερος σύντροφος για τα κάλαντα. Συχνά τύχαινε να μας ριχτούν τα αραπάκια στις γειτονιές και να μας σκίσουν το φανάρι ή να σπάσουν το ταμπούρλο. O Mιχάλης ήταν πολύτιμος.

- Tο ταμπούρλο το έχουμε, του φώναξα. Bγαίνουμε απόψε;

O Mιχάλης δέχτηκε αμέσως. Eίπε, όμως, πως έπρεπε να πάρουμε μαζί μας και τον αδερφό του, τον Δημήτρη. Ήταν καλλίφωνος, λέει, και θα βοηθούσε πολύ στη δουλειά. H αλήθεια είναι πως ο Δημήτρης τραγουδούσε σαν άγγελος. Σου ‘φτανε να τον ακούσεις να ψάλλει μια φορά Tη Yπερμάχω ή να διαβάζει τον «Aπόστολο» για να προτιμήσεις αμέσως τον Άγιο Kωνσταντίνο όπου εκείνος έψαλλε από τον Aϊ Nικόλα. 
Mα η πρόταση του Mιχάλη είχε κάποια υστεροβουλία: Tα λεφτά που θα κερδίζαμε θα μοιράζονταν στα τρία. Eκείνα θα έπαιρναν τα πιο πολλά κι εγώ, μ΄ όλο το ταμπούρλο μου, τα πιο λίγα.

Kι όμως, χωρίς κανένα δισταγμό, δέχτηκα. Tόση ήταν η αγάπη που του είχα κι ο θαυμασμός μου! Ξεκινήσαμε βραδάκι. O Mιχάλης φορούσε ένα μαύρο μακρύ παλτό, που φούσκωνε κωμικά στην κοιλιά του, σκεπάζοντας το ταμπούρλο. Σ’ εμένα ξέπεσε το χάρτινο φαναράκι κι η φροντίδα να τα αναβοσβήνω κάθε τόσο. O Δημήτρης, σαν πρίγκιπας, με τα όμορφα μάτια του και τη γλυκιά φωνή του, είχε τα χέρια του στις τσέπες και πήγαινε στο δρόμο πότε πιο μπροστά, πότε πιο πίσω μας, σάμπως να μην μας ήξερε. O Mιχάλης τον πείραζε λέγοντάς του πως έκανε τον κόντε για χατίρι της Pηνούλας. Mα πέρασαν πολλά χρόνια από τότε για να καταλάβω τη σημασία αυτού του πειράγματος. H «πελατεία» του Mιχάλη και του Δημήτρη ήταν η περισσότερη από τις φτωχογειτονιές. Oι εισπράξεις μέτριες. Λέγαμε κι «ευχαριστώ» αν τύχαινε να μας δώσουν κανένα γροσάκι εκτός από τα φουντούκια και τα αμύγδαλα. Tότες εγώ τους τράβηξα στις αριστοκρατικές γειτονιές. Aυτό ήταν ένα μυστικό δικό μου. Mέρες τώρα το φύλαγα. Στο κουρείο του πατέρα μου έρχονταν όλο γιατροί και δικηγόροι. Aπό μέρες τώρα με ρωτούσαν:

- E, πιτσιρίκο, δε θα ‘ρθεις να μας τα πεις;

Eγώ απαντούσα αόριστα. Σημείωνα, όμως, το όνομα και φρόντιζα να μάθω τη διεύθυνση. Eτσι, στην πιο απελπιστική στιγμή της «επιχείρησης» ξεφούρνισα στους φίλους μου μια λίστα με έξι – εφτά ονόματα γενναία.

- Πάμε, τους είπα, παίρνοντας ύφος προστατευτικό.

- Tι λες, μωρέ! Φώναξαν κι οι δυο τους. Θα μας διώξουν με τις κλοτσιές.

- Έγνοια σας, είπα εγώ. Ξέρω τη δουλειά μου.

H δουλειά μου ήταν, μόλις άνοιγε η πόρτα, να ειδοποιώ πως ο Tάκης ο γιος του Kυρ Στέφανου, του μπαρμπέρη, ήρθε να πει τα κάλαντα. Έτσι τα πήγαμε θαυμάσια. Tα σελινάκια ήρθαν να σκεπάσουν τα γροσάκια των φτωχογειτονιών.

Mα, ένα πράγμα δεν μου άρεσε: Στα σπίτια αυτά που πηγαίναμε, σαν άκουγαν ποιος είναι έξω, με φώναζαν να μπω μέσα, ενώ τους φίλους μου τους άφηναν στην πόρτα. Mε φίλευαν ιδιαίτερα και μου έδιναν στο χέρι, κρυφά, κανένα σελίνι, λέγοντας μου πως αυτό είναι «δικό μου, μόνο δικό μου».

Θυμήθηκα το κόλπο του Mιχάλη που μου επέβαλε το Δημήτρη. Όμως, η καρδιά μου δεν βάσταξε και τους τα ομολόγησα όλα αμέσως. Kι έτσι τα ιδιαίτερά μου μπήκαν στον κοινό κουμπαρά. Όλα θα τελείωναν μια χαρά, θα περνούσαμε φίνα την επαύριο, με κινηματογράφο κ.λπ. κ.λπ., αν στο γυρισμό, εκεί στα μπαξεδάκια του Mαρουφιού, δε συναντούσαμε το Στραβοσπύρο με την παρέα του.

O Στραβοσπύρος ήταν ένας ίσαμε κει πάνω, μόρτης και βλάσφημος. Tις Kυριακές στον Άγιο Kωνσταντίνο πουλούσε κουλούρια της κανέλας. Mαζί του και δυο άλλο -Παναγιά μου φύλαγε!- που κουβαλούσαν μια λατέρνα κι ένα φανάρι τζάμινο, στολισμένο με λογής – λογής κορδέλες και χαρτιά. Tι ήθελε ο Δημήτρης σ’ εκείνη τη σκοτεινή γωνιά να πάει να τους παινευτεί για τις εισπράξεις μας; Ωσπου να το πάρουμε χαμπάρι, μας είχαν βάλει κάτω, μας πήραν τα λεφτά και μας σπάσαν και το ταμπούρλο. Tι μπορούσε να του κάνει κι ο Mιχάλης το παιδί μ’ αυτούς τους νταγλαράδες.

Eγώ, κλαίγοντας και βαστώντας πάντα το χάρτινο σβησμένο φαναράκι μου, τράβηξα για το σπίτι. O Mιχάλης κι ο Δημήτρης, όμως, πήραν στο κατόπι τους μόρτες, καλώντας, άδικα, τους τσαούσηδες να τους πιάσουν.

Δεν ξέρω πως τέλειωσαν οι φίλοι μου. Δε ρώτησα ή δε θυμάμαι πια. Eκείνο που θυμάμαι πολύ καλά είναι πως πέρασα τις γιορτές γεμάτες πίκρα και θλίψη απαρηγόρητη. Tο παιδικό μυαλό μου δεν μπορούσε να παραδεχτεί τότε πως υπήρχαν κι άλλοι πιο δυστυχισμένοι από μένα και πως το περιστατικό με το Στραβοσπύρο ήταν ένα απειροελάχιστο παράδειγμα της αδικίας και της βίας που βασίλευε και βασιλεύει ακόμα στον κόσμο.

Με τους γονείς του δολοφονημένου Πακιστανού συναντήθηκε ο Κουβέλης

Με τους γονείς του 27χρονου Πακιστανού Λουκμάν Σαχζάτ, ο οποίος δολοφονήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στα Πετράλωνα, συναντήθηκε σήμερα, στα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ, στην Αγίου Κωνσταντίνου, ο πρόεδρός της, Φώτης Κουβέλης.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, υποδέχθηκε στα γραφεία του κόμματος τον Χαντίμ Χουσεΐν και την Σουγκράν Μπίμπι και τους εξέφρασε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του και επισήμανε:

«Η ελληνική δικαιοσύνη θα πράξει το καθήκον της. Η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών δεν είναι φασίστες και ρατσιστές και με αποτροπιασμό καταδικάζουν τη δολοφονία του παιδιού σας».

Στη συνάντηση ήταν παρών και ο δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων, Πέτρος Κωνσταντίνου.

ευχές ΔΗΜΑΡ Δράμας

Χρόνια πολλά με υγεία, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία σε όλους τους Δραμινούς εντός και εκτός Δράμας, ιδιαίτερα στα αδέρφια μας που βρίσκονται στην ξενιτιά, στους περιθωριοποιημένους, τους άνεργους, τους μετανάστες, τους φτωχοποιημένους αλλά και στους έχοντες δουλειά, τους δημιουργικά και ευσυνείδητους εργαζόμενους, επιχειρηματίες, επαγγελματίες, αγρότες........στους ερωτικά απογοητευμένους, τους χωρισμένους, τους αποξενωμένους, τους μοναχικούς καβαλάρηδες , τους κοινωνικά αποκλεισμένους....τους ομοφυλόφιλους , τους ζωόφιλους, τις πόρνες , τους εξαρτημένους....τα παιδιά και τους γέρους...και γενικά Χριστούγεννα Ευτυχισμένα και χρόνια πολλά!!!!!!!!

Το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς και το φάντασμα του Ντύλαν Τόμας

Το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς και το φάντασμα του Ντύλαν Τόμας

 Του Γιώργου Τσακνιά, 20.12.13
Δεκαοχτώ ουίσκι, πρέπει να είναι ρεκόρ!Τα τελευταία λόγια του Ντύλαν Τόμας
Ένα βράδυ του 1982, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, πήρα ένα κόκκινο σπρέι και πήγα κι έγραψα στον τοίχο του σχολείου της γειτονιάς μου: Ζήτω το 3ο (11ο) συνέδριο του ΚΚΕ εσωτ. Βεβαίως, επειδή ήτο νυξ ασέληνος και δεν έβλεπα την τύφλα μου —είχα επιπλέον μια αόριστη αίσθηση ότι έκανα κάτι παράνομο και επαναστατικό και τρομερά επικίνδυνο— δεν πρόσεξα αρχικά προς τα πού ήταν στραμμένο το στόμιο του σπρέι, με αποτέλεσμα να βάψω τα μούτρα μου και να καταστρέψω ένα καλό μπουφάν. Λίγη ώρα και αρκετά μπουκάλια νέφτι αργότερα, οι γονείς μου με κράξανε: «τι αηδίες είναι αυτές, εμείς δεν γεμίζουμε τους τοίχους της πόλης μας με συνθήματα και μπούρδες…» Δεν έχω ιδέα τι με έκανε να πάω να γράψω το ακατάληπτο αυτό σύνθημα (με τη σχιζοφρενική διπλή αρίθμηση, που υποδηλώνει την ανάγκη σύνδεσης με το παρελθόν, για να μπορούμε να λέμε ότι «αυτό το κόμμα έρχεται από μακριά και πηγαίνει μακριά…») σε έναν αθώο τοίχο. Πάντως, φαίνεται πως αντιλαμβανόμουν ότι τα συνέδρια των αριστερών κομμάτων είναι κάτι σημαντικό για τα μέλη τους.

Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε το 2ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Ας δούμε αν του δώσαμε τη σημασία που του άξιζε. Δεν θα αναφερθώ τόσο στις πολιτικές αποφάσεις του, όσο σε ζητήματα διαδικασιών — που, βέβαια, μόνο άσχετα δεν είναι με την καθαυτό πολιτική πλευρά.
Αρκετοί σύνεδροι στις ομιλίες τους επεσήμαναν ότι ήταν ένα συνέδριο fast track: ο προσυνεδριακός διάλογος είχε διάρκεια μόλις είκοσι πέντε (25) ημερών! Σαφώς πρόκειται περί ρεκόρ στην ιστορία των κομμάτων της ελληνικής αριστεράς — ένα ρεκόρ ίσως όχι θανατηφόρο, σαν αυτό του Ντύλαν Τόμας, σίγουρα πάντως ανθυγιεινό.
Κανένα αριστερό κόμμα από το 1974 και μετά, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου, δεν έκανε συνέδριο με τόσο συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ουσιαστικό και ανοιχτό προσυνεδριακό διάλογο: ΚΚΕ εσωτερικού (με την κουλή διπλή αρίθμηση), ΕΑΡ, Συνασπισμός (ενιαίος), Συνασπισμός (κουτσουρεμένος), ΣΥΡΙΖΑ — όλα τα συνέδρια όλων αυτών των κομμάτων αποτελούσαν το τέλος της διαδρομής ενός ζωντανού, έντονου, παθιασμένου —και, πάντως, ανοιχτού— προσυνεδριακού διαλόγου, που διεξαγόταν ελεύθερα και δημόσια (τουλάχιστον ενώπιον μελών και φίλων) και που μια Επιτροπή Διαλόγου του κόμματος τον αξιοποιούσε για να αντλήσει από τις αντιτιθέμενες απόψεις προς όφελος της παραγωγής πολιτικής. Παρά τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, παρά την όποια χειραγώγηση στη διαμόρφωση θέσεων και πλειοψηφιών, ο διάλογος γινόταν. Τα μέλη έφταναν στο συνέδριο έχοντας διαβάσει επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα.
Στις προσυνεδριακές συνελεύσεις των τοπικών οργανώσεων της Δημοκρατικής Αριστεράς, τα μέλη καλούνταν να τοποθετηθούν επί ενός κειμένου πενήντα σελίδων (συν άλλες πενήντα το παράρτημα με θεματικές θέσεις). Αν και η σχετική εγκύκλιος της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου προέτρεπε σε διπλές συνελεύσεις, ούτως ώστε να προλάβει να γίνει πραγματική και εις βάθος συζήτηση, στην πράξη όλες (σχεδόν;) οι οργανώσεις έκαναν μία μόνο προσυνεδριακή συνέλευση, στη διάρκεια της οποίας οι θέσεις παρουσιάζονταν εντός εικοσαλέπτου, οι «τρεις τροπολογίες» και τα «κείμενα συμβολής του Αριστερού Δικτύου» είχαν από ένα δεκάλεπτο και, εν συνεχεία, το κάθε μέλος μπορούσε να θέσει ερωτήσεις και να τοποθετηθεί για πέντε λεπτά. Ακολουθούσε η εκλογή των συνέδρων και μετά κατά κανόνα η ταβέρνα, ο χώρος όπου το κρασί έλυνε τις γλώσσες και επιτέλους γινόταν ουσιαστικός και ζωντανός πολιτικός διάλογος — κατόπιν διαδικαστικής εορτής, ωστόσο.

Ο ηλεκτρονικός διάλογος —που τη σήμερον ημέρα θα μπορούσε, σε κάποιο βαθμό, να υποκαταστήσει τα κονταροχτυπήματα στις σελίδες αριστερών εφημερίδων και περιοδικών— υπήρξε ιδιαίτερα υποτονικός: το επίσημο site του κόμματος άνοιξε —και πολύ καλά έκανε!— για τα μέλη, τα οποία είχαν τη δυνατότητα να στείλουν μέχρι δύο κείμενα, μέχρι χίλιες λέξεις το καθένα, για οποιοδήποτε θέμα γενικής πολιτικής ή ειδικό, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα σχολιασμού ήταν αρνητικό αλλά κατανοητό — σε αυτήν την περίπτωση, η διαχείριση του site θα απαιτούσε αρκετές εργατοώρες. Αυτό όμως που καταδεικνύει τη γραφειοκρατική δυσφορία και την παλαιοκομματική καχυποψία απέναντι στα ηλεκτρονικά μέσα είναι το πώς (δεν) διαφημίστηκε αυτή η δυνατότητα ηλεκτρονικού διαλόγου: για να  μάθει ένα μέλος ή ένας φίλος της Δημοκρατικής Αριστεράς ότι το site άνοιξε στον διάλογο και περιμένει κείμενα, θα έπρεπε να έχει διαβάσει την 3η εγκύκλιο της Οργανωτικής Επιτροπής του 2ου συνεδρίου. Μέλος κι εγώ της Ο.Ε., είχα ρωτήσει πώς ακριβώς θα διαφημίσουμε το άνοιγμα του site και είχα λάβει την απάντηση ότι θα σταλούν mail κ.λπ. Τελικά, απλώς εστάλη η προαναφερθείσα εγκύκλιος, μια κρύα νύχτα του χειμώνα. Ούτε ένα χωριστό mail, ούτε μια ανάρτηση στις επίσημες σελίδες του κόμματος στα social media, ούτε ένα tweet, ούτε ένα sms στα μέλη (ενώ βρέχει sms για συνελεύσεις, εκδηλώσεις, κάλαντα, συνεντεύξεις κ.ά.) — τίποτα που να δείχνει ότι η ΔΗΜΑΡ θέλει πραγματικά τον διάλογο και διαφημίζει το άνοιγμα του site της. Οι φίλοι του κόμματος θα περίμενε κανείς επίσης να ενημερωθούν κάπως —μια ανακοίνωση, ένα δελτίο Τύπου—, μιας και το κάλεσμα για συμμετοχή στον διάλογο απευθύνεται και σε αυτούς, οι οποίοι δεν λαμβάνουν, ωστόσο, τα mail της οργανωτικής επιτροπής. Συνελόντι ειπείν: αν η πρόθεση να γίνει διάλογος ανοιχτός ήταν ειλικρινής και όχι προσχηματική, αν εντασσόταν όντως σε μια προσπάθεια «ανοίγματος στην κοινωνία», το επίσημο site του κόμματος θα είχε ανοίξει νωρίτερα, με άλλους όρους, και το άνοιγμα αυτό θα είχε διαφημιστεί από το κόμμα ως επίτευγμα. Δεν θα κρυβόταν μέσα σε μια συνημμένη εγκύκλιο.
Την τελευταία μέρα του συνεδρίου, την Κυριακή 15/12, κατά την εκλογή της νέας Κ.Ε., είχαμε άλλο ένα ρεκόρ: για πρώτη φορά στην ιστορία της αριστεράς, η —καταστατικά θεμιτή— δυνατότητα της λίστας δεν χρησιμοποιήθηκε από τη μειοψηφία αλλά από την πλειοψηφία, η οποία περιχαρακώθηκε σε ψηφοδέλτιο με τίτλο «Λίστα θέσεων». Προφανώς, για να μπεις σε αυτή τη λίστα, έπρεπε πρώτα να υποβάλεις δήλωση νομιμοφροσύνης. Στις διαμαρτυρίες συνέδρων για αυτή την πρωτοτυπία, ο πρόεδρος του κόμματος ένιψε τας χείρας του: «Διαφωνώ, αλλά δεν μπορώ να απαγορεύσω σε κανέναν να κατεβάσει λίστα».
Παράλληλα, στην ψηφοφορία για πρόεδρο του κόμματος, ο ψηφοφόρος σύνεδρος είχε δύο επιλογές: ή ένα απλό λευκό χαρτί, ή ένα ψηφοδέλτιο με το όνομα του Φώτη Κουβέλη, πάνω από το οποίο όμως είχε αναγραφεί η φράση «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ — ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ» με τεράστια κόκκινα γράμματα. Λεπτομέρεια, ναι — αλλά, ως γνωστόν, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Η επανεκλογή του Φώτη Κουβέλη με συντριπτικό ποσοστό ήταν δεδομένη. Δεν χρειαζόταν το κόκκινο χρώμα. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρόκειται περί συνωμοσίας, μάλλον ήταν έμπνευση της στιγμής κάποιου πολιτικά ασήμαντου νοός· αλλά οι ηγέτες καλό είναι να μην περιστοιχίζονται από πολιτικά ασήμαντους νόες.
Επόμενη πρωτοφανής επιλογή ήταν η δημοσιοποίηση των ονομάτων των εκλεγέντων στην Κ.Ε. ανά λίστα εκλογής και όχι σε έναν ενιαίο κατάλογο. Λες και οι σύνεδροι δεν εξέλεξαν μία Κεντρική Επιτροπή ενός κόμματος, αλλά δύο ομάδες. Άλλη μια πρωτιά, καθώς ούτε αυτό έχει ξανασυμβεί — ούτε καν στον Συνασπισμό, όπου οι λίστες ήταν πολυάριθμες. Άλλο ένα ρεκόρ, δηλαδή. Από όλους τους υποψηφίους, πρώτος σε σταυρούς ήταν ο απερχόμενος Γραμματέας της Κ.Ε. Σπύρος Λυκούδης, αν και υποψήφιος με τη λίστα της μειοψηφίας («ενωτική λίστα»). Η πρωτιά του και το γεγονός ότι ψηφίστηκε από πολλούς συνέδρους που κατά τα άλλα στήριξαν την πλειοψηφία —αρκετοί επίσης ψήφισαν τον Γρηγόρη Ψαριανό και τον Ανδρέα Παπαδόπουλο, που κατέλαβαν τη 12η και τη 15η θέση, αντίστοιχα— αποτελούν σαφή ενωτική απάντηση του σώματος στη διχαστική επιλογή της «λίστας θέσεων» και οδηγούν σε πολιτικά συμπεράσματα, τα οποία όμως φαίνεται πως ενοχλούν.
Δύο ημέρες μετά τις αρχαιρεσίες, τα νεοεκλεγέντα μέλη της Κ.Ε. ενημερώθηκαν —με τίνος απόφαση, αλήθεια;— ότι «η συνεδρίαση της νέας Κ.Ε. θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 11/01/14 με αντικείμενο την εκλογή Ε.Ε. και γραμματέα της Κ.Ε.» Και ξαφνικά, ο «πυκνός πολιτικός χρόνος» —το επιχείρημα για τη διεξαγωγή του συνεδρίου τον Δεκέμβρη— αραίωσε ως διά μαγείας: το ίδιο το συνέδριο δεν μπορούσε να πάρει μια μικρή αναβολή μέχρι τις 11 Ιανουαρίου γιατί υπήρχε το ενδεχόμενο να μας προλάβουν οι πολιτικές εξελίξεις, η εκλογή όμως Εκτελεστικής Επιτροπής και Γραμματέα της Κ.Ε. μπορεί να περιμένει μέχρι τις 11 Ιανουαρίου. Έλα μωρέ τώρα, γιορτές είναι, σαν τι δηλαδή θα γίνει;
Ουδείς δικαιούται να αμφισβητεί τις αποφάσεις της πλειοψηφίας· προφανώς οφείλουμε όλοι να τις σεβόμαστε, κι ας διαφωνούμε. Δημοκρατία, ωστόσο, δεν είναι το «δίκαιο της πλειοψηφίας». Δημοκρατία δεν είναι καν ένα σύνολο τυπικών κανόνων — είναι και αυτό, αλλά είναι και μια ολόκληρη πολιτική αντίληψη και καθημερινή πρακτική και κώδικας συμπεριφοράς. Η ολοκληρωτική απόρριψη του σκεπτικού της μειοψηφίας, η πρεμούρα να «οξυνθούν οι αντιθέσεις», να περιχαρακωθούν τα «μαντριά», να καταγραφούν οι συσχετισμοί και να υποδειχθεί στη μειοψηφία, εμμέσως πλην σαφώς, η έξοδος ή η περιθωριοποίηση δεν δείχνουν παρά φόβο και πολιτική ένδεια. Η κυνική επίκληση της «ευρείας πλειοψηφίας» ως αναγκαίου όρου για την άσκηση πολιτικής αντιφάσκει και με τις πρακτικές και με τις ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς και απηχεί ιδιοκτησιακή αντίληψη του κόμματος.
Πολλές από τις τεχνικές των διαδικαστικών και πολιτικών μεθοδεύσεων είναι γνωστές — έργο που έχουμε ξαναδεί και που πιστεύαμε πως το είχαμε αφήσει οριστικά πίσω. Δεν λείπουν βέβαια μερικές πρωτοτυπίες, ορισμένες παραλλαγές, κάποια ρεκόρ· τα ρεκόρ ωστόσο θέλουν προσοχή. Καμιά φορά, όπως στην περίπτωση του Ντύλαν Τόμας, η υπερπροσπάθεια που απαιτούν είναι αυτοκτονική. Και περιττή.
Υ.Γ. Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι η γκρίνια γενικώς· είναι να ειπωθούν τα πράγματα δημόσια —όχι σε διαδρόμους, γραφεία και τηλέφωνα— και να ειπωθούν με το όνομά τους. Για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Ο Ντύλαν Τόμας, το φάντασμα του οποίου πλανιέται πάνω από το κείμενο, όταν κάποτε ρωτήθηκε γιατί έγινε ποιητής, απάντησε: «γιατί ερωτεύτηκα τις λέξεις». Η ανανεωτική αριστερά ήταν και είναι ερωτευμένη με τις λέξεις και δεν φοβάται τον λόγο, τον αντίλογο, τον διάλογο. Εσωστρέφεια δεν είναι να συζητάμε και να διαφωνούμε ανοιχτά — είναι ακριβώς το αντίθετο. Κλείνω με δυο στίχους από το πιο γνωστό ίσως ποίημα του Ντύλαν Τόμας, σε μετάφραση Διονύση Καψάλη:
Μη στέργεις ήσυχα να πας σε νύχτα ευλογημένη.
Να μαίνεσαι, να μαίνεσαι όταν το φως πεθαίνει.

Ο Γιώργος Τσακνιάς, είναι μέλος της Κ.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς

ΘΕΜΑ :

Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στην Εφημερίδα των Συντακτών και το δημοσιογράφο Δημήτρη Κουκλουμπέρη

- Πώς ερμηνεύετε τις αποφάσεις και τα αποτελέσματα του δεύτερου συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ και πώς θα τα μετουσιώσετε σε πράξη;

Το 2o συνέδριο ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία τις θέσεις της Κ.Ε. και έδωσε σαφή εντολή για την προώθηση της πολιτικής που υπηρετεί την έξοδο από την κρίση με δημοκρατία, βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Έδωσε εντολή για τη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου με διακριτή πολιτική έναντι της συντηρητικής πολιτικής της κυβέρνησης αλλά και του αριστερού λαϊκισμού που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Επικαιροποίησε το πρόγραμμά μας.

Θα προχωρήσουμε στην υλοποίηση των αποφάσεων του συνεδρίου συλλογικά. Για την επίτευξη των στόχων που θέσαμε θα υπάρξει η συμβολή όλων των μελών και των φίλων του κόμματος, το ευρύ άνοιγμα στην κοινωνία και η προώθηση των συμμαχιών μας.

 - Η μειοψηφία του κόμματος σας κατηγορεί για τακτική που δεν συμβάλλει στην ενότητα. Περιθώρια για έκφραση αντίθετης άποψης υπάρχουν και μέχρι πού φτάνουν;

Ποιος πιστεύει ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ένα κόμμα που εμπόδισε την έκφραση των διαφορετικών απόψεων; Αντιθέτως, η ΔΗΜΑΡ είναι το κόμμα που λειτουργεί δημοκρατικά, αναγνωρίζει και σέβεται το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη.

Το συνέδριό μας επέλεξε σαφή πολιτική γραμμή. Επέλεξε την ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα και τη συμβολή όλων χωρίς αποκλεισμούς στην υλοποίηση των στόχων του κόμματος. Ζητούμενο πάντα είναι η ενσωμάτωση στοιχείων των διαφορετικών απόψεων που εκφράζονται, χωρίς ταυτόχρονα να θολώνει η βασική πολιτική κατεύθυνση που ορίζουμε. Η ΔΗΜΑΡ, αλλά και όλα τα κόμματα, οφείλουν να έχουν καθαρές, σαφείς και συγκεκριμένες απαντήσεις στα κρίσιμα ζητήματα της πολιτικής.

- Σας καταλογίζουν φοβικότητα και περιχαράκωση. Τι έχει να χάσει η ΔΗΜΑΡ από έναν ανοιχτό διάλογο χωρίς προϋποθέσεις, εφόσον διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα και ισχυρά επιχειρήματα; Από πού προκύπτει ο κίνδυνος ρευστοποίησης τον οποίο επικαλεστήκατε;

Πιστεύουμε και προωθούμε ευρείες συνεργασίες, στη βάση όμως συγκεκριμένου πλαισίου και πολιτικού περιεχομένου. Με όλες τις δυνάμεις της δημοκρατίας ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας. Με όλες τις δυνάμεις ευρωπαϊκού προσανατολισμού υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Όμως η συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου που θα υπερβαίνει τις ασκούμενες συντηρητικές πολιτικές αλλά και την πολιτική αριστερού λαϊκισμού και θα προωθεί ένα συνεκτικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση έχει συγκεκριμένη πολιτική βάση και αυτό ορίζει σε ποιους απευθύνεται.

Σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, έχουμε τονίσει ότι έχει αποδεχθεί συντηρητικές επιλογές και μια λογική στρατηγικής σύμπλευσης με τη Νέα Δημοκρατία. Στην ουσία παραπέμπει στο μέλλον μια οποιαδήποτε προσπάθεια για τη διαμόρφωση εναλλακτικής προοδευτικής λύσης. Η επιλογή συμπόρευσης μαζί του θα άλλαζε τον πολιτικό χαρακτήρα και θα εξουδετέρωνε την πολιτική δυναμική του εγχειρήματος.

 - Γιατί μια πιθανή συμπαράταξή σας με τον Ανδρέα Λοβέρδο ή κάποιους άλλους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, που συνυπέγραψαν μνημόνια και ψήφισαν σκληρά μέτρα, θα οδηγήσει σε έναν ισχυρό προοδευτικό πόλο, ενώ η συνεργασία με τους 58 και τον Ευάγγελο Βενιζέλο που απορρίψατε θα συνιστούσε συντηρητική επιλογή; Η διάκριση αυτή ακούγεται σε πολλούς υποκριτική.

Συμπορευόμαστε ήδη με βουλευτές που είχαν ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο και επανατοποθετήθηκαν στη συνέχεια.

Το κριτήριο είναι η σημερινή πολιτική στάση στο πολιτικό σκηνικό και η απόφαση για συμμετοχή στη συγκρότηση της πολιτικής συμπαράταξης που θα προωθήσει μια δημοκρατική προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση.

 - Η κινητικότητα στο ΠΑΣΟΚ (επιστολή των 11 κτλ) και οι βολές που δέχτηκε εσχάτως ο πρόεδρός του για το θέμα της Κεντροαριστεράς να υποθέσω ότι δεν σας αφήνουν εντελώς αδιάφορους.

Δεν εμπλεκόμαστε στα εσωτερικά ζητήματα άλλων κομμάτων. Σεβόμαστε την αυτονομία και τις συλλογικές τους διαδικασίες. Βεβαίως, παρακολουθούμε όλες τις διεργασίες και τους προβληματισμούς.

 - Απομένουν πέντε μήνες ως τις ευρωεκλογές. Πότε θα ανακοινώσετε επισήμως τους συμμάχους σας και πού βάζετε τον πήχη για την επίμαχη αναμέτρηση;

 Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός. Στις ευρωεκλογές θα συμμετάσχουμε ως ΔΗΜΑΡ μαζί με συμμαχία που θα συγκροτήσουμε στο πλαίσιο του προοδευτικού πόλου, με αιχμή το αίτημα για αλλαγή των πολιτικών στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Το αμέσως επόμενο διάστημα η εντολή του συνεδρίου μας θα αρχίσει να υλοποιείται.

 - Αντιπολιτεύεστε πλέον την κυβέρνηση, όμως εξακολουθείτε να μην επιθυμείτε εκλογές; Δεν βρίσκετε αντιφατική τη στάση σας; Θα εξετάζατε μια άλλη κυβερνητική λύση με διαφορετικό πρωθυπουργό από την παρούσα Βουλή;

 Παρά την αποχώρηση από την κυβέρνηση συνεργασίας, δεν αποχωρήσαμε από την προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση. Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε κυβερνητικές λύσεις πρέπει να έχει αντίκρισμα στις εφαρμοζόμενες πολιτικές.

Διεκδικήσαμε και διεκδικούμε την αλλαγή των πολιτικών. Αυτό σημαίνει ότι επιζητούμε την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών στάσεων, συγκροτούμε τον προοδευτικό πόλο, τον πόλο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, και στοχεύουμε στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Αυτοί οι νέοι συσχετισμοί επιδιώκουμε να αποτυπωθούν και εκλογικά. Δεν θεωρούμε όμως ορθή την πρακτική η αντιπολίτευση να ζητάει εκλογές αμέσως μετά τη διεξαγωγή τους. Δεν είναι τυχαίο το αίτημα της πλειονότητας του πληθυσμού για πολιτική ομαλότητα με αναβάθμιση της πολιτικής λειτουργίας και τις μέγιστες δυνατές συνθέσεις.

 - Η δικομματική θα εξαντλήσει την τετραετία; Ποια η αίσθησή σας;

 Το αμέσως επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο, καθώς η χώρα πρέπει να αποτρέψει τη λήψη νέων μέτρων και να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία με τους εταίρους που θα συνδυάζεται με σημαντικές ρυθμίσεις στο ζήτημα του χρέους.

Βεβαίως, υπάρχουν εκλογικές διαδικασίες μπροστά μας, όπως οι ευρωεκλογές. Σε αυτές θα επιδιώξουμε να σταλεί μήνυμα αλλαγής πολιτικής και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Η εξάντληση ή μη της τετραετίας από την παρούσα κυβέρνηση συνδέεται με τις πολιτικές που θα ασκηθούν και τις επιπτώσεις που θα έχουν. Εκτιμώ ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα επιταχυνθούν.

 - Μιλάτε διαρκώς για την ανάγκη ευρύτατων συναινέσεων και προγραμματικών συγκλίσεων. Ποιους βασικούς και απαράβατους όρους θα θέσει η ΔΗΜΑΡ προκειμένου να στηρίξει ένα μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα με αριστερό προσανατολισμό;

Η συνεισφορά της ΔΗΜΑΡ στη χώρα θα είναι η συγκρότηση του προοδευτικού πόλου που θα λειτουργήσει σταθεροποιητικά και θα ωθήσει τις πολιτικές εξελίξεις στην κατεύθυνση της αλλαγής πολιτικών για την έξοδο από την κρίση με ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή. Χωρίς όμως λαϊκιστικές παροχολογίες και σταθερά μέσα στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Όσο πιο ισχυρή είναι αυτή η πολιτική συμπαράταξη τόσο θα μπορεί να επηρεάζει για λύσεις προοδευτικές και ταυτόχρονα ρεαλιστικές.

Έχουμε πει ότι παραμένουμε κυβερνώσα Αριστερά και μέρος της προσπάθειας εξόδου από την κρίση.

Οι πολιτικές των κυβερνήσεων συνεργασίας δεν πρέπει να επικαθορίζονται από το πρώτο κόμμα και μάλιστα όταν η απήχησή του είναι μειοψηφική. Απαιτούνται πράγματι ευρύτερες συναινέσεις και αυτό πρέπει να αποτυπώνεται στις εφαρμοζόμενες πολιτικές.

Προγραμματική σύγκλιση, δεσμευτική προγραμματική συμφωνία προοδευτικού περιεχομένου, κανόνες λειτουργίας της κυβέρνησης, αποφυγή αιφνιδιασμών και πνεύμα συνεργασίας των συμμετεχόντων είναι μερικές παράμετροι μιας επιτυχούς κυβέρνησης συνεργασίας.

21/ 12/ 13

ΘΕΜΑ :

Συγχαρητήρια επιστολή του Χάνες Σβόμποντα στον Φώτη Κουβέλη

Ο επικεφαλής της Ομάδας της «Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Χάνες Σβόμποντα, απέστειλε στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, την ακόλουθη συγχαρητήρια επιστολή:

Αγαπητέ Φώτη,

θα ήθελα να σε συγχαρώ θερμά για την επανεκλογή σου ως ηγέτη της Δημοκρατικής Αριστεράς .

Η Ελλάδα χρειάζεται ορθολογικές και αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις για να δημιουργηθούν δουλειές, να τονωθεί η ανάπτυξη και να δοθεί πίσω στους ανθρώπους η ελπίδα και να κερδηθεί η εμπιστοσύνη τους. Και υπολογίζω στη διαρκή σου υποστήριξη στην επίτευξη αυτών των στόχων.

Είμαι σίγουρος ότι με την αποφασιστικότητά σου και την αφοσίωσή σου θα καταστεί δυνατό να συνεχίσεις το εξαιρετικό έργο σου στην προσπάθεια να προάγεις πιο αποτελεσματικές και κοινωνικά υπεύθυνες πολιτικές με το στόχο να επαναφέρεις και τις δυο, Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, στο δρόμο της κοινωνικής και οικονομικής προόδου.

Σου εύχομαι επιτυχία και αντοχή για τη συνέχιση αυτού του σημαντικού καθήκοντος. Επιθυμώντας τη μελλοντική μας συνεργασία, επαναλαμβάνω τη στήριξή μου σε όλες σου τις προσπάθειες.

Ειλικρινά δικός σου,

Hannes Swoboda

ΘΕΜΑ :

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τους πλειστηριασμούς

Η ΔΗΜΑΡ έχει καταθέσει για τρίτη φορά τροπολογία για αναστολή πλειστηριασμών κύριας κατοικίας με παράταση του διαστήματος προστασίας έως το τέλος του 2015 και την συνέχιση της ισχύος του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου, που προστάτευε το σύνολο της ακίνητης περιουσίας για οφειλές προς τις τράπεζες έως και 200.000 ευρώ.

Η ΔΗΜΑΡ υπογραμμίζει ευθύς εξ αρχής ότι τα σωρευτικά κριτήρια που θέτει η τροπολογία  δημιουργούν προβλήματα ειδικότερα  σε  ό,τι  αφορά :

·       Την οροφή των 200.000 Ευρώ  με δεδομένες  τις άκρως υπερτιμημένες αντικειμενικές αξίες των ακινήτων.

·       το καθαρό  εισόδημα οικογενειών με δύο εργαζόμενους υπαλλήλους του  ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα .

·        τη συνολική αξία κινητής ή ακίνητης περιουσίας με  συνυπολογισμό, για όσους διαθέτουν  , και  της κατοικίας  στον τόπο καταγωγής τους .

Επιπλέον το πρόβλημα της ευθύνης των εγγυητών δανείων για κατοικία  δεν μπορεί να μην αντιμετωπίζεται.

Σε κάθε περίπτωση η ΔΗΜΑΡ υπογραμμίζει ότι η προστασία  είναι απαραίτητο να επεκταθεί και στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν οφειλές προς το Δημόσιο, δεδομένου ότι η οικονομική αδυναμία δεν περιορίζεται σε μια κατηγορία οφειλής αλλά σε όλες. 

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ Ή ΤΟ ΗΘΙΚΟ;

Σε εποχές περιθωριοποίησης και ακραίας φτώχειας του λαού μας κινήσεις πολιτευτών και κομμάτων που παραιτούνται μονομερώς από προνόμια ή προτείνουν μείωση του λειτουργικού κόστους της δημοκρατίας μας, έστω και είναι συμβολικές, θα ‘λεγε κανείς ότι αν μη τι άλλο είναι αυτονόητες και δεν συνιστούν υποκρισία, αλλά ελάχιστη πολιτική εντιμότητα.

Έτσι δικαιολογημένα οι σκληρά δοκιμαζόμενοι συμπολίτες μας παρακολουθούν με έκπληξη και οργή στις μέρες μας:

·          οι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να απολαμβάνουν φοροαπαλλαγής για το μεγαλύτερο μέρος των αποδοχών τους

·          οι όποιες μειώσεις των αποδοχών τους να είναι αμελητέες μπροστά τις θυσίες που επωμίζονται οι απλοί πολίτες

·          Βουλευτές να επενδύουν σε ληστρικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα

·          Πολιτευτές να επιδεικνύουν απαράδεκτη παραβατική συμπεριφορά

Αντίθετα με ευχαρίστηση πληροφορούνται ότι υπάρχουν και αντίθετα παραδείγματα, όπως:

·          μονομερής παραίτηση βουλευτών (ΔΗΜΑΡ και μεμονωμένοι βουλευτές) από την αμοιβή για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής

·          μονομερής παραίτηση ΔΗΜΑΡ από μέρος της κρατικής επιχορήγησης (145.000,00 ευρώ), με σκοπό να επιδοτηθεί ίδρυμα μελετών

·          προτάσεις ΔΗΜΑΡ και άλλων για μείωση του κόστους λειτουργίας της δημοκρατίας μας (μείωση κρατικής χρηματοδότησης κομμάτων, περαιτέρω μείωση βουλευτικών αποζημιώσεων, κατάργηση διπλής σύνταξης, περιορισμός αριθμού βουλευτών και υπουργών κλπ)

Ξεχωριστή περίπτωση συνιστά ο άγνωστος στο ευρύ κοινό Βουλευτής Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάς, που σύμφωνα με δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ, δίδει 300 ευρώ το μήνα σε σχολείο της Ίμβρου, δεν έχει προσλάβει μετακλητούς υπαλλήλους, δεν έχει δεχθεί βουλευτικό αυτοκίνητο, διέθεσε τους δύο αστυνομικούς που δικαιούται στο αστυνομικό τμήμα Αλιάρτου και προσφέρει τις αμοιβές του από τη συμμετοχή του στις κοινοβουλευτικές επιτροπές της Βουλής στο ίδρυμα «Φλόγα».

Αν μη τι άλλο στις μέρες μας ζητούμενο δεν είναι το νόμιμο, αλλά το ηθικό !!!

   Παναγιώτης Χατζηγεωργίου – Δικηγόρος – Γραμματέας ΝΕ ΔΗΜΑΡ Δράμας