Για ένα Ουράνιο Τόξο της Αριστερής, Σοσιαλιστικής και Πράσινης Μεταρρύθμισης

Για ένα Ουράνιο Τόξο της Αριστερής, Σοσιαλιστικής και Πράσινης Μεταρρύθμισης

Θέμης Δημητρακόπουλος, 28/09/2011

---

Θέματα Επικαιρότητας

Αριστερά και Οικολογία

Άρθρα

Για ένα Ουράνιο Τόξο της Αριστερής, Σοσιαλιστικής και Πράσινης Μεταρρύθμισης

Αυτό που μας ξεχωρίζει είναι ο οικολογικός μετασχηματισμός της κοινωνίας και η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης

Τοπική Αυτοδιοίκηση και Πράσινη Κοινωνική Οικονομία

Ο Αλαβάνος φεύγει, οι Οικολόγοι Πράσινοι έρχονται; Προσχηματικού διαλόγου συνέχεια...

Εργασία και οικολογική αναδιάρθρωση της οικονομίας.

Δες όλα τα σχετικά κείμενα

Σήμερα, στην καθημαγμένη χώρα μας, οι δυνάμεις της Μεταρρύθμισης με αριστερό, προοδευτικό και πράσινο/οικολογικό πρόσημο βρίσκονται διάσπαρτες σε διάφορους κομματικούς –και μη– χώρους. Απέναντι στην πρωτόγνωρη λαίλαπα μιας αντιδραστικής, αντιλαϊκής και εν τέλει αδιέξοδης πολιτικής, απέναντι σε μια ανυπόληπτη όσο και αδίστακτη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση των καθημερινών αυτοκτονιών και της κατάλυσης κάθε έννοιας κοινωνικού ιστού, οι προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις πασχίζουν να αντισταθούν, καθεμιά από το δικό της μετερίζι, αλλά δυσκολεύονται να αποκτήσουν και να πείσουν το μεγάλο εκείνο ακροατήριο, την κρίσιμη μάζα που είναι αναγκαία για να πιάσει ο σπόρος της αλλαγής και της ανατροπής του υφιστάμενου διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, για να γίνει εφικτή ριζική, συνειδητή αναθεώρηση του καταναλωτικού κοινωνικού μοντέλου των τελευταίων δεκαετιών. Μια προφανής αιτία αυτής της πολιτικής αφλογιστίας είναι και ο κατακερματισμός αυτών των συγγενικών δυνάμεων, κατακερματισμός που οφείλεται, βεβαίως, σε υπαρκτές διαφορές αντίληψης και πρακτικών, αλλά άλλο τόσο και στη δυσπιστία που πηγάζει κυρίως από τραυματικές εμπειρίες του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος.

Όμως η σημερινή συγκυρία επιβάλλει την όσο το δυνατό ευρύτερη συμπαράταξη και σύμπραξη των δυνάμεων της Αριστερής Μεταρρύθμισης, της Πολιτικής Οικολογίας και της Προοδευτικής Σοσιαλδημοκρατίας. Ο καθένας που λογαριάζει τον εαυτό του μέτοχο αυτού του χώρου οφείλει να σταθμίσει τις προτεραιότητες και να ζυγιάσει τα πράγματα.

Από τη μεριά μου, καταθέτω τις προτεραιότητες που πιστεύω ότι μπορούν να εξασφαλίσουν μια κατ’ αρχήν βάση για συζήτηση:

Οι τρεις βασικοί άξονες για μια κοινή πολιτική/εκλογική πλατφόρμα της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της Πολιτικής Οικολογίας και του προοδευτικού Σοσιαλιστικού χώρου:

– Ευρωπαϊκός Προσανατολισμός: παραμονή στην Ευρωζώνη, όχι με όρους και μεταχείριση επαίτη αλλά με status ισότιμου εταίρου.

– Σάρωμα και εκ βάθρων αναδιοργάνωση του παρακμασμένου πολιτικού συστήματος – πλήρης αναθεώρηση των σχέσεων κράτους και κομμάτων και των προνομίων του πολιτικού προσωπικού, απλή αναλογική, συνταγματική κατοχύρωση ενός νέου πολιτικού συστήματος, απαλλαγμένου από πελατειακές αντιλήψεις και πάσης μορφής δουλείες.

– Πολιτικές εξόδου από την κρίση με προοδευτικό, αριστερό και οικολογικό πρόσημο – η κρίση ως ευκαιρία για ριζική αλλαγή μοντέλου της κοινωνίας και της καθημερινότητας όλων μας.

Οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που, δυνητικά, θα μπορούσαν να συμμαχήσουν στην παραπάνω βάση, κινούνται στον ευρύτερο κεντροαριστερό, σοσιαλιστικό και οικολογικό χώρο που ξεκινάει από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ (χωρίς φυσικά να αποκλείει τις όποιες εγκλωβισμένες στο σημερινό, νεοφιλελεύθερο με το στανιό ΠΑΣΟΚ, προοδευτικές δυνάμεις) και φτάνει ως τη Δημοκρατική Αριστερά και τον ΣΥΝ – περνώντας από τους ανένταχτους, και είναι πολλοί, της μη κομματικής Αριστεράς, αλλά και τον πολύ σημαντικό χώρο της πολιτικής οικολογίας, είτε ως κομματικής έκφρασης (Οικολόγοι Πράσινοι) είτε ως αυτόνομων, κυρίως τοπικής εμβέλειας, οικολογικών οργανώσεων πολιτών (Σημείωση: δεν γίνεται καμιά αναφορά στο ΚΚΕ, γιατί το ίδιο έχει επιλέξει να κινείται σε ένα παράλληλο σύμπαν που δύσκολα επικοινωνεί με την καθ’ ημάς πραγματικότητα).

Οι κατά καιρούς αποχωρούντες από το ΠΑΣΟΚ συνιστούν διακριτές, οπωσδήποτε, εκφάνσεις της σοσιαλδημοκρατίας, ο χώρος της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς εκφράζεται κύρια –αλλά όχι μόνο– από τη Δημοκρατική Αριστερά, ενώ και ο ΣΥΝ, απαλλαγμένος, εννοείται, από αριστερίστικες ιδεοληψίες, αποτελεί σίγουρα μια δημιουργική δύναμη για την υπόθεση της αριστερής μεταρρύθμισης. Όσο για το χώρο της πολιτικής οικολογίας, το ζητούμενο είναι να «πρασινίσει» όλη η Μεταρρυθμιστική Αριστερά και ο σοσιαλιστικός προοδευτικός χώρος.

Σε ένα τέτοιο σχήμα, ένα Ουράνιο Τόξο για τη Μεταρρύθμιση και τον Σοσιαλισμό με αριστερό και οικολογικό πρόσημο, όπου ο καθένας μπορεί να διατηρεί το διακριτό του χρώμα πλάι στα χρώματα των άλλων, δεν έχει νόημα η συζήτηση για πρωτοκαθεδρίες, ιδεολογική καθαρότητα, κομματικές καταγωγές και πολιτικές ευθύνες του παρελθόντος. Ο ιδεολογικός και κομματικός πουριτανισμός σε μια τόσο κρίσιμη εποχή είναι παράγοντας συντήρησης και εντέλει οπισθοδρόμησης, η κομματική περιχαράκωση βλάπτει σοβαρά την κοινωνική και πολιτική υγεία της Αριστεράς.

Επίσης είναι άνευ ουσίας η απαίτηση για μεταρρυθμιστικά διαπιστευτήρια – και μάλιστα στη βάση της προσωπικής διαδρομής και της «ιστορίας» ενός εκάστου. Έτσι κι αλλιώς τα λάθη όλων είναι πολλά και γνωστά και δεν συμψηφίζονται ούτε ακυρώνονται. Όμως αυτό που σίγουρα δεν χρειάζεται σήμερα είναι ο στείρος λαϊκισμός, οι ανέξοδες, εκτονωτικές μεν αλλά εντελώς ατελέσφορες, αριστερίστικες ρητορείες, οι επικλήσεις «ένοχων» ή– το αντίθετο, αλλά εξίσου αδιέξοδο– «ένδοξων» παρελθόντων, η αλαζονική μονοπώληση της «αλήθειας», όποια κι αν είναι αυτή: αριστερή μεταρρύθμιση, πολιτική οικολογία, σοσιαλισμός με προοδευτικό πρόσημο.

Οι ζωντανές και υγιείς δυνάμεις της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της Αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας και της Πολιτικής Οικολογίας, τόσο οι οργανωμένες σε κομματικά μορφώματα όσο και οι ανένταχτοι –είτε από συνειδητή επιλογή είτε από εύλογη δυσπιστία απέναντι σε ό,τι συναποτελεί το παρακμασμένο πολιτικό σύστημα της χώρας– προοδευτικοί πολίτες, έχουν μια (τελευταία;) ευκαιρία για να υψώσουν ένα πολιτικό και κοινωνικό τείχος στη συντελούμενη, και επερχόμενη, νεοσυντηρητική λαίλαπα. Να βγουν μαχητικά και μετωπικά απέναντι στην κάθε λογής αντιμεταρρυθμιστική συντήρηση: το εκφυλισμένο, ημιπαράλυτο νεοφιλελεύθερης κοπής ΠΑΣΟΚ, τη ρεβανσιστική Νέα Δημοκρατία του Δικτύου 21, που επιχειρεί και σε ιδεολογικό επίπεδο την αναβίωση ενός επικίνδυνου εθνολαγνικού επαρχιωτισμού ξεχασμένων, έτσι νομίζαμε, δεκαετιών, την καλυπτόμενη με φύλλο συκής ακροδεξιά του ΛΑ.Ο.Σ, την ξεκάθαρα φασιστική Χρυσή Αυγή (ως πότε «νόμιμο» κόμμα;). Αλλά και να καταδείξουν με δημιουργικές προτάσεις και δράσεις πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης τα τραγικά αδιέξοδα όχι μόνον του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινωνίας μας γενικότερα. Και, το πιο σημαντικό για την Αριστερά της Μεταρρύθμισης: να αδράξει την πολύπλευρη, συστημική κρίση ως ευκαιρία για τη ριζική ανατροπή του μοντέλου κοινωνίας το οποίο βιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, αυτού του νοσηρού μοντέλου ενός αδιέξοδου καταναλωτισμού και μιας «δανεικής», αχρείαστης και ανεξέλεγκτης ανάπτυξης που βιάζει ασύστολα το αστικό και φυσικό περιβάλλον, παραμορφώνει και διαστρεβλώνει τις ανάγκες μας, και υποθηκεύει με ανυπολόγιστες συνέπειες το μέλλον των ερχόμενων γενιών – και, βέβαια, το δικό μας παρόν– με τίμημα όχι μόνο την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση αλλά και τον ίδιο τον ψυχισμό μας.

Οι καιροί ου μενετοί. Τα εγχειρήματα που υπερβαίνουν τη λογική του δικού μας «πολιτικού μαγαζιού» φαντάζουν δύσκολα, αν όχι ανυπέρβλητα, στην εποχή μας – την εποχή της κατάτμησης του συλλογικού κοινωνικού υποκειμένου…

Είναι μια πρόκληση, και μια πρόσκληση ταυτόχρονα, γι’ αυτή την Αριστερά που θέλει να λέγεται Δημοκρατική και Μεταρρυθμιστική – όπου κι αν βρίσκεται.

Ο εχθρός είναι ante portas – αν δεν έχει παραβιάσει κιόλας τις πύλες. Και είναι, σίγουρα, εκτός Αριστεράς…

Θέμης Δημητρακόπουλος

Γραμματέας της Οργάνωσης Οικολογίας, Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς

Οι «αγανακτισμένοι της Wall Street» ξεκίνησαν από καναδέζικο περιοδικό

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Οι «αγανακτισμένοι της Wall Street» ξεκίνησαν από καναδέζικο περιοδικό

BHMA. 30.9.11

Εξοργισμένοι από την ολοένα αυξανόμενη άδικη κατανομή του πλούτου και την πλήρη απουσία νομικών επιπτώσεων προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Wall Street που ευθύνονται για την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι υπεύθυνοι του περιοδικού έριξαν την ιδέα για μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας. Το κίνημα των αγανακτισμένων που έχουν καταλάβει μέρος της Wall Street στην καρδιά της Νέας Υόρκης διαμαρτυρόμενοι για τον ρόλο των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην οικονομική κρίση οφείλει τη γέννησή του σε έναν καναδέζικο δημοσιογραφικό οργανισμό, το Adbusters Media Foundation. Το ίδρυμα είναι γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο για το περιοδικό που εκδίδει που έχει τίτλο Adbusters και το οποίο δεν περιέχει διαφημίσεις. «Απλά κοινοποιήσαμε την ιδέα μας στα email των αναγνωστών μας και όπως δείχνουν τα πράγματα πολλοί από αυτούς την βρήκαν μια καλή ιδέα», δηλώνει ο διευθυντής του περιοδικού Μίκα Γουάιτ.

Το περιοδικό συνέστησε ως ημέρα έναρξης των κινητοποιήσεων την 17^η Σεπτεμβρίου που συμπίπτει με την ημέρα εορτασμού του αμερικανικού συντάγματος. Όπως συνέβη και στις αραβικές χώρες, αλλά και στα ευρωπαϊκά κινήματα των αγανακτισμένων τα κοινωνικά δίκτυα και ιδιαίτερα το Twitter έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στη διοργάνωση των κινητοποιήσεων.

«Εμείς είχαμε την ιδέα, αλλά οι ακτιβιστές την έκαναν πραγματικότητα» αναφέρει ο Γουάιτ.

Παρά το γεγονός ότι τα αμερικανικά ΜΜΕ έχουν μέχρι σήμερα αγνοήσει και λοιδορήσει τους διαδηλωτές, ο αριθμός τους αυξάνεται καθημερινά. Πριν λίγες ημέρες πρόσθεσαν στα αιτήματά τους και την κατάργηση της θανατικής ποινής, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα αρκετές χιλιάδες κάτοικοι της Νέας Υόρκης να προστεθούν στους διαμαρτυρόμενους.

Μάλιστα χθες η ομοσπονδία εργαζομένων στα δημόσια μέσα μεταφοράς της αμερικανικής μεγαλούπολης δήλωσε ότι θα συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τον όγκο των διαδηλωτών.

H ελληνική Λέσχη της Απάτης

ΠΈΜΠΤΗ, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2011

H ελληνική Λέσχη της Απάτης

Του Φώτη Γεωργελέ, Athens Voice, 29.9.11

Όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία των περικοπών και των μέτρων,συζητούσαν εκείνο τον καιρό τη δημιουργία ενός ραδιοφώνου της Βουλής.  Είχα γράψει τότε ότι όχι μόνο ραδιόφωνο δεν πρέπει να γίνει, αλλά και η τηλεόραση της Βουλής πρέπει να καταργηθεί. Το είχα πει γιατί δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο αυτό το ανεπανάληπτο φαινόμενο να πληρώνει ο λαός από το υστέρημά του ίσαμε 50 τηλεοράσεις και ραδιόφωνα κρατικά, κομματικά, της βουλής, των δήμων και κοινοτήτων, της εκκλησίας. Γιατί δεν είναι δυνατόν να κόβονται οι συντάξεις των ηλικιωμένων μας, να μην υπάρχουν λεφτά για ψυχιατρική περίθαλψη και να πετάμε τους ψυχικά ασθενείς στα πεζοδρόμια ζητιάνους, αλλά να έχουμε λεφτά για να χρηματοδοτούμε κομματικούς σταθμούς τηλεμάρκετινγκ που παίρνουν και καμιά κρατική διαφήμιση και δημοτικούς σταθμούς δημοσίων σχέσεων των δημάρχων για να ανταμείβουν τα κόμματα δημοσιογράφους.
Γιατί είναι, δηλαδή, η πιο άμεση μετατροπή του δημόσιου χρήματος σε πολιτικό χρήμα και πολιτική υποστήριξη. Το είχα πει όμως και για έναν άλλο λόγο: δεν μπορείς να μιλάς για θυσίες αν πρώτα δεν ασχοληθείς με το δικό σου επαγγελματικό χώρο, αν δεν διακινδυνεύσεις να γίνει αντιπαθής στους συναδέλφους, τους φίλους σου.

Στην τηλεόραση, κάποιοι πρόεδροι αυτών των εξωτικών φορέων και οργανισμών με τα περίεργα ονόματα διαμαρτύρονται: είμαστε αυτοχρηματοδοτούμενοι, λένε, γιατί να κάνουμε περικοπές; Έχετε να πληρώσετε τους μισθούς σας; – τους ρωτάνε οι δημοσιογράφοι. Bεβαίως, παίρνουμε κοινοτικά προγράμματα. Παρεμβαίνει ο αρμόδιος υπουργός, τα κοινοτικά προγράμματα αυτά έχουν λήξει από το 2005. Τις ίδιες μέρες αποκαλύπτεται ότι συνδικαλιστικές οργανώσεις δημοσίων υπαλλήλων θα πάρουν ίσαμε 500.000 ευρώ από άλλα προγράμματα. Οι τίτλοι των προγραμμάτων είναι αποκαλυπτικοί: Υλοποίηση σχεδίου επιμορφωτικών δράσεων και προγραμμάτων για την ενίσχυση της διοικητικής ικανότητας των μελών. Βελτίωση και αναβάθμιση των γνώσεων και των δεξιοτήτων των μελών. Υλοποίηση ολοκληρωμένων μηχανισμών διαβούλευσης για την ενεργό συμμετοχή των μελών.

Ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης παραπέμπει κάθε μήνα και μια περίεργη υπόθεση χρηματοδότησης. Σωματεία που επιχορηγούνται από τις Δέκο-εργοδότες τους, από το Υπουργείο Εργασίας, από το Υπουργείο Οικονομικών, από τα ασφαλιστικά ταμεία, από την Εργατική Εστία, που παίρνουν κοινοτικά προγράμματα. Όπως αποκαλύπτονται, έτσι ξεχνιούνται. Αυτή η χώρα έχει τα περισσότερα σωματεία, επαγγελματικά, εργοδοτικά, εργατικά και τη μικρότερη συνδικαλιστική συμμετοχή. Είναι σαν τα μέσα ενημέρωσης. Τα περισσότερα στον κόσμο, με το χαμηλότερο ποσοστό ανάγνωσης του κοινού. Άλλη μια ελληνική ιδιαιτερότητα.

Κάποτε ήρθε στην εφημερίδα ένα γραφείο μελετών. Για κάποιους μυστηριώδεις λόγους, εμείς δεν καταφέρνουμε συνήθως να πάρουμε μέρος σε κάποιο επενδυτικό πρόγραμμα. Το γραφείο ήταν μεγάλο και επιτυχημένο, μου άφησαν έναν ολόκληρο τόμο με δουλειές που είχαν κάνει, προγράμματα που είχαν διεκδικήσει και κερδίσει. Κάθισα και το διάβασα με μεγάλη περιέργεια. Στους 100 πελάτες τους, οι 99 ήταν το με την ευρεία έννοια Δημόσιο. Οργανισμοί και φορείς όπως οι προηγούμενοι που μελετούν τους κάπρους και τα φίδια, κρατικές επιχειρήσεις, ιδρύματα, πανεπιστήμια, μοναστήρια και εκκλησίες, σωματεία που επιμορφώνουν τα μέλη τους, νομαρχίες, δήμοι, δημοτικές επιχειρήσεις. Πού να μείνουν λεφτά για ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τα προγράμματα για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας χάνονται στη σκοτεινή τρύπα του αδηφάγου κράτους.

Τα δάνεια των κομμάτων από τις τράπεζες έχουν φτάσει στα εκατοντάδες εκατομμύρια. Δανεικά κι αγύριστα, από πού θα βρουν ποτέ να τα επιστρέψουν; Πέρα δηλαδή από την επιχορήγηση του κράτους, τα επιδόματα, τις κάθε μορφής επιδοτήσεις, τους μισθούς, τους υπαλλήλους, τις αποσπάσεις, τα κόμματα «τραβάνε» κανονικά χρήμα από τον προϋπολογισμό ονομάζοντάς το δάνεια. Από τις κρατικές τράπεζες τις οποίες οι ίδιοι διοικούν. Όταν είναι ιδιωτικές καμιά φορά, είναι ακόμα χειρότερο. Δανείζονται από αυτούς τους οποίους κανονικά ελέγχουν. Πώς ελέγχεις αυτόν που του χρωστάς;

Αν έχεις κάποιο φίλο πολιτικό, εκλεγμένο σε κάποιο δήμο, εργαζόμενο σε κρατική υπηρεσία, θα ξέρεις ήδη ότι όλα όσα λέγονται και γράφονται είναι και πάλι λίγα μπροστά στην πραγματικότητα. Η σπατάλη και η λεηλασία που επικρατεί στο δημόσιο τομέα δεν περιγράφονται. Δραστηριότητες που θα ’πρεπε να είναι ένα γραφείο, ένα τμήμα σε μια υπηρεσία, μετατρέπονται σε φορείς, ιδρύονται οργανισμοί, 9μελή, 11μελή διοικητικά συμβούλια, πρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι, επιτροπές, αμειβόμενες θέσεις, κομματικά στελέχη-διοικητές των 300 χιλιάδων, συνδικαλιστές των 150 χιλιάδων σε ΔΣ χρεοκοπημένων τραπεζών, επιδοτήσεις σε ανύπαρκτα σωματεία, φίλοι του Άγιου Όρους, επιχορηγήσεις δήμων, υπουργείων, πολιτιστικοί φορείς που ιδρύονται αφού έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση, ΜΚΟ υπουργών και βουλευτών, επιμορφώσεις, συνδικαλιστικός τουρισμός, κομματικός τουρισμός. Οι ίδιοι άνθρωποι, το βαθύ κράτος, με ταμπέλες που εναλλάσσονται, κρατικοί λειτουργοί, κομματικά στελέχη, συνδικαλιστές, ΜΚΟ, φορείς, τοπική αυτοδιοίκηση, διαμοιράζονται το δημόσιο χρήμα.

Τι έχει συμβεί; Όταν άρχισε αυτή η ιστορία, ξέραμε ότι πρέπει να γίνουν περικοπές, ότι πρέπει να προσγειωθούμε σε ένα χαμηλότερο επίπεδο χωρίς δανεικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τρόικα, κάποιοι πολιτικοί, οικονομολόγοι, επιστήμονες, μελετώντας το ελληνικό μοντέλο είχαν καταλήξει ότι αυτή η προσαρμογή μπορεί να γίνει στη χώρα μας χωρίς πολύ οδυνηρές συνέπειες. Υπολογίζοντας το κόστος της γραφειοκρατίας, πολλαπλάσιο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, το μέγεθος της παραοικονομίας, την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, τις μεγάλες ομάδες πληθυσμού που είχαν κερδίσει φοροαπαλλαγές, τον αθέμιτο πλουτισμό, τις αφανείς πηγές χρήματος, τη διαφθορά στο Δημόσιο, τις προμήθειες, τις αναθέσεις έργων με υπερτιμολογήσεις, τη διαπλοκή με το κρατικοδίαιτο ιδιωτικό κεφάλαιο και τις μίζες, την εξωφρενική κατανάλωση από τμήματα πληθυσμού που φορολογικά είναι ανύπαρκτα, πίστευαν ότι μόνο με το κάψιμο του «λίπους» οι περικοπές θα γίνουν χωρίς μεγάλη συμπίεση του πληθυσμού, χωρίς απολύσεις και φτώχεια.

Συνέβη το αντίθετο. Η κορυφή του συστήματος 2 χρόνια τώρα αντιστέκεται σθεναρά, προσπαθεί να διατηρήσει τις δομές άθικτες. Οι προνομιούχες ελίτ πρώτα οδήγησαν τον ιδιωτικό τομέα σε μαρασμό, 225 χιλιάδες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, οι άνεργοι έφτασαν τις 800 χιλιάδες. Τώρα συμπιέζεται η βάση της πυραμίδας του πελατειακού κράτους, οριζόντιες μειώσεις, απολύσεις, εργασιακές εφεδρείες. Οι οδυνηρές αφαιμάξεις είναι πάντα εύκολες, η αλλαγή του προτύπου, η αναδιάταξη των δομών που δημιουργούν σπατάλη και λεηλασία είναι πάντα δύσκολες. Σύσσωμο το σύστημα εξουσίας που λυμαίνεται το δημόσιο χρήμα στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος αποκρούει κάθε αλλαγή. Οι λίγοι πολιτικοί που τολμάνε να αμφισβητήσουν προνόμια και κατεστημένες πρακτικές αντιμετωπίζουν τη γενική επίθεση των συναδέλφων τους.

Στην ελληνική Λέσχη της Απάτης δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Τα κόμματα εξουσίας κυβερνούν το πελατειακό κράτος και τα κόμματα της αριστεράς τα εγκαλούν, τα πιέζουν, ζητώντας ακόμα περισσότερο πελατειακό κράτος. Περισσότερους διορισμούς, επιδόματα, προνόμια, φοροαπαλλαγές, πρόωρες συντάξεις, περισσότερες κρατικές επιχειρήσεις. Το σύστημα έχει μπλοκάρει. Το ζήτημα της οικονομικής χρεοκοπίας της χώρας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν δεν αντιμετωπιστεί η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος.

Το σχολείο δεν φωτίζει όταν καίγεται ούτε όταν είναι κλειστό. Ισχυρό,ζωντανό, πολύχρωμο μαθητικό κίνημα με ανοιχτά σχολεία.

Η Δημοκρατική Αριστερά Δράμας χαιρετίζει την αγωνιστική διάθεση των μαθητών της μέσης Εκπαίδευσης στο Νομό μας. 

Οι νέες και νέοι αυτού του τόπου δεν μπορεί παρά να επηρεάζονται  από τις εξελίξεις της κρίσης (ηθικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής). Διαισθάνονται τη δεινή θέση των οικογενειών τους, αγανακτούν με το μέλλον που τους το έχουμε υποθηκεύσει ως κοινωνία, εξοργίζονται με το επίπεδο των σπουδών τους, την παπαγαλία, τον αυταρχισμό, την έλλειψη βιβλίων και υποδομών,τον κοινωνικό ρατσισμό (είσαι μικρός δεν ξέρεις εσύ, σκάσε και διάβαζε), τις ανισότητες, τις διακρίσεις, την έλλειψη δημοκρατίας. Τελικά είναι αυτοί που δεν φταίνε σε τίποτε αλλά δέχονται τις συνέπειες της κρίσης στο πετσί τους (μεταφορά μαθητών, συγχωνεύσεις,δίχως  βιβλία, έλλειψη ειδικοτήτων, διαδραστικοί πίνακες μόνο για διακόσμηση της τάξης, υπολογιστές που τους μοίρασαν αλλά ποτέ δεν τους χρησιμοποίησαν, μαθήματα που γίνονται μόνο για το θεαθήναι, μετωπική διδασκαλία,αποστήθιση...)

Είναι λογικό λοιπόν να κινητοποιούνται αυθόρμητα ή με τη παρακίνηση πολιτικών νεολαιών και να θέτουν ζητήματα, ανησυχίες, αιτήματα, προβληματισμούς, συνθήματα, ερωτήσεις..

Ας τους πάρουμε αυτή τη φορά στα σοβαρά κι ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν αυτά τα παιδιά, πώς βιώνουν και αντιλαμβάνονται τη σημερινή πραγματικότητα.

Υπάρχει όμως ένα τεράστιο αλλά..Όλα τα παραπάνω μπορούν να τα διεκδικήσουν με χίλιους δυο τρόπους, αυτά τα παιδιά έχουν ακόμη φαντασία. Η κατάληψη είναι το έσχατο ίσως στάδιο μια σειράς αγώνων. Η κατάληψη σημαίνει κλειστό σχολείο. Το κλειστό σχολείο σημαίνει σταμάτημα της παραγωγής έρευνας, της διαδικασίας της γνώσης, της συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία την οποία θέλουμε να βελτιώσουμε, της απόκτησης στάσεων και συμπεριφορών που είναι ζητούμενες. Το κλειστό σχολείο είναι σκοταδισμός.

Η ΔΗΜΑΡ Δράμας καλεί τους μαθητές να δυναμώσουν τον αγώνα τους για ποιοτική αναβάθμιση των σπουδών τους με ανοιχτά σχολεία, ανοιχτά γυμνάσια και λύκεια , ανοιχτά πανεπιστήμια. Δεν τους κουνάμε το δάχτυλο αρνητικά πιστεύοντας ότι μπορούμε να τους υποδείξουμε μορφές αγώνα. Τους καλούμε όμως να προβληματιστούν και να αξιολογήσουν σε τι θα τους βοηθήσουν οι καταλήψεις και τα κλειστά σχολεία.

Ο αγώνας κρίνεται στην καθημερινότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ζητούμενο είναι η βελτίωσή της , ο επανακαθορισμός της και εν τέλη η ανατροπή της ...με ότι νέο και καινοτόμο προταθεί.

Ίσως κάποιοι μαθητές διαβάζοντας το κείμενο αυτό αναρωτηθούν : καλά κι εσείς οι μεγάλοι όταν κάνετε απεργίες δεν κλείνετε τα σχολεία; 

Μα και για τους εκπαιδευτικούς το ίδιο ισχύει. Η απεργία είναι δικαίωμα ιερό αλλά και ύστατο μέσο για διεκδίκηση. Οι εκπαιδευτικοί όταν απεργούν το πληρώνουν με μείωση μισθού ή με αναπλήρωση μαθημάτων ακόμη και με παράταση του σχολικού έτους, οι μαθητές όταν κλείνουν τα σχολεία το πληρώνουν με μείωση μόρφωσης. Το αντίτιμο και στις δύο περιπτώσεις είναι σκληρό και γι αυτό είναι επιλογή μη επιθυμητή αλλά αναγκαία μερικές φορές. Παρόλα αυτά και οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές έχουν κάνει απεργίες που θεωρούνται επετειακές, παραδοσιακές, εκβιαστικές, εξυπηρέτησης μικροπολιτικών συμφερόντων. Καθένας λοιπόν συλλογίζεται ελεύθερα και αποφασίζει ανάλογα. Ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές που περνάμε ως κοινωνία και ως χώρα κάθε κίνησή μας θα πρέπει πρώτα απ' όλα να κρίνεται με το αν μας βοηθά να πάμε μπροστά ή πίσω.

Χρήστος Χατζηγεωργίου

Υπεύθυνος τομέα Παιδείας της Δημοκρατικής Αριστεράς Δράμας

δελτία τύπου ΔΗΜΑΡ Δράμας

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΑΜΑΣ                ΔΡΑΜΑ 27/09/2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ν.Ε. Δράμας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ καλεί τα μέλη και τους φίλους του κόμματος να παραβρεθούν στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της Οργάνωσης του Νομού Δράμας, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 10:30 στο Ξενοδοχείο «ΜΑΡΙΑΝΝΑ», με θέμα «ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ».

Στη Συνέλευση θα παραβρεθεί και θα κάνει εισήγηση ο Γραμματέας της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ σ.Σπύρος Λυκούδης.                                                                             

                                                            Το Γραφείο Τύπου της Ν.Ε. Δράμας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι δηλώσεις του Προέδρου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Φώτη Κουβέλη περί αποφασιστικής μείωσης της βουλευτικής αποζημίωσης, κατάργησης της αποζημίωσης για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής και της διπλής (βουλευτικής) σύνταξης, καθώς επίσης και περί δραστικής περικοπής της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων έγιναν ευμενώς αποδεκτές από τον τύπο και τον Ελληνικό Λαό.  Συνοδεύτηκαν μάλιστα άμεσα από τη δήλωση των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ προς τον Πρόεδρο της Βουλής περί παραίτησής τους από την αποζημίωση για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής.

Η ΔΗΜΑΡ δήλωσε από την πρώτη στιγμή πως οι αλλαγές αυτές δεν θα επιλύσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα της Χώρας, πλην όμως συνιστούν μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης και αποπνέουν έντονο συμβολισμό προς την Ελληνική Κοινωνία που δοκιμάζεται σκληρά.

Οι αντιδράσεις ορισμένων και στη Δράμα και τα αρνητικά σχόλια περί δήθεν λαϊκιστικών προτάσεων και επικοινωνιακής και μόνο πρακτικής δεν πείθουν κανένα καλόπιστο. Η αμετροέπεια μάλιστα ορισμένων άσπονδων «φίλων» με αφορμή τα παραπάνω, να επιχειρήσουν να πλήξουν και το ήθος του Προέδρου της ΔΗΜΑΡ καταπίπτει στο κενό. Είναι γνωστό στο Πανελλήνιο πως η παρουσία και δράση του σ. Φώτη Κουβέλη λαμπρύνει το Κοινοβούλιο  και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.

Η ΔΗΜΑΡ αντί των άναρθρων κραυγών και των ανέξοδων ηρωισμών επιλέγει την κατάθεση  συγκεκριμένων προτάσεων, που θα οδηγούσαν σε πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης και έξοδο από την πολιτική και οικονομική κρίση. Δεν μιλάει μάλιστα εκ του ασφαλούς και έχοντας οικονομική ευρωστία, δεδομένου ότι ως νέο κόμμα, δεν είναι κρατικοδίαιτο και σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία η δράση και λειτουργία της οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις συνεισφορές των φίλων και των μελών της.                                                                        

                                                            Το Γραφείο Τύπου της Ν.Ε. Δράμας

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΑΜΑΣ                ΔΡΑΜΑ 29/09/2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αντιπροσωπεία της Ν.Ε. Δράμας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ επισκέφθηκε την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011 το Εργατικό Κέντρο Δράμας και συναντήθηκε με τη Διοίκησή του, στην οποία και ευχήθηκε καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο της.

Συζητήθηκαν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Νομός μας [ανεργία και αποβιομηχάνιση, αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων μέσω των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων εργασίας, απόπειρα θεσμοθέτησης ειδικών οικονομικών ζωνών (Ε.Ο.Ζ.), πρόγραμμα κοινωνικής εργασίας, δράσεις του ΕΥΚ Δράμας κλπ].

Συμφωνήθηκε να υπάρχουν τακτικές συναντήσεις και συνεργασία για την προώθηση και επίλυση τοπικά και κεντρικά κοινών θέσεων και διεκδικήσεων για θέματα που απασχολούν το Νομό μας και τους Δραμινούς.

                                                            Το Γραφείο Τύπου της Ν.Ε. Δράμας

ημοκρατική Αριστερά : Παραιτήθηκαν των αποζημιώσεων για τις επιτροπές

ΤΕΤΆΡΤΗ, 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Δημοκρατική Αριστερά : Παραιτήθηκαν των αποζημιώσεων για τις επιτροπές

 ΒΗΜΑ, 28.9.11
Παραιτήθηκαν οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς από τις αποζημιώσεις που λαμβάνουν για της συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις των επιτροπών της Βουλής (η αμοιβή έχει φτάσει μετά από τις μειώσεις από τα 300 στα 150 ευρώ καθαρά). Με επιστολή τους προς τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικοαναφέρουν:

«Κύριε Πρόεδρε

Σας κάνουμε τη δήλωση ότι παραιτούμαστε από την αποζημίωση για τη συμμετοχή μας στις επιτροπές της Βουλής.

Οι βουλευτές: Φώτης Κουβέλης, Θανάσης Λεβέντης, Νίκος Τσούκαλης,Γρηγόρης Ψαριανός».

 Η κίνηση αυτή της ΔΗΜΑΡ η οποία είχε προαναγγελθεί από τον πρόεδρο του κόμματος κ. Φ. Κουβέλη με δηλώσεις του στον «ΒΗΜΑ FM», γίνεται με στόχο «την αντιστοίχηση στις συνθήκες λιτότητας των Ελλήνων πολιτών», όπως αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση.

Σε άρθρο του, εξάλλου, ο κ. Κουβέλης τάσσεται υπέρ της αποφασιστικής μείωσης της βουλευτικής αποζημίωσης «όπως έχει συμβεί με τους μισθούς όλων όσοι πληρώνονται από το δημόσιο». Επίσης ζητεί την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης: «Είναι επιτακτική ανάγκη να καταργηθεί η αποζημίωση για τη συμμετοχή των βουλευτών στις επιτροπές της βουλής. Αποτελεί πρόκληση για τους πολίτες και την κοινωνία η λεγόμενη διπλή σύνταξη και πρέπει να καταργηθεί. Οι βουλευτές πρέπει να συνταξιοδοτούνται όπως όλοι οι έλληνες πολίτες, μόνο από τον επαγγελματικό ασφαλιστικό τους φορέα», αναφέρει.

Επίσης ζητεί την δραστική περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα. «Την ώρα που η κοινωνία στενάζει δεν μπορεί να μοιράζει η πολιτεία αρκετά εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία των κομμάτων, χωρίς, μάλιστα, να γνωρίζει κανείς, πλην ελαχίστων, πώς αξιοποιούνται αυτά τα χρήματα», επισημαίνει ο κ. Κουβέλης.

Και διευκρινίζει ότι: «Είναι προφανές ότι οι αλλαγές αυτές δεν θα επιλύσουν το δημοσιονομικό προβλήματα της χώρας, ούτε αποτελούν πανάκεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Έχουν, όμως, έντονο το συμβολισμό για μια κοινωνία που στενάζει από τα βάρη. Θα δείξουμε στην πράξη σε όλη την κοινωνία ότι οι έλληνες βουλευτές δεν αποτελούν μια ξεχωριστή και ΄΄καλοφυλαγμένη νησίδα΄΄ σε μια χώρα που βουλιάζει».

Στην κατεύθυνση αυτή οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς «δεν προτίθενται να κάνουν χρήση των προνομίων τους», δηλώνει ο πρόεδρος του κόμματος, προαναγγέλλοντας πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών βουλευτών για την προώθηση των αλλαγών αυτών.

Το κόμμα του «επανά»

ΕΤΆΡΤΗ, 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Το κόμμα του «επανά»

Tου Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 28.9.11

Υπάρχουν ακόμα ευτυχισμένοι άνθρωποι στην Ελλάδα. Ανθρωποι που γνωματεύουν ότι πάσχουμε από εθνική κατάθλιψη, αυτοί όμως διατηρούν το χαμόγελό τους άθικτο, ενώ το βλέμμα τους, με το «σωστό μείγμα» αυταρέσκειας και αλαζονείας, εξακολουθεί να τρυπάει σίγουρο το μέλλον της παλλαϊκής ευδαιμονίας. Είναι όσοι μετέχουν στα ηγετικά κλιμάκια της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι πρώτα πρώτα ο κ. Σαμαράς, ένας ακόμα από την πολυπληθή ομάδα των πολιτικών που πίστεψαν κάποια στιγμή πως είναι «ανεπανάληπτοι και μόνοι και μεγάλοι», με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί πια το «εγώ» όχι μόνο σαν αντωνυμία, αλλά και σαν ρήμα και σαν επίρρημα και σαν επίθετο. Είναι οι εξ απορρήτων σοφοί συμβουλάτορες του αρχηγού. Είναι όσοι ονειρεύονται ήδη την επίπλωση του νέου υπουργικού γραφείου που υποχρεούται να τους εκχωρήσει η Μοίρα του Εθνους.

Είναι όλοι αυτοί οι αγαθοί άνθρωποι που πέρασαν ένα μικρό, μικρότατο διάστημα ανελέητης αυτοκριτικής («ε, η αλήθεια είναι ότι δεν τα κάναμε και όλα άριστα»), και τώρα ετοιμάζονται να ξανακυβερνήσουν.

Τους βλέπουμε και τους ακούμε στις συνεντεύξεις τους, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις και δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε ήδη στο 2011 και όχι στο 2006 ή έστω στις αρχές του 2009. Ανέγγιχτοι από τον χρόνο, ανέγγιχτοι δηλαδή από την ευθύνη και τη σύνεση (τα λευκά μαλλιά δεν σημαίνουν οπωσδήποτε σοφία, κι αυτό το έμαθαν πια οι πολιτευόμενοι, στην Ελλάδα και αλλού, και, ενδίδοντας στον δαίμονα της φιλαρέσκειας, τα βάφουν, για να βγαίνουν πιο σφριγηλοί στις διαφημιστικές φωτογραφίες τους), έχουν την απόλυτη βεβαιότητα ότι επειδή βιάστηκαν οι ίδιοι να παραγράψουν το μόλις χθεσινό παρελθόν τους και να το λησμονήσουν, το πήραμε απόφαση κι όλοι εμείς, οι παθόντες, να λησμονήσουμε επίσης και να ξεγράψουμε τα βαθιά και ανεξίτηλα γραμμένα. Αλλά, διάβολε. Και χίλιες να ήταν οι κολυμβήθρες του Σιλωάμ, και δυο χιλιάδες οι λίμνες σαν τη μυθική Κάναθο που επαναπέδιδε στην Ηρα την παρθενικότητά της, δεν θα κατάφερναν να εξαγνίσουν τόσο γρήγορα και τόσο άκοπα τη Ν.Δ.

Κόμμα του «επανά» είναι η «νέα Νέα Δημοκρατία», τόσο νέα όσο και το «νέο ΠΑΣΟΚ». Θα επαναδιαπραγματευτεί λέει με τους τροϊκανούς το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, κι ας της το έχουν ξεκόψει εκείνοι. Θα επαναπροσλάβει λέει όσους απολύονται ή εξωθούνται στην εργασιακή εφεδρεία. Θα επανεξετάσει λέει όλες τις αποφάσεις και τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ, ακόμα κι εκείνα με τα οποία συμφωνεί, χωρίς ωστόσο και να το ομολογεί δημοσίως, καιροσκοπώντας. Ενα κόμμα επαναπαυμένο στις αμέτρητες δάφνες των άθλων του κατά την προηγούμενη κυβερνητική του θητεία. Ενα κόμμα που θριαμβολογεί ήδη για την επάνοδό του στην εξουσία και απειλεί ότι θα «μας επανιδρύσει». Λες κι ήταν λίγα τα αποκαΐδια που άφησε πίσω της η πρώτη «επανίδρυση».

Παραίτηση των βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ. από τις αποζημιώσεις για συμμετοχή σε επιτροπές της Βουλής

Παραίτηση των βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ. από τις αποζημιώσεις για συμμετοχή σε επιτροπές της Βουλής

Τετάρτη, 28 Σεπ. 2011 11:51 ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Οι βουλευτές της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ σε συνέχεια των δηλώσεων του Φώτη Κουβέλη για τον περιορισμό των αποδοχών των βουλευτών και με στόχο την αντιστοίχηση στις συνθήκες λιτότητας των Ελλήνων πολιτών απέστειλαν στον πρόεδρο της Βουλής και στο τμήμα λογιστηρίου την παρακάτω δήλωση:

«Κύριε Πρόεδρε
Σας κάνουμε τη δήλωση ότι παραιτούμαστε από την αποζημίωση για τη συμμετοχή μας στις επιτροπές της Βουλής.

Οι βουλευτές: Φώτης Κουβέλης, Θανάσης Λεβέντης, Νίκος Τσούκαλης, Γρηγόρης Ψαριανός»

28 / 09 / 2011

Πανεπιστήμια, Γυμνάσια και Λύκεια ανοιχτά.

Συνάντηση Φ. Κουβέλη με το προεδρείο της ΟΛΜΕ

Τετάρτη, 28 Σεπ. 2011 12:04 ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - ΔΕΛΤΙΑ ΓΡΑΦ. ΤΥΠΟΥ

Συνάντηση με το προεδρείο της ΟΛΜΕ είχε σήμερα ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης. Αμέσως μετά τη συνάντηση ο Φ. Κουβέλης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

Η ΟΛΜΕ αναδεικνύει το μεγάλο αίτημα για ουσιαστική δημοκρατική αναβάθμιση της εκπαίδευσης και γενικότερα της παιδείας. Πρέπει να στηριχθούν οι συντελεστές της εκπαίδευσης και αυτοί είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Ταυτόχρονα το περιεχόμενο της παρεχόμενης γνώσης πρέπει να είναι ουσιαστικό, να μην ασφυκτιά μέσα σε ρυθμίσεις οικονομικού χαρακτήρα που το εκτρέπει από το ζητούμενο. Και το ζητούμενο είναι να υπάρχουν σχολεία που θα λειτουργούν με ουσιαστική γνώση, με τους ίδιους τους συντελεστές της εκπαίδευσης να είναι όρθιοι.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στο ενδεχόμενο εργασιακής εφεδρείας για τους εκπαιδευτικούς. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην περαιτέρω μείωση των αποδοχών των εκπαιδευτικών, οι οποίοι βρίσκονται σε επίπεδα μισθολογικής εξαθλίωσης εδώ και παρά πολλά χρόνια. Κατά συνέπεια το ενδεχόμενο περαιτέρω μείωσης της αμοιβής της εργασίας των εκπαιδευτικών θα σημάνει ένα καίριο χτύπημα στην ίδια τη λειτουργία της εκπαίδευσης και τελικά χτύπημα σε βάρος της νέας γενιάς.

Για το θέμα των καταλήψεων

Ο αγώνας πρέπει να γίνεται και για την αλλαγή ρυθμίσεων σε επίπεδο νόμου και για τη βελτίωση της λειτουργίας των σχολείων , αλλά και για την ύπαρξη ρυθμίσεων που υπηρετούν την παιδεία. Η Δημοκρατική Αριστερά, όμως, θέλει Πανεπιστήμια, Γυμνάσια και Λύκεια ανοιχτά.

για το θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης και των «προνομίων» των βουλευτών

Άρθρο του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, για το θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης και των «προνομίων» των βουλευτών

Τετάρτη, 28 Σεπ. 2011 12:25 ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - ΟΜΙΛΙΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΑΡΘΡΑ

Οι Έλληνες βουλευτές είναι βουλευτές μιας χώρας που η κοινωνία της δεινοπαθεί. Η βουλευτική αποζημίωση και τα προνόμια των βουλευτών είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον ανορθόδοξο, στρεβλό τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Είναι αυτονόητο ότι οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν πρωταρχική επιδίωξη την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, πρέπει να καταθέσουν ολοκληρωμένες προτάσεις όχι μόνο για τις αποζημιώσεις και τα προνόμια, αλλά και για το ρόλο τόσο του βουλευτή, όσο και συνολικότερα του κοινοβουλίου. Συγκριτικά στοιχεία σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης αποδεικνύουν ότι το κόστος, οι δαπάνες ανά βουλευτή είναι αρκετά μεγαλύτερες από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μάλιστα χώρες με ιδιαίτερα αναπτυγμένους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Το γεγονός αυτό της αναντιστοιχίας των βουλευτικών προνομίων σε συνδυασμό με τo ελλιπές πλαίσιο “πόθεν έσχες” έχουν προκαλέσει δικαιολογημένη αγανάκτηση.

Κατά συνέπεια πρέπει να μειωθεί αποφασιστικά η βουλευτική αποζημίωση, όπως έχει συμβεί με τους μισθούς όλων όσοι πληρώνονται από το δημόσιο. Είναι επιτακτική ανάγκη να καταργηθεί η αποζημίωση για τη συμμετοχή των βουλευτών στις επιτροπές της βουλής. Αποτελεί πρόκληση για τους πολίτες και την κοινωνία η λεγόμενη διπλή σύνταξη και πρέπει να καταργηθεί. Οι βουλευτές πρέπει να συνταξιοδοτούνται όπως όλοι οι έλληνες πολίτες, μόνο από τον επαγγελματικό ασφαλιστικό τους φορέα.

Επίσης δραστική πρέπει να είναι η περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα. Την ώρα που η κοινωνία στενάζει δεν μπορεί να μοιράζει η πολιτεία αρκετά εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία των κομμάτων, χωρίς, μάλιστα, να γνωρίζει κανείς, πλην ελαχίστων, πώς αξιοποιούνται αυτά τα χρήματα.

Είναι προφανές ότι οι αλλαγές αυτές δεν θα επιλύσουν το δημοσιονομικό προβλήματα της χώρας, ούτε αποτελούν πανάκεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Έχουν, όμως, έντονο το συμβολισμό για μια κοινωνία που στενάζει από τα βάρη. Θα δείξουμε στην πράξη σε όλη την κοινωνία ότι οι έλληνες βουλευτές δεν αποτελούν μια ξεχωριστή και «καλοφυλαγμένη νησίδα» σε μια χώρα που βουλιάζει.

Στην κατεύθυνση αυτή οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν προτίθενται να κάνουν χρήση των «προνομίων» τους. Αντιθέτως θα αναλάβουμε μια μεγάλη πρωτοβουλία με συλλογή υπογραφών βουλευτών προκειμένου να προχωρήσουν άμεσα όλα όσα προτείνουμε.

Το κύρος του ελληνικού κοινοβουλίου πρέπει να αποκατασταθεί!