Το κόμμα του «επανά»

ΕΤΆΡΤΗ, 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Το κόμμα του «επανά»

Tου Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 28.9.11

Υπάρχουν ακόμα ευτυχισμένοι άνθρωποι στην Ελλάδα. Ανθρωποι που γνωματεύουν ότι πάσχουμε από εθνική κατάθλιψη, αυτοί όμως διατηρούν το χαμόγελό τους άθικτο, ενώ το βλέμμα τους, με το «σωστό μείγμα» αυταρέσκειας και αλαζονείας, εξακολουθεί να τρυπάει σίγουρο το μέλλον της παλλαϊκής ευδαιμονίας. Είναι όσοι μετέχουν στα ηγετικά κλιμάκια της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι πρώτα πρώτα ο κ. Σαμαράς, ένας ακόμα από την πολυπληθή ομάδα των πολιτικών που πίστεψαν κάποια στιγμή πως είναι «ανεπανάληπτοι και μόνοι και μεγάλοι», με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί πια το «εγώ» όχι μόνο σαν αντωνυμία, αλλά και σαν ρήμα και σαν επίρρημα και σαν επίθετο. Είναι οι εξ απορρήτων σοφοί συμβουλάτορες του αρχηγού. Είναι όσοι ονειρεύονται ήδη την επίπλωση του νέου υπουργικού γραφείου που υποχρεούται να τους εκχωρήσει η Μοίρα του Εθνους.

Είναι όλοι αυτοί οι αγαθοί άνθρωποι που πέρασαν ένα μικρό, μικρότατο διάστημα ανελέητης αυτοκριτικής («ε, η αλήθεια είναι ότι δεν τα κάναμε και όλα άριστα»), και τώρα ετοιμάζονται να ξανακυβερνήσουν.

Τους βλέπουμε και τους ακούμε στις συνεντεύξεις τους, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις και δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε ήδη στο 2011 και όχι στο 2006 ή έστω στις αρχές του 2009. Ανέγγιχτοι από τον χρόνο, ανέγγιχτοι δηλαδή από την ευθύνη και τη σύνεση (τα λευκά μαλλιά δεν σημαίνουν οπωσδήποτε σοφία, κι αυτό το έμαθαν πια οι πολιτευόμενοι, στην Ελλάδα και αλλού, και, ενδίδοντας στον δαίμονα της φιλαρέσκειας, τα βάφουν, για να βγαίνουν πιο σφριγηλοί στις διαφημιστικές φωτογραφίες τους), έχουν την απόλυτη βεβαιότητα ότι επειδή βιάστηκαν οι ίδιοι να παραγράψουν το μόλις χθεσινό παρελθόν τους και να το λησμονήσουν, το πήραμε απόφαση κι όλοι εμείς, οι παθόντες, να λησμονήσουμε επίσης και να ξεγράψουμε τα βαθιά και ανεξίτηλα γραμμένα. Αλλά, διάβολε. Και χίλιες να ήταν οι κολυμβήθρες του Σιλωάμ, και δυο χιλιάδες οι λίμνες σαν τη μυθική Κάναθο που επαναπέδιδε στην Ηρα την παρθενικότητά της, δεν θα κατάφερναν να εξαγνίσουν τόσο γρήγορα και τόσο άκοπα τη Ν.Δ.

Κόμμα του «επανά» είναι η «νέα Νέα Δημοκρατία», τόσο νέα όσο και το «νέο ΠΑΣΟΚ». Θα επαναδιαπραγματευτεί λέει με τους τροϊκανούς το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, κι ας της το έχουν ξεκόψει εκείνοι. Θα επαναπροσλάβει λέει όσους απολύονται ή εξωθούνται στην εργασιακή εφεδρεία. Θα επανεξετάσει λέει όλες τις αποφάσεις και τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ, ακόμα κι εκείνα με τα οποία συμφωνεί, χωρίς ωστόσο και να το ομολογεί δημοσίως, καιροσκοπώντας. Ενα κόμμα επαναπαυμένο στις αμέτρητες δάφνες των άθλων του κατά την προηγούμενη κυβερνητική του θητεία. Ενα κόμμα που θριαμβολογεί ήδη για την επάνοδό του στην εξουσία και απειλεί ότι θα «μας επανιδρύσει». Λες κι ήταν λίγα τα αποκαΐδια που άφησε πίσω της η πρώτη «επανίδρυση».