Συνέντευξη στο Έθνος της Κυριακής 27/10/2012
(0 ψήφοι)
Του Νίκου Τσίτσα
Τι κρύβεται πίσω από το όχι της ΔΗΜΑΡ για τα εργασιακά κ. Ψαριανέ; Μήπως τελικά στο παρά πέντε των διαπραγματεύσεων η ΔΗΜΑΡ ετοιμάζεται να αποχωρήσει από την κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των μέτρων τελικά;
Δεν κρύβεται απολύτως τίποτα. Δεν ψάχνουμε να βρούμε τρόπο να την «κάνουμε» από την κυβέρνηση. Εξάλλου δεν μπορεί να προκύψει κυβερνητικό αποτέλεσμα εάν θα γίνουν εκλογές. Δηλαδή τι περιμένετε; να γίνουν εκλογές και να έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Καμένου; Να το δούμε και αυτό στη ζωή μας και να ετοιμαστούμε να ζητήσουμε πολιτικό άσυλο στην Αλβανία ή να ταξιδέψουμε για άλλη ήπειρο. Εμείς θέλουμε να μην υπάρξουν οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, έτσι όπως τις θέτει η τρόικα. Υπάρχει περιθώριο να αλλάξουν κάποια ζητήματα, να μπουν σε μια ανθρώπινη διάσταση. Δεν μιλάω για τους υψηλόμισθους αλλά για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που κινδυνεύουν για παράδειγμα με την μη εφαρμογή της επεκτασιμότητας της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης, να δουν τους μισθούς τους σε ένα χρόνο κοντά στα 500 ευρώ. Κάποια μέτρα που μπορεί να είναι επώδυνα, μπορείς να τα αποκαταστήσεις, αλλαγές όμως στις εργασιακές σχέσεις που σε φέρνει δεκαετίες πίσω, δεν μπορούν να αποκατασταθούν εύκολα, ακόμα και αν ανακάμψει η χώρα. Πόσο μάλλον όταν δεν προσφέρουν και δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Γι αυτό δεν μπορούμε να τις δεχτούμε κι εγώ προσωπικά αμφιβάλλω αν αυτά τα ζητάει η τρόικα. Φοβάμαι ότι είναι υπαγορευμένα από τραπεζικούς κύκλους και άλλα οικονομικά συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας. Ας κατατεθούν σε δύο άρθρα ή ας αποσυρθεί αυτό το πακέτο και να προχωρήσουμε σε διαρθρωτικές αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις που θα έπρεπε και δεν έχουμε κάνει αυτά τα τρία χρόνια. Πάντως δεν είναι στις προθέσεις μας να αποσύρουμε τη στήριξη στην κυβέρνηση και να προκαλέσουμε κυβερνητική κρίση.
Θα αποτελέσει αιτία ρήξης με την κυβέρνηση η καταψήφιση όλων των μέτρων στο βαθμό που η ΔΗΜΑΡ έχει αποδεχτεί το σύνολο των δημοσιονομικών ρυθμίσεων.
Να ξεκαθαρίσω κάτι: εμείς στηρίζουμε την κυβέρνηση και θέλουμε να παραμείνουμε στο κυβερνητικό σχήμα. Τελεία και παύλα. Η Ελλάδα σήμερα δεν είναι μία ευρωπαϊκή χώρα. Είναι ένα κατσαπλιάδικο τριτοκοσμικό σύστημα, μια ευρωπαϊκή Σομαλία. Θα κάνουμε ότι μπορούμε για να γίνει η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα αλλά όχι με εργασιακές συνθήκες γαλέρας του 19ου αιώνα.
Δεν σκέφτεστε ούτε την επιλογή να ψηφίσετε παρών όπως ειπώθηκε την Παρασκευή από συνεργάτη του Φ. Κουβέλη; Βέβαια υπολογίστε κε Ψαριανέ ότι μπορεί να κληθείτε να λάβετε αποφάσεις κάτω από το δίλημμα που ενδέχεται να θέσουν οι δανειστές «αν δεν τα ψηφίσετε όλα δεν υπάρχει δόση».
Μου μιλάτε για έναν ακόμα τύπο εκβιασμού της τρόικας. Μα οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που ζητούν δεν έχουν καμία σχέση με το πλαίσιο που ισχύει σε άλλες χώρες. Δεν μας λένε να ισχύσει για παράδειγμα το πλαίσιο της Γαλλίας ή της Δανίας. Πάνε να γκρεμίσουν συγκεκριμένα δικαιώματα που δεν έχουν κανένα δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Ξαναλέω δεν πιστεύω ότι είναι απαιτήσεις της τρόικας οι αλλαγές στα εργασιακά αλλά έχουν γίνει καθ΄ υπαγόρευση εγχώριων οικονομικών κύκλων αλλά και των ευρωπαίων φίλων τους.
Έχετε όμως και στην ΔΗΜΑΡ της διαφωνίες σας σχετικά με την ψήφιση των μέτρων στην κοινοβουλευτική ομάδα...
Σε όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες υπάρχουν διαφωνίες. Στην Δημοκρατική Αριστερά το ποσοστό των διαφωνούντων είναι πολύ μικρότερο. Στους 16 βουλευτές μας π.χ. ένας διαφωνεί κι ένας ή δύο έχουν επιφυλάξεις.
Εκτιμάται ότι υπάρχει ελπίδα να αρθεί το σημερινό αδιέξοδο στην κυβέρνηση σχετικά με το θέμα των εργασιακών;
Κλείνει ο κύκλος. Σήμερα, αύριο και ενόψει της εθνικής εορτής θα ξεμπλοκάρουμε το αδιέξοδο γιατί πρόκειται περί αδιεξόδου όταν λέει ο κ. Στουρνάρας ότι θα κατατεθούν όλα σε ένα άρθρο. Αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε και αυτό που λέγεται ότι «αυτά είναι τα μέτρα, έχουμε δεσμευτεί και άμα γουστάρετε». Αλλά να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν θα σώσουμε εμείς τα γκόλντεν μπόυς. Δεν διαφωνούμε στις περικοπές σε υψηλόμισθους. Κάποιος πρέπει να σκεφτεί και αυτούς που παίρνουν μισθούς 500 και 400 ευρώ. Πάντως μπορώ να πω ότι εάν δεν γίνουν διορθωτικές αλλαγές στα εργασιακά δεν γίνεται να τα ψηφίσουμε. Αυτή είναι μία πολιτική τύπου Μπερλουσκόνι.
Θα επιμείνω κε Ψαριανέ: εάν από την ψήφιση των μέτρων εξαρτηθεί η εκταμίευση της δόσης; Έχετε σχέδιο διαφυγής από την άρνηση ψήφισης των εργασιακών;
Τι να πω; Εδώ δεν έχουμε εφαρμόσει 89 προαπαιτούμενα σημεία και θα αλλάξουμε τις εργασιακές σχέσεις; Ας ανοίξουμε πρώτα τα κλειστά επαγγέλματα, ας ανοίξουμε την αγορά ενέργειας, ας κάνουμε αυτά που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα. Ας εφαρμοστούν τα μέτρα με την σειρά που ψηφίστηκαν. Έχουν περάσει 9 μήνες και δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα ο νόμος για τον έλεγχο της διακίνησης των καυσίμων. Ψηφίστηκε το άνοιγμα των φαρμακείων και ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί. Αυτά και άλλα πολλά που πρέπει και μπορούμε. Είπαμε τα εργασιακά δεν προσφέρουνε τίποτα στη δημοσιονομική εξυγίανση.
Κάποια γκαλόπ που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα δίνουν προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ναι, για φανταστείτε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: ποιου ΣΥΡΙΖΑ όμως; Για μέσα ή για έξω απ' την Ευρώπη; Έχουν αρκετά προβλήματα να λύσουν ακόμα. Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι με το ευρώ άλλοι με τη δραχμή άλλοι με το ρούβλι. Πρέπει να αποφασίσουν τι θέλουν πρώτα. Και με ποιους θα συγκυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή; Ή η ΝΔ αν αυτή είναι πρώτη σε νέες εκλογές. Τι θα έχει αλλάξει; Γιατί βέβαια δεν υπάρχει πιθανότητα αυτοδυναμίας κανενός.
Να ρωτήσω τέλος, για την αντίδρασή σας στο άρθρο της Αυγής που αναφέρθηκε υποτιμητικά στο πρόσωπο σας.
Εγώ μεγάλωσα από παιδάκι με την Αυγή μεσ' το σπίτι. Η Αυγή ήταν ένα σχολείο δημοκρατίας, με αισθητική, με ήθος, με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις. Αυτό που γίνεται τώρα δεν είναι κριτική πολιτικών θέσεων, δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση. Είναι υβριστικά κείμενα που συνοδεύονται από ψέματα και αθλιότητες και θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί που τη διαχειρίζονται τώρα. Λυπάμαι πολύ που αυτή η εφημερίδα, που δεν είναι μια σταλινική φυλλάδα ή ένα φασιστικό έντυπο, έχει φτάσει αυτό το σημείο. Επίσης λυπάμαι γιατί ο άνθρωπος που τα έγραψε θεωρεί τον εαυτό του αριστερό. Δεν έχω βρίσει κανέναν, ούτε χυδαιολογώ εναντίον τους. Και μάλιστα, εάν κάποιος έλεγε ότι ο Τσίπρας ή ο Λαφαζάνης ή ο Αλαβάνος είναι αλκοολικός που σούρνεται στις πλατείες και πίνει μπύρες, ναρκομανής, παιδεραστής ή έμπορος όπλων εγώ θα τον έφτυνα, θα τον έφτυνα δημόσια. Έχω διαφωνίες με τον Αλέξη και με άλλους φίλους από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν τους βρίζω ούτε διασπείρω χυδαιότητες. Αυτοί πως το ανέχονται ήθελα νάξερα; Για να μην πω ότι το υποθάλπουν κι όλας. Δυστυχώς έχουν ξαναγίνει αυτά, εδώ και δεκαετίες γίνονται, σε χώρους κάποιας αριστεράς με την οποία δεν έχω καμία σχέση. Θυμόμαστε περιπτώσεις όπου «αριστεροί» συκοφαντούσαν συντρόφους τους ως πράκτορες και χαφιέδες, τους έδιναν στην ασφάλεια, τους βασάνιζαν ή και τους δολοφονούσαν ακόμα. Επειδή διαφωνούσαν. Λυπάμαι πολύ γι αυτό που γίνεται τώρα.
