Ή καλύτερα εκλογές...

Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2011

Ή καλύτερα εκλογές...

Δεν βλέπω καμιά "τιμημένη" συνεννόηση από τους άχρηστους (όπως ζητά στην προηγούμενη ανάρτηση ο Γ. Προκοπάκης). Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν παίρνει θεραπεία - μόνο αναδόμηση! Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι σε θέση να δουν πέρα από την κομματική τους μύτη. Δεν έχουν καμιά διάθεση να εργαστούν για την μεταρρύθμιση αυτής της χώρας, δεν έχουν καμιά διάθεση να εργαστούν γενικώς. Είναι επαίτες της Ευρώπης, είτε το κάνουν ως κυβερνητικοί διαχειριστές είτε ως αγανακτισμένοι αντιπολιτευόμενοι. Όλα τα περιμένουν μαζοχιστικά από τους άλλους, γλύφοντας ή απειλώντας δεν έχει σημασία. Εάν έχουν κοινοβουλευτική δύναμη τους αρκεί. Φαντάζονται ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος να τους πληρώνει, είτε αυτός είναι ο ελληνικός λαός είτε η εποπτεύουσα ή επιτροπεύουσα Ευρώπη. Έχουν την ιδεολογία του ζήτουλα όχι του δημιουργού, πόσο μάλλον του παραγωγού...

Ο παίκτης που λείπει από αυτήν την ζέουσα περίσταση δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον λαό. Έχει ψηφίσει μια κυβέρνηση που θα έβρισκε τα λεφτά που η προηγούμενη φανερά κατασπατάλησε. Έχει βρεθεί αντίθετα σε μια πρωτόγνωρη κρίση με διαχειριστές τους εκπροσώπους του παλιού καθεστώτος της πελατειακής εξυπηρέτησης - τους ίδιους ανθρώπους που έστησαν το κρατικοδίαιτο καθεστώς της μίζας και του ρουσφετιού. Κι όσο κι αν από την διαχείριση ή την αντιπολίτευση περνούν που και που και άνθρωποι με πραγματική θέληση αλλαγής, η ιστορία βρίσκεται στα χέρια των "αχρήστων". Εκείνων που ξεπερνώντας σε αγριότητα τις ιδέες και τις προτάσεις των ίδιων των τεχνοκρατών της επιτροπείας σπέρνουν στην κοινωνία την απελπισία και το αδιέξοδο, εξαφανίζοντας ολόκληρες κοινωνικές ομάδες με τυφλά και άστοχα οριζόντια μέτρα επί δικαίων κυρίως και αδίκων λίγο, για ξεκάρφωμα... Αλλά και εκείνων που χωρίς αντιπρόταση ζητούν να αναλάβουν την διαχείριση για να απολαύσουν απλά εξουσία και να εφαρμόσουν τις μαγικές τους συνταγές στου κασίδη το κεφάλι και στην "καμμένη γη" που θα κληρονομήσουν - κάτι που πάντα σε αυτόν τον τόπο δικαιολογεί σκληρότερα μέτρα από τον προηγούμενο...

Στην Ευρώπη η συζήτηση συνεχίζεται για την αναγκαία αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Μα δεν υπάρχει συνομιλητής από την ελληνική πλευρά που παρακολουθεί άβουλη και ένοχη από την κερκίδα τα τεκταινόμενα. Κι όσες φορές ζητά τον λόγο, δεν είναι για να αντιπροσωπεύσει τον λαό της αλλά για να ζητήσει παράταση για το καθεστώς της. Μεσολάβηση της ΕΕ για να αντέξει λίγο ακόμη τις δίκαιες και άδικες επιθέσεις εναντίον της. Αποτέλεσμα; Φόβος και τρόμος στα ΜΜΕ, κατάθλιψη στην κοινωνία, σποραδικές εξεγέρσεις και μάχες οπισθοφυλακής όσων συντεχνιών αντέχουν ακόμη στο εσωτερικό, πλήρης αναξιοπιστία της ικανότητας του πολιτικού συστήματος να κάνει το οτιδήποτε, στο εξωτερικό.

Την ώρα που γερμανοί και γάλλοι σκέφτονται και ξανασκέφτονται την έκταση του κουρέματος και τα συνοδά μέτρα και αναβάλουν την οριστική τους απόφαση για την επόμενη δόση, εμείς αναλωνόμαστε στην αντιμετώπιση του Θύμιου Λυμπερόπουλου και του Θέμη Μπαλασόπουλου - στην κοσμάρα μας και στα δίχτυα του βαθιά ριζωμένου κρατικοδίαιτου συστήματος της μεταπολίτευσης. 

Ίσως δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία αυτόνομου λόγου και εθνικής προσπάθειας διαχείρισης της κρίσης εφόσον τα γεγονότα μας προσπεράσουν οριστικά. Θα περάσουμε απευθείας από την επιτροπεία του πελατειακού ελληνικού συστήματος στην αποκλειστική διεθνή επιτροπεία. 

Εκτός κι αν κάτι συμβεί ενδιάμεσα. 

Ανάμεσα στην 6η δόση που θα πάρουμε και την 7η που δεν θα πάρουμε ποτέ. 

Εν γνώσει των ευρωπαίων εταίρων μας. Που με ικανοποίηση θα ανέμεναν μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης που θα προέκυπτε από έκτακτη προσφυγή στην κάλπη. Κανείς τους άλλωστε δεν θέλει πια να διαβουλεύεται με τον Βενιζέλο, γνωρίζοντας το άνοστο παιχνίδι εξαπάτησης στο οποίο μπαίνει υποχρεωτικά μαζί του - ή να ακούει τις εκκλήσεις χωρίς περιεχόμενο  του ΓΑΠ. Κι αυτοί χρειάζονται έναν αξιόπιστο συνομιλητή, εκφραστή του λαού του και ικανό να προτείνει και να δεσμευτεί σε εναλλακτικές (που υπάρχουν πάντα...). 

Όσον αφορά τις δικές μας υποχρεώσεις, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι πρώτον, η μαζική συμμετοχή στις εκλογές για να μην φουσκώσουν με την αποχή μειοψηφικές παρακμιακές δυνάμεις και δεύτερον, το να επιβάλλουμε με την ψήφο μας και το εκλογικό αποτέλεσμα πολυκομματική (όχι δικομματική...) κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης με λαϊκή εντολή (και όχι μετά από παραλυτικές συνεννοήσεις του δεδομένου πολιτικού προσωπικού). Δίνοντας την ψήφο μας σε όλες τις λογικές πολιτικές δυνάμεις που υπάρχουν ή και που θα εμφανιστούν στις εκλογές, εξασφαλίζοντας μια το δυνατόν πολυπαραγοντική και πραγματιστική προσέγγιση για την επόμενη μέρα.

Εκλογές λοιπόν τώρα, αμέσως μετά την 6η δόση και με πολιτική "ειδοποίηση" των εταίρων μας, να μην λείπει η νέα μας εθνική αντιπροσωπεία από τις τελικές διαπραγματεύσεις. Νομίζω ότι είναι η μόνη λύση...