ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΟΝΤΕΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ...
[και μια Αριστερη-Πατριωτικη προταση για την καθιερωση του εορτασμου της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ απο τους Ναζι, στις 12 Οκτωβριου, αντι του ανιστορητου εορτασμου της ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτ.)]
Κανεις αληθινος δημοκρατης δεν θα ηθελε να συμβουν αυτα που συνεβησαν σημερα στις παρελασεις, σε ολη τη χωρα – κανεις, ΥΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ...εννοειται..
Ομως σημερα οι συνθηκες ειναι, ολοφανερα, εκτακτες. Κι οι ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ, ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ, ΧΑΝΟΥΝ ΜΟΙΡΑΙΑ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΩ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ, καταρρεουν κενοι περιεχομενου οταν η αδικια κι η κοροϊδια περισσευουν – και μαλιστα απο τη μερια εκεινων που οφειλουν πανω απ' ολους να υπερασπιζονται τα συμβολα και το ιστορικο τους περιεχομενο: τους πολιτικους ταγους.
Συνεπως, η εκρηξη οργης χιλιαδων πολιτων σχεδον σε ολες τις μεγαλες πολεις οπου εγιναν, ή δεν εγιναν τελικα, παρελασεις, δεν σηκωνει αντιμετωπιση του στυλ: "αποπειρα εκτροπης", "φασιζουσες μειοψηφιες", "φαιοκοκκινο μπλοκ", "υποκινουμενες ενεργειες" κι ολες αυτες τις καθεστωτικες πομφολυγες που προσπαθουν, ματαια, να μασκαρεψουν το βλογιοκομμενο προσωπο μιας ευτελισμενης εξουσιας, ενος παρακμασμενου πολιτικου προσωπικου και να χωσουν κατω απ' το χαλί τις τεραστιες, εγκληματικες ευθυνες του συστηματος διακυβερνησης του τοπου τις τελευταιες δεκαετιες στο ονομα ταχα μου της προστασιας της συνταγματικης ταξης (απο ποιους και εναντια σε ποιους;).
Οι ιστορικες μνημες, οσο κι αν αλλοιωμενες απο τις κυριαρχες ιδεολογιες, δεν εχουν μοναχα μία οψη, αυτη της επισημης καθεστωτικης κουλτουρας με τις εξεδρες των επισημων, τους πολιτικους δεκαρικους, τις φανφαρες, τις παρελασεις και τα στρατα: εχουν και την αλλη, τη μουλωχτη αλλα παντα παρουσα οψη της ζωσας Ιστοριας, της ανατρεπτικης, υπογειας κοινωνικης συνειδησης που συνδεει το χτες με το σημερα και πυροδοτει τις προσδοκιες για το αυριο. Και οπως ειναι φυσικο, στις εκτακτες, εκβιαστικες συνθηκες που βιωνουμε στις μερες μας, αυτες οι δυο οψεις συγκρουονται αναποφευκτα...
Καταθετω μια προταση-τομη, μια αληθινα αριστερη-πατριωτικη προταση: εθνικη εορτη να λογιζεται στο εξης η ημερα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (12 Οκτωβριου) κι οχι η ημερα ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτ.) (σημειωση: ολες οι ευρωπαϊκες χωρες, ως εθνικη εορτη εχουν καθιερωσει την ημερα Απελευθερωσης απο τις κατοχικες δυναμεις του Αξονα...).
Ευκολα αντιλαμβανομαστε σημερα, οτι η νικητρια παραταξη του Εμφυλιου καβατζωσε τον εορτασμο του Οχι ενος δικτατορα γεννημα-θρεμμα της Δεξιας, ενος "οχι" που επεβαλαν στην Ελλαδα οι διαμορφουμενες τοτε διεθνεις συγκυριες, συμμαχιες και αναδιαταξεις στον ευρωπαϊκο χωρο και οχι βεβαια η, ανυπαρκτη, εναντιωση του δικτατορικου καθεστωτος στον ιταλικο φασισμο – και τον γερμανικο ναζισμο στη συνεχεια.
Αντιθετα, ο συμβολισμος μιας εθνικης εορτης της Απελευθερωσης της Αθηνας (και κατα συνεπεια της χωρας) απο τους Ναζι, θα αναδεικνυε την αληθινη Αντισταση των Ελληνων, με αιχμη φυσικα το ΕΑΜ, οι δυναμεις του οποιου εισηλθαν πανηγυρικα και με συντριπιτκη λαϊκη υποστηριξη στην πρωτευουσα, μετα τη φυγη των στρατευματων Κατοχης. Αυτη την Αντισταση που θελησαν να κρυψουν και να παραχαραξουν οι νικητες του Εμφυλιου (χωρις να παραγνωριζεται και η, επιεικως, ατυχης διαχειριση της ιστορικης μνημης κι απο την πλευρα των ηττημενων).
Αυτη την προταση δεν την ακουσα, δυστυχως, ουτε κι εφετος απο κανενα αριστερο κομμα, κι απο καμια αριστερη νεολαια. Κι ωστοσο θα ηταν μια ανατρεπτικη παρεμβαση, μια γενναια τομη εναντια στην ιστορικη λοβοτομη που υφισταμεθα ως εθνος και ως κοινωνια πολιτων τα τελευταια 200 χρονια της υπαρξης του νεοελληνικου κρατους.
Και του χρονου, με περισσοτερη Δημοκρατια – και λιγοτερη υποκρισια!
ΘΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Μελος της Κεντρικης Επιτροπης της Δημοκρατικης Αριστερας
[και μια Αριστερη-Πατριωτικη προταση για την καθιερωση του εορτασμου της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ απο τους Ναζι, στις 12 Οκτωβριου, αντι του ανιστορητου εορτασμου της ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτ.)]
Κανεις αληθινος δημοκρατης δεν θα ηθελε να συμβουν αυτα που συνεβησαν σημερα στις παρελασεις, σε ολη τη χωρα – κανεις, ΥΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ...εννοειται..
Ομως σημερα οι συνθηκες ειναι, ολοφανερα, εκτακτες. Κι οι ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ, ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ, ΧΑΝΟΥΝ ΜΟΙΡΑΙΑ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΩ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ, καταρρεουν κενοι περιεχομενου οταν η αδικια κι η κοροϊδια περισσευουν – και μαλιστα απο τη μερια εκεινων που οφειλουν πανω απ' ολους να υπερασπιζονται τα συμβολα και το ιστορικο τους περιεχομενο: τους πολιτικους ταγους.
Συνεπως, η εκρηξη οργης χιλιαδων πολιτων σχεδον σε ολες τις μεγαλες πολεις οπου εγιναν, ή δεν εγιναν τελικα, παρελασεις, δεν σηκωνει αντιμετωπιση του στυλ: "αποπειρα εκτροπης", "φασιζουσες μειοψηφιες", "φαιοκοκκινο μπλοκ", "υποκινουμενες ενεργειες" κι ολες αυτες τις καθεστωτικες πομφολυγες που προσπαθουν, ματαια, να μασκαρεψουν το βλογιοκομμενο προσωπο μιας ευτελισμενης εξουσιας, ενος παρακμασμενου πολιτικου προσωπικου και να χωσουν κατω απ' το χαλί τις τεραστιες, εγκληματικες ευθυνες του συστηματος διακυβερνησης του τοπου τις τελευταιες δεκαετιες στο ονομα ταχα μου της προστασιας της συνταγματικης ταξης (απο ποιους και εναντια σε ποιους;).
Οι ιστορικες μνημες, οσο κι αν αλλοιωμενες απο τις κυριαρχες ιδεολογιες, δεν εχουν μοναχα μία οψη, αυτη της επισημης καθεστωτικης κουλτουρας με τις εξεδρες των επισημων, τους πολιτικους δεκαρικους, τις φανφαρες, τις παρελασεις και τα στρατα: εχουν και την αλλη, τη μουλωχτη αλλα παντα παρουσα οψη της ζωσας Ιστοριας, της ανατρεπτικης, υπογειας κοινωνικης συνειδησης που συνδεει το χτες με το σημερα και πυροδοτει τις προσδοκιες για το αυριο. Και οπως ειναι φυσικο, στις εκτακτες, εκβιαστικες συνθηκες που βιωνουμε στις μερες μας, αυτες οι δυο οψεις συγκρουονται αναποφευκτα...
Καταθετω μια προταση-τομη, μια αληθινα αριστερη-πατριωτικη προταση: εθνικη εορτη να λογιζεται στο εξης η ημερα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (12 Οκτωβριου) κι οχι η ημερα ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτ.) (σημειωση: ολες οι ευρωπαϊκες χωρες, ως εθνικη εορτη εχουν καθιερωσει την ημερα Απελευθερωσης απο τις κατοχικες δυναμεις του Αξονα...).
Ευκολα αντιλαμβανομαστε σημερα, οτι η νικητρια παραταξη του Εμφυλιου καβατζωσε τον εορτασμο του Οχι ενος δικτατορα γεννημα-θρεμμα της Δεξιας, ενος "οχι" που επεβαλαν στην Ελλαδα οι διαμορφουμενες τοτε διεθνεις συγκυριες, συμμαχιες και αναδιαταξεις στον ευρωπαϊκο χωρο και οχι βεβαια η, ανυπαρκτη, εναντιωση του δικτατορικου καθεστωτος στον ιταλικο φασισμο – και τον γερμανικο ναζισμο στη συνεχεια.
Αντιθετα, ο συμβολισμος μιας εθνικης εορτης της Απελευθερωσης της Αθηνας (και κατα συνεπεια της χωρας) απο τους Ναζι, θα αναδεικνυε την αληθινη Αντισταση των Ελληνων, με αιχμη φυσικα το ΕΑΜ, οι δυναμεις του οποιου εισηλθαν πανηγυρικα και με συντριπιτκη λαϊκη υποστηριξη στην πρωτευουσα, μετα τη φυγη των στρατευματων Κατοχης. Αυτη την Αντισταση που θελησαν να κρυψουν και να παραχαραξουν οι νικητες του Εμφυλιου (χωρις να παραγνωριζεται και η, επιεικως, ατυχης διαχειριση της ιστορικης μνημης κι απο την πλευρα των ηττημενων).
Αυτη την προταση δεν την ακουσα, δυστυχως, ουτε κι εφετος απο κανενα αριστερο κομμα, κι απο καμια αριστερη νεολαια. Κι ωστοσο θα ηταν μια ανατρεπτικη παρεμβαση, μια γενναια τομη εναντια στην ιστορικη λοβοτομη που υφισταμεθα ως εθνος και ως κοινωνια πολιτων τα τελευταια 200 χρονια της υπαρξης του νεοελληνικου κρατους.
Και του χρονου, με περισσοτερη Δημοκρατια – και λιγοτερη υποκρισια!
ΘΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Μελος της Κεντρικης Επιτροπης της Δημοκρατικης Αριστερας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου