Η συμβουλή του κόκκινου Ντάνι
30/09/2011
του Σταύρου ΘεοδωράκηΘα τον δείτε ίσως την Κυριακή στο Mega (στην πρώτη εκπομπή των «Πρωταγωνιστών») αλλά δεν αντέχω στον πειρασμό να μην σας πω μερικά πράγματα που μου είπε. Αναφέρομαι στον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ τον επικεφαλής των Πρασίνων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι εκρήξεις του υπέρ της Ελλάδας έχουν γίνει ανάρπαστες στο You Tube οπότε δεν θα επαναλάβω τα γνωστά.
Οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, το σοβιετικού τύπου υπερτροφικό δημόσιο, ο πλούτος που έχει διαφύγει στην Ελβετία και τα λεφτά που σπαταλάμε για να θρέψουμε την Ορθόδοξη εκκλησία, είναι τα τέσσερα αγαπημένα ελληνικά θέματα, του θρυλικού ακτιβιστή του Μάη του ’68. Τα συζητήσαμε διεξοδικά αλλά - στις αρχές τις εβδομάδας - μου αποκάλυψε και κάτι ακόμα. Τη σημασία που δίνει στην συνεργασία των σοσιαλιστικών – οικολογικών δυνάμεων για να βγούμε από την κρίση. «Το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται στο συνασπισμό των Οικολόγων με τους σοσιαλιστές», μου είπε. Δεν αναφερόταν βέβαια (μόνο) στο κόμμα των Οικολόγων αλλά στις οικολογικές δυνάμεις που υπάρχουν διάσπαρτες στην κοινωνία. Όταν άρχισα να του εξηγώ ότι τα αριστερά και οικολογικά κόμματα στην Ελλάδα θεωρούν την «συνεργασία» συνώνυμο της «προδοσίας», ο συνομιλητής μου θύμωσε. «Δηλαδή άμα γίνουν αυτοί κυβέρνηση τι θα κάνουν;», με ρώτησε και χωρίς να περιμένει απάντηση πρόσθεσε: «Θα πετάξουν μέχρι το φεγγάρι και θα φέρουν χρήματα;».
Η συνεργασία των «μη συντηρητικών» είναι επιβεβλημένη για τον Γερμανό ευρωβουλευτή «ώστε να ξεκινήσει η οικολογική μεταμόρφωση της Ελλάδας». «Αυτό θα έδινε στη χώρα μια προοπτική ζωής. Μόνο τον αέρα και τον ήλιο να αξιοποιούσατε, σε λίγα χρόνια θα εισάγατε 30 % λιγότερο πετρέλαιο». Τέτοια απλά πράγματα μου είπε και θεώρησα καλό να σας τα πω, σήμερα που τελειώνει μια εβδομάδα αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Όχι, ο Κον Μπεντίντ δεν διαφωνεί με τις κινητοποιήσεις αλλά αν κατέβαινε στο Σύνταγμα μια από αυτές τις μέρες, θα προσπαθούσε να συζητήσει με τους συγκεντρωμένους τι είναι πρόθυμοι να κάνουν; «Πως θα αλλάξετε το παλιό σύστημα, ποια προνόμια είστε διατεθειμένοι να ξεχάσετε, ποια ανάπτυξη θέλετε για την χώρα σας»; «Δύσκολα θέματα, τα οποία ελπίζω ότι συζητάτε» μου είπε. «Α, και κάτι ακόμα θα ήθελα να ξέρω. Αν όλοι αυτοί που διαδηλώνουν, κατανοούν το επείγον της κατάστασης»; «Το κατανοείτε;» μου επανέλαβε την ερώτηση πιο επιτακτικά...
Οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, το σοβιετικού τύπου υπερτροφικό δημόσιο, ο πλούτος που έχει διαφύγει στην Ελβετία και τα λεφτά που σπαταλάμε για να θρέψουμε την Ορθόδοξη εκκλησία, είναι τα τέσσερα αγαπημένα ελληνικά θέματα, του θρυλικού ακτιβιστή του Μάη του ’68. Τα συζητήσαμε διεξοδικά αλλά - στις αρχές τις εβδομάδας - μου αποκάλυψε και κάτι ακόμα. Τη σημασία που δίνει στην συνεργασία των σοσιαλιστικών – οικολογικών δυνάμεων για να βγούμε από την κρίση. «Το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται στο συνασπισμό των Οικολόγων με τους σοσιαλιστές», μου είπε. Δεν αναφερόταν βέβαια (μόνο) στο κόμμα των Οικολόγων αλλά στις οικολογικές δυνάμεις που υπάρχουν διάσπαρτες στην κοινωνία. Όταν άρχισα να του εξηγώ ότι τα αριστερά και οικολογικά κόμματα στην Ελλάδα θεωρούν την «συνεργασία» συνώνυμο της «προδοσίας», ο συνομιλητής μου θύμωσε. «Δηλαδή άμα γίνουν αυτοί κυβέρνηση τι θα κάνουν;», με ρώτησε και χωρίς να περιμένει απάντηση πρόσθεσε: «Θα πετάξουν μέχρι το φεγγάρι και θα φέρουν χρήματα;».
Η συνεργασία των «μη συντηρητικών» είναι επιβεβλημένη για τον Γερμανό ευρωβουλευτή «ώστε να ξεκινήσει η οικολογική μεταμόρφωση της Ελλάδας». «Αυτό θα έδινε στη χώρα μια προοπτική ζωής. Μόνο τον αέρα και τον ήλιο να αξιοποιούσατε, σε λίγα χρόνια θα εισάγατε 30 % λιγότερο πετρέλαιο». Τέτοια απλά πράγματα μου είπε και θεώρησα καλό να σας τα πω, σήμερα που τελειώνει μια εβδομάδα αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Όχι, ο Κον Μπεντίντ δεν διαφωνεί με τις κινητοποιήσεις αλλά αν κατέβαινε στο Σύνταγμα μια από αυτές τις μέρες, θα προσπαθούσε να συζητήσει με τους συγκεντρωμένους τι είναι πρόθυμοι να κάνουν; «Πως θα αλλάξετε το παλιό σύστημα, ποια προνόμια είστε διατεθειμένοι να ξεχάσετε, ποια ανάπτυξη θέλετε για την χώρα σας»; «Δύσκολα θέματα, τα οποία ελπίζω ότι συζητάτε» μου είπε. «Α, και κάτι ακόμα θα ήθελα να ξέρω. Αν όλοι αυτοί που διαδηλώνουν, κατανοούν το επείγον της κατάστασης»; «Το κατανοείτε;» μου επανέλαβε την ερώτηση πιο επιτακτικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου