Φώτης Κουβέλης: «Δεν μας αρκεί να καταγγέλλουμε…»
Αναγκαία θεωρεί την ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, απευθύνοντας πρόσκληση συνεργασίας στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία, στην ανανεωτική αριστερά και στο χώρο της οικολογίας.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη “Μεταρρύθμιση”, ο κ. Κουβέλης προβάλλει ως τρίπτυχο του κόμματός του τον ευρωπαϊσμό, τον μεταρρυθμισμό και την πολιτική οικολογία, ενώ υπογραμμίζει ότι απουσιάζουν τα στοιχεία που θα δικαιολογούσαν ένα σενάριο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφερόμενος στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν διστάζει να ταχθεί υπέρ τομών που θα θίξουν πελατειακές σχέσεις, σπεύδει ωστόσο να υπογραμμίσει την αντίθεσή του στο θεσμό της εργασιακής εφεδρείας.
Αναφερόμενος στα βάρη που καλείται να επωμισθεί ο μέσος φορολογούμενος, ο κ Κουβέλης τονίζει ότι, ακόμα κι αν είναι άδικη η έκτακτη εισφορά, ο πολίτης, εφόσον έχει τη δυνατότητα, οφείλει να την καταβάλλει, ως μέλος μιας κοινωνίας που πορεύεται με συλλογικότητα και αίσθηση ευθύνης.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς
Η χώρα βρίσκεται στο κρισιμότερο σταυροδρόμι της μεταπολιτευτικής ιστορίας της. Όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η κρίση, τόσο και περισσότεροι υποστηρίζουν την ανάγκη συναίνεσης. Ποια είναι η γνώμη σας; Πώς θα βλέπατε το ενδεχόμενο ενός “μεγάλου συνασπισμού”;
-Η συναίνεση προϋποθέτει σύμπτωση θέσεων και συγκλίσεις σε συγκεκριμένο περιεχόμενο της πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Δεν υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις. Με το δεδομένο αυτό, θεωρώ ότι δεν μπορεί να υπάρξει «μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός».
Προκαλεί εντύπωση, πάντως, ότι αν και τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, η Δημοκρατική Αριστερά δεν ζητεί εκλογές. Μήπως δεν είστε έτοιμοι;
- Το ζητούμενο είναι η αλλαγή του περιεχομένου της πολιτικής που ασκείται. Οι πρόωρες εκλογές είναι ενδεχόμενο να προκύψουν ως αναγκαστικό γεγονός. Όταν τα αδιέξοδα αμφισβητούν την ασκούμενη πολιτική, τότε οι εκλογές αποτελούν δικαίωμα της κοινωνίας, η οποία καλείται να επιλέξει την πολιτική που θέλει και πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει. Οι κοινωνικοί συσχετισμοί ανακαθορίζονται, ως αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής. Αυτοί οι ανακαθορισμένοι κοινωνικοί συσχετισμοί θα αναζητήσουν την έκφρασή τους και στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, ανακαθορίζοντας τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων. Εκτιμώ ότι δεν θα υπάρξει κυβερνητική αυτοδυναμία. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην αδιέξοδο της πολιτικής. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι έτοιμη να δώσει τη μάχη των εκλογών, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Η θέση μας για τις εκλογές δεν καθορίζεται από τον βαθμό της εκλογικής μας ετοιμότητας. Καθορίζεται από την ευθύνη μας για τη χώρα και την κοινωνία.
Οι δημοσκοπήσεις σάς εμφανίζουν να κινείστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, εκεί, γύρω στο κοινοβουλευτικό κατώφλι του 3%…
-Η Δημοκρατική Αριστερά θα είναι παρούσα στην επόμενη Βουλή και μάλιστα ενισχυμένη. Πέρα από τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δίνουν τη Δημοκρατική Αριστερά με ποσοστό άνω του 3%, την εκτίμησή μας στηρίζει η σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με το κόμμα μας, που συνεχώς ενισχύεται. Η Δημοκρατική Αριστερά ιδρύθηκε πριν από περίπου δεκαοχτώ μήνες. Μέσα σ’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, έχει απλωθεί σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Έχει συνεχή και υπεύθυνη την πολιτική της παρουσία και παρέμβαση. Έχει καταγράψει σημαντικά αποτελέσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Κυρίως, πορεύεται, όπως πιστεύουμε, με σταθερότητα στις θέσεις μιας αριστεράς που αναδεικνύει τον ευρωπαϊσμό, τον μεταρρυθμισμό και την πολιτική οικολογία. Δεν περιορίζεται στο να καταγγέλλει. Ταυτόχρονα, αγωνιστικά καταθέτει τις δικές της προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Ακούμε τα στελέχη σας να μιλούν τακτικά για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Η προοπτική αυτή περνάει μέσα από συγκλίσεις και συμπλεύσεις με άλλους φορείς, ή προϋποθέτει τη διάσπαση των υπαρχόντων κομμάτων;
- Υποστηρίζω τη συμπόρευση ευρύτερων δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες ρευστοποίησης της κοινωνίας και αποσύνθεσης του παλαιού κομματικού συστήματος. Η ανασύνθεση και η ανασυγκρότηση του ευρύτερου δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου, είναι αναγκαία. Η μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις οικονομικού φιλελευθερισμού και η μετακίνηση άλλων δυνάμεων της αριστεράς σε παλαιοκομμουνιστικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις, διαμορφώνουν την ανάγκη ανασυγκρότησης του σοσιαλιστικού χώρου. Η Δημοκρατική Αριστερά απευθύνεται στους πολίτες του ευρύτερου χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, στους πολίτες της ανανεωτικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες και τους καλεί σε συστράτευση για μια σοσιαλιστική δημοκρατική αριστερά, φορέα πολιτικής συσπείρωσης έξω από το συντηρητικό νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, τις πολιτικές του μνημονίου και τη ρητορική μιας αριστεράς που με ταχύτητα επιστρέφει στο παρελθόν. Εργαζόμαστε αποφασιστικά γι’ αυτό το πολιτικό σχέδιο, στη βάση συγκεκριμένου προγράμματος, κοινής δράσης στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και προώθησης ενός νέου ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Για τη μετακίνηση της πολιτικής, από τη συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται, προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση.
Και η σχέση με τους πρώην συντρόφους σας; Πόσες πιθανότητες έχει ένα σενάριο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ;
- Η απλουστευτική αντιμνημονιακή στάση δεν αποτελεί από μόνη της στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει σε «συνασπισμό εξουσίας της αριστεράς», με δεδομένες τις υπαρκτές και μεγάλες διαφορές και αντιθέσεις για το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής και ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση της πολυεπίπεδης κρίσης. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δικαιολογούν έστω και σενάριο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σας ακούμε τακτικά να υπογραμμίζετε ότι η επίλυση του ελληνικού προβλήματος δεν είναι αποκλειστικά ελληνική υπόθεση. Πώς το εννοείτε;
- Επιλογή μας είναι, χωρίς αμφισημίες, η παραμονή στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε., ανεξάρτητα από τους πολιτικούς συσχετισμούς που επικρατούν σε αυτήν. Μέσα στην Ε.Ε. πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της ανασυγκρότησης του δημόσιου τομέα, της επαναθεμελίωσης της οικονομίας και της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα βρίσκεται σε τροχιά πραγματικής σύγκλισης με τις ισχυρές χώρες. Διεκδικούμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Θεωρούμε καταστροφικούς τους πολιτικούς δισταγμούς για τη διασφάλιση των όρων εφαρμογής της απόφασης της Συνόδου Κορυφής του Ιουλίου. Όσο υπάρχει καθυστέρηση, τόσο παρατείνεται η ανασφάλεια, αφού δεν υπάρχει εγγυημένη χρηματοδότηση, παρατείνεται το κλίμα αποεπένδυσης στην πραγματική οικονομία, δυσχεραίνεται η πρόσβαση σε ρευστότητα και ανατροφοδοτείται η ύφεση. Ταυτόχρονα, με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, θεωρούμε ότι είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ η ανάπτυξη στο εσωτερικό της χώρας μιας τεράστιας κινητοποίησης ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, για να προωθηθούν αλλαγές που θα άρουν τα κακώς κείμενα. Σήμερα, το πολιτικό σκηνικό είναι εγκλωβισμένο μεταξύ της αποδοχής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, με προαναγγελθείσα την αναποτελεσματικότητά του και της πλήρους απόρριψης των αναγκαίων ρυθμίσεων και μέτρων για να αποφευχθεί η χρεοκοπία και να υπάρξει κοινωνικά συντεταγμένη διέξοδος από την κρίση.
Διακανονισμοί και θετικότερες λύσεις για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους εταίρους της Ε.Ε. μπορούν να προκύψουν όταν η χώρα, με τις ακολουθούμενες πολιτικές της, αποδεικνύει ότι μπορεί να θέσει τα ελλείμματα υπό έλεγχο. Όταν υλοποιεί πολιτικές που πείθουν ότι βαδίζουν προς την κατεύθυνση αυτή. Η χώρα πρέπει να προωθήσει διακανονισμό του χρέους σε διακρατικό / κοινοτικό επίπεδο. Προϋπόθεση για την πολιτική λύση, είναι η πολιτική σύμπλευση με την Ε.Ε.
Κύριε Κουβέλη, με το χέρι στην καρδιά, υπάρχουν περιθώρια για μεγάλες τομές στην ελληνική κοινωνία, χωρίς να “ματώσει” κανείς; Μπορεί, για παράδειγμα, να εξυγιανθεί ο δημόσιος τομέας, με τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων;
-Υπάρχουν σημαντικά περιθώρια μεγάλων τομών, οι οποίες αναμφισβήτητα θα πλήξουν προνομιακές ρυθμίσεις του πελατειακού κράτους που διαχρονικά αυτό οργάνωσε. Αυτές πρέπει να καταργηθούν. Οι μεγάλες τομές, αναγκαίες σε κάθε περίπτωση, πρέπει να γίνουν χωρίς να «ματώσει» η κοινωνία και να εξασφαλίζουν τη συναίνεσή της. Η μέθοδος και το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων, οι διαδικασίες τους και η διαφάνειά τους, είναι τα κρίσιμα στοιχεία για την αναγκαία κοινωνική συμφωνία.
Γιατί αποδοκιμάζετε την επιλογή της εφεδρείας; Είναι προτιμότερη η απόλυση;
- Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας. Θα οδηγήσει σε απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και θα τροφοδοτήσει περαιτέρω την ανεργία. Υποστηρίζουμε ότι η αντιμετώπιση του ζητήματος του πλεονάζοντος προσωπικού πρέπει να γίνει μόνο και αποκλειστικά με μετατάξεις και με τη «συνταξιοδοτική ωρίμανση». Εξάλλου, όταν η κυβέρνηση επιβάλλει την εργασιακή εφεδρεία και προωθεί απολύσεις, δεν υπολογίζει ούτε το κόστος της ανεργίας που θα διογκωθεί, ούτε το κόστος της κοινωνίας που γεμίζει ανέργους.
Υπάρχουν αποδεκτές αποκρατικοποιήσεις, ή το κόμμα σας τις απορρίπτει συνολικά;
- Το ζητούμενο είναι το αποτελεσματικό και παραγωγικό κράτος. Η περιστολή των δαπανών του δημοσίου, υπονομεύεται από το γεγονός ότι επί δύο ολόκληρα έτη δεν έχει πραγματοποιηθεί η αναδιάρθρωση φορέων με καταργήσεις και συνενώσεις οργανισμών και επιτροπών, που δεν προσφέρουν έργο, αλλά ιδρύθηκαν απλώς για την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας των δύο κομμάτων εξουσίας.
Έχουμε ταχθεί υπέρ της απαλλαγής από όσες επιχειρήσεις του δημοσίου δεν συντρέχει λόγος να βρίσκονται στον έλεγχό του, μετά από κατά περίπτωση αντιμετώπιση και με διαφανείς διαδικασίες. Έχουμε ταχθεί υπέρ της διατήρησης, με κυρίαρχη την παρουσία του Ελληνικού Δημοσίου, εκείνων των επιχειρήσεων, που είναι δημοσίου συμφέροντος και υπηρετούν κοινωνικό αγαθό.
Τι έχετε να πείτε σε κάποιον πολίτη που λέει “δεν πληρώνω την έκτακτη εισφορά, γιατί δεν έχω”…
-Να πληρώσει, εφόσον έχει. Με συνείδηση ευθύνης απέναντι στη χώρα, έστω κι αν η έκτακτη εισφορά είναι άδικη. Να το πράξει με τη συνείδηση του μέλους της κοινωνίας, που τη θέλει αυτήν την κοινωνία να πορεύεται με συντεταγμένη συλλογικότητα και να αμφισβητεί με κανόνες δημοκρατίας την πολιτική που επιβάλλει άδικα μέτρα. Το περιεχόμενο της πολιτικής αλλάζει με την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Όποιος πράγματι δεν έχει, δεν μπορεί να πληρώσει. Και η αδυναμία αυτή είναι και σεβαστή και αναγνωρισμένη από το δίκαιο ως υπαρκτή και δικαιολογημένη κατάσταση.
Και στο πολιτικό στέλεχος που διαφημίζει το κίνημα της μη πληρωμής;
-Να αναλογισθεί τις συλλογικές συνέπειες της πολιτικής του προτροπής.
Κεφάλαιο φοροδιαφυγή: γιατί κατά τη γνώμη σας ποτέ δεν συλλαμβάνεται;
-Απουσιάζουν δραματικά οι αποτελεσματικοί, ελεγκτικοί και εισπρακτικοί μηχανισμοί. Το πελατειακό κράτος στηρίχθηκε διαχρονικά, κατά κύριο λόγο, στην «εξασφάλιση» εσόδων με τους έμμεσους φόρους και τους φόρους της μισθωτής εργασίας, οι οποίοι αποτελούν και το μέγιστο μέρος των φορολογικών εσόδων, αφήνοντας στο απυρόβλητο το προϊόν της παραοικονομίας. Δεν διεύρυνε τη φορολογική βάση και διευκόλυνε τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και την εισφοροδιαφυγή. Δεν θέλησε τον εντοπισμό και τη φορολόγηση καταθέσεων ελλήνων πολιτών σε τράπεζες της αλλοδαπής, δεν ήλεγξε, όπως είχε δικαίωμα και υποχρέωση, τις καταθέσεις που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Δεν υποχρέωσε ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες εταιρείες και να υποχρεούνται στην καταβολή αντίστοιχου φόρου. Αυτά έπρεπε και πρέπει να αλλάξουν. Και η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη που δεν τα αντιμετώπισε και σήμερα βρίσκει την εύκολη λύση για το αντιστάθισμα της υστέρησης των φορολογικών εσόδων, την περικοπή μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών.
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για την ανάγκη παραδειγματικής τιμωρίας των φοροφυγάδων. Το ερώτημα απευθύνεται και στον νομικό Κουβέλη: μήπως όλα αυτά που λέγονται περί “φοροδικών – εξπρές”, δημοσιοποίησης ονομάτων, κ.λπ., προσβάλλουν βασικές αρχές του νομικού μας πολιτισμού;
-Η τιμωρία των φοροφυγάδων να γίνεται όπως ο νόμος προβλέπει. Αυτός πρέπει να εφαρμόζεται. Η εφαρμογή του προέχει κι αυτή υπηρετεί το νομικό πολιτισμό. Οτιδήποτε άλλο λέγεται για «παραδειγματική» και άλλους συναφείς ηχηρούς επιθετικούς χαρακτηρισμούς, αποτελεί ομολογία αποτυχίας του δικαιϊκού συστήματος ελέγχου της φοροδιαφυγής ως εγκληματικής πράξης. Όχι «φοροδίκες εξπρές», που δυνάμει απειλούν το κράτος δικαίου και τη «δίκαιη δίκη», αλλά όχι και εκδίκαση των φορολογικών υποθέσεων μετά από επτά ή και δέκα έτη ή και ποτέ, λόγω παραγραφής. Η έγκαιρη απονομή της δικαιοσύνης και η αναγκαία επιτάχυνσή της, χωρίς προσβολή των δικονομικών εγγυήσεων, είναι το ζητούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου