Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*Τι σημαίνει να κατηγορεί κάποιος πολιτικός αρχηγός την κυβέρνηση γιαεσχάτη προδοσία; Ότι θα ζητήσει αύριο να στηθούν δίκες –κάτι σαν μια νέα έκδοση από Γουδί; Ότι της καταλογίζει συνειδητή απεμπόληση τωνσυμφερόντων της χώρας εν ονόματι κάποιων σκοτεινών σκοπών και κέντρων –χρειάζεται συνεπώς να ενεργοποιηθεί μια νέα έκδοση του 509; Ή ότι απλώς καταφεύγει σε τόσο βαριές κουβέντες για λόγους πολιτικής ρητορικής, για να δείξει και να καταδείξει πόσο η πολιτική της κυβέρνησης στρέφεται κατά των συμφερόντων του λαού και της χώρας;
Αν πρόκειται για ρητορική έξαψη και έκλαμψη κακώς, κάκιστα, υποκύπτει στη γοητεία της όποιος οφείλει να είναι ψύχραιμος από τον ίδιο του το ρόλο. Όποιος οφείλει να δίνει έμφαση στις μαζικές, μαχητικές, ανυπάκουες, αλλά πάντα ασυμβίβασταειρηνικές μορφές αντιπαράθεσης. Όποιος πράγματι έχει ως οδηγό την πείρα και τη σοφία τουεργατικού κινήματος και της αριστεράς, που γνωρίζουν καλά πόσο μεγάλη ζημιά μπορεί να κάνει όχι μόνο η άσκηση, αλλά και η ρητορική της βίας. Όποιος τελικά θέλει να προστατέψει από την οργή όχι εκείνους που την προκαλούν, αλλά εκείνους που κάποια στιγμή μπορεί να οδηγηθούν από αυτή σε λάθος δρόμους.
Αν δεν πρόκειται για ρητορική έκλαμψη, αλλά για συνειδητή πολιτική θέση, τότε θα πρέπει να αποδειχτεί η βασιμότητά της. Διότι άλλο πράγμα η άποψη ότι μια πολιτική είναι καταστροφική για τη χώρα και άλλο πράγμα ότι αυτή η πολιτική ασκείται συνειδητά για να καταστραφεί η χώρα. Άλλοπράγμα η θέση ότι μια πολιτική οδηγεί σε εκποίηση της χώρας, άλλο πράγμα ότι μια πολιτική ξεπουλάει, και μάλιστα με ιδιοτελή ανταλλάγματα προδοσίας, συνειδητά τη χώρα. Άλλο πράγμα οΤσολάκογλου, για όσους ακόμα δεν καταλαβαίνουν, κι άλλο πράγμα ο Παπανδρέου ο τρίτος, ακόμα και ο πρώτος.
Κανένας βέβαια, πολύ περισσότερο οι παλιοί και καθόλου αναμάρτητοι, δεν είναι σε θέση να συμβουλεύει κανέναν σε μια παράταξη που διατρέχεται ευτυχώς από απόψεις και χρώματα, αλλά και κατατρύχεται κάποτε δυστυχώς από πολιτική αχρωματοψία. Δεν θα ήταν άσχημα πάντως να θυμόμαστε ότι η αριστερά έχει καεί στο γάλα πολλές φορές, άρα ας φυσούν οι ηγέτες της και το γιαούρτι. Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις, λέει ο ποιητής. Αλλά όχι στην κοιλιά μας…
*Δημοσιεύτηκε στην Αυγή την 1/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου