Η κρίση και η δημοκρατία: Τα λάθη των ευρωπαίων ηγετών και η πολιτική νομιμοποίηση
Αν ο αφορισμός ότι ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις χρειάζεται απόδειξη, η οικονομική κρίση στην Ευρώπη την προσφέρει. Οι αξιέπαινες, αλλά στενές προθέσεις αυτών που καταστρώνουν την πολιτική της ΕΕ ήταν ανεπαρκείς για μια υγιή ευρωπαϊκή οικονομία και παρήγαγαν αντιθέτως έναν κόσμο φτώχειας, χάους και σύγχυσης. Για δύο λόγους: Ο πρώτος: Οι προθέσεις μπορεί να είναι αξιοσέβαστες χωρίς να είναι ξεκάθαρες και τα θεμέλια της σημερινής πολιτικής λιτότητας, σε συνδυασμό με τις ακαμψίες της Νομισματικής Ενωσης της Ευρώπης (καθώς απουσιάζει η δημοσιονομική ένωση), δεν αποτέλεσαν πρότυπο πειστικότητας και οξυδέρκειας. Ο δεύτερος: Προθέσεις που μπορεί να είναι από μόνες τους θαυμάσιες, μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με μια πιο επείγουσα προτεραιότητα - στην προκειμένη περίπτωση, τη διατήρηση μιας δημοκρατικής Ευρώπης που ενδιαφέρεται για την κοινωνική ευημερία. Είναι αξίες για τις οποίες η Ευρώπη πολέμησε επί δεκαετίες.
