Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει δεν με τρομάζει...του Χρήστου Χατζηγεωργίου



Αν δεν αλλάξει πολιτικές η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καταδικασμένη να καταρρεύσει κάτω από τις διαμαρτυρίες του κόσμου της εργασίας που βλέπει την διάλυση του κοινωνικού κράτους, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων,  το ψαλίδισμα των δικαιωμάτων, την δημιουργία μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων και την υπεράσπιση των συμφερόντων των ισχυρών κρατών της έναντι της αδύναμης περιφέρειας.
Η επικράτηση των συντηρητικών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη εν μέσω μάλιστα της κρίσης χρέους οδήγησε σε πολιτικές αυστηρής λιτότητας, περικοπών και τυφλών χτυπημάτων σε χώρες του Νότου με έντονη την τιμωρητική διάθεση. Αυτή η πολιτική οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας, στην εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, στην απόγνωση χαμηλόμισθων και συνταξιούχων και στη δημιουργία ανασφάλιστων ευέλικτων εργαζομένων που δεν έχουν πια καμία ελπίδα.
Αυτή η Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη που ονειρευόμαστε, δεν είναι η ένωση κρατών που θα προστατέψει τους πολίτες της από τις αναταράξεις της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι η ένωση που θα δώσει προοπτική και ελπίδα στους λαούς της.
Ήρθε η ώρα οι λαοί της Ευρώπης να αντιτάξουν το δικό τους όραμα για μια Ευρώπη των λαών, με διεύρυνση των δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, για μια Ευρώπη με κοινωνική πολιτική, με σεβασμό στο περιβάλλον και την αειφορία, με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των μεταναστών, για μια πολιπολιτισμική κοινωνία με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.
Οι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες των λαών της Ευρώπης είναι ο μόνος τρόπος για την ανατροπή της σημερινής άδικης και αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η Ε.Ε. σε συνεργασία με το ΔΝΤ και το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Η Ελλάδα μπορεί να είναι η χώρα που θα δώσει πρώτη το μήνυμα της αντίστασης και της αλλαγής πορείας.
Η ήττα των  μνημονιακών δυνάμεων και η ενίσχυση των φιλοευρωπαϊκών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων που αντιτάσσονται στην πολιτική της λιτότητας και προτάσσουν την δημοσιονομική προσαρμογή με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή είναι ο τρίτος δρόμος ανάμεσα στην νεοφιλελεύθερη πολιτική και στον κρατισμό της κομουνιστικής αριστεράς.