Η δόση και η φαυλοκρατία...
Του Σήφη Πολυμίλη, ΒΗΜΑ, 16.12.12
Μπορεί η αντιπολίτευση να επιμένει ότι η εκταμίευση της δόσης δεν σημαίνει επί της ουσίας τίποτε, αλλά είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η χώρα - και το πολιτικό σύστημα που διαχειρίζεται την κρίση - έχει μία ακόμη ευκαιρία. Βέβαια το κλίμα υπεραισιοδοξίας που καλλιεργεί ο κ. Σαμαράς απέχει αρκετά από την πραγματικότητα. Οχι γιατί η δόση είναι αμελητέα, αλλά επειδή υπάρχουν πάρα πολλά ερωτηματικά για το πόσο αποτελεσματικά μπορεί να τη διαχειριστεί η κυβέρνησή του. Η μέχρι τώρα εμπειρία δεν αποτελεί δυστυχώς και την καλύτερη απόδειξη ότι η πολιτική ευφορία που συνοδεύει την εκταμίευσή της θα οδηγήσει και σε ανάλογη ευφορία στην οικονομία και κυρίως στην κοινωνία. Το άθλιο κομματικό παζάρι που εξελίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες για την αντικατάσταση μιας σειράς διοικητών των ΔΕΚΟ αποδεικνύει δυστυχώς ότι, παρά τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια, παραμένει σε πλήρη ισχύ το φαύλο καθεστώς της τακτοποίησης των ημετέρων. Την ώρα που προσπαθούν να βάλουν σε διαθεσιμότητα μερικές εκατοντάδες δημοσίων υπαλλήλων για να εξοικονομήσουν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, από την άλλη μεριά δεν διστάζουν να βολέψουν τους διαθέσιμους πρόθυμους του κομματικού σωλήνα... Αντί να δώσουν ένα παράδειγμα αξιοκρατίας και υπευθυνότητας, με περισσή ευκολία εξοβελίζουν ακόμη και τους ελάχιστους προϊσταμένους των ΔΕΚΟ που αποδεδειγμένα έφεραν αποτελέσματα. Ελεος πια!
Χορτάσαμε να βλέπουμε αποτυχημένους βουλευτές και κολλητούς να διοικούν, όταν υπάρχουν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, άξια στελέχη με γνώσεις και εμπειρία που το μόνο τους ελάττωμα είναι ότι δεν συνωστίζονται στους προθαλάμους υπουργών ή κομματικών γραφείων.
Το τέλος, έστω και προσωρινό, της αβεβαιότητας για τη χώρα δημιουργεί πράγματι ένα καλύτερο κλίμα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό και διευκολύνει τις προσπάθειες για ανασύνταξη. Με προϋπόθεση όμως τη μέγιστη δυνατή διαχειριστική και πολιτική αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης συνεργασίας. Γιατί η δόση μπορεί να έρθει, αλλά οι σχεδόν καθημερινοί έλεγχοι της τρόικας για την εφαρμογή των μέτρων δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για προσωπικά και κομματικά παιχνιδάκια.
Αλλά και οι έλεγχοι να μην υπήρχαν, είναι τόσο δύσκολες οι συνθήκες και τόσο δυσβάστακτα τα βάρη για την κοινωνία που δεν δικαιολογούν ερασιτεχνισμούς ή μια νέα αποτυχία. Οταν έχεις μπροστά σου 1,2 εκατομμύρια ανέργους, από τους οποίους ούτε οι 200.000 δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας, όταν ξέρεις ότι τα ήδη συρρικνωμένα εισοδήματα της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών θα υποστούν μια νέα γενναία αφαίμαξη με τις ισοπεδωτικές φορολογικές αλλαγές, οφείλεις και να ξέρεις ότι και οι δικές σου πολιτικές αντοχές βρίσκονται στο έσχατο όριό τους.
Καλές λοιπόν οι λεκτικές ενέσεις αισιοδοξίας, αλλά αν δεν συνοδεύονται και από την ανάλογη καθημερινή πρακτική δεν πρόκειται ούτε να σώσουν ούτε να επηρεάσουν κανέναν. Ο κ. Σαμαράς κυρίως, αλλά και οι συνεταίροι του στην κυβέρνηση, έχουν μια ευκαιρία στα χέρια τους. Αν τη σπαταλήσουν θα υποστούν και οι ίδιοι, αλλά και δυστυχώς όλοι μας, τα επίχειρα των πράξεών τους...
