Τζαμί στην Αθήνα τώρα
Του Γιώργου Καμίνη, Athens Voice
Yπάρχει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, στην οποία να μην μπορούν να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, σε αδειοδοτημένους χώρους θρησκευτικής λατρείας, νόμιμοι κάτοικοι μουσουλμανικού θρησκεύματος; Ναι. Δυστυχώς πρόκειται για την Αθήνα, η οποία και κατέχει την αποκλειστικότητα.
H δημιουργία μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα είναι απολύτως επιβεβλημένη. Αφενός γιατί συνιστά ζήτημα συνταγματικής νομιμότητας και συμμόρφωσης της χώρας με τις διεθνείς συμβατικές της υποχρεώσεις. Αλλά και αφετέρου, επειδή θα θέσει τέλος στην παράνομη λειτουργία δεκάδων, διάσπαρτων μουσουλμανικών χώρων λατρείας, που λειτουργούν παράνομα σε γκαράζ, υπόγεια και αποθήκες, χωρίς να τηρούν καμία προδιαγραφή, με ανώνυμες χρηματοδοτήσεις και σε συνθήκες απόλυτης έλλειψης ασφάλειας για τους πιστούς αλλά και τους περιοίκους. Όπως γνωρίζουμε, χριστιανικοί ναοί της Ορθοδοξίας υπάρχουν και λειτουργούν, εδώ και χρόνια, σε ολόκληρο τον κόσμο, φυσικά και στον μουσουλμανικό. Αδυνατώ, συνεπώς, να κατανοήσω για ποιους λόγους ορισμένοι αντιτάσσονται σε μια αξιοπρεπή ρύθμιση και μια νόμιμη λύση στο ζήτημα των λατρευτικών αυτών χώρων. Άλλωστε με την κατασκευή μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα συντάσσεται και η Εκκλησία της Ελλάδας.
Ζητήσαμε εξαρχής από την κεντρική κυβέρνηση να επισπεύσει τις διαδικασίες για την κατασκευή μουσουλμανικού τεμένους καταρχάς στον Ελαιώνα, έργο που θα αναβαθμίσει τον περιβάλλοντα χώρο και θα σέβεται, βεβαίως, την ιστορία της Αθήνας. Επιπλέον, επειδή εκείνο που προέχει για το τον Δήμο είναι η χωρίς υποκρισίες και στείρες προκαταλήψεις αντιμετώπιση του ζητήματος και για να μην δημιουργηθεί μια κατάσταση υδροκεφαλισμού, με χιλιάδες ανθρώπους να συρρέουν σε ένα τέμενος, κρίνουμε ότι πιο λειτουργικό θα ήταν να υπάρχουν επιπλέον ένας ή δύο χώροι άσκησης των θρησκευτικών αυτών καθηκόντων στα επτά κοινοτικά διαμερίσματα, που να πληρούν όλες τις νόμιμες προδιαγραφές, βάζοντας έτσι οριστικά τέλος στο καθεστώς παράνομης λειτουργίας ανάλογων χώρων.
Για τον Δήμο της Αθήνας, αλλά και για μένα προσωπικά, η υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας αποτελεί αναπόσπαστη και μη διαπραγματεύσιμη παράμετρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όσοι πρεσβεύουν το αντίθετο, είτε εθελοτυφλούν είτε έχουν κίνητρα επικίνδυνα, μισαλλόδοξα και οπωσδήποτε αντιδημοκρατικά.
