ΘΕΜΑ :

Δήλωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" για τη Χρυσή Αυγή

Η ελληνική δικαιοσύνη κάνει το καθήκον της για την αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Η διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες, χωρίς καθυστερήσεις και με πλήρη αξιοποίηση του ισχύοντος νομικού πλαισίου.  Επιπλέον, πρέπει να διαλυθούν οι όποιοι διασυνδεμένοι θύλακοι εντός του κρατικού μηχανισμού που  παρείχαν κάλυψη στη  Χρυσή Αυγή.

 Η Δημοκρατική Αριστερά στηρίζει πλήρως τις ενέργειες νομικής αντιμετώπισης. Επισημαίνουμε, όμως, ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος σε πολιτικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο παραμένει ανοικτό ζήτημα. Η σύγκρουση αφορά την ίδια την προστασία της ανοικτής κοινωνίας Και σε αυτή την κατεύθυνση  δεν ωφελούν στρατηγικές που, αντί να προωθούν  τη συντονισμένη δράση έναντι της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης,  επιδιώκουν να  αποκομίσουν κομματικά οφέλη. 

Η συνεννόηση και κοινή δράση των κομμάτων της δημοκρατίας και όλων των δυνάμεων της κοινωνίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το ξερίζωμα της εγκληματικής οργάνωσης αλλά και την αντιμετώπιση των απάνθρωπων ιδεών της. Η καλύτερη απάντηση στο νεοναζιστικό κόμμα είναι η νομιμότητα και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.

Η Χρυσή  Αυγή πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπη με :

·      Την αυστηρή εφαρμογή των νόμων από τα όργανα του κράτους έναντι των πράξεών της και την πλήρη αξιοποίηση του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

·         Την ενίσχυση της αντιρατσιστικής νομοθεσίας .

·         Την πολιτική παρέμβαση και κοινωνική δράση για την αντιμετώπιση των έκρυθμων κοινωνικών καταστάσεων.

Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπίσει το ενιαίο μέτωπο όλων των κομμάτων της δημοκρατίας. Δεν πρέπει να της επιτραπεί να γίνει παράγοντας επηρεασμού των πολιτικών εξελίξεων και να ορίσει τα πεδία πολιτικής αντιπαράθεσης.

30/09/2013

ΘΕΜΑ :

Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στην εκπομπή «MEGA Σαββατοκύριακο» και τους δημοσιογράφους Μανώλη Αναγνωστάκη και Ιορδάνη Χασαπόπουλο.

Δημοσιογράφος : Νομίζω νιώθετε δικαιωμένος και για το αντιρατσιστικό ​ και για όλο αυτό τον αγώνα που κάνατε και εσείς.

Φ. Κουβέλης:  Θυμηθείτε έναν χρόνο πριν, ​ τη βραδιά που έβγαιναν τα εκλογικά αποτελέσματα ​, αισθάνθηκα την υποχρέωση αφού είχα ευχαριστήσει τους Έλληνες πολίτες για την εμπιστοσύνη τους στη ΔΗΜΑΡ, να επισημάνω, ότι το εκκολαπτόμενο αυγό σύντομα θα βγάλει το φίδι και ζήτησα από τότε την πολιτική συμπαράταξη των πολιτικών δημοκρατικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση του προωθούμενου εκφασισμού, που σήμερα αυτή η προώθηση έχει πάρει συγκεκριμένα επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Με την ίδια θέση, και επειδή πιστεύω  ότι ο εκφασισμός που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία, αυτό το εγκληματικό ναζιστικό μόρφωμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, απαιτεί, επιβάλλει τη συμπαράταξη όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, αυτή η συμπαράταξη πρέπει να γίνει. Και τούτο ανεξάρτητα από πολιτικές διαφορές, από πολιτικές αντιθέσεις, από πολιτικές αντιπαραθέσεις. Είναι όμως δύο διαφορετικά ζητήματα στο πλαίσιο της δημοκρατικής αντιπαράθεσης! Όλα αυτά και υπάρχουν και θα υπάρχουν και ίσως είναι και αναγκαία αυτή η δημοκρατική αντιπαράθεση, αυτός ο δημοκρατικός διάλογος να γίνεται μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Είναι όμως αναγκαίο, είναι όμως επιβαλλόμενο, να συμπαραταχθούν όλες  οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις και να εγκαταλείψουν μικροκομματικές επιλογές και στοχεύσεις. 

Δημοσιογράφος: Κύριε Πρόεδρε, όταν λέτε συμπαράταξη, πώς το ορίζετε αυτό, σας παρακαλώ;Και σε ποια επίπεδα;

Φ.Κουβέλης: Δεν ζήτησα τυχαία ,για παράδειγμα, τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με τον έντονο συμβολισμό, με τον έντονο και σημαντικό περιεχόμενο του πολιτικού συμβολισμού. Από εκεί και πέρα, και στο επίπεδο των συγκεκριμένων δράσεων, να υπάρξει μία συνεννόηση. Και τούτο ανεξάρτητα από την πορεία που έχει χαράξει με την ερευνά της η Δικαιοσύνη και πορεύεται καλά. Και σε καμία περίπτωση δεν αποδέχομαι εκείνο που διατυπώθηκε ως άποψη, ότι η τυχόν πολιτική συνεννόηση των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, ενδέχεται να βλάψει την πορεία και την εξέλιξη της δικαστικής έρευνας. Είναι απλουστευτικός ως και προσχηματικός αυτό ο λόγος που κάποιοι επικαλούνται.

Δημοσιογράφος: Κύριε Πρόεδρε, αν παραιτηθούν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, όπως απείλησε ο κ. Μιχαλολιακός και πάμε σε τοπικές εκλογές,εσείς καταλαβαίνω ότι λέτε για κοινούς υποψηφίους, έτσι;

Φ.Κουβέλης: Όχι, όχι, δεν είπα κάτι τέτοιο. Εκείνο το οποίο είπα, από χθες μάλιστα, ότι ας κάνουν ότι θέλουν. Από εκεί και πέρα, η Δημοκρατία και αντοχές έχει, η Δημοκρατία και δυνάμεις έχει, και αυτές είναι δυνατόν να ορθώσουν το δικό του ανάστημα.Μακάρι αυτές οι δυνάμεις να ορθώσουν το ανάστημα όλες μαζί. 

Δημοσιογράφος: Κάτι ανάλογο λέτε δηλαδή κε. Πρόεδρε...Δηλαδή εγώ, από αυτά που λέτε, συμπεραίνω ότι προφανέστατα στο πρώτο κομμάτι των δηλώσεων σας, δεν υπάρχει κανένα ζήτημα, για τη δημοκρατία και τη δύναμή της. Στο δεύτερο κομμάτι όμως, "να ορθώσουμε όλοι μαζί το ανάστημά μας" το εκλαμβάνω σαν συμπαράταξη.

Φ.Κουβέλης: Κοιτάξτε το "όλοι μαζί" σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγεί μονοσήμαντα, στο να κατεβούμε -για να απαντήσω ευθέως στο ερώτημα σας- να κατεβούν όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις με κοινούς υποψηφίους, στις περιφέρειες όπου θα χρειαστεί να γίνουν, εάν χρειαστεί, επαναληπτικές εκλογές. Διότι, δημοκρατική διαδικασία είναι και η κάθε πολιτική δύναμη, να έχει τους δικούς της υποψηφίους και να ζητά από τον ελληνικό λαό, εκεί που θα γίνουν οι επαναληπτικές, τη ψήφο του. 

Δημοσιογράφος:Ζούμε ιστορικές στιγμές, γιατί δεν έχει ξανασυμβεί αυτό. Να συλληφθεί πρόεδρος κόμματος για εγκληματική οργάνωση. 

Φ.Κουβέλης: Ναι, πράγματι δεν υπάρχει προηγούμενο, από ότι είμαι σε θέση και να γνωρίζω και να έχω διαβάσει. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Βεβαίως, όλα αυτά τα πράγματα κάποια φορά, έχουν την πρώτη τους εκδήλωση. Εδώ φτάσαμε στο σημείο, αυτή την ώρα να έχουμε αυτό που καταγράφεται στο χώρο της δικαιοσύνης με τος συλλήψεις βουλευτών και Αρχηγού πολιτικού κόμματος και βεβαίως και κάποιων άλλων. Το ποινικό μας σύστημα, η νομοθεσία μας, έχει επάρκεια, δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα άλλο. Το Σύνταγμα μας και ο εκλογικός νόμος, επίσης, έχουν διατάξεις και ρυθμίσεις που μπορούν να αντιμετωπίσουν με δημοκρατική επάρκεια και το ενδεχόμενο να παραιτηθούν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Άλλωστε και η παρουσία τους είναι μία ύβρις εναντίον της δημοκρατίας μέσα στο κοινοβούλιο.

Δημοσιογράφος: Κύριε πρόεδρε, θέλω να σας ρωτήσω το εξής. Καταλαβαίνω από αυτά που είπατε ότι δούλεψε καλά η δικαιοσύνη και οι διαδικασίες. Θα ήθελα να σχολιάσετε λίγο για τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, εννοώντας τη συζήτηση ότι μπαίνει ένα δίλημμα, μία ερώτηση, η οποία δεν ξέρω κατά πόσο είναι πραγματική ή όχι. Για το πως αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι, που δεν είναι ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, 350.000 άνθρωποι, τόσο μεγάλο,νεοναζί. Ήταν ένα κομμάτι μάλλον, το οποίο είχε μία απαξίωση προς τα πρόσφατα γεγονότα που συνέβησαν στη χώρα μας, από το 2009 και μετά. 

Φ.Κουβέλης:  Υπάρχει η κατηγορία των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, στην οποία αναφερθήκατε. Έχω όμως την εκτίμηση ότι υπάρχει και μια κατηγορία ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, που έχει συμφωνία με αυτές τις βιαιότητες, τις βιαιοπραγίες, με τις εγκληματικές και παράνομες συμπεριφορές. Νομίζω μία γενικευμένη αξιολόγηση των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής είναι λάθος. Θεωρώ ότι υπάρχουν και οι δύο αυτές κατηγορίες. Υπάρχει και το κομμάτι που ξαφνιάστηκε και ξαφνιάζεται κάθε μέρα και περισσότερο, αλλά υπάρχει και ένας άλλος πυρήνας εκλογέων της Χρυσής Αυγής που εκφράζει και την πολιτική του συμφωνία με όλα αυτά τα παράνομα, τα εγκληματικά που έχει κάνει η συγκεκριμένη ναζιστική οργάνωση. 

Δημοσιογράφος: Κύριε πρόεδρε, τι θα γίνει εάν αρχίσουν και παραιτούνται αυτοί οι βουλευτές. Είπατε νωρίτερα ότι "είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε και αυτό". Θα γίνουν άμεσα εκλογές; Τι να γνωρίζει ο κόσμος; 

Φ.Κουβέλης: Εάν παραιτηθούν οι νυν βουλευτές της Χρυσής Αυγής και όλοι οι επιλαχόντες, και αυτό μπορεί να γίνει με εξαιρετική ταχύτητα, αμέσως πρέπει να προκηρυχθούν εκλογές για τις εκλογικές περιφέρειες, στις οποίες υπήρχαν βουλευτές της Χρυσής Αυγής. 

Δημοσιογράφος: Σε πόσο διάστημα; 

Φ. Κουβέλης: Να σας πω, επειδή δεν υπάρχει συγκεκριμένη ρύθμιση, εκτιμώ ότι κατ'αναλογίαν πρέπει να πάμε στο εικοσαήμερο ή στις 22 με 23 ημέρες. Εάν έχουμε παραίτηση από όλες τις εκλογικές περιφέρειες, θα πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα, για όλες τις εκλογικές περιφέρειες που θα λείπουν πια οι βουλευτές, οι οποίοι έχουν παραιτηθεί ή οι επιλαχόντες. Καταλαβαίνω όμως ότι υπάρχει ένα άλλο ερώτημα, εάν αρχίσουν και παραιτούνται σταδιακά, ε τότε αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά τον ίδιο τρόπο. Και πάλι σταδιακά οι εκλογές. 

Δημοσιογράφος:Αν γίνει σταδιακά, υποθέτω ότι θα είναι στα πλαίσια μιας κοροϊδίας από τη Χρυσή Αυγή προς το Δημοκρατικό πολίτευμα. 

Φ. Κουβέλης: Βεβαίως, θα πρέπει να είναι μια συγκεκριμένη μεθόδευση, η οποία και αυτή θα είναι ενταγμένη στην προσβολή των δημοκρατικών λειτουργιών και των δημοκρατικών θεσμών. 

Μερικοί προειδοποιούσαν εδώ και μήνες, εδώ και χρόνια ....

«Σκηνικό τρόμου» στήνει η Χρυσή Αυγή, καταγγέλλει η ΔΗΜΑΡ

Η πολιτεία δεν πρέπει να είναι απούσα επισημαίνει σε ανακοίνωσή της

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  30/05/2012, 20:14

4

emailεκτύπωση  

Τα πυρά της κατά της Χρυσής Αυγής στρέφει η Δημοκρατική Αριστερά κατηγορώντας την ότι «στήνει στις γειτονιές της Αθήνας και στην περιφέρεια της χώρας σκηνικό έντασης και τρόμου».

«Είναι προφανώς ότι ψάχνουν ευκαιρία για νέα Πάτρα. Μαχαιρώνουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους, αυτοδικούν και τρομοκρατούν με καταδρομικές επιχειρήσεις» επισημαίνει η Δημοκρατική Αριστερά σε ανακοίνωσή της, τονίζοντας πως η Πολιτεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι απούσα.

«Οφείλει να κάνει το καθήκον της και να προστατέψει τους πολίτες. Καλούμε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες να δώσουν με την ψήφο τους την απάντηση στη βία» καταλήγει η Δημοκρατική Αριστερά.

Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ένας πραγματιστής οραματιστής

Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ένας πραγματιστής οραματιστής
Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ένας πραγματιστής οραματιστήςΤου Κώστα Κατσουλάρη*Ο 68χρονος σήμερα Daniel Cohn-Bendit είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα μας, κυρίως για τους λάθος λόγους. Ως προεξάρχουσα μορφή του γαλλικού Μάη του ΄68, όταν η χαρισματική προσωπικότητά του τον ανέδειξε σε έναν από τους βασικούς εκφραστές του πολυποίκιλου πολιτικού και πολιτιστικού φοιτητικού κινήματος, εξέφραζε τους λεγόμενους «ελευθεριακούς», μια ομάδα ακτιβιστών που ήταν περισσότερο κοντά στον αντιεξουσιαστικό χώρο και σφόδρα επικριτική απέναντι στα κομμουνιστικά-σταλινικά καθεστώτα. Ήδη από τότε, ο ιδιότυπος συγκερασμός ουτοπικής και οραματικής σκέψης σε συνδυασμό με μια σπάνια αντίληψη των πολιτικών συσχετισμών και της πραγματικότητας (η σκέψη του κατευθυνόταν πάντα σε αλλαγές μέσα στον πραγματικό κόσμο, στο εδώ και στο τώρα), διέκριναν τον Κον Μπεντίτ από άλλους ομοϊδεάτες του, κι όχι τυχαία μερικά χρόνια αργότερα τον οδήγησαν στο πλευρό των ακτιβιστών Γερμανών Πρασίνων (1984), με την υποστήριξη των οποίων εξελέγη Δήμαρχος της Φρανκφούρτης το 1989. Έκτοτε, υπήρξε ηγετική μορφή στο χώρο των Πρασίνων, με τους οποίους εκλεγόταν Ευρωβουλευτής πότε με τους Γάλλους και πότε με τους Γερμανούς –χάρη στη διπλή του υπηκοότητα, είχε πάντοτε την άνεση να κινείται ανάμεσα στις δυο χώρες–, με αποκορύφωμα της πολιτικής του δράσης το τεράστιο ποσοστό (16,3%) που πήραν οι Γάλλοι Πράσινοι, με τον ίδιο επικεφαλής, στις τελευταίες ευρωεκλογές, με τον συνδυασμό Ευρώπη-Οικολογία.Ανένταχτο πνεύμα, με απαράμιλλο δυναμισμό, ο Κον Μπεντίτ διατήρησε πάντοτε την ελευθερία του στους κόλπους των Πρασίνων, και δεν δίστασε να συγκρουστεί μαζί τους και να διαφωνήσει ανοιχτά όταν έκρινε ότι έπρεπε (παράδειγμα: η επέμβαση της Ευρώπης στη Σερβία του Μιλόσεβιτς, υπέρ της οποίας τάχθηκε αναφανδόν, ερχόμενος σε ρήξη με την επίσημη «γραμμή» των Πρασίνων). Η σταθερή προσήλωση στις απόψεις του, που συνδυάζουν ένα θεμελιώδη ευρωπαϊκό κοσμοπολιτισμό μπολιασμένο με τις ελευθεριακές-οικολογικές του ιδέες (τις οποίες, ό,τι κι αν λένε οι επικριτές του, ποτέ δεν εγκατέλειψε επί της ουσίας), δεν γίνονταν αρεστές σε καμιά πλευρά του πολιτικού φάσματος, αφού για τη μεν παραδοσιακή αριστερά είναι υπερβολικά φιλελεύθερες και αντικομμουνιστικές (στην αντίπερα όχθη με κάθε ολοκληρωτισμό-απολυταρχισμό), ενώ για την παραδοσιακή δεξιά είναι υπερβολικά φιλελεύθερες και αντιεθνικιστικές. Με δικά του λόγια: «Η οικολογική κριτική των τρόπων παραγωγής και εργασίας αντιτίθεται στα ιδεολογικά πρότυπα της κλασικής αριστεράς και δεξιάς.» («Να καταργήσουμε τα πολιτικά κόμματα; – σκέψεις ενός απάτριδος και ανένταχτου», εκδ. Πατάκη, μτφρ. Σώτη Τριανταφύλλου, σ. 49). Πρόσφατα, διαφοροποιήθηκε και πάλι από το κόμμα των Πρασίνων (η πολιτική του «πλατφόρμα» είναι πλέον η «Ευρώπη-Οικολογία»), εκφράζοντας τον προβληματισμό του για τη μετάλλαξη των κινημάτων σε Κόμματα, για την απορρόφηση των ζωντανών τους κύτταρων μέσα σε γραφειοκρατικούς και εν πολλοίς στείρους μηχανισμούς.
Με δύο βιβλία του που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και στη χώρα μας, ο Κον Μπεντίτ επιχειρεί να περιγράψει με απλό και σαφή τρόπο το πολιτικό του όραμα, το οποίο στηρίζεται σε δύο βασικούς πυλώνες, καθένας εκ των οποίων εκφράζεται στο αντίστοιχο βιβλίο. Το «Να καταργήσουμε τα πολιτικά κόμματα;» είναι ένα σύντομο μανιφέστο, με κεντρικό πολιτικό επιχείρημα την ανάγκη, κατά Κον Μπεντίτ, να «ξεπεραστούν» τα πολιτικά κόμματα ως μηχανισμοί άσκησης πολιτικής και να αντικατασταθούν από πολιτικά και κοινωνικά κινήματα, μεγάλα think tanks με ευρεία συμμετοχή και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό τους. Γράφει, για παράδειγμα: «Μόνο ένα κίνημα, και όχι πολιτικό κόμμα, μπορεί να κινητοποιήσει ολόκληρη την κοινωνία και να της εμφυτεύσει τις ιδέες και τις πρακτικές του. Σ’ αυτό έγκειται η δύναμη της οικολογίας, στην ικανότητά της να γίνεται κίνημα.» (σ. 50) Τα κόμματα, ακόμη και όταν υπάρχουν οι καλύτερες προθέσεις, καταλήγουν μοιραία να είναι γραφειοκρατικοί-τεχνοκρατικοί μηχανισμοί, που αργά ή γρήγορα χάνουν την επαφή τους με την κοινωνία, αδυνατούν να εκφράσουν ριζοσπαστικά κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα. Αντίθετα, η εποχή μας, η εποχή του διαδικτύου, προσφέρει μεγάλες δυνατότητες προς την αντίθετη κατεύθυνση, την αποκέντρωση ...της πολιτικής συμμετοχής, αφού «μπορούμε κάλλιστα να οργανώνουμε συγκεντρώσεις και να ψηφίζουμε χωρίς να είναι ανάγκη να μετακινηθούμε, ούτε να κάνουμε χρήση της ψήφου δι’ αντιπροσώπου.» (σ. 51). Αυτό που έχει ανάγκη η σημερινή κοινωνία, λέει ο Κον Μπεντίτ, είναι ένας «ευφάνταστος και επαναστατικός ρεφορμισμός», ένα κίνημα που να βρίσκεται ταυτόχρονα «μέσα κι έξω από την πλειοψηφία –όχι εναντίον της–, επηρεάζοντάς τη με κοινωνικές κινητοποιήσεις και πολιορκώντας την τόσο με πρωτοβουλίες όσο και με προτάσεις.» (σ. 85).
Μανιφέστο για μια άλλη ΕυρώπηΑν ο «επαναστατικός ρεφορμισμός», μπολιασμένος με μια νέο-κινηματική λογική που αντιστρατεύεται τους παραδοσιακούς κομματικούς μηχανισμούς (ακόμη και αυτούς των Πρασίνων, που είναι από τους πλέον δημοκρατικούς και καταστατικά αποκεντρωμένους), είναι το πολιτικό πρόταγμα του Κον Μπεντίτ στο επίπεδο της πολιτικής οργάνωσης, ο δεύτερος πυλώνας της σκέψης του είναι ο απόλυτος και αδιαπραγμάτευτος φιλοευρωπαϊσμός του, η πίστη του σε μια πραγματική και δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Το βιβλίο «Ξύπνα Ευρώπη – Ένα μανιφέστο για μια άλλη Ευρώπη» (εκδ. Μεταίχμιο, μτφρ. Γιάννης Καυκιάς), είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης συνέντευξης που πήρε ο ειδικευμένος στα ζητήματα της Ευρώπης δημοσιογράφος της Liberation Ζαν Κατρεμέρ στους Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και Γκι Βέρχοφσταντ, με θέμα, ακριβώς, το μέλλον της Ευρώπης και κατά πόσο το όραμα μιας ενωμένης ομόσπονδης Ευρώπης είναι εφικτό. Ο Γκι Βέρχοφσταντ, μια από τις λαμπρές προσωπικότητες της Ευρώπης, διετέλεσε Πρωθυπουργός του Βελγίου για εννιά συναπτά έτη (1999-2008), ευρωβουλευτής και πρόεδρος της Ομάδας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου, κι είναι ένας από τους πλέον ένθερμους και συγκροτημένους υποστηρικτές της μετεξέλιξης της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης σε «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».Όπως ήταν επόμενο, η συζήτηση ανάμεσα σε έναν έμπειρο περί τα ευρωπαϊκά ζητήματα δημοσιογράφο και δύο φλογερούς όσο και πραγματιστές πολιτικούς (που δεν συγκλίνουν, όπως είναι εύλογο, σε όλα∙ ο Κον Μπεντίτ είναι περισσότερο οικολόγος-ελευθεριακός και ο Βέρχοφσταντ ένας πιο παραδοσιακός φιλελεύθερος, με ευαίσθητη κοινωνική ματιά όμως) είναι συναρπαστική όσο και διδακτική. Κεντρικός μοχλός πίσω από το πολιτικό πρόταγμα μιας πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης, οικονομικά και πολιτικά, είναι οι νέες πραγματικότητες που έχει επιφέρει στην παγκόσμια πολιτικο-οικονομική σφαίρα η ταχέως εξελισσόμενη παγκοσμιοποίηση. Στο σημερινό κόσμο, με τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις να συγκροτούν πανίσχυρους πόλους επιρροής (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία κ.ά), καμιά ευρωπαϊκή χώρα, ούτε καν η Γερμανία, δεν έχει το μέγεθος και την απαιτούμενη ισχύ ώστε να είναι ισότιμος και ανταγωνιστικός παίκτης. Μόνο μια ενωμένη ευρωπαϊκή Ένωση, με την ιδιαίτερη πολιτική της κουλτούρα και τις αξίες της, μπορεί να διαδραματίσει ρόλο σε αυτό το σκηνικό. Από αυτή την άποψη, η μετεξέλιξη της Ευρώπης δεν είναι απλώς μια πολιτική ουτοπία, αλλά όρος επιβίωσης των κρατών της. Μια διασπασμένη και σπαρασσόμενη από τους επιμέρους εθνικισμούς Ευρώπη, κακακερματισμένη και αδύναμη, θα οδηγούσε σε απόλυτη χρεοκοπία του δημοκρατικού και κοινωνικού της μοντέλου, με τραγικές συνέπειες για τους λαούς της. Αντίθετα, μια πραγματικά ενωμένη και δημοκρατική Ευρώπη, με την αναγκαία παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας από τη μεριά των εθνών-κρατών, όχι μόνο θα δημιουργήσει έναν πανίσχυρο οικονομικά και πολιτικά γίγαντα, αλλά θα εισάγει δυναμικά στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων τις ευρωπαϊκές αξίες: Τη Δημοκρατία, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, τον πολιτικό πολιτισμό που διαθέτει η Ευρώπη και που δεν απαντάται πουθενά αλλού στον πλανήτη. Μια ισχυρή Ευρώπη, από αυτή την άποψη, είναι ταυτόχρονα δύναμη ειρήνης και προόδου για όλη την ανθρωπότητα. Τέλος, για το θέμα του «ευρωπαϊκού χρέους», ο Κον Μπεντίτ είναι ιδιαίτερα εύγλωττος: «Το χρέος των ΗΠΑ είναι μεγαλύτερο από εκείνο των κρατών μελών της Ευρωζώνης, αλλά αυτό ουδόλως επηρεάζει την αξία του δολαρίου. Όσο για την Ιαπωνία, το δημόσιο χρέος της είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο. Αλλά κανένας δεν αμφιβάλει για τη δύναμη του γεν. […] Πώς εξηγείται αυτό; Η απάντηση συνίσταται στο ότι το γεν και το δολάριο στηρίζονται, το καθένα, από μια ισχυρή αρχή, από μία και μοναδική κυβέρνηση, από μια ενιαία διοίκηση.» (σ. 30)Τα προβλήματα μετάβασης σε μια τέτοια Ευρώπη είναι πολλά, αλλά σημαντικότερο όλων είναι η ατολμία των ηγετών των ισχυρότερων χωρών της Ευρώπης, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Ανίκανοι να αποτινάξουν από πάνω τους τα κελεύσματα του «εθνο-λαϊκισμού», δεν τολμούν τα μεγάλα βήματα που είναι απαραίτητα ώστε να σύρουν και τις υπόλοιπες χώρες προς την κατεύθυνση της ενοποίησης. Οι εθνικισμοί, οι τοπικισμοί, η στενοκεφαλιά πολλών επαγγελματιών πολιτικών, που παραπλανούν τους λαούς τους αποκρύπτοντάς τους ποιο θα είναι το πραγματικό τίμημα του κατακερματισμού και της εμμονής στην «εθνική κυριαρχία», είναι ένα από τα σημαντικά εμπόδια. Από την άλλη, η γραφειοκρατική συγκρότηση της σημερινής Ευρώπης, η επικράτηση των τεχνοκρατών και η συχνή περιφρόνηση της δημοκρατίας στο εσωτερικό της λειτουργίας της Ένωσης, χάριν μιας υποτιθέμενης «αποτελεσματικότητας» στη διοίκηση, έχουν δημιουργήσει αίσθημα απογοήτευσης και δυσαρέσκειας στους λαούς.Οι πολίτες της Ευρώπης βλέπουν τα κέντρα αποφάσεων να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το δικό τους ορίζοντα δράσης, τροφοδοτώντας έτσι ακόμη περισσότερο τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία, τον ευρωσκεπτικισμό.Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και του μανιχαϊστικού διπόλου «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί», τα ζητήματα που θέτει ο Κον Μπεντίτ μοιάζουν να απασχολούν ελάχιστα (και μόνο λίγα από) τα πολιτικά κόμματα και οριακά καθόλου την κοινωνία. Τα δυο σοβαρότερα πολιτικά ζητήματα του καιρού μας, πώς δηλαδή πρέπει να οργανώνεται η πολιτική και κοινωνική δράση, πότε αυτή είναι πιο αποτελεσματική και αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο εδώ και τώρα, κι όχι σε ένα ασαφές και ουτοπικό μέλλον, και παράλληλα το στοίχημα της εξέλιξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια ομοσπονδία 27 κρατών, με εκλεγμένους αντιπροσώπους, και κεντρική «κυβέρνηση», είναι δυστυχώς εκτός πολιτικής ατζέντας, εκτός δημόσιας σφαίρας.
Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ –ο οποίος την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές «περιοδεύει» στη χώρα μας– έχει καταφέρει, μέσα από την πολυκύμαντη πορεία του, να συνθέσει μια πολιτική πρόταση που, αν μη τι άλλο, μπορεί να εμπνεύσει αισιοδοξία, κι έχει και το οραματικό στοιχείο που φαίνεται να έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Το όραμα μιας πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης, σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, είναι το δίχως άλλο η πιο προοδευτική και πιο προωθημένη ιδέα που κυκλοφόρησε μεταπολεμικά στην τραυματισμένη από δύο αιματηρούς πολέμους Ευρώπη. Σε ένα περιβάλλον οικονομίστικο και τεχνοκρατικό, όπου κάθε μεγάλη αφήγηση για το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου έχει υποχωρήσει, η πίστη στην Ευρώπη (ως ενιαία οικονομία και πολιτισμική παρακαταθήκη) είναι η μοναδική ιδεολογία που έχει πραγματικό περιεχόμενο και προοπτική, πολύ περισσότερο για χώρες της περιφέρειας, οικονομικά αδύναμες και πολιτικά ασταθείς, όπως η δική μας. Η συζήτηση, έστω καθυστερημένα, πρέπει κι εδώ να ξεκινήσει. *bookpress.gr

ΘΕΜΑ :

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής.

Όσο προχωρά η διερεύνηση για τη δράση της Χρυσής Αυγής, τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, καταγράφουν τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης, αλλά και τη διασύνδεσή της με κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς.

Την ίδια ώρα δημοσιοποιούνται στοιχεία για παραστρατιωτικές, αντιδημοκρατικές κινήσεις εφέδρων, απόστρατων , "ομάδων πολιτοφυλακής" που ανοιχτά στρέφονται ενάντια στη Συνταγματική και Δημοκρατική ομαλότητα.

Ήδη πριν ένα χρόνο η ΔΗΜΑΡ με σχετική επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή είχε φέρει το θέμα των ταγμάτων εθνοφυλακής. 

Σήμερα χρειάζεται με αποφασιστικό τρόπο να αντιμετωπιστούν όλοι οι παράνομοι μηχανισμοί που υπονομεύουν τη Δημοκρατική νομιμότητα και επιθυμούν να γυρίσουν τη χώρα σε σκοτεινές περιόδους.

Καμία ανοχή. Καμία ταλάντευση! 

ΘΕΜΑ :

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ σχετικά με την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο

Η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο στα 56,8 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 4,5 δις δημιουργήθηκαν εντός του 2013, αποτυπώνει την ασφυκτική οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. 

Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι η δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να προέλθει μόνο μέσω της ενίσχυσης της ζήτησης και της ανάπτυξης, κάτι το οποίο απαιτεί μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης της οικονομίας. Σε αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να αναθεωρήσει άμεσα την πολιτική της σε ό,τι αφορά τον φόρο ακίνητης περιουσίας και τον ειδικό φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης. 

ΘΕΜΑ :

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ σχετικά με τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα

Κατά τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις που διεξάγονται με την Τρόικα η κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει ότι:

- το δημοσιονομικό πλεόνασμα του 2013 θα προσανατολιστεί στην ενίσχυση του συστήματος κοινωνικής προστασίας (επιδόματα ανεργίας και διασφάλιση της πρόσβασης όλων των πολιτών στο Σύστημα Υγείας)

- οι αμυντικές βιομηχανίες της χώρας θα εξυγιανθούν εν λειτουργία και θα παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο.

- η πώληση Επιχειρήσεων Ύδρευσης θα αποτραπεί διότι το αποτέλεσμά της θα είναι η αντικατάσταση ενός κρατικού μονοπωλίου από ένα ιδιωτικό. 

Πρωταρχική έμφαση πρέπει να δοθεί στην προώθηση αυτών των  μεταρρυθμίσεων που σχετίζονται με την αποτελεσματική λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του κοινωνικού κράτους.

26 / 09 / 13

Το θέατρο του παραλόγου στην εκπαίδευση του Χρήστου Χατζηγεωργίου

Επιλογή μου ήταν να μην ασχοληθώ με το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών για να μπορώ να εκφράζω αιρετικές απόψεις και να μην έχω καμία δέσμευση απέναντι σε παρατάξεις και συναδέλφους, καμία εξάρτηση από την επιθυμία εκλογής ή καταγραφής ποσοστών.

Καταλαβαίνω ότι αρκετές φορές έχω γίνει αντιπαθής σε συναδέλφους που υιοθετούν στερεότυπα στάσεων και συμπεριφορών "ορθόδοξων" συντεχνιακών μεθόδων και πολιτικών, αλλά δεν ρισκάρω καμιά επανεκλογή μου ή πλασαρίσματος στο συνδικαλιστικό προσκήνιο, οπότε και μπορώ να μιλώ πιο ελεύθερα και να γίνομαι ίσως η εξαίρεση ή γραφικός.

Τις τελευταίες μέρες βλέπω να παίζεται το θέατρο του παραλόγου.

Από τη μια έχουμε μια κυβέρνηση και ένα Υπουργείο που γράφει και σβήνει με την αγωνία να είναι αρεστοί στις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας αλλά και να προωθήσουν στην εκπαίδευση τη δική τους αυταρχική και συντηρητική λογική και από την άλλη ένα συνδικαλιστικό κίνημα που συμπεριφέρεται λες και βρίσκεται σε ένα κόσμο διαφορετικό, εικονικό.

Όσον αφορά  την κυβέρνηση είναι σαφές ότι έχει κάνει την επιλογή να πιάσει τους στόχους του προγράμματος με οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος και λίγο πολύ είναι και αναμενόμενο κρίνοντας από αυτούς που μας κυβερνούν.

Εκείνο όμως που έχει περισσότερη σημασία είναι πως αντιδρά το κίνημα των άμεσα εμπλεκομένων και εδώ πια μιλάμε για το κίνημα των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των πανεπιστημιακών και των φοιτητών.

Εμένα ως εκπαιδευτικό μου πέφτει λόγος για το κίνημα των εκπαιδευτικών, γιατί σε αυτό το κομμάτι ανήκω και αυτό γνωρίζω καλύτερα.

Όλοι, μα όλοι λοιπόν και όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, διαγκωνίζονται για το ποιος θα προτείνει απεργίες, κινητοποιήσεις, καταλήψεις. Ακούω τον πρόεδρο τον δασκάλων στη Δράμα που διαφωνεί με τις συγχωνεύσεις, με την αξιολόγηση, με την κινητικότητα και αναρωτιέμαι γιατί είναι στη ΔΑΚΕ , η οποία επίσης προτείνει στην ΟΛΜΕ απεργίες, το ίδιο και η ΠΑΣΚΕ, το ίδιο και οι Παρεμβάσεις.

Μας κοροϊδεύει η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚΕ που ενώ συμφωνούν με όλους τους υπόλοιπους ώστε να μην αλλάξει τίποτε προτείνουν 48ωρες και όχι πενθήμερες; Την επομένη βγαίνουν οι πολιτικοί τους φορείς και κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι καλλιεργεί την ένταση και πάει γαϊτανάκι......

Ας μην κοροϊδευόμαστε όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις των εκπαιδευτικών βάζουν πάνω από όλα το συμφέρον της παράταξής τους  και ύστερα μιλούν και για το συμφέρον των μαθητών και της κοινωνίας.

Θα τα ξαναπώ άλλη μια φορά και ας γίνομαι κουραστικός και αντιπαθής.

Όταν η πατρίδα σου βρίσκεται σε τέτοια οικονομική κατάσταση δεν μπορεί να μην δέχεσαι καμία συγχώνευση σχολείων, όταν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν μπορούν να συμπληρώσουν στοιχειωδώς ένα αξιοπρεπές ωράριο λόγω ασύστολων πελατειακών διορισμών δεν μπορεί να μη δέχεσαι μετακινήσεις και κινητικότητα, όταν υπάρχει αναποτελεσματικότητα δεν μπορεί να μη δέχεσαι καμία αξιολόγηση, όταν υπάρχουν τόσες περικοπές παντού δεν μπορεί να μη δέχεσαι ότι περικοπές θα γίνουν και στο δικό σου χώρο.

Το παραμύθι με το βοσκό που φώναζε για πλάκα "λύκος" το ξέρετε..... Έτσι την πάτησαν και οι συνδικαλιστές μας που φωνάζαν κάθε χρόνο ότι έχουμε χιλιάδες κενά και ζητούσαν μαζικούς διορισμούς και τώρα που έχουμε πραγματική ανάγκη δεν τους πιστεύει κανείς. Που αρνιόνταν ακόμα και την αυτοαξιολόγηση με το σκεπτικό πως αν δεχθούμε αυτή το επόμενο βήμα είναι η προσωπική μας αξιολόγηση......Που αρνιόνταν να γίνουν τα σχολεία ολοήμερα γιατί δεν είχαν τις απαραίτητες υποδομές και τώρα υπερασπίζονται τη λειτουργία των ολοήμερων ακόμη κι αν καταντήσουν παιδοφυλακτήρια όπως μας λέγανε, που αρνιόνταν την Ευέλικτη Ζώνη και την κορόιδευαν γιατί θα οδηγούσε σε ανταγωνισμό τους  εκπαιδευτικούς..κλπ

Δεν θυμάμαι έστω και μια αλλαγή που έγινε και να είπαμε ναι και δεν θυμάμαι μια αλλαγή που πάρθηκε πίσω και να μην είπαμε όχι.

Αυτό είναι το συνδικαλιστικό μας κίνημα και να το χαιρόμαστε. Στις συνελεύσεις πια εδώ και χρόνια δεν πατάει κανείς, και εννοώ τις πραγματικές συνελεύσεις που γίνονται τις απογευματινές ώρες και όχι τις μούφα  που γίνονται σε εργάσιμες ώρες και είναι το όνειδος του συνδικαλιστικού μας κινήματος.

Υπάρχει κανείς που δεν γνωρίζει ότι γινόταν δεκάδες διορισμοί σε νησιά και ύστερα τους στέλναν στους νομούς καταγωγής τους με καμία δυνατότητα αξιοποίησης τους και μάλιστα είχαμε το φαινόμενο να διδάσκουν το ίδιο τμήμα δύο γυμναστές άλλος για τα κορίτσια και άλλος για τα αγόρια;

Υπάρχει κανείς που δεν γνωρίζει ότι υπήρχαν εκπαιδευτικοί στη δευτεροβάθμια που συμπλήρωναν το ωράριό τους με ανύπαρκτη γραμματειακή υποστήριξη ή ακόμη και με ενισχυτική διδασκαλία η οποία ποτέ δεν ελεγχόταν; Υπάρχει κανείς να μη γνωρίζει ότι πολλές ειδικότητες στα ολοήμερα απλώς απασχολούσαν τα παιδιά και ποτέ δεν παρήγαγαν ουσιαστικό έργο γιατί δεν υπήρξε ποτέ κανένας έλεγχος; Υπάρχει κανείς που να μη γνωρίζει πως εκπαιδευτικοί με ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα ανάλογα με τις ανάγκες  κάλυπταν πραγματικές ανάγκες γιατί ποτέ δεν αξιολογήθηκαν;

Ποτέ καμιά συνδικαλιστική παράταξη δεν βγήκε να αναφερθεί τόσα χρόνια σε αυτά τα προβλήματα και ούτε θα βγει. Γιατί πιστεύουν ότι πρώτα εξυπηρετούν τις ανάγκες της παράταξης, δευτερευόντως τις ανάγκες του κλάδου και τελευταία τις ανάγκες της κοινωνίας και των μαθητών.

Υποκρισία,υποκρισία,υποκρισία......

Σαφώς και πρέπει να προβάλλουμε αντίσταση ώστε η αξιολόγηση να είναι αντικειμενική και με βάση διεθνή δεδομένα, οι συγχωνεύσεις να είναι απαραίτητες , οι μετακινήσεις να είναι λογικές, οι νεοπροσλαμβανόμενοι να παίρνουν πιο υψηλό μισθό, τα κενά στις ειδικότητες να καλυφθούν.....αλλά όλα αυτά με τα σχολεία ανοιχτά, με το μυαλό μας όχι στην ανατροπή της κυβέρνησης και στους πολιτικούς στόχους της κάθε παράταξης αλλά με το συμφέρον της κοινωνίας και των μαθητών...

Εξυπηρετούμε άραγε τα συμφέροντα του κλάδου όσο τον καθιστούμε αξιοσέβαστο και απαραίτητο ή όσο τον καθιστούμε αναξιόπιστο και τυχοδιωκτικό; Είναι αγωνιστής εκείνος που απορρίπτει τα πάντα και προτείνει τις μεγαλύτερες σε διάρκεια κινητοποιήσεις ή εκείνος που προτάσσει το δημόσιο συμφέρον και εν τέλη το συμφέρον του κλάδου του γιατί έτσι αποκτά κανείς την αξιοπρέπεια και όχι με αγώνες που αποφασίζονται σε κλειστά γραφεία και περνούν από συνελεύσεις των 60 ατόμων;

Έχει γίνει πολλές φορές η πρόταση τουλάχιστον στον σύλλογο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (δασκάλων και νηπιαγωγών) για ενιαίο ψηφοδέλτιο όπου δεν θα καταργηθούν  οι παρατάξεις αλλά θα μπορεί κάποιος να ψηφίσει διαπαραταξιακά ή και κάποιον ανεξάρτητο. Έχει αυτή η πρόταση τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των μελών του συλλόγου, γιατί άραγε δεν προχώρησε;

Κύτταρο δημοκρατίας στα σχολεία είναι ο σύλλογος διδασκόντων. Έχει επιχειρηθεί από τις παρατάξεις ο σύλλογος να λειτουργεί σε απογευματινές ώρες με την παρουσία όλων των διδασκόντων ή οι συνεδριάσεις γίνονται εν μέσω διαλειμμάτων στο άψε σβήσε;

Ένα άρθρο πρέπει να είναι σύντομο και εγώ υπερέβην τα εσκαμμένα οπότε τελειώνω εδώ και ανάλογα με τις αντιδράσεις   επανέρχομαι.

Χρήστος Χατζηγεωργίου

υπεύθυνος Παιδείας της 

ΔΗΜΑΡ Δράμας

"O Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα" Μητροπολίτης Σιατίστης και Σισανίου

"O Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα"

Με σκληρά λόγια για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα μιλά ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, Παύλος, μιλώντας για το απαίσιο πρόσωπο του φασισμού. «Δυο λόγια γι’αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση. [...] Ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα» αναφέρει σε ανακοίνωσή του.

Oλόκληρη την ανακοίνωση του Μητροπολίτη Σιατίστης έχει ως εξής:

«Όταν την "Χρυσή Αυγή" την χαρακτήριζα «μαύρη νύκτα» δεν έψαχνα να βρω δύο λέξεις για να εντυπωσιάσω.

Χρησιμοποίησα δύο λέξεις με στόχο να αποδώσω με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια αυτό που έβλεπα τότε με βάση την ιδεολογία, τις πρακτικές καθώς και την συνολική εμφάνιση του νεοναζιστικού μορφώματος, όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του και στάθηκα ιδιαίτερα απόλυτος και αυστηρός, όσον αφορά κάθε εναγκαλισμό της Χ.Α από χριστιανό η ιερωμένο.

Τότε κάποιοι θεώρησαν υπερβολικούς τους χαρακτηρισμούς μου, νομίζω πλέον ότι κανείς δεν εμφιβάλλει για την ακρίβεια των λέξων.

Πιθανώς όμως και αυτές ακόμη οι λέξεις σήμερα να υπολείπονται πλέον της αληθείας γιατί η δολοφονία, πρώτον εν ψυχρώ και δεύτερον κατόπιν εντολής, δεν παραπέμπει μόνο στην νύκτα, αλλά κυρίως στην κόλαση.

Υπάρχει κάτι που με τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα. Είναι ο τρόπος του εγκλήματος. Η ψυχρότητα της εκτέλεσης. Ούτε ένα δάγκωμα της ψυχής, ούτε ένας προβληματισμός της τελευταίας στιγμής, ούτε η παραμικρή νύξη της συνείδησης, ενός υποτιθέμενου φιλήσυχου πολίτη;

Ποια λοιπόν είναι η οργάνωση και πόσο κολασμένη είναι, που μπορεί να κάνει ένα «φιλήσυχο»πολίτη» σε αδίστακτο εγκληματία;

Το έγκλημα ήταν αποτέλεσμα μιας λεηλατημένης από κάθε αξία και ισοπεδωμένης ψυχής η ήταν καρπός ενός φόβου απέναντι σε εκείνους που τον διέταξαν να σκοτώσει;

Με την ύπαρξη τόσων ντοκουμέντων και μαρτυριών για τη σχέση του με την εγκληματική οργάνωση η προσπάθεια να παρουσιασθεί ότι έχει χαλαρή σχέση μήπως και αυτή είναι αποτέλεσμα μιας εντολής η και ενός φόβου για την δική του την ζωή;

Αλλά και η γελοία προσπάθεια των βουλευτών της Χ.Α να αποτινάξουν από πάνω τους και τον άνθρωπο και το έγκλημα δεν οδηγεί τον ταλαίπωρο και δυστυχή εγκληματία να καταλάβει ποια τύχη τον περιμένει και τον ίδιο;

Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: Άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί τι είναι η Χρυσή Αυγή η σιώπησε εν γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της;

Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο λόγω αδυναμίας και ανικανότητος να συλλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα.

Αν σιώπησε ένοχα γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα, τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια.

Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο Υπουργός όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου; Αυτά δεν ήταν γνωστά; δεν ήταν δεδομένα; καθ’εαυτά δεν συνιστούσαν αδικήματα; είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα;

Αυτά δεν έδειχναν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Τις ορδές των βαρβάρων δεν τις έβλεπαν; Τις εικόνες των σύγχρονων ΕΣ-ΕΣ που γυρνούσαν στους δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες δεν τις είχαν δει;

Αυτές οι εμφανίσεις οι ομαδικές και ο τρόπος τους, δεν πιστοποιούσαν ότι πρόκειται για παραστρατιωτική οργάνωση.

Η διαφαινομένη αποφασιστικότητα του Υπουργού και της Πολιτείας θα έχει συνέχεια και συνέπεια η είναι ένα πυροτέχνημα λόγω του εκτάκτου των γεγονότων;

Βλέπετε δεν μας έχει πείσει η πολιτική ηγεσία ότι μπορούμε να της έχουμε εμπιστοσύνη.

Πόσες φορές ακούσαμε από υπεύθυνα, υποτίθεται, πολιτικά χείλη ότι «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο», αλλά αυτό δεν ακούμπησε ούτε το δέρμα;

Το ακόμη θλιβερότερο. Η διχοστασία της πολιτικής ηγεσίας και η απουσία καθαρού πολιτικού λόγου, η αδυναμία συνεννόησης σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, δείχνει μια πολιτική ηγεσία ανάξια της πατρίδος και των περιστάσεων.

Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες εις την πατρικήν οικίαν λόγω ασθενείας άκουσα τον αρχηγίσκο του ναζιστικού μορφώματος να μιλάει με τόση αηδία για το Κοινοβούλιο και για το πολίτευμα, με το γνωστό του χιτλερικό παραλήρημα.

Διερωτώμαι: Δεν τον άκουσε κανένας εισαγγελικός λειτουργός.

Δεν συνιστούν οι λόγοι του προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ποια αγωγή δίνει στα νέα παιδιά, τα οποία στερημένα ουσιαστικής παιδείας και από το σχολείο και από την οικογένεια γίνονται μα άμορφη μάζα από την οποία θα επιλέγονται οι αυριανοί εκτελεστές;

Δυο λόγια ακόμη γι’αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση.

Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλοιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί!

Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα».

πηγή : κόκκινη πιπεριά

104 περιστατικά ρατσιστικής βίας το πρώτο οκτάμηνο του 2013

Posted on September 23, 2013 by aristerok

reply

104 περιστατικά συγκέντρωσε το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας το πρώτο οκτάμηνο του 2013

Στοιχεία για εκατόν τέσσερις ρατσιστικές επιθέσεις έχει συγκεντρώσει το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, στο διάστημα 1η Ιανουαρίου με 30 Αυγούστου 2013.

Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιθέσεων είναι παρόμοια με αυτά των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας που συμπεριλήφθηκαν στην Ετήσια Έκθεση του Δικτύου για το 2012. Συγκεκριμένα, τα περισσότερα κρούσματα ρατσιστικής βίας έλαβαν χώρα σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η Αττική, η πλατεία Αμερικής και άλλες περιοχές γύρω από την Ομόνοια. Τα θύματα κάνουν λόγο για περιοχές της πόλης που αποτελούν πραγματικό άβατο λόγω του φόβου των επιθέσεων.

Οι τύποι των εγκληματικών πράξεων είναι κυρίως βαριές σωματικές βλάβες και απλές σωματικές βλάβες. Οι δράστες τις περισσότερες φορές συνδέονται με εξτρεμιστικές ομάδες: δρουν σε οργανωμένες ομάδες, που κυκλοφορούν είτε με μηχανές είτε πεζή, πολλές φορές με τη συνοδεία μεγαλόσωμων σκυλιών. Είναι ντυμένοι με μαύρα ρούχα και ενίοτε με στρατιωτικά παντελόνια, φορώντας κράνη ή έχοντας καλυμμένα τα πρόσωπά τους.

Πολλές φορές τα θύματα δεν δέχονται κάποια ουσιαστική συνδρομή από την αστυνομία, σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους στο Δίκτυο, και αντιμετωπίζουν αδιαφορία ή/και αποθαρρύνονται από το να καταγγείλουν επίσημα το περιστατικό. Επίσης, πολλές είναι οι περιπτώσεις που τα θύματα δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα και κατά συνέπεια δεν προβαίνουν σε καταγγελία, διότι φοβούνται ότι θα κρατηθούν προς έκδοση απόφασης απέλασης.

Τέλος, σημειώνεται αύξηση των ομοφοβικών και τρανσοφοβικών επιθέσεων τους πρώτους οχτώ μήνες του 2013.

Περισσότερες πληροφορίες: Ελένη Τάκου, racistviolence@nchr.gr, 210.7233216

Αθήνα ---αντιφασιστικό

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για την έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για τη ρατσιστική βία

• 

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2013 12:14

Η αδράνεια και η ολιγωρία της Αστυνομίας, όπως αυτή καταγράφεται στη έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για τη ρατσιστική βία, αποτελεί πληγή για τη Δημοκρατία και ενισχύει τις φωνές που συσχετίζουν τη δράση της Χρυσής Αυγής με σκοτεινούς, παρακρατικούς κύκλους.

Επίσης σοκάρουν και τα στοιχεία που αποδεικνύουν τη ραγδαία αύξηση κρουσμάτων ρατσιστικής βίας τον τελευταίο χρόνο, κάτι που συσχετίζεται φυσικά με την αύξηση των ποσοστών του νεοναζιστικού κόμματος.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη οφείλει αταλάντευτα να συνεχίσει τις έρευνες ώστε να ξεσκεπαστούν τα κυκλώματα που έβαζαν υποθέσεις στο αρχείο, έθαβαν καταγγελίες κατά αστυνομικών και συλλάμβαναν τα θύματα αντί για τους θύτες.  

Nα συγκροτηθεί μέτωπο απέναντι στους δολοφόνους νεοναζιστές Συνέντευξη στη Φώφη Γιωτάκη

Nα συγκροτηθεί μέτωπο απέναντι στους δολοφόνους νεοναζιστές

Συνέντευξη στη Φώφη Γιωτάκη

Φώτης Κουβέλης, Έθνος της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 22/09/2013

Ο νεκρός αντιφασίστας Παύλος Φύσσας στο Κερατσίνι και η δολοφονική επίθεση κατά μελών του ΚΚΕ στα Πέραμα μεγαλώνουν επικίνδυνα τον κύκλο αίματος στη χώρα και απειλούν τη Δημοκρατία και την ομαλότητα. Η Δημοκρατία πρέπει να αμυνθεί. Ολα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου πρέπει να συμφωνήσουν στη συγκρότηση ενός μετώπου υπεράσπισης της ομαλότητας και της Δημοκρατίας, απέναντι στους δολοφόνους νεοναζιστές. Καμία πολιτική διαφορά και αντίθεση δεν πρέπει να εμποδίσει την ενότητα απέναντι στο «απόλυτο κακό». Η εφαρμογή των νόμων, η ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου, που ματαίωσαν κύκλοι της Νέας Δημοκρατίας και η εξάρθρωση των παρακρατικών μηχανισμών της Χρυσής Αυγής πρέπει άμεσα να υπάρξουν. Η απομόνωσή της σε καθημερινό επίπεδο, πολιτικά και κοινωνικά, είναι δημοκρατική υποχρέωση.

Πρόσθεσε σχόλιο | Σχόλια: 0 | Συνέχεια