Η συζήτηση για τις αυτοδιοικητικές εκλογές έχει αρχίσει να ζεσταίνεται λίγους μήνες πριν αυτές πραγματοποιηθούν και κάποιες αρχικές σκέψεις τριγυρνούν στο μυαλό μου.
Ο Καλλικράτης είτε τον θέλαμε είτε δεν τον θέλαμε είναι γεγονός και κατά την άποψή μου ευτυχώς που υπάρχει.. Έχει θέσει όρια, διαφάνεια, ελεγκτικούς μηχανισμούς, μεγέθη ικανά να διεκδικήσουν μεγάλα έργα, μηχανισμούς αξιολόγησης στόχων και αποτελεσματικότητας αλλά και από την άλλη υπάρχει πλέον υποχρηματοδότηση, ασφυκτικός έλεγχος, γραφειοκρατία...
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε στη Δράμα να δραστηριοποιούνται δημοτικές παρατάξεις που άλλες λίγο και άλλες πολύ προέρχονται από το παρελθόν. Ένα παρελθόν πελατειακό, παλαιοκομματικό πολλές φορές, που βασίζονται στο χρίσμα των κομμάτων, στις εξυπηρετήσεις, στις υποσχέσεις, στις παρέες, στα σόγια που έχουν οι υποψήφιοι στα χωριά, σε προγράμματα που δείχνουν τη Δράμα ως σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, που υιοθετούν με μεγάλη ευκολία προτάσεις πολιτών και φορέων, που δηλώνουν μέτρα, κανόνες, όρους και όρια που γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα τα καταπατήσουν.
Από την άλλη έχουμε παρατάξεις που προσπαθούν να μεταφέρουν στο δήμο Δράμας και στη κοινότητα Λιβαδερού την κεντρική πολιτική σκηνή και να ζητούν από τους πολίτες-δημότες να ψηφίσουν αντιμνημονιακά, να καταδικάσουν την κυβερνητική πολιτική και να στείλουν και κανένα ψήφισμα για τα γεγονότα στη Συρία.......
Απέναντι σε όλα αυτά περιμένω με αγωνία να αντιδράσει ο σκεπτόμενος πολίτης και να αναζητήσει κάτι νέο, φρέσκο, μακριά από κομματικούς εναγκαλισμούς και χρίσματα, που πιθανόν να μη φέρει κάτι καλύτερο για την πόλη αλλά δεν θα τάζει, θα λέει αλήθειες, θα έχει αρχές, θα προωθεί τη συμμετοχή και τον εθελοντισμό, θα σέβεται τις δημοκρατικές διαδικασίες και θα τις διευρύνει, θα ...θα.....στοπ.
Νέοι άνθρωποι, μελέτες, έρευνες, προτάσεις, ιδέες, συμμετοχή, συνεργασία, εθελοντισμός, διαφάνεια, αξιοκρατία, αξιολόγηση δομών, στοχοθέτηση, αξιοποίηση προγραμμάτων, οικολογική ευαισθησία, δίχτυ κοινωνικής προστασίας κλπ...κλπ..
Όλοι και όλες πλέον επαγγέλλονται περίπου τα ίδια γιατί το όραμα των Δραμινών λίγο πολύ είναι είναι κοινό, " να γίνουμε μια Ευρωπαϊκή Πόλη" , ανακύκλωση, κυκλοφοριακό, καθαριότητα, ευμορφία, πράσινο, ποδηλατόδρομοι και πεζόδρομοι, φωτισμός, καλαισθησία, τουρισμός, ανάδειξη τοπικών προϊόντων, κλπ.
Η διαφορά λοιπόν θα φανεί κυρίως στη σχέση με τον πολίτη.
Θα βασιστεί στην εξυπηρέτηση και το κλείσιμο του ματιού ή στην αξιοκρατία;
θα βασιστεί σε υποσχέσεις προεκλογικές ή στην κοινωνική δικαιοσύνη;
Θα βασιστεί στο πελατειακό σύστημα ή σε αντικειμενικά κριτήρια;
Θα βασιστεί στη συμμετοχή των πολιτών ή σε κλειστά γραφεία;
Θα βασιστεί στη συνεργασία ή σε κομματικές συμπαιγνίες;
Θα βασιστεί στην αλήθεια ή σε υποσχέσεις της δεύτερης τετραετίας;
Πολλά περιμένω από τη νέα γενιά ανθρώπων που πονούν την πόλη τους, σέβονται τον συνάνθρωπό τους και έχουν βέβαια τις φιλοδοξίες τους.
Δείγματα υπάρχουν, το τελικό και καθοριστικό βήμα όμως θα το κάνουν;
