Γιαννίτσης: Δεν πρέπει να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές της Κεντροαριστεράς, να στηρίξουμε τους νέους
Βρισκόμαστε σε μια φάση που δεν θα ξεπεραστεί χωρίς ανατροπές. Προσδοκίες, νέες ιδεολογικές συντεταγμένες και πειστικές απαντήσεις σε καίρια προβλήματα παραμένουν τα μεγάλα ζητούμενα. Η καινοτομική ικανότητα δεν αφορά μόνο την παραγωγή προϊόντων αλλά και την παραγωγή πολιτικής σκέψης. Και εδώ υπάρχει αδυναμία να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα μιας εποχής που έχει κλείσει ερμητικά. Προσωπικά θεωρώ, ότι η αντιμετώπιση της νέας κατάστασης, απαιτεί σοβαρούς μετασχηματισμούς στην παραγωγική βάση της χώρας, στον τρόπο λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος, της δημόσιας διοίκησης, στο πώς λαμβάνονται οι πολιτικές αποφάσεις, σε θέματα διαφάνειας, ανισότητας, και πολλών άλλων τομέων. Οικοδομήσαμε ευημερία σπάζοντας τους δεσμούς με την...
...ανάπτυξη. Σήμερα πρέπει να ξαναπιάσουμε τη σχέση αυτή. Πολλές από τις αναγκαίες αλλαγές πρέπει να γίνουν παράλληλα, έστω και σταδιακά, και όχι διαδοχικά. Απαιτείται μια κρίσιμη μάζα πολιτικής για να υπάρχει αποτέλεσμα και όχι ασύντακτα μικρά βήματα που παράγουν διαδοχικά μηδενικά αποτελέσματα. Μιλάω για μετασχηματισμούς και αλλαγές διαρθρωτικού χαρακτήρα, τους οποίους το πολιτικό σύστημα συλλήβδην και σταθερά επεδίωκε να αποφύγει ή να αποτρέψει. Το τίμημα αυτής της αντίληψης ήταν ο εξαναγκασμός σε κάτι που φάνταζε ως εφιάλτης: την υλοποίηση σήμερα των πιο σκληρών πολιτικών, που διαφορετικά θα είχαν αποφευχθεί.
Σήμερα, είναι μια στιγμή αναπροσδιορισμού. Γνωρίζουμε πόσο έντονα παρακολουθεί ένας ολόκληρος κόσμος τις συζητήσεις για μια πολιτική ανασύνθεση. Το πρόβλημα όμως δεν είναι διαδικαστικό ή θεσμικό αλλά πολιτικό, με έναν τρόπο που ίσως αγγίζει τα όρια της πολιτικής μας λειτουργίας. Γιατί στο κέντρο μιας τέτοιας αλλαγής δεν είναι τα πρόσωπα, τα σχήματα, οι συνδυασμοί, αλλά η ουσία του «διαφορετικού» στην πολιτική και στην ιδεολογία, αλλά και η πολιτική αξιοπιστία αυτού του «διαφορετικού». Πολιτική ουσία και αξιοπιστία πάνε μαζί. Αυτό κάνει την εξίσωση πιο δύσκολη. Όμως, χωρίς τα δύο στοιχεία μαζί η εξίσωση από δύσκολη θα είναι άλυτη.
Η όποια πρωτοβουλία πολιτικής ανασύνθεσης πρέπει να έχει στο επίκεντρό της τους νέους ανθρώπους, που είναι πολύ καλύτεροι από τις προηγούμενες γενιές, αλλά πληρώνουν σήμερα με επώδυνο τρόπο το τίμημα των δικών μας εγωιστικών και ανεύθυνων επιλογών. Οι νέοι σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης στην ίδια τους τη χώρα. Εμείς έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι στην ιστορία της χώρας μας, στην προσωπική πολιτική διαδρομή μας και σε όσους ανθρώπους περιμένουν κάτι διαφορετικό από εμάς να μην αφήσουμε τη χώρα να βουλιάζει. Έχουμε επίσης υποχρέωση να εγκαταλείψουμε την ψευδαίσθηση και την αυταρέσκεια, ότι η Κεντροαριστερά ξεκινάει από εμάς τους ίδιους και ότι είμαστε πρωταγωνιστές στο έργο αυτό. Δεν είμαστε και ούτε θα έπρεπε να είμαστε. Και γι αυτό σήμερα, αν πράγματι μας ενδιαφέρει να στηρίξουμε κάτι δημιουργικό, οι προσωπικές ατζέντες κεντροαριστερού ή άλλου χαρακτήρα πρέπει να ισοπεδωθούν. Διαφορετικά, θα κάνουν πολλαπλάσια ζημιά, απ’ ότι σε συνήθεις φάσεις και για άλλα ζητήματα.
Η ρήξη με ένα καταστροφικό ψευτο-ιδεολογικό και χρεοκοπημένο πρότυπο δεν έχει φανεί ακόμα. Γι' αυτό και τα αποτελέσματα είναι φτωχά και απλώς αριθμητικά. Μια τέτοια ρήξη, όταν φανεί, θα είναι το ξεκάθαρο δείγμα προς τα μέσα και προς τα έξω ότι υπάρχει ελπίδα και την ελπίδα αυτή υπάρχουν δυνάμεις που την παλεύουν πραγματικά.
