Ένα γέλιο θα τους θάψει...

Ένα γέλιο θα τους θάψει...

Όταν οι γελοιογραφίες ενοχλούν κάποιοι προσπαθούν να τις λογοκρίνουν.

Όλοι θυμούνται ότι το 2005 οι σκιτσογράφοι μπήκαν στο στόχαστρο φανατικών μουλάδων. Η δανέζικη εφημερίδα «Jyllands-Posten» (Γίλαντς-Πόστεν) είχε δημοσιεύσει κάποιες γελοιογραφίες που σατίριζαν τον Μωάμεθ με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν βίαιες διαδηλώσεις στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και στην Ασία. Πολλές πρεσβείες της Δανίας πυρπολήθηκαν, τουλάχιστον 50 άνθρωποι σκοτώθηκαν ενώ έγινε επίθεση στην εφημερίδα το 2010 και ένας σκιτσογράφος της δέχθηκε επίθεση με τσεκούρι από φανατικό ισλαμιστή. Το γελοίο δε είναι ότι τα πλήθη των φανατικών μουσουλμάνων ξεσηκώθηκαν, παρά το γεγονός ότι τα «ανίερα σκίτσα» δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ στις χώρες τους· εμφανίστηκαν μόνο σε μία ιορδανική εφημερίδα, ο διευθυντής της οποίας απολύθηκε αμέσως για ιεροσυλία. Αυτή ήταν η πιο ακραία επίθεση που έγινε ποτέ σε γελοιογράφους στην σύγχρονη ιστορία. Δεν ήταν όμως η μόνη. Λίγοι θυμούνται ότι ο «ιερόσυλος» Δημήτρης Χαντζόπουλος είχε μπει και πάλι για πολιτικούς λόγους στο στόχαστρο για μια «βλάσφημη» γελοιογραφία. Το 2004 το «Κέντρο Σάιμον Βίζενταλ» τον κατηγόρησε (μαζί με άλλους σκιτσογράφους), όχι για σεξισμό, αλλά για αντισημιτισμό· παρουσίαζε τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν σαν χασάπη («Τα Νέα» 24.3.2004) Φυσικά υπήρξαν αντιδράσεις και κανείς από τους «κατηγορούμενους» γελοιογράφους δεν είχε την τύχη του Μάλκομ Έβανς. Ο νεοζηλανδός σκιτσογράφος απολύθηκε διότι κατηγορήθηκε ως αντισημίτης, όταν σε ένα σκίτσο του για τα κατεχόμενα, αντικατέστησε το Α της λέξης «Απαρτχάιντ» με το άστρο του Δαβίδ Από την άλλη η Νέα Δημοκρατία δεν εξέδωσε καμιά πύρινη ανακοίνωση όταν την ίδια μέρα που δημοσιεύτηκε το σκίτσο με τον Σαρόν ο Δ. Χαντζόπουλος σκιτσάρισε στην εφημερίδα «Τα Νέα» (24.3.2004) ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο και τον τότε πρωθυπουργό κ. Κώστα καραμανλή ως μια τεράστια «πιάτσα» θέτοντας ερωτηματικά περί ορθής χρέωσης. Ούτε ο κ. Πάγκαλος κατήγγειλε σεξιστική ή άλλη επίθεση όταν στις 14.10.2010 παρουσιάστηκε ως «προστάτης» της χώρας. Προφανώς για αυτούς τους πολιτικούς ίσχυε αυτό που είχε δηλώσει ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Αλέκος Αλαβάνος «H σκωπτικότητα η υπερβολή και η “ασέβεια” είναι μέσα στον ορισμό του σκιτσογράφου από την εποχή του Αριστοφάνη» (11.10.2004). Σε ανάλογο τόνο το 2007 ο τότε βουλευτής του Συνασπισμού κ. Φώτης Κουβέλης καυτηρίασε την απόρριψη έξι σκίτσων του κ. Ηλία Μακρή από την έκθεση που είχε κάνει το υπουργείο Πολιτισμού με τίτλο «Πρόσωπα της Πολιτικής»: «Παρά το γεγονός ότι τελικά, η ως άνω έκθεση γελοιογραφίας, έστω και δια της αντιθέτου οδού, πέτυχε το στόχο της σάτιρας της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, η άσκηση της λογοκρισίας αυτή καθ’ εαυτή, συνιστά σοβαρό δείγμα αυταρχικής και συντηρητικής αντίληψης και παραπέμπει σε σκοτεινές εποχές» (01/03/2007) Τελικώς ίσως να μην είναι τυχαίο ότι στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, που επιτίθεται σε γελοιογράφους, δεν βρίσκεται ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Το κυνήγι όμως των γελοιογράφων δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Το έζησε ο πρόωρα χαμένος σκιτσογράφος της εφημερίδας «Σακραμέντο Μπι» (Sacramento Bee) Ρεξ Μπάμπιν ο οποίος στις 13.9.2001 -δύο μέρες μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους- σκιτσάρισε την μικρή βιετναμέζα Κιμ Πουκ να τρέχει γυμνή και πίσω της τα βομβαρδισμένα κτίρια Αυτό για πολλούς ήταν «προσβολή στις πατριωτικές ευαισθησίες των Αμερικανών» (WorldNetDaily 14.9.2001) Ο ραδιοφωνικός παραγωγός Έρικ Χόγκ θεώρησε αυτό το σκίτσο «εγχώρια ψυχολογική τρομοκρατία» και πρόσθεσε: «η Σακραμέντο Μπι, πρέπει να απολύσει αυτόν τον γελοιογράφο και η εφημερίδα πρέπει να συντάξει την απολογία της στην Αμερική και στην πόλη του Σακραμέντο». Να σημειώσουμε ότι το WorldNetDaily που εκδίδει και το περιοδικό Whistleblower είναι από τα πιο μαχητικούς ακροδεξιούς ειδησεογραφικούς οργανισμούς, από εκείνους που προωθούν θεωρίες συνωμοσίας περί πλαστογραφημένων πιστοποιητικών γέννησης του Μπαράκ Ομπάμα...