Kαι πάλι περί ειλικρίνειας
Σωτήρης Βαλντέν, www.metarithmisi.gr, 05.11.2013
Ο Νίκος Μπίστης (ΝΜπ) μού έκανε την τιμή για πολλοστή φορά να αφιερώσει ολόκληρο απαντητικό άρθρο σε δικό μου κείμενο, τούτη τη φορά με επανάληψη του επιθέτου μου 12 φορές, δίκην εισαγγελικού κατηγορητηρίου. Κατά τη συνήθη πρακτική του, επιλέγει δυστυχώς να διαστρεβλώσει τα όσα λέω για να μπορεί ευκολότερα να τα κατακεραυνώσει.
Λοιπόν, αγαπητέ Νίκο, όχι, δεν νομίζω πως τα επιφανή (εκ των "58") άτομα που αναφέρεις συνωμοτούν να ανατρέψουν τον Κουβέλη. Για σένα δεν θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά βέβαια, αλλά το επιχείρημά μου δεν σχετίζεται με συνωμοσίες. Ισχυρίζομαι το, κατά τη γνώμη μου, προφανές, που επιβεβαιώνεις πλήρως και με το άρθρο σου, ότι δηλαδή η σημερινή γραμμή της ΔΗΜΑΡ δεν είναι συμβατή με κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές με το ΠΑΣΟΚ. Κι ότι συνεπώς όποιος την προτείνει, προτείνει αλλαγή αυτής της γραμμής, πράγμα που, με δεδομένη την ιστορία των τελευταίων μηνών, θα συνεπάγονταν αναπόφευκτα και την αλλαγή της ηγεσίας του κόμματος.
Δεν κάνω εγώ delete της περιόδου της συγκυβέρνησης, αλλά εσύ της περιόδου μετά από αυτήν, αρνούμενος να αποδεχτείς ότι η ΔΗΜΑΡ, ως κόμμα, με σημαντική πλειοψηφία που επαναβεβαιώθηκε μόλις χθες, εμμένει στη γραμμή της. Η ανειλικρίνεια συνίσταται στο ότι κάποιοι προσποιούνται ότι απευθύνονται ισότιμα στα δύο κόμματα, την ώρα που έχουν προσυμφωνήσει το εγχείρημα με το ένα, και παρεμβαίνουν ή και τροφοδοτούν την εσωτερική διαμάχη του άλλου, στηρίζοντας τη μειοψηφία. Έτσι όμως δεν χτίζονται βέβαια συμμαχίες.
Ούτε κατηγορώ τους "58" ότι "συνωμοτούν" υπέρ του κ.Βενιζέλου. Τα αισθήματα των περισσοτέρων για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστά. Για λυκοσυμμαχία πρόκειται. Ο μεν επιδιώκει να σώσει εαυτόν, οι δε να πραγματοποιήσουν τα οράματά τους για την κεντροαριστερά. Απλά ισχυρίζομαι ότι στην παρούσα φάση η Ελιά, με δεδηλωμένη θέση υπέρ της συγκυβέρνησης και γιʼ αυτό αναπόφευκτα κλαδεμένη από τη ΔΗΜΑΡ, λειτουργεί υπέρ της διάσωσης του ΠΑΣΟΚ του κ.Βενιζέλου στις ευρωεκλογές. Μόνον πολιτικά αφελείς δεν το βλέπουν αυτό. Δεν αποκλείεται όμως, αν ο κ.Βενιζέλος εκτιμήσει ότι η προστιθέμενη αξία (βλέπε τα κουκιά) από την Ελιά είναι αμελητέα, ο γάμος συμφέροντος να διαλυθεί πριν καλά καλά τελεσθεί.
Τέλος, ας έρθω στο προσφιλές στον ΝΜπ θέμα, τη δήθεν "κρυφή" ΣΥΡΙΖαίικη ατζέντα μου ("σε εντεταλμένη υπηρεσία" με… ξεσκέπαζε προ μηνών συνάδελφός του "μεταρρυθμιστής"). Κατʼ αρχάς, ως μη πάσχων από οξεία ΣΥΡΙΖΟφοβία, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να επαναλαμβάνω καθημερινά πως "απεταξάμην τον Τσίπρα". Η έντονα κριτική μου θέση απέναντι στο κόμμα αυτό είναι δημόσια γνωστή (βλέπε λ.χ. την ομιλία μου στην πρόσφατη εκδήλωση της ΔΗΜΑΡ). Και αφορά την συνεχιζόμενη έλλειψη επαρκούς ευρωπαϊκής αξιοπιστίας του, τη ροπή προς τυχοδιωκτικές κινήσεις, την ανοχή ή σύμπλευση με το μπάχαλο και πολλά άλλα.
Ασφαλώς όμως οι εκτιμήσεις μας για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη στάση απέναντί του διαφέρουν. Σε τρία ίσως σημεία:
- Στη σημερινή συγκυρία της μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά και της έλλειψης ώριμης εναλλακτικής αριστερής λύσης, είμαι υπέρ ενός πραγματικού κεντροαριστερού τρίτου πόλου, σαφώς οριοθετημένου από τους άλλους δύο. Άλλοι, όμηροι της ΣΥΡΙΖΟφοβίας, επιλέγουν τη σύμπλευση με τον πόλο Σαμαρά και μάλιστα για το ορατό μέλλον.
- Στόχος της κεντροαριστεράς είναι, πιστεύω, η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για ένα εναλλακτικό αριστερό κυβερνητικό σχήμα, προϋποθέσεις που σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχουν. Η πορεία προς τον στόχο αυτό περιλαμβάνει προφανώς διάλογο και με τον ΣΥΡΙΖΑ, διάλογο που θα εμπεριέχει και την πολεμική, αλλά δεν θα ανάγεται σε αναθέματα, καθώς θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τη θετική εξέλιξη του κόμματος και του χώρου αυτού. Άλλοι προτιμούν τα αναθέματα, ή, τελευταία, εμφάνισαν το εύρημα πως βοηθούν τάχα τη θετική εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τη σύμπλευση με τον Σαμαρά και το μνημόνιο, δηλαδή με την αναπαραγωγή ενός αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Γιατί φυσικά αυτό είναι το επίμαχο ζήτημα και όχι το ότι μια ισχυρή κεντροαριστερά μπορεί να επηρεάσει θετικά τον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα στο οποίο όλοι συμφωνούμε (αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι επιδιώκουμε).
- Στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν, το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να έρθει πρώτο κόμμα δεν αποκλείεται. Σε μια τέτοια περίπτωση το ζήτημα της διακυβέρνησης θα τεθεί με νέους όρους. Κατά τη γνώμη μου, η κεντροαριστερά θα πρέπει να επικεντρώσει τις προσπάθειες της ώστε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να μην οδηγήσει σε αδιέξοδα. Άλλοι εξαντλούν την ενεργητικότητα τους στην προσπάθεια αποτροπής αυτού του ενδεχόμενου, δηλαδή στην πράξη στην επιδίωξη διατήρησης της ΝΔ ως πρώτο κόμμα.
Ο ΝΜπ αρνείται να αποδεχθεί ότι μπορεί να υπάρξει κεντροαριστερά που να μην συμπλέει ούτε με τον Σαμαρά και τα μνημόνια, αλλά ούτε και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αν υπάρχει, ολόκληρο το εγχείρημα που προετοιμάζουν από μήνες πέφτει στο κενό. Εξ ού και η εμπαθής στάση απέναντι στη ΔΗΜΑΡ και τον Κουβέλη. Εξ ού και η διαστρέβλωση των δικών μου απόψεων και ο εξόχως προσβλητικός για χιλιάδες μέλη και οπαδούς της ΔΗΜΑΡ υπαινιγμός ότι αυτοί και ο πρόεδρός τους σέρνονται από τη μύτη από μια "γραμμή Βαλντέν" που αποτελεί τάχα το "Δούρειο Ίππο" του ΣΥΡΙΖΑ.
